Zhvillimi i personalitetit paraqet para se gjithash procesin e formimit dhe zhvillimit te karakterit te tij. Te femija i vogel karakteri ende nuk eshte i formuar, mirepo nen ndikimin e rrethit familjar fillojne te paraqien tiparet themelore te tij – kurreshtja, qendrueshmeria dhe disiplina, te cilat fillojne te zhvillohen edhe me shume me kontaktet e tij me mesin(cerdhen per femije- ku zhvillohen kolektiviteti dhe shoqerimi). Ne shkolle zhvillohen dijenite dhe shprehite, mesohet qendrimi ndaj njerezve tjere dhe ndaj punes. Ne moshen pak me te madhe mesohet qendrimi ndaj vetes, ndertohet vetedisiplina dhe forcohen tiparet e karakterit nepermjet veteedukimit, formohen interesat dhe qendrimi dhe krijohen idealet dhe ndjenjat morale te njeriut.
Karakteri formohet gjate procesit te te njohurit dhe veprimtarise praktike te njeriut, ku rrethi konkret shoqeror dhe normat e parimet e caktuara shoqerore kane rol vendimtar. Prandaj cilesite e karakterit dallohen ne ate te pergjithshme dhe ato individuale.
Tiparet e pergjithshme te karakterit nen ndikimin vendimtar te rrethit shoqeror( varesisht nga historia e sistemit shoqeror te bashkesise konkrete shoqerore, nga kultura, kushtet sociale, etj), qe jane prezente te pjestaret e shoqerise konkrete, te klasave, kombeve ose grupeve te tjera etnike e socjale.
Tiparet individuale te karakterit te personaliteti konkret dhe varen para se gjithash (kushtet ekonomike, socjale, edukimi, arsimimi, etj).
Karakteri nuk eshte i dhene nje here e pergjithmone. Gjate jetes se njeriut ai mund te ndryshoje dhe te zhvillohet. Mund te ndodhe qe tiparet pozitive te karakterit te humben dhe paraqiten ato negative. Pikerisht per kete roli i edukimit eshte i rendesishem per zhvillimin e karakterit.