Re: LUFTA KUNDER ISLAMIT
Kurani në lidhje me luftrat dhe agresionin
Shumë njerëz sot e konsiderojnë fenë islame si një fe agresive dhe armiqësore. Fatkeqësisht ky stereotip është përforcuar nga veprimet e terroristëve dhe fanatikëve, të cilët në asnjë mënyrë nuk e përfaqësojnë fenë. Ata kanë rrëmbyer fenë dhe kanë tërhequr vëmendjen e medias për qëllimet e tyre të këqija dhe egoiste. Prandaj opinioni botëror e sheh Islamin si një fe të dhunshme. Njërëzit e lidhin Islamin me Sadam Huseinin, kamikazët, Osama bin Ladenin dhe 11 shtatorin. Shumë pak nga ata e shohin atë si një fe që ndalon çdo lloj agresioni dhe e lejon luftën vetëm për vetëmbrojtje (Kuran 2:190). Sidoqoftë kjo është e vërteta. Feja Islame e përshkruar nga Zoti në Kuran përfaqëson paqen dhe tolerancën. Ajo nuk e fal dhe nuk e nxit terrorizmin.
Më poshtë do të flasim për disa nga keqkuptimet e zakonshme për perspektivat islamike dhe kuranore lidhur me luftën dhe paqen. Këto keqkuptime janë krijuar nga disa persona të cilët citojnë ajete kuranore jashtë kontekstit. Eshtë e pavend që njerëzit e arsyeshëm dhe me horizont të gjerë t’i pranojnë këto citime të gabuara pa e shqyrtuar konteksitn e pjesës ku ato janë marrë. Si pjesa më e madhe e librave të tjerë Kurani duhet të lexohet si i tërë. Marrja e një ajeti ose pjese ajeti, jashtë konteksit mund të të çojë në përfundime të gabuara. Feja e Zotit nuk është e keqe siç janë njerëzit që abuzojnë me fenë.
Agresioni është i ndaluar. Lufta lejohet vetëm për vetëmbrojtje.
Ajetet kuranore që e vërtetojnë këtë gjë janë shumë të qarta. Zoti e përsërit “mos sulmoni” shumë herë. Vëtëm nëse sulmohesh mund të luftosh. Nëse pala tjetër shmanget nga agresioni dhe kërkon paqe, ne duhet t’i ndalojmë luftimet.
Rregullat e luftës
[2:190] Dhe luftoni në rrugën e Allahut kundër atyre që ju sulmojnë e mos e teproni se Allahu nuk i do ata që e teprojnë (e fillojnë luftën).
[2:191] Dhe luftojini ata kudo që t’i zini, dëboni prej vendit ata sikurse ju përzunë juve. Provokimi (fitneja) është më i rëndë se vrasja. Mos i luftoni ata pranë xhamisë së shenjtë (Qabes) deri që ata t’ju luftojnë juve aty e nëse ju sulmojnë atëherë sulmojini edhe ju ata. I këtillë është ndëshkimi ndaj jobesimtarëve.
[2:192] E nëse heqin dorë (nga provokimi), Allahu është ai që fal dhe që mëshiron.
[2:193] Luftojini ata (idhujtarët) derisa të zhduket propagandimi i idhujtarëve dhe deri sa të aplikohet feja vetëm për Allahun. E në qoftë se ndalen (nga propaganda dhe lufta) atëherë lërëni armiqësinë, përveç atyre që janë zullumqarë.
Lufta lejohet vetëm për vetëmbrojtje, ndërsa agresioni dhe shtypja dënohen ashpër në të gjithë Kuranin.
[5:87] O ju që besuat! Mos i ndaloni (mos i bëni haram) të mirat që për ju Allahu i lejoi dhe mos e teproni se Allahu nuk i do ata që e teprojnë (i kalojnë kufinjtë e dispozitave të Allahut).
[8:61] E nëse ata, anojnë kah paqja, ano edhe ti nga ajo, e mbështetu tek Allahu Ai është që dëgjon dhe di.
[4:90] …në qoftë se ata tërhiqen prej jush, nuk ju luftojnë dhe ju ofrojnë paqe, atëherë Allahu nuk ju lejon rrugë (luftë) kundër tyre.
Kurani i kujton gjithashtu myslimanët se ata nuk duhet të nxiten nga armiqësia e kaluar dhe të kryejnë akte agresioni (5: 2). Për më tepër, Zoti këmbëngul që myslimanët duhet të jënë tërësisht të sigurtë para se të sulmojnë për kauzën e Allahut (4:94). Ai që i ofron tjetrit paqe nuk mund të sulmohet.
[4:94] O ju që besuat, kur të marshoni në rrugën e Allahut (për në luftë) të jeni të matur (të mos nguteni), e mos i thoni atij që ju shpreh selamin (besimin): “Nuk je besimtar!”, duke kërkuar me të mjet (mall) të jetës së kësaj bote, pse te Allahu janë begatitë e mëdha. Ashtu (jobesimtarë) ishit edhe ju më parë, e Allahu ju dhuroi (besimin), pra sqaroni mirë! Allahu e di me hollësi atë që veproni.
Jeta është e shenjtë
Vrasja e civilëve të pafajshëm nga kamikazët dhe terroristët dënohet ashpër në Kuran. Të marrësh një jetë, përveç se me të drejtë, është e ndaluar. Ata që i kryejnë akte të tilla të tmerrshme sigurisht që nuk janë myslimanë, por njerëz të ligj të cilët mundohen të justifikojnë urrejtjen dhe veprimet e tyre duke përdorur emrin e Zotit. (7:28)
Urdhëresat kryesore
[6:151 Thuaj : “Ejani t’ju lexoj atë që me të vërtetë ju ndaloi Zoti juaj: të mos i shoqëroni asnjë send, të silleni mirë me prindërit, të mos i mbytni fëmijët tuaj për shkak të varfërisë, sepse Ne ju ushqejmë juve dhe ata, të mos u afroheni mëkateve të hapta apo të fshehta, mos e mbytni njeriun sepse mbytjen e tij e ndaloi Allahu, përpos kur është me vend. Këto janë porositë e Tij, kështu që të mendoni thellë.
[17:33] Dhe mos e mbytni njeriun që Allahu ka ndaluar (mbytjen e tij), përveç me drejtësi (që e kërkon sheriati). E kush mbytet pa të drejtë (pa faj) kujdestarit të tij ne i kemi dhënë të drejtë (të kërkojë drejtësi), e ai të mos e kalojë kufirin në mbytje derisa ai është i ndihmuar (prej Zotit).
[25:68] Edhe ata që pos Allahut, nuk lusin ndonjë zot tjetër dhe nuk mbysin njeriun që e ka ndaluar Allahu, por vetëm kur e meriton në bazë të drejtësisë, dhe që nuk bëjnë kurvëri, ndërsa kush i punon këto, ai e gjen ndëshkimin.
[7:28] Kur punojnë ata (idhujtarët) diçka të shëmtuar thonë: “Ne i gjetëm kështu prindërit tanë, edhe Allahu na urdhëroi këtë (vizitën rreth Qabes lakuriq). Thuaju: “Allahu nuk urdhëron të shëmtuarën, a thoni për Allahun ç’ka nuk dini?”.
Liri absolute për të besuar/Nuk ka dhunë në fe
A e rekomandon apo justifikon feja islame vrasjen e jobesimtarëve apo të atyre që vendosin të largohen nga feja? Përgjigja është “jo” e prerë. Zoti e ka bërë shumë të qartë në Kuran që në fe nuk ka dhunë. (2:256) Vullneti i lirë është një nga dhuratat më të çmuara që Zoti i ka dhënë njerëzimit dhe qëniet njerëzore nuk mund ta largojnë atë që Zoti u dha njerëzve. Nëse një person nuk do të besojë atëherë ai duhet të lihet dhe nuk duhet të detyrohet në asnjë mënyrë. Detyra e një myslimani është thjesht t’i ftojë njerëzit në fenë e Zotit me mënyrën më të mirë. (16:125)
Në fe nuk ka dhunë
[2:256] Në fe nuk ka dhunë. Eshtë sqaruar e vërteta nga e kota. E kush nuk i beson të pavërtëtat, e i beson Allahut, ai është kapur për lidhjen më të fortë, e cila nuk ka këputje. Allahu është dëgjues, i dijshëm.
Liri absolute e fesë
[18:29] E ti thuaj: “E vërteta është nga Zoti juaj, e kush të dojë, le të besojë, e kush të dojë le të mohojë. Ne kemi përgatitur për jobesimtarët zjarr që muret e tij (të flakës) i rrethojnë ata, e nëse kërkojnë shpëtim, ndihmohen më një ujë si katran që përzhit fytyrat. E shëmtuar është ajo pije e vend i keq është ai.
Si ta përhapim mesazhin e Zotit
[16:125] Ti (Muhamed) thirr për në rrugën e Zotit tënd me urtësi e me këshillë të mirë dhe polemizo me ata (kundërshtarët) me ata mënyrë që është më e mira. Zoti yt është Ai qe e di më së miri atë që është larguar nga rruga e Tij dhe Ai di më së miri për të udhëzuarit.
Disa ajete që lidhen me situata të kohës së luftës me të cilat abuzohet
Shumë njerëz citojnë pjesë ajetesh jashtë konteksit, ose nga padija ose me qëllim për të krijuar një opinion të gabuar për fenë. Më poshtë do të paraqesim disa ajete në kontekstin e tyre që tregon qartë se këto ajete “të dhunshme” lidhen me situata të kohës së luftës. Siç e thamë më sipër lufta lejohet vetëm për vetëmbrojtje.
Cituar jashte kontekstit
[4:101] “…Jobesimtarët janë armiqtë tuaj të hapët”
i njëjti ajet në kontekst
[4:101] Kur të jeni në udhëtim e sipër, nuk është mëkat për ju të shkurtoni namazin, nëse frikësoheni se jobesimtarët do t’ju sjellin ndonjë të keqe. Jobesimtarët janë armiqtë tuaj të hapët.
Jashtë kontekstit
[8:12-13] …Unë do të hedh frikë në zemrat e atyre që nuk besuan, e ju goditini në qafë e lartë, mëshonju atyre në çdo gjymtyrë (gishtërinj). Këtë (ndëshkim për ta) ngase kundërshtuan Allahun dhe të dërguarin e Tij…
Në kontekst
[8:12-13] Edhe kur Zoti yt u kumtoi ëngjëjve se: “Unë jam me ju , pra, inkurajoni ata që besuan! Unë do të hedh frikë në zemrat e atyre që nuk besuan, e ju goditini në qafë e lartë, mëshonju atyre në çdo gjymtyrë (gishtërinj). Këtë (ndëshkim për ta) ngase kundërshtuan Allahun dhe të dërguarin e Tij, e kush kundërshton Allahun dhe të dërguarin e Tij nuk ka dyshim se Allahu është ndëshkimfortë.
Jashtë kontekstit
[9:5] …luftojini idhujtarët kudo që t’i gjeni, robëroni dhe ngujoni ata, e vinju pritë në çdo shteg…
Në kontekst
[9:4-5] Pos atyre idhujtarëve me të cilët keni lidhur marrëveshje, e të cilët nuk ju kanë shmangur asgjë dhe nuk e kanë ndihmuar askënd kundër jush, pra, dhe ju përmbushni marrëveshjën e tyre deri në afatin e caktuar. S’ka dyshim se Allahu i do të devotshmit. E kur të kalojnë muajt e shenjtë, luftoni idhujtarët kudo që t’i gjeni, robëroni dhe ngujoni ata, e vinju pritë në çdo shteg. Në qoftë se ata pendohen, e falin namazin dhe e japin zekatin, atëherë ua lëshoni rrugën se vërtet Allahu falë është mëshirues.
Jashtë kontekstit
“Luftojini ata, Allahu i dënon dhe i mposht ata nëpërmjet jush…”
Në kontekst
[9:13-14] Përse të mos e luftoni një popull që thyen zotimet e veta dhe tentuan të dëbojnë të dërguarin? Në të vërtetë ata e filluan të parët luftën. A u frikësoheni atyre? Më e drejtë është t’i frikësoheni Allahut, nëse jeni besimtarë. Luftojini ata, Allahu i dënon dhe i mposht ata nëpërmjet jush, e juve ju ndihmon kundër tyre dhe shëron zemrat e njerëzve besimtarë.
Për ta përmbledhur, feja e nënshtrimit ndaj Allahut (Islami) ashtu si përshkruhet në Kuran është fe tolerante dhe paqësore. Situatat e vetme kur lejohet luftimi është për vetëmbrojtje. Agesioni është i ndaluar.
Shënim: Do të donim të shtonim se nga 6 346 ajetet e Kuranit një përqindje e vogël flasin për “luftën”. Islami duke qenë një fe praktike flet për ligjshmërinë e luftimit edhe kur është i pajustifikuar. Besimtarët në kohën e Muhamedit (a.s.) duhet të përballeshin me kundërshtarë armiqësorë për shkak të pikëpamjeve të tyre fetare dhe në shumë raste detyroheshin të luftonin për të shpëtuar jetët e tyre. Sidoqoftë pjesa më e madhe e Kuranit, ashtu si feja islame në përgjithësi, përqëndrohet në adhurimin ndaj Zotit, bërjen e një jete të drejtë dhe në arritjen e shpëtimit në botën e përtejme. Për ta verifikuar këtë ju ftojmë ta lexoni Kuranin personalisht.
Po me siguri duhet te jesh hala ngref se perndryshe nuk te rri mushamaja mire.
