Re: Jeta eshte e thjeshte mos e nderlikoni.
citim:
--------------------------------------------------------------------------------
Citim nga Animaa
Jeten time dua ta kem sa me te nderlikuar , i trembem thjeshtesise
--------------------------------------------------------------------------------
S’e kuptoj fare këtë. Si mund t’I trembesh thjeshtësisë, dhe të ndjehesh e sigurtë ndaj komplikimit? Mos u ken gatërruar vendet fjalëve? Zakonisht ne na tremb e panjohura. Dhe e komplikuara është plot me të tilla. Ne qoftë se të pëlqen rreziku është tjetër punë, vec kjo nuk do të thotë t’I friksohesh të thjeshtës.
citim:
--------------------------------------------------------------------------------
Citim nga qiellblu
Ne lidhje me faktin qe ne lindim pa u pyetur dhe vdesim po ashtu, ky me teper eshte nje problem ekzistencialist, e famshmja "njerez te hedhur ne kete bote!"
--------------------------------------------------------------------------------
Njeriu nuk është hedhur në botë, sic thotë Hajdegeri. Po të ishte kështu, do të kishim thyer turinjtë. Pa mendo pak. Kemi dalë nga barku I nënës, që është vendi më I sigurtë në botë (me sa di unë embrioni është I ruajtur nga tre shtresa njëra pas tjetrës në barkun e nënës), ku dhe jemi ushqyer, në mënyrë që embrioni ynë të dalë I shëndetshëm, kemi lindur dhe jemi ushqyer me qumësht dhe dashuri në vitet më të brishta të zhvillimit njerëzor, jemi rritur mes përkujdesjesh dhe sakrificash të vazhdueshme të atyre që na lindën, dhe ja ku ndodhemi përballë dilemës më të fortë ekzistenciale.
Ne jemi frut dashurie dhe dhimbsurie dhe s’mund të kemi ardhur në këtë bot të begatë nga rrëshqitja, gjatë shkeljes së ndonjë sapuni diku në ndonjë hale të mosekzistencës. Po të ishte kështu, besoj do të kishim të gjithë nga një gungë në surrat, ashtu sic kemi të gjithë ne shqiptarët vaksinën e lisë, të cilën do ta mbanim si hajmali që do të tregonte fatin tonë shakaxhi, që na solli në jetë mes një pafundësie mundësish të tjera. Imagjinoni janë miljarda spermatozoitë vetëm në një derdhje, që turren me vrap të tërbuar në një luftë për ekzistencë, dhe aty vetëm ekzistencialisti Hajdeger mundi të vijë në këtë botë e të na japë leksione mbi vërvitjen e njeriut në të. Nuk e di, por aq shumë e ka ndjerë I shkreti këtë “flakje në botë”, sa që thonë se ka vuajtur tërë jetën nga marrje mendsh. E megjithatë jeta është e cuditshme. Nuk e lanë gjatë dhe përsëri dora e këtij fati mistec nuk e la as t’I mbaronte idetë e veta, duke e vërvitur përsëri andej nga erdhi. Shpresoj t’a ketë vërvitur në kahun e kundërt që të paktën t’I dalë marrja e mendëve. Nejse, po e mbyll duke u uruar të gjithë ekzistencialistëve që, në rihedhjen e përtejme, të mos bien me të njëjtën pikë të kokës. Thonë që të dhemb shumë kur goditesh dy herë në të njëjtin vend.
P.S. Mos ma merrni per ters se gjithcka e kam ne kuptim figurativ. Fundja nuk besoj se përbën ndonjë krim të tallesh me Hajdegerin, për të cilin c’është e vërteta kam shume respekt, megjithëse nuk e jam I njëmendjeje me të për të gjitha gjërat.
)