Re: IRAKU - Dalengadale po kthehet ne nje histori suksesi .
Shume prekese fjalet e cituara pak me lart nga FoxNews, percjelle nga postuesit e forumit tone.
Deklarohet me shume krenari qe lufta tashme dy-vjecare (atyre qe e hane u thuhet se mbaroi per 3 muaj dhe i vihet kapak me triumf), u kushton taksapaguesve amerikane vetem 4.7 miliard dollare ne muaj, shifer qe ekonomia amerikane e absorbon me lehtesi. Nderkohe shume komente pergjigjen se me fonde te tilla ne Afrike mund te behen mrekullira, gjithmone ne emer te ecjes perpara dhe lulezimit te demokracise.
Nje gazetar i BBC shkruajti kete pas nje takimi me nje marins ne Irak (Lt. Pantano):
US forces entered Iraq two years ago, most believing - as many Americans still do - that Saddam Hussein had something to do with the 11 September 2001 attacks.
Lt Pantano left a highly paid job in New York to re-enlist in the Marines after 10 years as a civilian.
So when I met him near Falluja, in June of last year, his life was almost a recruiting ad for the Marines, an example of the idealism surrounding America's Iraq adventure.
Now, he has just become the first US serviceman from Iraq to be charged with murder. He is accused of killing two unarmed Iraqis, shooting them in the back, and putting their bodies on display as a warning to others.
Lt Pantano denies the charges. But the accusations against him, along with the Abu Ghraib prison scandal and the growing insurgency, all show how Iraq has turned out to be so much more complicated than the Americans ever expected.
Gjenerali i trupave pushtuese ne Irak, gjenerali George Casey, shprehet me bindje qe kombinimi i politikes, ushtarakeve, ekonomise dhe komunikacionit, ne fund to te fitojne mbi rrebelet.
Ajo qe nje budalla si puna e ketij tenton te fshehe pas ketyre fjaleve, eshte fakti qe kur vendi te behet shkrumb e hi dhe te kthehet realisht ne nje shkretetire te vdekur dhe kur te mos ju duhet me, do te deklarojne fitore mbi rrebelet dhe do te largohen me dekorata. Dhe te tere e dine qe nga tere ata faktore qe u permenden me lart, vetem politika eshte gjysem pozitive mbi ngjarjet ne Irak, dhe ajo per arsyen e thjeshte te vendeve qe jane ne koalicion dhe qe ecin me mendimin "Le ta bejne aman, kush rri e merret me ta dhe na intereson akoma ta kemi mire." Dhe prape vendet e koalicionit po terhiqen me rradhe me ritme perhere ne pershpejtim sepse qeverite servile te vendeve perkatese kuptojne qe ne popujt respektive strategjia e suportit amerikan eshte duke marre nuanca armiqesore.
Deri tashti, 1500 trupa amerikane kane rene ne Irak, 10-fish me shume sesa shifra qe presidenti Bush deklaroi ne 1 Maj 2003 me rastin e "perfundimeve te operacioneve ushtarake". Aktualisht sot per sot, vriten 2 ushtare amerikane dhe 10 civile Irakene ne dite! Me flamur ne dore, pse s'bertasim njezeri "Support the f*cking troops!" ?
Shtepia e Bardhe ka shpresa qe tashti demokracia do te lulezoje vrullshem ne Irak. Ne nje kohe qe buzeqeshjet e tyre shkojne krah per krah me faktin qe nuk ka pasur ndonjehere ne Irak arme te shfarosjes ne mase, ushtaret amerikane vazhdojne te vriten me arme konvenvionale, CIA pranon zyrtarisht qe rrezistenca eshte shtuar ndjeshem me anetare te rinj si rrjedhoje e pushtimit...
Ende pas dy vjetesh pushtim dhe genjeshtra pa fund, nuk ka ndonje shprese qe ushtaret ne Irak te perfundojne ndonje here ate qe menduan se do ishte e thjeshte dhe sikur po dilnin xhiro. Ajo dite eshte me larg sesa horizonti per ta! Po e kuptojne te pezmatuar dhe nderkohe qe ndiejne mall per McDonalds, perserisin me vete (por sa para ben, kur vijne mendte s'ti hane as qente) qe "Cfare te mbjellesh, do te korresh".
