Copëza shkrimesh.

[Hope]

Uroma mëngjesin e dashur.... Uroma....!

Në rrënjë të Tokës... Do çel një gonxhe... Buzëve të tua... Aromë, Tërfili im...

Mbush gotën e pasionit... Shampanjave pa kupa... Në Dritë të Zotit Dehem pa pirë...nga gjiri yt.

Turpshëm, orgazmën tënde ndjell Tastierë e pianos...mbi trupin e lakuriqtë luaj Jam muzikë e ëndërrt dritëyjesh... Këngëtar pa harpë...

Qëndisem buzëmbrëmjeve plot lagështi... Derdhem i ngrohtë…mendimeve, pa kufi Ti me turp..., Unë i paciptë Mëngjeseve që agojnë Dashuri.

 

[Mystique]

Kam bërë një jetë copë-copë. Një jetë copë-copë. Kurrë nuk kam kafshuar, sepse prisja, e ruaja veten për më vonë – dhe tani vë re se më kanë rënë dhëmbët. Si t’ia bëj? Ta thyej guackën? Një fjalë goje. E megjithatë! Çfarë do të më mbetej? Një gomë e vogël viskoze, që do të hiqej zvarrë në pluhur, duke lënë pas vetes një vazhdë të ndritshme.

Jean Paul Sartre

 

[Pazzini]

Shembelltyra e Mbjellesit... Luka 8:4-15​

Si u mblodh një turmë e madhe dhe i erdhën njerëz nga çdo qytet, Jezusi tha në shëmbëlltyrë:​

``Një mbjellës doli të mbjellë farën e vet; dhe, ndërsa po mbillte, një pjesë ra gjatë rrugës, u shkel dhe zogjtë e qiellit e hëngrën.​

Një pjesë tjetër ra në gurishte dhe, sapo mbiu, u tha për mungesë vlage.​

Një pjesë tjetër ra ndër ferra; ferrat u rritën bashkë m​

e të dhe ia zunë frymën.
Kurse një pjesë ra në tokë të mirë, mbiu dhe dha fryt njëqindfish``. Si i tha këto gjëra, thirri: ``Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!``.Atëherë dishepujt e vet e pyetën çfarë kuptimi kishte ajo shëmbëlltyrë.Dhe ai tha: ``Juve ju është dhënë të njihni misteret e mbretërisë së Perëndisë; por të tjerëve me anë të shëmbëlltyrave, që ata, duke shikuar të mos shohin dhe, duke dëgjuar të mos kuptojnë.Ky është kuptimi i shëmbëlltyrës: fara është fjala e Perëndisë.Ata përgjatë rrugës janë ata që e dëgjojnë fjalën; por pastaj vjen djalli dhe ua merr fjalën nga zemra e tyre, që ata të mos besojnë dhe të mos shpëtojnë.Ata mbi gurishte janë ata që, kur dëgjojnë, e presin fjalën me gëzim; por ata nuk kanë rrënjë, besojnë për njëfarë kohe, por në momentin e sprovës tërhiqen.Pjesa që ka rënë ndër ferra janë ata që e dëgjuan fjalën; por, gjatë rrugës, ua zënë frymën shqetësimet, pasuritë dhe kënaqësitë e kësaj jete, dhe nuk arrijnë të piqen.Por pjesa që ra në tokë të mirë janë ata që, pasi e dëgjuan fjalën, e ruajnë në zemër të ndershme dhe të mirë dhe japin fryt me qëndrueshmëri``.​

 

[Mystique]

Harku i Triumfit, Remark.

"Jemi shkulur nga te gjitha dhe na kane mbetur vetem zemrat tona. Une isha gjer ne hene dhe u ktheva serish. Dhe ti je ketu dhe ti je jeta. Mos pyet me gjate. Me shume te fshehta ka ne floket e tu se sa ne mijera pyetje.
Ketu para nesh shtrihet nata, disa ore, por edhe nje pafundesi e tere, gjersa te vije mengjesi te trokase ne dritare. Qe njerezit dashurohen, kjo eshte gjithckaja; eshte cudia vete dhe njekohesisht gjeja me e natyrshme qe egziston....
Kete e ndjeva sonte kur nata u shkri ne nje peme plote buleza dhe kur era kundermonte arome manash.
Dhe pa dashurine njeriu eshte
vetem nje kufome e ardhur me leje, s'eshte gje tjeter vecse disa data dhe nje emer i rastit... dhe do te ishte me mire sikur te vdiste fare...."

 

[Alazne]

Ti je e cuditshme. Ti je kaq e cuditshme. Une nuk te kuptoj dot ty. Eshte e kote.
Ama une dua qe pavaresisht te shkuares, te ardhmes, te tashmes, ti te ndalesh kohen dhe te kujtosh kete : Ti je e cmendur. Ti je e cuditshme dhe pak e pasigurt. Ti je e bute dhe ekstremisht e eger. Ti je e zgjuar dhe me ambicie. Ti je nje lemsh i pakuptueshem. Ti je anormale. Por atje jashte eshte dikush qe do te te doje per anormalitetin tend. Ti je nje shpirt i pazberthyeshem.
E bukura eshte se ty nuk duhet te te zberthesh. Ty duhet thjesht te te duash.

* Dostoyevsky

 

[Mystique]

Ti je e cuditshme. Ti je kaq e cuditshme. Une nuk te kuptoj dot ty. Eshte e kote.
Ama une dua qe pavaresisht te shkuares, te ardhmes, te tashmes, ti te ndalesh kohen dhe te kujtosh kete : Ti je e cmendur. Ti je e cuditshme dhe pak e pasigurt. Ti je e bute dhe ekstremisht e eger. Ti je e zgjuar dhe me ambicie. Ti je nje lemsh i pakuptueshem. Ti je anormale. Por atje jashte eshte dikush qe do te te doje per anormalitetin tend. Ti je nje shpirt i pazberthyeshem.
E bukura eshte se ty nuk duhet te te zberthesh. Ty duhet thjesht te te duash.

* Dostoyevsky

Kjo eshte e preferuara ime

 

[Mystique]

Por ... - tha Sokrati, - pas nje heshtjeje te gjate, - Ka edhe femra qe sa me shume vjeterohen, aq me shume zbukurohen, por kjo sepse ne jeten e tyre kane ditur te zgjedhin librat, muziken, artin, vererat, tonet e dukjes se tyre, por dhe meshkujt qe kane dashuruar. Bukuria e tyre eshte klasike. ... Disa nga studentet ulen kokat dhe ne fshehtesi urrenin Sokratin. ... Sikur t'ua kishte ai fajin qe ato nuk do te beheshin kurre klasike."

 

[Hektor12]

Puthadorët do të bëhen të gjithë bashkë kundër teje, sepse duan të rrënojnë gjithçka që ata vetë nuk mund ta arrijnë. Dështimi yt është suksesi i tyre!
Ti nuk duhet të guxosh të dështosh!
Qëndro fort!
Qëndro, sepse brenda njeriut që lufton të jetë vetja, digjet një flakë që rrezaton jetë. Pikërisht kjo i tremb ata që nuk mund ta ndezin kurrë këtë flakë në shpirtin e tyre!
Albatros Rexhaj

 

[LLaStiCaaa]

Nena e pyeti djalin e saje, sa me do mua dhe sa e do gruan tende?! Djali ju pergjigj: nene une ty te dua sa kripen dhe gruan sa sheqeri, nena u ndie tmerresisht keq. Djali u afrua e perqafoji dhe i tha nena ime me sheqer behen vec embelsirat dhe perseri te lene te uritur,ndersa me kripe behen te gjitha gjellerat me te shijshme madje dhe buka!

 

[Hektor12]

je e forte dhe poseduese,
e embel dhe brutale,
dominoje
mendjen time,
asgje nuk mundem
veçse te dorezohem
embelsisht
dhe te dhurohem
i gjithi,
me puth,
me perqafo,
merre gjithe trupin tim,
ti me dhurohesh mua...
dy trupa
nje shpirt i vetem...

 

[Hektor12]

zhytem ne emocione te zjarrta dhe zbres poshte,
poshte, deri ne nje bojqielli te nje deti qe ka shijen tende,
me sy te mbyllura notoj ne nje te panjohur qe me perfshin
si nje perqafim i embel.
mbaj frymen brenda meje
ne sy te shikoj
dhe te le te reshkasesh mbi shpinen tende nuda
dhe vishem me ty.

 

[Hektor12]

Trokita leht ne nje cep mendimi,doja ta perqafoja pa fjal ne heshtje.. te zhveshur ,te bute,te deshirueshem,,ashtu te lagesht nga pikat e shiut vjeshtor,,,
Ashtu ne ate dite me shi,,ku dhe e kisha len,,neper kohe,,neper dit,neper minuta e sekonda..
Trokita ne c"do pike shiu qe te prekte trupin,floket..poret e lekures,,buzet ,
Si lot mergimtar ,,ato shijonin trupin tend dhe derdheshin ne toke me melankoli dashurie qe ti i ushqeje..
Trokita leht ne shikimin tend drejtuar qiellit ,vrensirat e shiut i ndaje ne diagonale per te kapur hapsiren mbi re,shijoje si e dehur pikat e shiut qe benin dashuri me ty,me trupin dhe mendimet tua..
Ti ishe e natyres,e barit e luleve,e shiut dhe e diellit e vjeshtes e stinve,,,ti dashuroje gjithcka reth teje ,dashuroje,.. dashuroje e zhveshur nga hipokrizia dhe e veshur nga natyra,nga ato shtresa,ozone matalike lekurore,,qe stinet e brishta e te egra te kohes te kishin veshur ,rreth e rrotull..ti ishe aq e veshur sa qe me zili trokita ne cdo pike shiu,,dhe lutesha te me merrnin me vete,qe me ngrohtesin e trupit tend ,mbi barin e lagesht te beja dashuri..
sikur dhe nje pik,....sikur dhe nje pike shiu te me dhuroje TI..

 

[Hektor12]

Ishte nje nate si gjithe te tjerat,,por ca buleza shiu filluan ta embelzonin,,atmosferen e saj,,pak nga pak ato u shtuan,,,ra nje erresir pak sa e frikshme..se di se si..por pash veten tek..vrapoja..
E ndjekja jeten ne nje nate me shi,,,ishte nje erresir "utopike",,,ku shifja vetem shpirti tim ne nje rrebesh,,ajo me shfaqej neper pasqyra endrrash shpirterore,,te lagura nga shiu..
vrapoja neper nje rrug,,si e hedhur ne ajrin e atmosfere,,dhe trysnia e shiut i jepte forme..dhe tortuare,,
shpejtoja hapat e lagur e zbathur,,pa nje cader,,pa nje neon drite...shifja diku larg,,larg vetem nje neon te shpirtit qe me therriste,,,neper ca pika shiu qe ngjanin si xixellonja nen driten e atij neoni,,,kapja gjethet e lagura rreth meje i shtrengoja ne duart e mija deri ne "dhimbjen e tyre",,,per te me mbrojtur nga shiu dhe nga erresira...e asaj nate...ato rreshkisnin te lenduara siper trupit tim te lagur,,,por te pakten qendronin ne prehrin supet e mija me shoqeronin.ashtu te lagshta te lenduara por ama afer ...
por une kerkoja te kapja jeten,,vrapoja si e cmendur pas atyre filizave elektriciteti,,te asaj nate me rrebesh shiu..perdora shikimet per te pare qoft dhe diku cepin e jetes qe kerkoja,,por ajo s"dukej,,s"dukej..ishte arratisur,,dhe me kishte vjedh nje "enderr",,ma kishte borxh dhe duhej te ma kthente..pop..por..asgjeee,,shiu vazhdoj te binte,,,fryma e ftohet ju shtua asaj nate,,gjethet filluan te qanin nga lendimet..,,e zbathur e lodhur,,ngrita shikim..dhe pash neonet e ndezura per-rreth,,njerez qe kaloni afer meje...
Pyeta veten me nje retori nervozizmi:-duke i then nga ishe?!
Ajo mu pergjigj: Atje ku me cove ti..
I perqafova gjethet qe kisha siper trupit tim,,i falenderova per ato caste shoqerie..mora cadren qe kisha ne cepin e stolit,,dhe u largova ,,,
nen driten dhe shiun e atyre kujtimeve qe ajo nate shiu mi rrembej pergjithmon...
Ndoshta nje dite do kthehem prap dhe do hakmerrem dhe une me ate nate,,me ate rrebesh erresire,,ne cepin e nje kohe ne te njejten form qe ajo me beri duelin mua..ate nate...
ishte nje nate "utopik"e erret,,por e drejt...ai cep jete,,eshte diku ne ate nate me shi..ne ate nate ,,,qe kaloj,,qe iku,,qe mergoj..
ndoshta ne nje nate tjeter do ti kthehem prap..por dua qe te jete shi...
me pelqen nata,,me pelqen shiu,,me pelqen ti ndjek zbathur ,,copezat qe jeta mi ven ne "erresir"..per ti kaluar ne nje dirte..agimi,,ne shkelqimin e nje vese endrrash shpirterore...

 

[Hektor12]

Bresherizin e zerit ,e ndjej nen lekur,,ne ajr,ne c"do neuron,,qe levrin mbi qenjen time..
Se kuptoj perse nuk e burgos dot ne nje pik koherente mes meje dhe teje,..mes meje dhe botes.
E ndjej timberin e tij tek me zhvesh,,me perkdhel,me lendon me dashuron..
syte e njekin timberin me qepalla mbyllur,mendja ben dashuri me te,,ndersa ai arratiset neper mijra sensualitete jetsore,..
Ngjyrat e timberit qe merr kur fjalet efarmoz,leht i mbaj mbi supe duar,fytyr trup dhe i hedh rreth meje si tantellin me te vertet te jetes..
Timberi qe na zgjon,timberi qe na pekdhel e na lendon,,timberi i nje zeri..timberi i nje muzike te humbur neper shekuj,timberi qe ringjallet si fantazem,dhe butesisht na fton ne boten e te vdekurve te bejm dashuri .
Dashuri me fantazmat e nje timberi nder shekuj..qe nuk vdes,qe nuk njef humbje as transformime ne kohe,jeton nepe shpirtera te gjallesh..
Timberi jetesor,,timberi i infiniteve te mendimeve ,.ajkes se pecjelljes se dhimbjes,dashuris dhe vertetesis se kohve ne binare relativ mes meje teje,,botes dhe hapsires ,..
Botes,,botes sa reale sa fantazem,,por botes sone ama..botes se timberve..te atyre qe degjohen pak e aspak,mendor,dhe shpirteror..
TIMBERI I NJE VEGIM MES VDEKJES DHE JETES,,MES QELIZES QE RRITET DHE ASAJ QE FLIJOHET PER TE RiLINDuR NE NJE DIMENSION TIMBERI TE RI..

 

[Hektor12]

Atje ku djelli eshte i bukur dhe ret e fresketa
e qielli blu dhe i arte
dielli ndricon i plotefuqishem e i mencur
te ngazellen.
Po ti mos u merzit o vendi im se une do te kthehem,
do te kthehem
atje ku qente lehin e te kafshojn vertet
atje ku peshqit shpalosin krahet e fluturojn
atje ku zogjte kendojn simfonite me te bukura
atje ku nata eshte blu e erret me yje plot e perplot
ku une u linda qava e mora frymen e pare e deklarova jeten
atje ku pashe baben dhe memen per here te pare
e une po rritesha e njoha vellezerit e mi, ku njoha shoket
ku njoha dashurine e pare ku njoha lumturine me te gjate ne bote
me vite e miliona kilomentra.
Atje ku koha nuk vrapone por priste qe ta shijoje
atje nuk plakej ose plakej shume ngadale
atje e shijoje Kohen nuk te vidheshte si ketu
atje ne gezoheshime me dicka te vogel
gezoheshim me fare pak, me nje fjale, nje triko, nje xhakete
nje e puthur vajze ishte e rralle dhe kulminante
isha I vogel e lozja tere diten neper rruget e pluhurta me lumturi
atje urreva per here te pare, atje dashurova per here te pare
e une urrejtjen e harrova, dashurine jo, por e mbrojta tere jeten
si dashnor besnik.
Atje ku lulet kundermojn aroma te mahnitshme
ku parcelat e grurit te dukeshin si bloqe gjigande
te arta e valevitese nga e ngrohta puhize e pasdites
ishe si nje bime, e ndjeje ne trup diellin, henen, mallet
kodrat, fushat, eren, boren, shiun, te gjitha, te gjitha
te ngrohtin, te frohtin, rruget, shtepite, cdo gje
cdo gje qe te rrethonte bashkjetoje
jetoje, jetoje, jetoje.
Po ti mos u merzit o vendi im, se une do te kthehem
atje ku lumenjet rrjedhin ne trupin tend
atje ku gruaja floke verdhe uloke me kacurrelat e saj
perjashta ne oborr ushqen pellumbat me grure te arte
dhe muri mbrapa saj lyer me te verdhe
e dritarja e madhe me xhamat blu qe merrnin gjyren nga qielli
qe zbukuron gjithcka, gjithcka.
Po ti mos u perzit o vend I im se une do te kthehem
do te puth faqet e bukura te ledhatoj floket e te perqafoj
te perqafoj tere madheshtine tende, e ndjej plaget,
e ndjej dhimbjen gjithashtu.
Por ti mus u merzit o vendi im se une do te kthehem
te plakemi se bashku, e une do te sodis ate grua lesheverdhe
qe ushqen pellumbat me grure te arte…

Skendo Dine

 

[Hektor12]

Nese do te me duash

Nese do qe te me duash, mos me duaj per asgje tjeter
vecse per hir te dashurise. Kurre mos thuaj
"E dua per buzeqeshjen - per veshtrimin - per menyren
xhentile e te folurit - per idete e saj
qe perkojne me te mijat, te cilat nje dite
me falen qetesi. "Keto gjera ne vetvete, i dashur, mund
te te ndryshojne ose te ndryshojne per ty.
Keshtu nje dashuri mund te zhduket.
Dhe ti mos me duaj gjithashtu me keqardhje
per meshire te fshish lotet e mi - te qarat
mund t'i harroje njeriu nen mbeshtetjen tende,
e te humbase, keshtu, dashurine tende.
Por ti me duaj, vetem me dashuri te dashurise,
qe rritet ne ty, nepermjet dashurise perjetshme!
__________________

 

[Hektor12]

Po tani? Cdo besh me kordat e tua te ngjirura, o zeri im i gjore?
Vertitesh ne inkubaturen tende eliptike, me shpresen se je me i fuqishmi nder te tjeret qe vijne perballe teje. Je kulper, me rrenjet ngulur fort ne humneren e shpirtit. O ze i marre. Ti me "turperove"! A nuk e sheh se, ne pikun tend rri varur vec nje kambane. Ia ke deftuar te gjitha tingujt, te gjitha llojet e mundshme me te cilat ajo duhet te gjemoje, e cuditerisht, ajo nuk di te flase. Eshte memece para teje. Ajo nuk di te shungulloje nen zerin deftyes tend. Ajo, ... ajo di vetem te marshoje nen heshtjen e marrosur tende.
Ku e gjete kurajon te flasesh? Sa here te kam thene te mos bezash aty ku s'duhet? Sa here?!
Madje te kam pas thene se nuk duhet te festosh dy here ne vit. Njehere ne dy vjet ndoshta, mund t'ia lejosh vetes tende nje dehje plangrishese.

 

[Hektor12]

Ave Maria,
Mos me braktis,
Solfezhi im nuk ka me nota shprese.
Tinguj inkadeshente mermerisin aty-ketu
nje dileme te patheneshme.
Une, .. une i mbaj rezonancat e tyre
si nje bajame ne goje
duke u bere cangu i kohes time.
13 prej tyre i kam ngujuar ne harrese,
pasi u denda me leng shege.
Njejt me ngujimin e njerezve ne shpagime gjaqesh
qe harrojne per sa kohe, koha i mban te ngujuar
ne ato biruca te gureta.
Ave,
Ave Maria
Sot kam nevoje te me degjosh.
Sot, nuk do te lutem.
Dua te ndiej prezencen tende te padukshme,
ashtu, ulur mbi divan, si nena ime kur punon shtizash.
Te kujtohet kur mbi kreun tim
nje kukujvake, kuisite?
Ajo mbante ngerthyer ne kthetrat e saj te vogla
gjumin tim te rende.
Dhe une drejtoja lutjet e mia te pashpresa drejt teje...
Me kujtohet si tani fytyra e saj engjellore, por e frikshme.
Sepse cdo gje engjellore eshte e frikshme, e paprekshme, e papajtueshme.
Sepse cdo gje e pamundshme eshte e deshiruar
sepse cdo gje e pakuptimte, kthehet ne objektivitet deshirash.
Me fal. Nuk dita t'i mbaj premtimet qe vete vetes i kam bere.
Ndaj sot, te dua ketu, te kuis si nje kukuvajke
endrren qe e mbaj te fikur tashme.

 

[Hektor12]

Disa rruge jane te ashpra, shkembore!
Ne disa rrugica te ngushta, ngushtohem!
Por cilado rruge qe mar,
Tek Ti me sjellperseri!
Ti je feneri im, DRITE
qe shkelqen mbi çdo stuhi!
Je aty prane zjarrit,
qe kthen shtepine ne vater familjare.
Ti ecen me mua çdo dite,
ne dhimbje e lumturi.
Je ombrella e strehimit tim
ne çdo dite me shi.
Nuk ka rendesi se ku udhetoj,
Kudo ne bote qe te bredh
E di, e kam njohuri te brendshme
qe kurre rrugen s'do ta humb!
Sepse se te gjitha rruget me sjellin perseri tek Ti.
Dhe tek vendi qe ne e quajme SHTEPI!

 

[Hektor12]

I found the answer why I am so inspired, so affected in two different fields: Arts and Economics. And that answer is music. From the appearance they look like they belong to two different worlds, indeed they are so much connected with one another. Music is the unspeakable language that Math tried to discover, or to express without changing the harmony by its numerical laws. I remember when I was a little child, hiding myself in that little toilet of our old house, where I was free in all the meanings. I remember that that was my inspirational place; sometimes I sang, sometimes I even composed little momentarily musical melodies, and I was always intrigued by math problems. i wanted to discover through it the language of my inner world harmony.