Pablo Neruda

[Kordelja]

Re: Pablo Neruda

KUSH ESHTE ME I THJESHTE………

Fuqia nuk mburret (druri me tha)
as thellesia ( me thane rrenjet),
as bardhesia (me tha vete mielli).
Druri s’thote kurre:
“Une jam me i larte se te tjeret”.
As rrenja nuk thote:
“Une jam prej zemre te dheut”.
Dhe buka, cilido qofte kulaci, me mjalte,
kurre nuk thote: Une jam mbi te gjitha”.

........................
P.s.Kete e kam per veten time......... /pf/images/graemlins/smile.gif

 

[Ema]

Re: Pablo Neruda

Fillimisht postuar nga Kordelja:
[QB]KENGE E DESHPERUAR

Kujtimi yt shfaqet papritur ne naten ku jam.
Lumi lidh me detin vajtimin qe s’pushon.

I braktisur si limanet ne agim.
Erdhi koha qe te nisesh.Oh, i braktisur!

Mbi zemren time rigojne pikela te ftohta.
Oh, pirg germadhash, varreze e frikshme anijesh!

Ne ty jane rrasur betejat dhe fluturimet.
Nga ti ngriten flatrat zogjte kengetare.

Ti c’so gje ke perpire, si largesia.
Si deti, si koha.Dhe gjithcka ne ty qe permbytje!

Ishte ore e gezueshme e sulmeve dhe puthjeve,
ore e habitjes qe ndrinte si nje far.

Ankthi I timonierit dhe furia e zhytesit te verber,
dehja e turbullt e dashurise, - e tera ne ty ishte permbytje!

Nje femijeri mjegulle shpirti im me krahe te plagosur.
Shpikes humbur, gjithcka te ti ishte permbytje!

Ti ngjeshe dhimbjen, dhe rroke deshiren.
Te rrezoi pikellimi, dhe cdo gje ne ty ishte permbytje!

Une e zmbrapsa murin e hijes,
kaperceva pertej deshires dhe veprimit.

Oh mish, mishi im – grua, qe te desha dhe te humba,
te kujtoj ty dhe ne kete ore te qullte kendoj.

Si nje vazo, ne veten tende bujte, butesine e pafund,
dhe harrimi i pafund si nje vazo te theu.

Ishte e zeze, vetmia e zeze e ishujve, -
dhe atje, - o grua e dashurise- me pranuan krahet e tu.

Ishte etja dhe uria, dhe ti ishe frut.
Ishte dhimbje, rdhe ti ishe mrekullia.

Ah, grua, si munde ti te me mbertheje
ne token e shpirtit tend, ne kryqin e kraheve te tu.

Deshira ime per ty ishe me mizorja dhe me e shkurtra,
me e stuhishme dhe e dehur, me e ndere dhe e pangopur.

Varreze te puthuras, ede ka zjarr ne varrin tend,
ende digjeshin veshulet e rrushit qe zogjte i hane.

Oh, goje e kafshuar, oh, gjymtyre te puthura,
Oh, dembe te uritur, o trupa te perqafuar.

Oh, ciftezim i furishem shprese e mundimi,
ne te cilin u shkrime e deshperuam.

Dhembshuria, e lehte si uji dhe mielli.
Dhe fjala e saponisur ne buze.

Ai ishte shorti im, dhe mbi te kaloi deshira,
dhe kur deshira ime u permbys, - gjithcka te ti qe permbytje.

Oh, vend ermadhash, net y cdo gje shebej, -
c’dhimbje s’e the, c’dhimbje s’ta mori frymen.

Nga varri ne var ti digjeshe e kendoje.
Ne kembe porsi detari ne bashin e anijes.

Dhe ti lulezohe ne kenge, therrmoheshe ne rrymat e ujit.
Oh, grumbull germadhash, pus i hapur pikellimi.

Zhytes i zbehte i verber, krdhetar i pafat,
shpikes i humbur, - gjithcka te ti qe permbytje!

Eshte ora e nisjes, ore e eger e ftohte,
qe nata e nguros ne ecjen e oreve.

Brezi shkembor i detit e shtrengon bregun.
Ndrijne yje te reja, shtegtojne zogj te zinj.

I braktisur jam, si limanet ne agim.
Dhe ne duart e mia perpelitet vetem hija qe dridhet.

Ah, sa me larg nga te gjitha! Sa me arg nga te gjitha….
Eshte ora e nisjes.Oh, ti i braktisur!


Kjo eshte ajo qe doja... /pf/images/graemlins/frown.gif

 

[Kordelja]

Re: Pablo Neruda

E dija, per pak dite do i kesh te gjitha /pf/images/graemlins/smile.gif .

 

[Ema]

Re: Pablo Neruda

I braktisur si limanet ne agim.
Erdhi koha qe te nisesh.Oh, i braktisur!

 

[Melhiades]

Re: Pablo Neruda

NGADALË VDES…

Dalngadalë vdes ai që bëhet skllav i zakonit,
që përsërit të njëjtat gjëra çdo ditë,
që nuk ndryshon rrugë,
që nuk rrezikon,
që nuk ndryshon ngjyrën e veshjeve,
që nuk i flet atij që nuk e njeh.
Dalngadalë vdes ai që nuk përmbys tryezën,
që është i pakënaqur nga puna,
që nuk rrezikon sigurinë nga pasiguria për të ndjekur një ëndërr,
që nuk i lejon vetes asnjëherë në jetë të thyejë rregullat e vendosura.
Dalngadalë vdes ai që nuk udhëton,
që nuk lexon,
që nuk dëgjon muzikë,
që nuk zbulon hijeshi tek vetja e tij.
Dalngadalë vdes ai që shpërfill krenarinë e tij,
që nuk i lë të tjerët ta ndihmojnë,
që i kalon ditët duke u qarë për fatin e tij të keq,
që ankohet për shiun që nuk pushon.
Dalngadalë vdes ai që i shmanget projektit para se të fillojë,
që nuk pyet për gjërat që nuk i di, dhe
që nuk përgjigjet për gjërat që di.
E shmangim vdekjen me doza të vogla,
duke kujtuar gjithmonë se të jesh gjallë
kërkon një përpjekje shumë më të madhe
se thjeshtë fakti që marrim frymë.
Vetëm durimi i paepur
do të na bëjë të arrijmë
lumturinë më të madhe.

 

[Diavolessa]

Re: Pablo Neruda

Toglimi il pane, se vuoi, toglimi l'aria, ma non togliermi il tuo sorriso. Non togliermi la rosa, la lancia che sgrani, l'acqua che d'improvviso scoppia nella tua gioia, la repentina onda d'argento che ti nasce. Dura è la mia lotta e torno con gli occhi stanchi, a volte, d'aver visto la terra che non cambia, ma entrando il tuo sorriso sale al cielo cercandomi ed apre per me tutte le porte della vita ... (da Il tuo sorriso)

 

[XHUDI]

Re: Pablo Neruda

Fillimisht postuar nga Kordelja:
[qb] TRUPI I GRUAS

Trupi i gruas, kodra te bardha, kofshe te bardha,
i shfaqesh ne bote ne castin qe jepesh,
Trupi im prej fshatari te plugon
dhe ben qe djali te dale nga thellesite e tokes.

Isha i shkrete si nje tunnel.Prej meje iknin zogjte,
Dhe nata hynte me pushtetin e saj te fuqishem.
Qe te mbetem gjalle te farketova ty si nje arme
shigjete per harkun, gur per hobene.

Por vjen ore e hakmarrje dhe te dua.
Shtat lekure e myshku, prej qumeshti te etshem.
Ah, kupe e gjive! Ah, sy te murgeshes!
Trendafil pushor! Ah, zeri yt i ngadalte e i trashe!

Trup i gruas sime, do te qendroj ne hirin tend.
Etja ime, ankthi im i pafund, udhetimi im i luhatshem!
Shtrat i erret lumi ku lind etje e perjetshme.
Dhe lodhja lind, dhe dhimbja qe kufi nuk njeh. [/qb]

Me beni disa verejtje mbi perkthimin...

Trup gruaje, koderbardhe e kofshezbehur
ne leshimin tend i shembellen botes.
Te rremon trupi im prej fshatari te pagdhendur
dhe femijen e nxjerr prej fundit te tokes.


Vetem isha, si galeri. Zogjte prej meje merrnin arratine
dhe brenda me hynte nata me me te egrin pushtim.
Per t'i mbijetuar vetes me zjarr te bera arme,
si gur per hobene time, shigjete per harkun tim.

Por vjen ora e hakmarrjes, dhe te dashuroj atehere.
Trup prej lekure, myshku, qumeshti te pangopur e te qete.
Ah kupa te gjoksit! Ah sy mungese!
Ah ze i lehte e i trishte! Ah trendafila Venere!

Trup i gruas sime, ne hiret e tua do mbetem.
Etja ime, ankthi im pa kufinj, ecja ime e pasigurt!
Burrana te thella ku etja e perjetshme mbetet,
lodhja eshte, dhe dhembja pafund.

 

[Kordelja]

Re: Pablo Neruda

Xhudi, perkthimet nuk i kam bere une xhan, librin e kam blere ne librari.Do e shoh kush i ka bere e te them. /pf/images/graemlins/smile.gif

 

[XHUDI]

Re: Pablo Neruda

Fillimisht postuar nga Kordelja:
[qb] Xhudi, perkthimet nuk i kam bere une xhan, librin e kam blere ne librari.Do e shoh kush i ka bere e te them. /pf/images/graemlins/smile.gif [/qb]

E di Kordelja, qe nuk i ke bere ti perkthimet (me duket se i kishte bere Fatos Arapi lexova diku me lart).
Nuk i kam nisur aty perkthimet e mia per konkurence... /pf/images/graemlins/smile.gif
Une e adhuroj perkthimin... eshte art me vete... ndaj merrem shpesh me perkthim.

Eshte interesante te vesh perballe dy, tre apo me shume versione perkthimesh ngase dalin ne pah perceptime te ndryshme te poezise...

XHUDI

p.s. ti me sygjerove qe ti postoja ketu e une mendova te gjej nje menyre origjinale

 

[XHUDI]

Re: Pablo Neruda

Fillimisht postuar nga Kordelja:
[qb] MUND TE SHKRUAJ VARGJE………

Kesaj nate mnd te shkruaj vetem vargje te trishtuara.

Te shkruaj pershembull: “pikelohet nata prej yjeve
e trupat e kalter qiellore rreqethen ne largesi”

Ne zemren e qiellit era e nates ben qerthuj, kendon.

Sonte vargjet jane tmerresisht te trishtuara:
e doja dhe here-here dhe ajo me dishi.

Neteve si kjo, nen krahet e mija e mbaja.
E perqafoja nen qiell…nen qiellin e hapur.

Me deshi.Kohe-pas-kohe e pata dashur dhe une.
Si te mos dashuroja syte e medhenj qe aq thelle me shikonin?

Kesaj nate mund te shkruaj vargje nga me te trishtuarat.
Kur mendoj qe nuk e kam me.E kuptoj qe e humba.

Kjo nate e pafundme behet me e madhe pa te…
Dhe vargjet bien ne shpirt si vesa mbi bar….
[/qb]

Po kjo si te duket Kordi? Jam kurioza sepse jam konfrontuar ne poezi, por kurre ne perkthim

Mund te shkruaj vargjet me te trishta sonte.

Te shkruaj, pershembull."E yjezuar eshte sonte nata,
e dritherohen, te kalter, yjet e largeta".

Dhe qiellit rrotullohet e kendon era.

Mund te shkruaj sonte vargjet me te trishta.
E kam dashuruar dhe ndonjehere dhe ajo me donte mua.

E kam puthur kaq here nen qiellin pafund.
Netesh si kjo e kam mbajtur ne duar.

Ajo me ka dashur e ndonjehere e dashuroja dhe une.
Syte e saj te thelle e te medhenj si t'i lija pa dashuruar.

Mund te shkruaj sonte vargjet me te trishta.
Kur mendoj se nuk e kam me. Kur ndiej se une e humba.

Kur ndiej naten e dendur, qe pa te eshte tis i erretuar.
Si vesa mbi lendina, i zbret vargu shpirtit te lenduar.

Pak rendesi ka qe s'e ndali dot zemra.
Ajo s'eshte me mua e plot yje ka nata.

Shpirti nuk me bindet se e humba.

Kjo eshte e gjitha. Larg, dikush kendon.
Larg.

Si per ta afruar veshtrimi im kerkon.
Zemra e kerkon, e ajo s'eshte me mua.

E njejta nate qe zbadh te njejtit drunj te shkuar.
Ne, ata te atehershmit, nuk jemi me njesoj, kemi ndryshuar.

S'e dua me, eshte e vertete, po sa e kam dashuruar.
Zeri me kerkonte eren per t'i peshperitur ne vesh.

E nje tjetri. E nje tjetri do jete. Si me pare i perkiste puthjeve te mia.
Zeri i saj, trupi i saj i qarte. Syte ku i prehej pafundesia.

Me s'e dashuroj tashme, eshte e vertete, po ndoshta prape e dua.
Kaq e shkurter eshte dashuria, kaq i gjate terri e humbja.

E meqe netesh te tilla e kam mbajtur krahesh te mia,
nuk bindet shpirti se e humba.

Megjithese kjo eshte dhembja e fundit qe ajo shkakton
dhe keto vargjet e fundit qe une i shkruaj.

 

[XHUDI]

Re: Pablo Neruda

Fillimisht postuar nga Kordelja:
[qb] E HUMBEM EDHE KETE MBREMJE

E humbem edhe kete mbremje
Askush nuk na pa te zene per dore,
kur muzgu i kalter binte mbi bote.

Nga dritarja une pash’
lodrimin e perendimit mbi kodrat e largta.

E pastaj, si nje monedhe,
nje copez dielli u perndez ne duart e mia.

Te kujtova ty me shpirtin e ndrydhur,
me ate trishtimin qe ti ke njohur tek une.

Ku ishe tin e ate kohe?
Me c’njerez?
Cfare fjalesh u thoshe?
Oh, pse me ndodh keshtu: dashuria shperthen pernjeheresh,
kur jam I trishtuar dhe kur ti je larg?

Libri qe mar rte lexoj mbremjeve, me ra nga duart,
dhe te kembet e mia, si nje qen I plagosur u rrotullua perendia.

Gjithnje, gjithnje sapo vjen mbremja ti iken,
Deri ku muzgu bredh duke tretur statujat.

PABLO NERUDA [/qb]

Kemi humbur edhe kete muzg.
Askush nuk na pa sonte dorperdore
ndersa nata binte e kalter mbi bote.

Kam pare nga dritarja ime
festen e perendimit mbi malet e largeta.

Nganjehere si monedhe,
duarsh me ndizej nje cope diell.

Une te kujtoja me shpirtin te shtypur
prej atij trishtimi qe ti mire e njeh.

Ku ishe ti atehere?
Me cilet njerez?
Po thoje cilat fjale?
Pse tere dashuria me pushton njeheresh
kur ndihem i trishtuar dhe te ndiej larg?

Libri qe merret gjithmone ne muzg eshte rrezuar
dhe si qen i plagur pelerina kembesh m'eshte ngaterruar.

Gjithnji, gjithnji me largohesh mbremjeve
e shkon aty ku vrapon muzgu e shuan shtatoret.

 

[Kordelja]

Re: Pablo Neruda

Xhudi, kete temen e kemi per P.N.=ne per perkthimet kemi nje te posacme xhan. /pf/images/graemlins/wink.gif

 

[XHUDI]

Re: Pablo Neruda

It seems i never get one right!!!!

Vetem se nese dal te tjetra me perkthimet e nerudes atehere jam gabim edhe aty sepse nereuda eshte hapur njehere...

Me falni qe shqetesova monopolin tuaj. Firmoseni te pakten keshtu njeriu di ku duhet te hyje dhe ku jo!!!

Nderime
XHUDI

 

[BLACK_MAMBA]

Re: Pablo Neruda

LA MORTE (P.Neruda)

Sono rinato molte volte,dal fondo
di stelle rovinate,ricostruendo il filo
delle eternità che popolaì con le mie mani,
e ora vado a morire,senza nient'altro,
con la terra sopra il mio corpo,
destinato a essere terra.

Non ho comprato una porzione del cielo
che vendevano i sacerdoti,
e non ho accettato le tenebre
che il metafisico fabbricava
per potenti sfaccendati.

Voglio stare nella morte insieme ai poveri
che non ebbero tempo di studiarla
mentre li bastonavano quelli che hanno
un cielo suddiviso e su misura.

Ho la mia morte pronta,come un vestito
che mi aspetta,del colore che amo,
dell'estensione che cercaì inutilmente,
della profondità che necessito.

Quando l'amore consuma la sua materia evidente
e la lotta sgrana i suoi martelli
in altre mani di unita forza,
la morte viene a cancellare le tracce
che costruirono le tue frontiere.

 

[T[]]

Re: Pablo Neruda

Dashuria
Grua do desha te isha biri yt,per te pire
qumshtin nga gjite si nga nje ujvare
per te pare e ndier,per krahe te te kem
ne qeshjen e arte e ne zerin e kristalte.

Per te ndier ne krahet e mia si perndia nder lumenj
e adhuruar deri ne kockat e trishtuara prej pluhuri e gerqele
keshtu qenia jote te kalonte pa dhimbje perbi meje
e do te sillte nder strofa-e paster nga cdo e keqe-

Si do dija te dashuroja grua,sa do te dija
te dashuroja,te dashuroja si askush nuk ka ditur kurre
te vdisja e te doja
akoma me shume
e akoma me
te te doja,
me shume

 

[ana karenina]

Re: Pablo Neruda

Po edhe sikur...

Po edhe sikur ditet te binin
ne humneren e neteve,
perseri, prape ka nje pus
ku prehet qetesia.

Dhe duhet te ulesh
buze erresires
dhe me durim te peshkosh
driten-
qe bie atje
Pablo Neruda

 

[Anasykaltra]

Re: Pablo Neruda

S'TE DUA...

s'te... dua vetem sepse te dua,
de prej dashurie e mos dashurie vij,
prej pritjes kur nuk te pres,-
prej akullit ne zjarr shkon zemra ime.
Te dashuroj sepse vetem ty te dashuroj,
pa kufi t'urrej-dhe duke t'urryer te lutem,
dhe masa e dashurise time shtegtare
eshte te mos te shoh
dhe te dashuroj si i verber.
Ndofta do ta djege drita e janarit,
rreze e vertete, tere zemren time,-
duke me vjedhur celesin e qetesise.
Ne kete ndodhi vetem une vdes
e do te vdes prej dashurise ,sepse te dua,-te dua ne gjak e ne zjarr.

 

[Anasykaltra]

Re: Pablo Neruda

Kush eshte me i thjeshte?

Fuqia nuk mburret(druri me tha),
as thellesia(me thane rrenjet)
as bardhesia(me tha vete mielli).
Druri s'thote kurre:
"Une jam me i larte se te tjeret".
As renja nuk thote:
"Une jam prej zemre te dheut".
Dhe buka, cilido qofte kulaci me mjalte,
nuk thote:"Une jam mbi te gjitha".

ps:E perferuara ime!

 

[Anasykaltra]

Re: Pablo Neruda

KOHA

Dita perbehet prej shume ditesh,dhe ora
perbehet nga minutat e nxitueshem te voneses,-dita
formohet nga harresate sperdredhura,nga metalet,
nga qelqet,teshat qe jane hedhur ne qoshe,
nga paralajmerimete letrave qe kurre nuk mberriten.
Dita eshte liqeni ne pyllin e se Ardhmes,
liqen qe e ka mbuluar gjethi,perkujdesi,
tingujt e mbytur qe zhyten ne uje ,
sikur te ishin qielli.
Ne breg
mbesin gjurmet e praruara te dhelpres se mbremjes...
Dita ne shndritjen e saj grumbullon luspa,peshperima,
papritur cdo gje lind si ndonje rrobe
qe na perket neve,dhe si ndonje vezullim i paket,
qe priti sa ti vinte ora e vet dhe po vdes,
me urdher te nates,
duke u rrotullisur
ne terr.

 

[Anasykaltra]

Re: Pablo Neruda

ME FALNNI QE SYTE E MI NDRITEN...

Me falni qe syte e mi ndriten
me ngjyre mat te oqeanit
qe ne hapesiren time
nuk ka as liman,as brigje
e as fund.
perhere e njetrajtshme ka qene kenga ime
dhe fjala - si nje zogth muzgu-
si shpesurine neper gure,
qe s'arrin ngushellimin
e planetit te ftohte,perjetesisht te virgjer.
Me falni per vazhdimesine e panderprere
te ujit,gurit e shkumes per kotesine
e baticave,-ketu eshte vetmia ime,-
ku kripa ngacmon muret
e qenies sime misterioze,ku une
jam vetem nje grimcez
e Gjithesise,
e Largesise se vazhdueshme,
qe kembanat kumbuese e therrmojne dhe e shumojne
ne aq dallge-
grimces e Qetesise,leshteriket e se ciles
lehtas e nderlikojne
kengen time qe fundoset.