Re: Dëbimi në Turqi, motivi i pengmarrjes
Problemet filluan në tokë, kur Boeing-u i "Turkish Arilines" nuk po shkulej nga vendi, edhe pse po kalonte një orë nga orari i përcaktuar. "Duhet të niseshim në orën 15:30, por u nisëm në 16:30, kur na hipën shpejt e shpejt në avion", tregon Ermir Hoxha, gazetari i "Shqip", që u ndodh dje në vendin e gabuar në momentin e gabuar së bashku me 110 njerëz të tjerë.
Kur hipën në avion, askujt nuk i bëri përshtypje pamja e Hakanit dhe Mehmetit, madje, asnjë nga pasagjerët nuk i vuri re as kur ata të dy hynë në kabinën e pilotit. "Nuk kuptuam asgjë. Shenja e parë që na u dha ishte pas më shumë se gjysmë ore fluturimi, kur stjuardesat nisën nga e para të na tregonin përdorimin e dyerve të emergjencës. Mua m‘u duk qesharake kjo. Vetëm kaq", tregon Ermiri. Pasagjerët u trembën pak më vonë, kur avioni nisi të rrotullohej në mënyrë të pakuptimtë në ajër, por edhe kësaj here nuk e morën seriozisht. Shqetësimi filloi kur disa pasagjerë të mësuar me fluturimet Tiranë-Stamboll, konstatuan se dritat e qytetit të shtrirë në dy kontinente nuk po dukeshin, edhe pse orari i mbërritjes kishte afruar. "Kur njerëzit nisën të shqetësoheshin për këtë gjë, kapiteni i fluturimit na komunikoi se për shkak të një defekti do të uleshim në Brindisi. Kjo nuk kishte kurrfarë kuptimi, sepse ne ishim nisur në drejtim të lindjes, jo të Perëndimit". Gazetari i "Shqip" tregon se edhe kësaj radhe, megjithëse nisën të shqetësoheshin, pasagjerët nuk menduan më të keqen, që na fakt ishte duke ndodhur.
Ulja në aeroportin e Brindisit në Itali u bë rreth orës 17:45, kohë në të cilën disa nga pasagjerët arritën të shquanin në fluturim paralel me ta disa avionë ushtarakë. Ata avionë të modelit "F16" i kishin shoqëruar nga afër qysh nga Greqia.
"Vetëm kur u ulëm dhe nisnim të komunikojmë me njerëzit tanë në Shqipëri, Turqi e gjetkë morëm vesh se ishim pengje. Përpara se të mësoja këtë lajm, kisha vënë re një njeri me veshje sportive e me kapele prej reperi në kabinën e pilotëve, gjë që më bëri përshtypje, por nuk më shkoi për asnjë moment ndërmend se mund të bëhej fjalë për një rrëmbim". Ermiri, një besimtar praktikant mysliman, nuk mund ta mendonte se "terroristët" do të merrnin peng një avion të mbushur në mazhorancë absolute nga myslimanë. Në avion ndodhej edhe një grup besimtarësh, që udhëtonin për në Arabinë Saudite, për të kaluar atje disa ditë të muajit të shenjtë të Ramazanit.
"Lajmi se ishim pengje u përhap në sekondë dhe njerëzit filluan të trembeshin. Por shumica ishin burra, nuk kishte asnjë fëmijë dhe qetësia e vetëpërmbajtja mbizotëronin në atë kuti metalike ku ishim mbyllur. Një djalë i ri, te të 20-at, që udhëtonte me të ëmën, ishte më i tremburi nga ata që pashë. Por, më tha se trembej më shumë për të ëmën se për vete", tregon Ermiri. Ai shton se momenti më i frikshëm, kur edhe burrat u drodhën, ishte kur gjithë dritat e avionit u shuan. Por kjo zgjati shumë dhe njerëzit më shumë se të trembur ishin të çuditur. U bindën se ishin pengje, por nuk shikonin pengmarrësit. Nuk dëgjonin asnjë zhurmë të çuditshme nga kabina e pilotimit dhe kishin gjithnjë përballë fytyrat e qeshura të stjuardesave, qe herë pas here mundoheshin të bënin edhe ndonjë shaka. Ndërkohë, në media filloi të flitej se pengmarrësit kishin kërkuar gazetarin në bordin e avionit. Në redaksitë e "Top Medias" të gjithë mbetën pa frymë, sepse kuptuan që kishin "dekonspiruan" shokun. Por Ermiri tregon se kjo nuk kishte qenë e vërtetë: "Pengmarrësit nuk komunikuan asnjëherë me ne. Madje, si myslimanë, së bashku me grupin e besimtarëve që udhëtonin për në Dubai diskutuam njëherë të merrnim ne përsipër negocimin me pengmarrësit, duke menduar se ata ishin të të njëjtit besim. Por nuk patëm asnjë shans të flisnim me ta. As që na e vërshëllyen fare". Ermiri e mori vesh vonë se pengmarrësit nuk ishin "fondamentalistët myslimanë që luftonin perëndimin" dhe e kuptoi që kishte qenë fatlum që nuk kishte tentuar të negocionte me ta.
Fundi i makthit ishte njësoj i çuditshëm me fillimin e tij. Dy djemtë dolën nga kabina e pilotimit si të mos kishte ndodhur asgjë. "Na përshëndetën në një mënyrë shumë sportive, na kërkuan falje dhe dolën". Në orën 8:20, pasi nga avioni kishin zbritur dy pengmarrësit dhe piloti, dera u hap edhe për 105 pasagjerët dhe pesë anëtarët e tjerë të stafit. Të gjithë qëndruan për disa orë në Brindisi, ku iu dhanë ushqime të shpejta e pije freskuese dhe i kontrolluan imtësisht. Natën vonë, një tjetër avion do t‘i transportonte për në Stamboll.
Marre nga Gazeta Shqip