Hektor12
Locus omnem
Very well done ... really you are a genius on what you expressedMADE BY me
Copëza shkrimesh.
- Thread starter dr love
- Data e fillimit
Hektor12
Locus omnem
E lexova paksa ... po e shof edhe njehere
joetisti_
Locus omnem
eren po lusja, te ta fryte pak me shume
ate fustan kofshezbulues, gjakngrires, poshterues
m’u bind era, ma beri qejfin e te breket me conte ngadale
ngriva…, m’u mutos burreria…
m’u tendos te pantallonat, “trimeria”
ere c’me bere moj
kur fustanin i ngrite ngadale
leshin me pane syte
ne ate pabrekesi magjike, ne fillimshale.
ate fustan kofshezbulues, gjakngrires, poshterues
m’u bind era, ma beri qejfin e te breket me conte ngadale
ngriva…, m’u mutos burreria…
m’u tendos te pantallonat, “trimeria”
ere c’me bere moj
kur fustanin i ngrite ngadale
leshin me pane syte
ne ate pabrekesi magjike, ne fillimshale.
Hahahaha c'poet paska qene
Vetvrasja e trumcakut
Dhe trumcaku vuente nga melankolia. U lind në një vend me të vërtetë të shkretë. Në vend të barit bijshin qime e derrit e në vend të pemve – brinat e një shtazës parahistorike. Dhe në kët natyrë – e cila nuk mund të quhet natyrë – kush mos të bahet melankolik? Dihet se një trumcaku s’i duhet shumë për jetë, por natyra, e cila nuk ishte natyrë, s’i epte as aq. Mos pyetni si e tek u gjet trumcaku n’at vend, dhe si e tek u gjet njeriu në kët pikë kozmike; nuk dijmë shumë. Hipoteza dhe andrra. Miliona vjetësh dhe një fjalë goje, si për shembull: “…të bahet dritë! Dhe drita u ba!” – A shifni? Një fjalë magjike! Hokus-pokus! Sa bukur!
Dhe unë thash: të bindet trumcaku në një vend ku në vend të barit bijnë qimet e derrit e në vend të pemve – brinat e një shtazës parahistorike.
Njëherë trumcaku qëndroi mbi një brenë. U mërzit të shikojë qimet e derrit, u mërzit të fluturojë prej brenës mbi brenë. Nga mërzia dhe idhnimi mbylli syt. Ra në pikllim melankolik. Njeriu me temperament melankolik asht inteligjent. E inteligjenca në kuptim ma të hapët të fjalës, pakkuj i solli qetsi dhe të mirë.
Dhe trumcaku, në majë të brenës e në kulm të melankolis, vendosi të vritet. Plot ironi filozofike shikonte rreth përqark vetes e vendimi i patundun mirfilli pasqyrohej ndër syt e tij të dëshpruem. Cicrroi një here, cicrroi dy here; cicrroi tri here. Mandej një crrrr e gjatë e plot mallëngjim ishte porosia e tij e fundit. Testamenti i dhimave të tij. Dhe, pa u dhanë krahve, këcej prej brenës… ra mbi një qime të derrit, të gjatë e të mprehtë si thika, dhe u ngul mbi të.
Trumcaku i ngulun mbi një qime të derrit. Me krahët dhe puplat e tij lonte era dhe e sjellte rreth qimes, si sillet dhe gjeli metalik në majë t’oxhaqeve tona. Atbotë frynte veka janë këto kapërcime logjike! Ka me bërtitë ndokush.
Po, lexues i dashtun e jo i cekët. Po! A pak po kemi kapërcime logjike, morale dhe dogmatike në botën tone reale? Pse po zemrohe dhe po don me më gjykue për disa kapërcime logjike askuj damsjellje?
Migjeni
Dhe trumcaku vuente nga melankolia. U lind në një vend me të vërtetë të shkretë. Në vend të barit bijshin qime e derrit e në vend të pemve – brinat e një shtazës parahistorike. Dhe në kët natyrë – e cila nuk mund të quhet natyrë – kush mos të bahet melankolik? Dihet se një trumcaku s’i duhet shumë për jetë, por natyra, e cila nuk ishte natyrë, s’i epte as aq. Mos pyetni si e tek u gjet trumcaku n’at vend, dhe si e tek u gjet njeriu në kët pikë kozmike; nuk dijmë shumë. Hipoteza dhe andrra. Miliona vjetësh dhe një fjalë goje, si për shembull: “…të bahet dritë! Dhe drita u ba!” – A shifni? Një fjalë magjike! Hokus-pokus! Sa bukur!
Dhe unë thash: të bindet trumcaku në një vend ku në vend të barit bijnë qimet e derrit e në vend të pemve – brinat e një shtazës parahistorike.
Njëherë trumcaku qëndroi mbi një brenë. U mërzit të shikojë qimet e derrit, u mërzit të fluturojë prej brenës mbi brenë. Nga mërzia dhe idhnimi mbylli syt. Ra në pikllim melankolik. Njeriu me temperament melankolik asht inteligjent. E inteligjenca në kuptim ma të hapët të fjalës, pakkuj i solli qetsi dhe të mirë.
Dhe trumcaku, në majë të brenës e në kulm të melankolis, vendosi të vritet. Plot ironi filozofike shikonte rreth përqark vetes e vendimi i patundun mirfilli pasqyrohej ndër syt e tij të dëshpruem. Cicrroi një here, cicrroi dy here; cicrroi tri here. Mandej një crrrr e gjatë e plot mallëngjim ishte porosia e tij e fundit. Testamenti i dhimave të tij. Dhe, pa u dhanë krahve, këcej prej brenës… ra mbi një qime të derrit, të gjatë e të mprehtë si thika, dhe u ngul mbi të.
Trumcaku i ngulun mbi një qime të derrit. Me krahët dhe puplat e tij lonte era dhe e sjellte rreth qimes, si sillet dhe gjeli metalik në majë t’oxhaqeve tona. Atbotë frynte veka janë këto kapërcime logjike! Ka me bërtitë ndokush.
Po, lexues i dashtun e jo i cekët. Po! A pak po kemi kapërcime logjike, morale dhe dogmatike në botën tone reale? Pse po zemrohe dhe po don me më gjykue për disa kapërcime logjike askuj damsjellje?
Migjeni
Pazzini
Valoris scriptorum
Koha është thjesht një gjë kaq e zakonshme... Por janë njerëzit ata që i rritin ose i zvogëlojnë vlerat e saj... dhe... jam i lumtur që kalova një kohë të tillë me ty, edhe pse e shkurtër... sepse një ditë, herët apo vonë njerëzit ikin, thjesht janë të krijuar për të mos qëndruar gjithmonë... dhe ti... ti ishe gabimi im më i bukur që dashuria më shtyri të bëja... Tani, mirupafshim në një ditë të bukur me diell, kur do t'i ulim sytë para njëri-tjetrit për të mos lënë ndjenjat tona të dalin sheshit... megjithatë, faleminderit për gjithçka!
joetisti_
Locus omnem
gjerat jane ne ne jete per te ikur prape, por deshira eshte te mos ikin asnjhere.
q*ji mendimet e zymta dhe thuaj jetes: k*urve, une di te te menaxhoj edhe kur ti me le ne balte...
Qr , sa e drejtë jqj!
joetisti_
Locus omnem
shkruar nga: esmere:
Kjo eshte femra...Mos e besoni po deshe!
Ja cfare eshte e verteta:
Une do te takoj,do te mbeshtet mendimet e tua .do te flirtoj me ty!
Do te shkruaj mesazhe gjate gjithe kohes!
Do te genjej pa e kuptuar ti!
Do te kuptoj gjerat qe ty te pelqejn me shume e do filloj ti bej ato!
Dalengadale do filloj te te shkepus nga shoqeria!
Do te bej sikur do rrefehem per problemet e mia!
Do te bej te lumtur per disa kohe dhe pastaj.....
Pastaj do filloj te te injoroj...!
Dhe e di kush eshte me ebukura?!
Ti nuk mund te besh asgje per kete,nuk do te me humbesh dhe e di pse?!
....Sepse do kesh filluar te me duash!!
P.S dedikuar FEMRAVE
(joetisti_) pse keto jane femrat?... Me erdhi te ve doren te balli sic e ka vene esmere. S'e besoj dot.
(pse e keni mbyllur ate temen e mendimeve; te pakten jepni edhe arsyen sepse eshte sikur na shperfillni me ca veprime tuajat. flm)
Kjo eshte femra...Mos e besoni po deshe!
Ja cfare eshte e verteta:
Une do te takoj,do te mbeshtet mendimet e tua .do te flirtoj me ty!
Do te shkruaj mesazhe gjate gjithe kohes!
Do te genjej pa e kuptuar ti!
Do te kuptoj gjerat qe ty te pelqejn me shume e do filloj ti bej ato!
Dalengadale do filloj te te shkepus nga shoqeria!
Do te bej sikur do rrefehem per problemet e mia!
Do te bej te lumtur per disa kohe dhe pastaj.....
Pastaj do filloj te te injoroj...!
Dhe e di kush eshte me ebukura?!
Ti nuk mund te besh asgje per kete,nuk do te me humbesh dhe e di pse?!
....Sepse do kesh filluar te me duash!!
P.S dedikuar FEMRAVE
(joetisti_) pse keto jane femrat?... Me erdhi te ve doren te balli sic e ka vene esmere. S'e besoj dot.
(pse e keni mbyllur ate temen e mendimeve; te pakten jepni edhe arsyen sepse eshte sikur na shperfillni me ca veprime tuajat. flm)
Dreamer
Under the Dome
" Finisce sempre così. Con la morte. Prima però c'è stata la vita, nascosta sotto il bla bla bla bla bla.. E' tutto sedimentato sotto il chiacchiericcio e il rumore. Il silenzio e il sentimento. L'emozione e la paura. Gli sparuti incostanti sprazzi di bellezza, e poi lo squallore disgraziato e l'uomo miserabile. Tutto sepolto dalla coperta dell'imbarazzo dello stare al mondo. Bla bla bla bla.. Altrove c'è l'altrove. Io non mi occupo dell'altrove. Dunque, che questo romanzo abbia inizio. In fondo, è solo un trucco. Si, è solo un trucco. "
Marre nga monologu final i filmit La Grande Bellezza
Marre nga monologu final i filmit La Grande Bellezza
joetisti_
Locus omnem
bello. Allora si che sara bello il film. Lo guardo non appena esco da qua dove liora mi ha fatto una doccia fredda oggi. Insieme con quella insuperabile amica esmere...
Pse gjerat nuk funksjonojne si neper filma? Pse te panjohurat qe sheh ne autobuz nuk te afrohen e te thone qe ke nje buzeqeshje te bukur? Pse mbas 30 vjet, ne nje kafe ne qender, nuk takon rastesisht njeriun per te cilin ke luftuar? Pse prinderit ndonjehere nuk kuptojne femijet e tyre, ose nuk i pranojne ata? Pse fjalet e duhura vijne gjithmone ne momentin e gabuar? Pse nuk te ndodh kurre te vraposh neper shi deri te shtepia e dikujt, te zbresi e ti kerkosh falje duke marre si pergjigje nje puthje dhe ca fjale "nuk ka rendesi, rendesi ka qe je ketu" ? Pse nuk te zgjon naten nje ze ne telefon qe te thote "Nuk te kam harruar kurre?"
Po te ishim me te forte, te mendonim me pak per gjerat, mos te kishim kaq frike, kaq turp jam e sigurt qe nuk do paguanim bileta kinemaje per te pare njerez qe bejne e thone gjerat qe ne nuk kemi kurajo te bejme, per te pare njerez qe dashurojne si ne nuk bejme dot, per te pare njerez qe duke u shtirur, arrijne te jene me te sinqerte se ne.
Po te ishim me te forte, te mendonim me pak per gjerat, mos te kishim kaq frike, kaq turp jam e sigurt qe nuk do paguanim bileta kinemaje per te pare njerez qe bejne e thone gjerat qe ne nuk kemi kurajo te bejme, per te pare njerez qe dashurojne si ne nuk bejme dot, per te pare njerez qe duke u shtirur, arrijne te jene me te sinqerte se ne.
joetisti_
Locus omnem
(sapo te dale romani i pare i kesaj koteles, do ta blej i pari)
Filmat marrin spunto nga jeta reale esmere. Ata qe mendojne se ne film ka stermadhime, duhet te jene me realist. Po qe se krime makabre sot ndodhin me shume dhe me rende ne realitet sesa ne film(qe sa me te pakta qofshin), do te thote se edhe pjesa tjeter e gjerave ndodhin ne mase po aq te fuqishme. Prandaj me pelqen te thuhen te verteta ketu ne forum. Qe te tjeret te dine se jeta i do te gjitha ulje-ngritjet dhe se s'eshte fare e gabuar ta teprosh. Madje te thuhen gjerat ndihmon edhe disa njerez qe duke menduar se atyre u ndodhi per here te pare dhe te fundit, sepse te tjeret e fshehin, u duket se u permbys bota dhe ne rastin me te keq privohen nga jeta. Nje shoqja ime dikur vrau veten vetem sepse e ndau i dashuri. Sepse te tjeret nuk e thoshin qe e njejta situate ishte edhe per ta.
Po ta shohim me vemendje, jeta jone eshte me e bukur se nje film. Dhe ato qe te gjithe presim pashmangshmerisht do te vijne.
optimizem do te thote te mos ngaterrosh te verteten.