Dedikime PER TY...
- Thread starter Lisa
- Data e fillimit
Mirabel
Locus omnem
cme le thate, shikoj anen pozitive, ti vret ato qe me vijne rrotull sme vret mua
MysteriousMan
Valoris scriptorum
me preke ne zemer
Si zogj te bukur jeni
MysteriousMan
Valoris scriptorum
un jam zogu bukur, kjo eshte laraske
Mirabel
Locus omnem
tani une them te ndahemi , dhe une te dedikoj vargjet me te hidhura....te Nerudes..dashurise sime te dyte pas teje!
Sonte mund të shkruaj vargjet më të trishta në botë.
Të shkruaj, për shembull “Nata është plot me yje blu
Që fërgëllojnë drithërueshëm atje larg.”
Era e natës vërtitet nëpër qiell dhe këndon.
Sonte mund të shkruaj vargjet më të trishta në botë.
Unë e kam dashur atë dhe ndonjëherë edhe ajo më ka dashur.
Në netë si kjo unë e mbaja atë në krahët e mi.
Unë e puthja atë pafundësisht nën qiellin e paskaj.
Unë e kam dashur atë dhe ndonjëherë edhe ajo më ka dashur.
Si të mos i duash sytë e saj aq të mëdhenj.
Sonte mund të shkruaj vargjet më të trishta në botë.
Të mendosh se nuk do ta kem më. Të ndjesh se e kam humbur përgjithnjë.
Si mund të mos i duash sytë e saj aq të mëdhenj.
Sonte mund të shkruaj vargjet më të trishta në botë.
Të ndjej natën e paskajme, edhe më e paskajmë në mungesë të asaj.
Dhe vargu bie në shpirtin tim si vesa mbi bar.
Pak rëndësi ka që dashuria ime nuk arriti ta mbante atë pranë meje.
Nata është plot e përplot me yje dhe ajo nuk është me mua.
Kjo është e gjitha. Thellë nëpër natë dikush këndon. Larg meje.
Shpirti im nuk pajtohet kurrë me humbjen e saj.
Shikimi im e kërkon atë, a thua se e merr përdore dhe ma sjell.
Zemra ime e kërkon atë dhe ajo prapë nuk është me mua.
E njëjta natë është që përndrit të njëjtët lisa.
Ne të atëhershmit nuk jemi më ata që ishim dikur.
Unë nuk e dua më, kjo është e vërtetë, po sa shumë e kam dashur.
Zëri im rendte nëpër erë për të prekur veshët e saj.
E një tjetri. E një tjetri do të jetë ajo. Siç ishte para puthjeve të mia.
Zëri i saj, trupi i saj burime drite. Sytë e saj të paanë.
Unë vërtetë nuk e dua më atë, por ndoshta e dua përsëri.
Dashuria është kaq e shkurtër dhe harresa është kaq e gjatë.
Ngaqë në netë si kjo unë e mbaja atë në krahët e mi
Shpirti im nuk gjen paqe pse e humbi atë.
Qofshin këto dhimbjet e fundit që m’i shkakton ajo,
Dhe këto qofshin vargjet e fundit që i shkruaj për të.
Sonte mund të shkruaj vargjet më të trishta në botë.
Të shkruaj, për shembull “Nata është plot me yje blu
Që fërgëllojnë drithërueshëm atje larg.”
Era e natës vërtitet nëpër qiell dhe këndon.
Sonte mund të shkruaj vargjet më të trishta në botë.
Unë e kam dashur atë dhe ndonjëherë edhe ajo më ka dashur.
Në netë si kjo unë e mbaja atë në krahët e mi.
Unë e puthja atë pafundësisht nën qiellin e paskaj.
Unë e kam dashur atë dhe ndonjëherë edhe ajo më ka dashur.
Si të mos i duash sytë e saj aq të mëdhenj.
Sonte mund të shkruaj vargjet më të trishta në botë.
Të mendosh se nuk do ta kem më. Të ndjesh se e kam humbur përgjithnjë.
Si mund të mos i duash sytë e saj aq të mëdhenj.
Sonte mund të shkruaj vargjet më të trishta në botë.
Të ndjej natën e paskajme, edhe më e paskajmë në mungesë të asaj.
Dhe vargu bie në shpirtin tim si vesa mbi bar.
Pak rëndësi ka që dashuria ime nuk arriti ta mbante atë pranë meje.
Nata është plot e përplot me yje dhe ajo nuk është me mua.
Kjo është e gjitha. Thellë nëpër natë dikush këndon. Larg meje.
Shpirti im nuk pajtohet kurrë me humbjen e saj.
Shikimi im e kërkon atë, a thua se e merr përdore dhe ma sjell.
Zemra ime e kërkon atë dhe ajo prapë nuk është me mua.
E njëjta natë është që përndrit të njëjtët lisa.
Ne të atëhershmit nuk jemi më ata që ishim dikur.
Unë nuk e dua më, kjo është e vërtetë, po sa shumë e kam dashur.
Zëri im rendte nëpër erë për të prekur veshët e saj.
E një tjetri. E një tjetri do të jetë ajo. Siç ishte para puthjeve të mia.
Zëri i saj, trupi i saj burime drite. Sytë e saj të paanë.
Unë vërtetë nuk e dua më atë, por ndoshta e dua përsëri.
Dashuria është kaq e shkurtër dhe harresa është kaq e gjatë.
Ngaqë në netë si kjo unë e mbaja atë në krahët e mi
Shpirti im nuk gjen paqe pse e humbi atë.
Qofshin këto dhimbjet e fundit që m’i shkakton ajo,
Dhe këto qofshin vargjet e fundit që i shkruaj për të.
MysteriousMan
Valoris scriptorum
Shif larasken tende se me bere xhelozEdhe laraska e bukur eshte po he.
bardhe e zi
Po keput tela zemrash me keto shkrime qe hedh
Mundesishte i dashur prgj ndonjeher dhe per temat jo vetem chit chat a te keqenPo keput tela zemrash me keto shkrime qe hedh
Fshiji chit chatet,se kot nuk je aty lart.Mundesishte i dashur prgj ndonjeher dhe per temat jo vetem chit chat a te keqen
ShKoDRaN_PuRo
Papirus rex
Njerëzit më të mirë zotërojnë ndjenjën e së bukurës, guximin për të ndërmarrë rreziqe, aftësinë për të thënë të vërtetën, kapacitetin për të bërë sakrifica. Ironikisht, virtytet e tyre i bëjnë ata të prekshëm, janë ata që lëndohen dhe shkatërrohen më shpesh...!!
ShKoDRaN_PuRo
Papirus rex
dashuria eshte dicka e mrekullueshme...vetem ka nje te keqe te prish karakterin..
kurse vetmia te ben pa takt..
takti eshte nje marreveshje e fshehte per ti kaluar ne heshtje gabimet e perbashketa...ne vend qe gjithsecili te ndreqe te vetat..pra,nje kompromis mjeran.
kurse vetmia te ben pa takt..
takti eshte nje marreveshje e fshehte per ti kaluar ne heshtje gabimet e perbashketa...ne vend qe gjithsecili te ndreqe te vetat..pra,nje kompromis mjeran.