Re: A duhet medoemos te predikohet Kurani ne token e Ilireve?
Logos
Perse duhet te predikohet Kurani ne token e Ilireve, ose me qarte, nder Shqiptare? C'te mire ka, dhe c'te mire ka patur? Kush dhe cfare do te ishim ne si komb pa Islamizmin?
Kurani duhet të predikohet të predikohet në tokën e Ilirëve sepse është “e vërteta, sepse është libri I fundit me të cilin Krijuesi ynë, I vendit tonë, dhe I mbarë botës, I është drejtuar krijesës më të rëndësishme të Vet, njeriut. Problemi është që shumica këtu flasin për cështje fetare me logjikë jofetare. Kjo është njësoj si të kritikosh një poet me argumente të mekanikës së Njutonit. Më fal Logos, të paktën ti duhet t’a dish që për besimtarin më e rëndësishmja gjë është “e vërteta”, fakti nëse libri që përbën themelin e besimit të vet është apo jo libër I Zotit, se cfarë të mire I sjell ai kombit, është problem tjetër. mbi të gjtha njeriut duhet t’I interesojë qëllimi pse jeton, pse ka ardhur në këtë jetë, dhe c’do të bëhet me të pas vdekjes. Në parajsë apo ferr nuk do të ketë probleme territoriale, kufinjsh mes popujve. Natyrisht me këtë nuk dua të them se kombi nuk është I rëndësishëm për fenë, dhe që libri I vërtetë I Zotit nuk është I dobishëm për kombin. Nuk ka sesi e vërteta të mos jetë e dobishme për këdo popull. Por broblemi qëndron tek premisat. Në qoftë se nisemi nga premisat fetare, atëherë, më e rëndësishmja gjë është e vërteta, edhe sikur kjo të kërkojë sakrificën më të madhe, dhe e vërteta arrihet, ajo sigurisht që është e nevojshme, e dobishme, madje mund të them e domosdoshme për kombin. Ndërsa për premisat e patriotit ose e atij që I intereson vetëm kombi feja shihet thjesht sin jë mjet për të mirën e tij, dhe natyrish, kjo emirë mbetet tepër e diskutueshme. Varet se c’farë quan ti “të mirë” për kombin.
Tani për t’iu përgjigjur pyetjes se c’të mirë ka patur kombi prej fesë islame, për arsye marrëveshjeje po përdor kriteret e atij që I intereson vetëm kombi, megjithëse ky concept më duket se e shfrytëzon fenë dhe nuk I nënshtrohet asaj, gjë që është larg konceptit të një besimtari normal.
Për mendimin tim, Islami erdhi në shqipëri në një moment mjaft kritik dhe deciziv. Erdhi në një kohë kur avancimi sllav dhe grek po përparonte dita-ditës, kur trysnia asimiluese po e c’rrënjoste identitetin shqiptar në tokat e pushtuara, kur krime të mëdha, cfarosje të popullsise, dhuna, bastisjet, genocidi ushtroheshin në një masë të madhe tek shqiptarët, kur kufinjtë e këtij vendi po rrudheshin cdo ditë, derisa kishin arritur në gjysmën e territoreve të kufinjve që Shqipëria ka sot, dhe kur më keq akoma fiset shqiptare gjendeshin të përcara me njëra-tjetrën dhe pa forcë për t’I rezistuar kësaj trysnie që po e shfaroste farën e lashtë Ilire nga faqja e dheut,. Duhet thënë se nën këtë represion vuante së tepërmi, mbi të gjitha popullsia katolike e vendit, e cila ishte më e goditur nga pushtuesit ortodoksë. Madje historia tregon aspekte të genocidit serb, kur katolikëve iu janë prerë edhe dy gishtat e vegjël të dorës, në mënyrë që t’a bënin kryqin domosdoshmërisht me tre gishta, sipas mënyrës ortodokse. Në këto rrethana, kur disa fise shqiptare ishin bashkuar me serbët kundra pjesës tjetër të fiseve shqiptare, këta të fundit I bënë thirrje perandorisë osmane për mbrojtje, duke u bashkuar me të për të ndalur shuarjen e tyre prej kundërshtarëve të vet. Kështu fiset shqiptare ishin ndarë në dy grupe. Njëra palë me serbët dhe grekët dhe tjetra me osmanët.
Nuk dua këtu të lavdëroj perandorinë osmane (e cila sigurisht që ka problemet e saj), gjë që do të ishte temë më vete që vlen për t’u diskutuar ndonjë herë tjetër, por me ardhjen e osmanëve, si dhe me përqafimin e fesë muslimane shqiptarët rimorën kufinjtë e tyre, duke përfshirë në të edhe Camërinë si dhe trojet shqiptare të që sot janë jashtë kufinjve të vendit “amë”, gjithashtu, sidomos përqafimi I fesë muslimane, përforcon identitetin shqiptar, duke theksuar një dallim të madh me fqinjët e vet, gjë që e vështirëson së tepërmi asmimilimin kulturor, etnik prej tyre. Në qoftë se në jug ortodoksëve padrejtësisht u thonë grek, ndërsa në Kosovë “shkja”, kjo do të thotë se me pranimin e islamit propaganda shvinistëve e fqinjëve tanë tokësorë do t’a ketë të pamundur të asmimilojë popullsinë. është feja islame ajo që I ka ruajtur shqiptarët e kosovës, ulqinit, dibrës së madhe nga kthimi në “shkja”, duke bërë që të mbijetojnë deri në këtëditë e të mund të shpresojmë në një ribashkim të mundshëm në një komb më vete. Sigurisht që feja Islame I ka lidhur fort kosovarët pas identitetit shqiptar, duke ruajtur të pastër etninë e tyre, ndryshe si mund të shpjegohet fakti se në Kosovë popullsia muslimane përbën gati 100%?!
Pa përmendur këtu që janë mësimet fetare dhe aq më tepër ato të fesë islame ato që skalisin dashurinë për atdheun, për njerëzit, për drejtësinë, duke bërë që popullsia t’a konsiderojë vatanin si një dhuratë e Zotit që duhet ruajtur si dicka e shenjtë. Jo më kot një pjesë e mirë e lëvizjes patriotike shqiptare ka qenë e përbërë nga klerikë të të tria feve.
Hafiz Ibrahim Dalliu, ne veprën e vet “Patriotizma në Tranë”, numëron rreth 50 klerikë, hoxhallarë vetëm në Tiranë, të cilët ishin patriotë dhe aktivistë për cështjen e kombit tonë në fillimet e veta, numër ky që përbënte 1/3 e aktivistëve nacionalistë në atë kohë në Tiranë. Dhe thuajse të gjithë këta, me në krye Dalliun vetë ishin persekutuar, burgosur, internuar, nga Xhon turqit si dhe nga rebelimi haxhiqamilist. Dhe ishte vetë Hafiz Dalliu, pra një “anadollak”, një “I prapambetur”, një “fondamentalist”, I cili ngriti flamurin në Tiranë më 26 nëntor 1912, në kuadër të shpalljes së pavarësisë. Ja që ky vend nuk bënka dot pa “fondamentalistët”, “pa anadollakët”
