Re: A jemi mixuar me Turqit 500 vjet bashke???
( po deshet mos e q*** temen )
Te lexohet germe per gereme nga te gjithe se kjo eshte ajo c'ka ne po vuajme(sidomos ata te Kosoves)
Në të gjitha periudhat e jetës sime kam qenë dhe do të jem mysliman. Të gjithë e dinë se rregullisht i kam kryer obligimet fetare, prej agjërimit e deri te falja e namazit, natyrisht në varësi nga mundësitë. E tërë familja ime, prindërit, vëllezërit, motrat, kushërinjtë, janë besimtarë të devotshëm që s'kanë pasur dilema sa i përket manifestimit të bindjeve fetare.
E bëra këtë hyrje, pak a shumë bizare për të "fituar" të drejtën për analizim të fenomeneve që shfaqen në dimensionin e instrumentalizmit të fesë për interesa të fshehta individuale ose kolektive, kryesisht të huaja, në segmente të ndryshme të shoqërisë.
Shkas konkret për këtë shkrim ishte organizimi i një iftari pompoz në sheshin e Tetovës, nga ana e kryetarit të njërës nga komunat e Stambollit, konkretisht të Bajram Pashës dhe kryetarit të komunës së Tetovës, z.Hazbi Lika. Ngjarja u paralajmërua me fanfarë në të gjitha televizionet në gjuhën shqipe. U tha se iftari shtrohet për 1500 veta dhe se pas iftarit do të ketë koncert, natyrisht me ilahie të kënduara në gjuhën turke.
Si u tha dhe u bë. Në sheshin e Tetovës sa çel e mbyllë sytë u hapën çadrat e bardha, mu si në Arafat gjatë periudhës së pelegrinazhit. Ndonëse u mblodhën më pak se gjysma e të ftuarve, megjithatë shtimungu i kolektivizmit të ri u krijua. Marksistë-leninistët, ateistët e dikurshëm të përbetuar, me gjakim të pashuar ndaj kolektivizmit, mbase në këtë dimension gjetën një gjuhë të përbashkët me "islamistët" integralistë.
Vëzhguesit e huaj, ata të misionit të OSBE-së, të PROKSIMA-së, të ambasadave me kujdes maksimal i shënuan detajet e këtij uniteti të ri dhe me gjasë i dërguan raportet shefave të tyre anekënd botës.
Në mbrëmje, rreth orës 23:00 televizioni shtetëror turk, TRT, duke u lidhur drejtpërdrejt me sheshin e Tetovës bëri një emision për këtë evinement të ri, të padëgjuar dhe të paparë në anët tona. Bashkëbiseduesit vendorë, flitnin atë çka i konvenonte autorit të emisionit, apo autorëve të këtij projekti turk që përkufizohej si "Vëllazëria nuk njeh kufi", që do të thotë se tash e tutje, duke hequr kufijtë mes vëllezërve fetar duhet të vihen kufij në mes të vëllezërve kombëtarë.
Bashkëbiseduesit tetovarë, emrat e të cilëve më vjen mërzi t'i përmend jo vetëm me këtë rast, vërtetonin tezën për trashëgiminë osmane-turke në viset shqiptare që duhet të merren në mbrojte. Me osmanizim, me turqizmin, sllavizmin dhe helenizim të trashëgimisë kulturore të trevave shqiptare të sotmes, shqiptarët mbeten pa traditë, pa kulturë, pa vlerë dhe pa peshë, popull primitiv si do të thoshte historiani serb, Cvijiq.
Në ditën e Ramazanit, para, gjatë dhe pas iftarit, të uritur apo të ngopur, të opseduarit me projektin e nacifikimit të islamit, me vetëdije apo pa të, përpiqen haptas ta rikodifikojnë strategjinë kombëtare shqiptare për mbijetesë. Kam parasysh se gjithë kjo që thash më lartë do të nxitë te lexuesi një pyetje të kuptueshme: ç'të keqe ka organizimi i një iftari të përbashkët, të organizuar nga kryetarët e dy komunave, të Bajram Pashës dhe të Tetovës, ose më konkretisht thënë mes vëllezërve myslimanë? Ka, madje shumë, si nga aspekti fetar ashtu edhe politik dhe kombëtar.
Nga aspekti fetar ky iftar gjigantesk dhe spektakular nuk korrespondon me nocionin e agjërimit. Institucioni i agjërimit që parashikohet në të gjitha librat e shenjta, hebraike, krishtere dhe islame parashtron idenë e distancimit të njeriut, në një periudhë të caktuar kohore, nga vetja, nga të gjitha veset, kënaqësitë e natyrave të ndryshme, për të krijuar kështu mundësi për një përsiatje të thellë religjioze dhe përkushtim ndaj urdhrave të Zotit.
Agjërimi i njëmendtë nuk ka asgjë të përbashkët me azgani, arrogancë, shkapërdari individuale a kolektive. Agjërimi duhet t'i mundësojë njeriut që të bëjë një instrospekcion, vlerësim të vetvetes dhe të tjerëve për të thelluar besimin në zot, për ta mundur absurdin defetist dhe për ta shtuar optimizmin dhe fisnikërimin e njerëzve dhe shoqërisë. Asnjë veprimtari spektakulare, asnjë shfrenim hedonist, politik apo natyrave të ndryshme nuk mund të përputhet me misionin e agjërimit. Zakonisht spektaklet e tilla që organizohen në emër të madhërimit të fesë apo të Zotit në esencë janë në funksion të madhërimit të organizatorëve që synojnë përmes besimit ta kontrabandojnë vetveten, ose dhe më keq idetë e fshehta politike që nuk kanë asgjë të përbashkët me agjërimin apo besimin në tërësi.
Me pak para dhe me shumë cinizëm dhe retorikë duan të arrijnë shumë, atë që nuk arriti sundimi sllav! Ai që ka besim të vërtetë ndaj Zotit e kupton fare lehtë blasfeminë (qyfyrin), përkatësisht vogëlsinë e njeriut, kotësinë dhe pamundësinë e tij për ta mbrojtur apo madhëruar Zotin, i cili është vlerë absolute në të gjitha dimensionet dhe i pavarur nga projektet krekosëse, mburracake të njeriut. Njerëzit që thirren në Zot, ose edhe më zi, e mbrojnë atë nga njeriu, në esencë e përdorin atë si maskë për t'i realizuar projektet e tyre për madhërim të vetvetes. Të tillë ka në të gjitha shoqëritë dhe besimet, qofshin ata autorë ose organizatorë të ndërtimeve të kryqeve gjiganteske apo iftareve spektakulare. Vetë Zoti sipas librave të shenjta është i pavarur prej lëvdatave, lajkave dhe veprave të ndryshme të njeriut. Ai nuk kërkon nga njeriu që të bëjë shërbime ndaj Tij, por ndaj vetes dhe ndaj njerëzve të tjerë. Instrumentalizmi i Zotit për promovim të vetes dhe të ideve të ndryshme politike është abuzim i llojit më vulgar, më arrogant dhe më ateist.
Në sheshin e Tetovës në mënyrë cinike dhe arrogante, përmes manifestimit sipërfaqësor të respektit të parimeve fetare, u promovuan individë të caktuar dhe interesat e tyre të fshehta politike, në funksion të rikthimit, të riimplantimit, të ringjizjes se planeve dhe vlerave turke në Ballkan që patën filluar të zbehen. Nuk kam asgjë kundër planeve turke për hegjemoni, por kam shumë kundër që kjo të bëhet, si zakonisht mbi kurriz të shqiptarëve dhe përmes shqiptarëve naivë, të asimiluar apo të shitur.
Nga aspekti politik ky iftar gjigantesk dhe spektakular ku u hodhën idetë e vëllazërisë fetare që do të organizohet në të gjitha vendet e Ballkanit, në Bullgari, Greqi, Maqedoni (Shkup,Tetovë,Gostivar, Kërçovë, Strugë), Kosovë, Shqipëri, Sanxhak dhe Bosnjë dhe Hercegovinë, shikuar më hollë është vërtetim i tezës propagandistike serbe për projektin e fshehtë anti-evropian, për krijim të së ashtuquajturës transferzalë e gjelbër, të penetrimit islam nga Turqia deri te Bosnja e Hercegovina që nga aspekti gjeostrategjik paraqitet si barku i butë i Evropës. Nuk është aspak e çuditshme për se pikërisht tani, kur hapen bisedimet për statusin përfundimtar të Kosovës, me intensitet të sikleteshëm organizohen atraksione të këtillë, aspak fetare, por thellësisht politike që vërteton tezën serbe për rrezikun nga shtetet islamike në Evropë, Bosnja dhe Kosova që do të jenë trampolina prej nga do të rrezikohet paqja dhe qetësia në rajon dhe më gjerë.
Pak Huntigton, pak propagandë serbe, pak osmanizëm, pak vedetizëm fetar, pak tradhti, pakë lekë, krijohet dyshimi i madh për shqiptarët. Ramazan ka pasur gjithmonë, por manifestimet e këtilla kanë munguar.
Shtrohet pyetja pse pikërisht në këtë moment kur hapet dilema, frika nga përplasja planetare mbi baza qytetëruese, pse pikërisht në këtë moment kur fillon procesi i negociatave për statusin final të Kosovës populli shqiptar u dashka t'i nënshtrohej kësaj dileme të sikletshme, të prononcohet, të përcaktohet me kë është, me perëndimin a me lindjen?! Përse kjo dilemë, krejtësisht e panevojshme duhet t'ia zë vendin dilemës se a jemi për Kosovën e pavarur në kuadër të Evropës së bashkuar apo me Serbinë?! Për se i gjithë ky presion që populli shqiptar të vihet në dilema të panevojshme dhe të dëmshme?! Për se ky presing që të pozicionohemi kundër perëndimit që harxhoi miliarda dollarë dhe kontribute tjera politike, ushtarake, diplomatike për t'i çliruar shqiptarët nga zgjedha e huaj. Duke i njohur mirë qëllimet e bartësve të këtyre ideve, mendoj se e di përgjigjen: atyre aq u bën nëse do të mbijetojë apo jo kauza shqiptare. Ata, duke ditur se pa mbështetjen e faktorit perëndimor, shqiptarët nuk kanë gjasa ta arrijnë dhe ta ruajnë lirinë, duke ditur se shqiptarët mund të mbijetojnë vetëm në këto hapësira, vetëm dhe vetëm duke i respektuar standardet laike, duke ditur mirë se pas 11 shtatorit punët kanë ndryshuar, dyshimet janë shtuar deri në paranojë, ata pikërisht tani gjejnë forma spektakolare t'i nxisin dilemat rrënuese.
Natyrisht, në fillim koston do ta paguajnë shqiptarët, por më vonë edhe myslimanët. Ata që fshihen pas ideve sublime të fesë i tradhton mungesa e brengës ndaj fatit të shqiptarëve.
Nga këto iftare nuk do të thellohet besimi i askujt, as do të forcohet vëllazëria islame, por do të instalohet dyshimi shumëdrejtimesh, do të moliset kohezioni, toleranca ndërfetare në mes të shqiptarëve, do të prishet aleanca sado e brishtë e shqiptarëve me faktorin perëndimor me çka, në mënyrë të pashmangshme do të dëmtohet interesi vital i shqiptarëve të Kosovës dhe të viseve të tjera. Është e qartë se dikush nga këta organizatorë që manipulojnë me fenë janë në ndërlidhje të ngushtë me shërbime të ndryshme antishqiptare dhe antiislame. Them antiislame duke marrë parasysh pasojat e një islami radikal te qytetarët e Bosnjës. Sa më shumë që radikalizohet manifestimi i besimit islam në Bosnjë aq më shumë rritet përqindja e martesave të përziera, madje edhe gjatë luftës. Asnjë popull nuk mund të durojë radikalizmin për një periudhë të gjatë kohore, prandaj kërkojnë shpëtimin te ikja. nga grupi ku ngulfatet liria individuale Së këndejmi nuk duhet të habitemi për se Greqia, Bullgaria, Maqedonia, Serbia (në Sanxhak) dhe Bosnja po lejojnë madje, i nxisin sfilatat e këtilla "fetare". Ato, natyrisht se shërbejnë si argument për pohimet serbe, ose për ofertën e Serbisë që në planin gjeostrategjik ta luajë rolin e bastionit, të policit kundër depërtimit të vlerave dhe interesave "islame" në Evropë.
Është e çuditshme për se spektakle të tilla pseudo religjioze, thellësisht politike, antishqiptare dhe antiislame nuk organizohen në zonat e prapambetura turke, të banuara me kurdë apo në Irak, Palestinë, Çeçeni, Kaukaz etj.
Duhet thënë haptas, pa mëdyshje dhe në mënyrë të pa mëshirshme se këto manifestime janë në funksion të paraqitjes së shqiptarëve si element i huaj në Evropë që duhet të mbikëqyret vazhdimisht për shkak se ata nuk janë dhe nuk mund të jenë luajal ndaj sistemit të vlerave perëndimore, sidomos ndaj idesë së laicizmit të shtetit. Vetë Turqia synon të depërtojë në Evropë dhe t'i pranojë vlerat evropiane, por nga ana tjetër synon që shqiptarët dhe popujt tjerë myslimanë të Ballkanit t'i fusë në thesin e orientit. Ky dualizëm është objektiv dhe buron nga vetë përmbajtja e shoqërisë turke: 10 % i shoqërisë, pra elita turke me mish e me shpirt përpiqet të jetë pjesë e Evropës, kulturës dhe sistemit të vlerave evropiane, ndërkaq 90 % në të gjitha dimensionet është anti evropian. Mjerisht myslimanët e Ballkanit, në mesin e tyre edhe një përqindje e vogël renegatësh shqiptarë komunikojnë me idetë dhe vlerat e këtij 90%. Ata, si deri më tani nuk do të arrijnë asgjë, por do të përfundojnë si instrumente, si renegatë të fshehur nën petkun fetar.
Koketimi, manipulimi i politikanit me ndjenjat fetare është formula më eksplozive që shkakton ndarje të pakorrigjueshme në shoqëritë multi-fetare.. Në këtë mes roli dhe përgjegjësia e intelektualit mund të jetë shumë i madh, destruktiv a konstruktiv, varësisht se kujt i shërben.
Çuditërisht para këtij spektakli të madh pseudo fetar, në qytetet tjera shqiptare të Maqedonisë u organizuan manifestime të tjera informative, më pak spektakulare, mbase edhe më rrënuese, kontaminuse, që fusin përçarje në indin ndërlidhës kombëtar shqiptar.
Po ashtu në ditët e Ramazanit, në emër të thellimit të besimit, disa intelektualë kosovarë, të ftuar në tubime informative me karakter pseudo-fetar, përpiqeshin ta bindnin auditorin, me argumente të vakëta dhe paradoksale për të vërtetat e tyre që, siç do të thoshte shkrimtari Mehmet Kraja e përmbysnin jo vetëm identiteti qytetërues perëndimor të shqiptarëve, por edhe atë kombëtar. Njëri prej tyre në emër të Zotit identitetin modern kombëtar shqiptar e ndërlidh me kontekstin osman, prandaj ka nevojë që të flasë pozitivisht për veziret, sadriazamët, pashallarët, agallarët shqiptarë në periudhën e sundimit osman. Këta hoxhëqamila me gjasë e kanë ngatërruar kalendarin, pandehin se jetojnë në shekullin XIX.
Njëri prej tyre, doktor i historisë, në një tubim informativ në Kërçovë përpiqej ta bindë auditorin për idilin shqiptare gjatë periudhës së sundimit osman. Këtë tezë ai e mbështet me postet ushtarake dhe politike të shqiptarëve të ç'kombëtarizuar të periudhës osmane duke fshehur qëllimisht faktin se ata kanë qenë kryekëput në funksion të interesave turko-osmane dhe jo shqiptare. Popujt e tjerë të Ballkanit që ishin nën sundimin osman dhe nuk ishin miq të tyre, e fituan pavarësinë thuaja një shekull para shqiptarëve. Ky diskurs i idealizimit të periudhës osmane jo vetëm që është gënjeshtër të cilën e dinë edhe vetë ata, por edhe një cinizëm arrogant dhe fyes. Këtë cinizëm do ta kuptonim më së miri po qe se do ta krahasonim me përpjekjen hipotetike të një profesori imagjinuar i cili do ta merrte guximin ta idealizojë periudhat e ndryshme të sundimit jugosllav duke numëruar deputetët dhe ofiqet tjera që i kanë pasur shqiptarët në këtë sistem, si bie fjala Sejdo Bajramoviqin, Rahman Morinën apo Sinan Hasanin.
Në krahasim me vezirët, këta të fundit të paktën kanë folur shqip dhe përpiqeshin të mbështetin konceptin e kauzës shqiptare në përputhje me kontekstin jugosllav. Ata, në dallim nga vezirët, favoritët e profesorit të shushatur kosovar, hapnin shkolla, institucione të ndryshme si politike ashtu edhe kulturore në funksion të kultivimit të vlerave dhe interesave të shqiptarëve. Në kohën e vezirëve të idealizuar, shqiptarët madje nuk kategorizoheshin as si "milet" (popull) si grekët, serbët, bullgarët etj prandaj refuzoheshin kërkesat politike dhe kulturore të shqiptarëve. Në kuadër të kësaj mendësie është e natyrshme mungesa e brengës për asimilim të shqiptarëve në turq ( ish presidenti turk, Demirel flet për një numër fantastik pesë milionësh), por shfaqet brenga për identitetin evropian të shqiptarëve.
Një profesor tjetër me titull doktori të albanologjisë, madje shkrimtar, një kohë të gjatë e përsërit tezën për identitetin(mbase edhe) islam të kombit shqiptar. Duke bërë gabime të rënda logjike dhe faktike, duke përzier mollët me dardhat, ai i barazon shqiptarët me popujt me identitet të dyshimtë etnik, si bie fjala boshnjakët të cilët me arsye përpiqen këtë mungesë ta kompensojnë me përkatësinë fetare. Shqiptarët kanë identitet kombëtar dhe s'kanë nevojë ta nxjerrin syrin duke i rregulluar vetullat. Kur flitet për identitet kombëtar nuk ka nevojë të flitet për identitet fetar. Ata që i ngatërrojnë këto kategori kanë qëllime të veçanta.
Inkoherenca në sferën intelektuale buron nga skizofrenia, botëkuptimet e gabueshme të një periudhe historike ose nga interesat e veçanta individuale. Edhe mendimtarët e mëdhenj nuk janë imun nga këto inkoherenca logjike. Aristoteli, babai i logjikës ishte i palogjikshëm kur pohonte se të gjithë njerëzit janë të barabartë pos robërve dhe grave. Kjo inkoherencë e tij buronte nga paragjykimet e kohës së tij. Po inkoherenca e intelektualëve tanë, sikleti, ankthi i tyre prej kujt varet? Me siguri jo nga interesat fetare apo kombëtare të shqiptarëve!
P.S Për pak harrova. Bashkësia Islame e Maqedonisë një kohë të gjatë është në krizë të thellë Ngatërrohet shkolla (trashëgimia) turke me atë arabe. Nxënësit, ushtarët, lojtarët janë shqiptarë . Të paktën ta dinin pse-në...
Nga Menduh Thaçi
