Me vjen nder mend nji det, e asgja tjeter,
krejt pak per nji poezi ne fakt, me vjen nder mend edhe nji melodi qe s’rrin dot mbi leter. E me ka mbet vec deti, pa breg, pa breng,
pa britme, pa hijen e ishujve n'horizont, pa horizont,
pa qiell, pa fund, pa diell, pa yje naten, pa nate,
e nuk asht dite, as date, as dell marriet, as marre, e s’asht kujtim,
as pendim, as pritje, as premtim, as port, as porosi e s’asht diku, s'asht vend, as histori, as fjale, as munges fjalesh nuk asht
s’asht kufi, as krenari, as kompozim,e s'asht peng, e s'asht,
e jo s'asht, nuk asht, veç s'asht,
krejt s'asht, thellesisht s'asht
s'je, s'jam
sepse s'asht,
Kam nder mend veç nji det, madje, as nder mend s'e kam,
as mendt s'i kam ma, as vedin s'e kam,
as qe e kam pase vedin ndonjihere, s'kam ekzistu, as sot e asnjihere,
se po t'kisha kene ne jete diku, do kisha shkru sonte per ty, dicka qe s'asht.
