Përkthime KRISTINA GEORGINA ROSSETTI Gruaja për burrin Më fal gjithë sa pata të meta, Për dashurinë e viteve më parë: Të përshëndes. Unë duhet të rrjedh nëpër det, Unë duhet të kridhem në borë, Unë duhet të vdes. Ti mund të ngrohesh nën këtë diell, Ti mund të pish verë, të hash ushqim: Të përshëndes. Unë duhet të gatitem dhe rend, Ndonëse hapat hedh me përtim: Unë duhet të vdes. Një det të zbrazët për të lundruar, Shtrat të ftohtë për të fjetur në të: Të përshëndes. Ndërsa ti më përqafon, unë duhet të kem shkuar Për gjithë vajtimin tënd: Unë duhet të vdes. Një puthje një miku, Dhe një fjalë për njady, - Të përshëndes: - Një shtrëngim që mundesh çoju, Një mirësi ti duhet të bësh aty: Unë duhet të vdes. Asnjë fjalë për ty, Asnjë shtrëngim as puthje jo, Të përshëndes. Ne, njësh, duhet të ndahemi në dy; Vdekje e sigurt është kjo: Unë duhet të vdes.
Re: Përkthime DANTE GABRIEL ROSSETTI Dritë e beftë Unë kam qënë këtu më parë, Por kur e si nuk mund të flas : E njoh barin në pragderë, Aromën e ëmbël tunduese, Tingullin e drithëruar, dritat bregut tek deti. Ti ke qënë imja më parë,- Sa kohë më parë ndoshta nuk e kujtoj: Por pikërisht si dallëndyshja përpjetë Qafa jote u kthye njëlloj, Disa vello ranë, - të gjitha i njihja motmoti. Ka qënë kështu më parë? Dhe s'mundet koha e tillë të fluturojë në shtjella Përsëri me jetët tona dashurinë tonë të ringrejë Pavarsisht nga vdekja, Dhe ditët dhe netët të ngjizin dhe një herë kënaqsi?
Re: Përkthime WILLIAM MAKEPEACE THACKERAY Në portën e kishës Ndonëse unë nuk hyj brenda Por vij rrotull në atë vend Shpesh herë pezull ngrij; Dhe pranë portës së shënjtë Unë pres me sy të zjarrtë, Pritës i asaj. Kumbon këmbana në katedrale Përmbi të qytetit rumpallë, Dhe zhurmë dhe gumëzhimë; Ata këmbanën e katedrales heshtën: Organoja nis buçimën; Ajo po vjen, ajo po vjen tanimë! Zonja ime vjen më në fund, E druajtur dhe hapat me ngut Për aty po nxiton, Me sytë e thjeshtë përdhe rrëzuar; Ajo erdhi - ajo është këtu, ajo ka kaluar! Parajsa ime me të shkon! Gjunjëzohu i pashqetësuar, i miri shenjt! Zbras jashtë lavdërimin a ankimin tënd Bindshëm dhe me besim; Unë atë prag s'kam për ta kaluar, Të fëlliq lutjen tënde të kulluar Me të mbrapshta mendime. Por të çapitem lejomë mua Rreth vendit të ndaluar, Një minutë në shasti, Si shpirtrat e dëbuar, që presin, Dhe shohin, përmes portës së parajsës, Ëngjëjt në brendësi..
Re: Përkthime ALFRED, LORD TENNYSON Lulja Njëherë në një orë flori Në tokë një farë kam mbjellë. Prej atje një lule doli, Njerzit thanë, një bar i keq. Lart e poshtë u sollën ata Nën tendën e kopshtit tim, Të pakënaqurat mërmërima Mua dhe lules na dhanë mallkim. Më pas ajo e lartë u rrit E vuri një kurorë dritëplotë, Por hajdutë matanë murit E vodhën farën me natë. E mbollën atë gjatë e gjërë Në çdo qytet dhe kala, Teksa njerzit thërrisnin të tërë, "E shkëlqyer është lulja". Nga fabula ime e vogël lexoni: Ai që mbjell mundet ta kuptojë. Më shumë lulja tani bleron, Kur të gjithë kanë farë. Dhe disa plasin nga hijshia, Të tjerë janë të vobektë vërtet; Dhe përsëri tani njerëzia E quajnë atë bar i keq.
Re: Përkthime ROBERT LOUIS STEVENSON Dherat e huaj Hipur mbi një pemë me qershi Kush ngjitej veç meje në vogli? E shtrëngoja trungun me dy duar Dhe shihja jashtë në dhera të huaj. Pashë kopshtet e shtrira të fqinjëve, Stolisur me lule, mu përpara syve, Dhe shumë më të këndshme fytyra Se ndonjëherë më parë tejkqyra. Pashë lumin e vorbullt kalëruar Të bëhet pasqyra e qiellit të kaltëruar; Rrugët me pluhur poshtë e përpjetë Me njerëz që turren për në qytet. Sikur një pemë më të lartë të gjeja Larg e më larg të mund të shihja , Deri ku lumi i shtuar shket Midis anijesh brenda në det. Deri ku rrugët prej të gjithë anëve Të çojnë tutje në dherat e zanave, Ku gjithë fëmijët drekojnë më pesë, Dhe të gjitha lodrat marrin jetë.
Re: Përkthime You let my kisses steam Wasteful into the night's black nostrils drink Me up, I pray ; oh you, who are Night's bacchante How can you from my off bowl kisses shrink? (D.H Lawrence (nje pjese e vogel) Ti len duke vluar dhe deshperuar puthjet e mia, ne erresiren me te zeze te nates. Pi nga mua te lutem : - Ti qe je vagabond' i nates. Si mund ti largohesh kupes se puthjeve te mia?
Re: Përkthime ROBERT LOUIS STEVENSON Requiem Under the wide and starry sky Dig the grave and let me lie. Glad did I live and gladly die, And I Laid me down with a will. This be the verse you grave for me: Here he lies where he loged to be; Home is the sailor, home from the sea, And the hunter home from the hill. Përshpirtje Nën qiellin e gjërë me yje stërpikur Gërmoni varrin dhe më lini dergjur. I gëzuar jetova dhe gëzueshëm vdekur, Unë dergjem poshtë me një amanet. Këto vargje për mua ti gdhëndni: Këtu shtrihet ai ku vetë e shënoi; Në shtëpi është detari, kthyer prej deti, Dhe gjuetari në shtëpi prej kodrës zbret. Pasi poston nja njëqind herë në një temë si kjo, vjen një ditë e bukur e mëson se gjithçka ka shkuar, kështu bëjnë murgjit e Tibetit, bëjnë mozaikë të mrekullueshëm rëre me ngjyra dhe kur e mbarojnë me qetësinë më të madhe i futin një të prishur të pamëshirshme. Kështu kuptohet jeta më mirë mbase, por s'rroj në Tibet. Më duhet shumicën e rasteve ti shkruaj vargjet dhe anglisht se i marr nga librat e jo nga ndërrjeti, kështu kam punë dyfish. Mbase do ble një skaner e me textbridge të lehtësoj punë. E sigurisht që kam ruajtur një pjesë prej të parave por pëlqej të sjell të reja. Nët zotit kujdes!
Re: Përkthime HARTLEY COLERIDGE SONG She is not fair to outward view As many maidens be, Her loveliness I never knew Until she smil'd on me; Oh! then I saw her eye was bright, A well of love, a spring of light. But now her looks are coy and cold, To mine they ne'er reply, And yet I cease not to behold The love-light in her eye: Her very frowns are fairer far Than smiles of other maidens are. Këngë Ajo s'ëshë e bukur në pamje të parë Ashtu si janë shumë vasha, Bukurinë e saj unë s'e dija kurrë Deri kur ajo më buzëqeshi mua; Oh! atëhere pashë syrin e saj që shndriste, Një pus dashurie, një burim drite. Tani vështrimet e saj kanë ndrojtje dhe ftohtësi, Të mijave asnjëherë s'ju janë kthy(er), Deri më tani nuk kam ndalur së kundruari Dritë-dashurinë në ato sy: Ngrysjet e vetullave të saj janë (ku e ku) më të bukura Se sa buzëqeshjet e vashave të tjera.
Re: Përkthime ALFRED, LORD TENNYSON The Charge of the Light Brigade Half a league, half a league, Half a league onward, All in the valley od Death Rode the six hundred. "Forward, the Light Brigade! Charge for the guns!" he said: Into the valley of Death Rode the six hundred. "Forward, the Light Brigade!" Was there a man dismay'd? Not tho' the soldier knew Some one had blunder'd: Theirs not to make reply, Theirs not to reason way, Theirs but to do and die: Into the valley of Death Rode the six hundred. Cannon to right of them, Cannon to left of them, Cannon in front of them Volley'd and thounder'd; Storm'd at with shot and shell, Boldly they rode and well, Into the jaws of Death, Into the mouth of Hell Rode the six hundred. Flash'd all their sabres bare, Flash'd as they turn'd in air Sabring the gunners there, Charging an army, while All the world wonder'd: Plunged in the battery-smoke Right thro' the line they broke; Cossack and Russian Reel'd from sabre-stroke Shatter'd and sunder'd. Then they rode back, but not Not the six hundred. Cannon to right of them, Cannon to left of them, Cannon behind them Volley'd and thunder'd; Storm'd at with shot and shell, While horse and hero fell, They that had fought so well Came thro' the jaws of Death, Back from the mouth of Hell. All that was left of them, Left of six hundred. When can their glory fade? O the wild charge they made! All the world wonder'd. Honor the charge they made! Honor the Light Brigade, Noble the six hundred! Detyra e Brigadës së Lehtë Gjysmat një trup, gjysmat një trup, (*) Gjysmat një trup përpara, Të gjithë në luginën e Vdekjes Kalëruan të gjashtqind. "Përpara, Birgadë e Lehtë! Armët mbush!" ai tha: Në luginën e Vdekjes Kalëruan të gjashtëqind. "Përpara, Brigadë e Lehtë!" Pati atje një burrë të friksuar? Jo sidoqë ushtari dinte Dikush është verbuar: E tyrja të mos i kthehen përgjigjes, E tyrja të mos gjykojnë përse, E tyrja vetëm e bëj dhe vdes. Në luginën e Vdekjes Kalëruan të gjashtëqind. Topa në të djathtë të tyre, Topa në të majtë të tyre, Topa përpara tyre Breshëruan dhe gjëmuan; Stuhishëm mbi ta gjuajte dhe bombardim, Guximshëm ata kalëruan dhe mirë, Në nofullat e Vdekjes, Në gojën Skëterrë Kalëruan të gjashtëqind. Shkreptinin të gjitha shpatat e tyre zhveshur, Shkreptinin ndërsa ata silleshin në ajër, Duke shpatuar topçinjtë atje, Duke sulmuar një ushtri, ndërsa Gjithë bota është habitur; Zhytur në tymin e baterisë Drejt përmes vijës që çanë; Kozakë dhe Rusë Lëkundur nga goditje shpate Coptuar dhe këputur. Pastaj ata mbrapsh kalëruan, por jo Jo të gjashtëqind. Topa në të djathtë të tyre, Topa në të majtë të tyre, Topa mbrapa tyre Breshëruan dhe gjëmuan; Stuhishëm mbi ta me gjuajtje dhe bombardim, Ndërsa kuaj dhe heronj ranë, Ata që luftuan aq mirë Erdhën përmes nofullave të Vdekjes, Mbrapsh nga goja Skëterrë, Gjithë sa mbeti prej tyre, Mbeti nga të gjashtëqind. Kur mundet që lavdia e tyre të bjerë? O çfarë sulmi të egër që bënë! Gjithë bota u habit. Nderim detyrës që ata bënë! Nderim Brigadës së Lehtë, Madhështorë të gjashtëqind! (*) brigada përbëhet nga dy regjimente
Re: Përkthime ALGERON CHARLES SWIBURNE A match If love were what the rose is, And I were like the leaf, Our lives would grow together In sad or singing weather, Blown fields or flowerful closes, Green pleasure or gray grief; If love were what the rose is, And I were like the leaf. If I were what the words are, And love were like the tune, With double sound and single Delight our lips would mingle, With kisses glad as birds are That get sweet rain at noon; If I were what the words are, And love were like the tune. If you were life, my darling, And I your love were death, We'd shine and snow together Ere March made sweet the weather With daffodil and starling And hours of fruitful breath; If you were life, my darling, And I your love were death. If you were thrall to sorrow, And I were page to joy, We'd play for lives and seasons With loving looks and treasons And tear of night and morrow And laughs of maid and boy; If you were thrall to sorrow, And I were page to joy. If you were April's lady, And I were lord in May, We'd throw with leaves for hours And draw for days with flowers, Till day like night were shady And night were bright like day; If you were April's lady, And I were lord in May. If you were queen of pleasure, And I were king of pain, We'd hunt down love together, Pluck out his flying-feather, And teach his feet a measure, And find his mouth a rein; If you were queen of pleasure, And I were king of pain. Një çift Sikur e dashur të ishe ç'ëshë trëdafili, Dhe unë të isha porsi gjethi, Jetët tona të rriteshin tok Në të trishtin a të qeshurin mot, Fusha ku grin era a llëra plot me lule, Kënaqsi të blerta a fatkeqsi të murme: Sikur e dashur të ishe ç'është trëndafili, Dhe unë të isha porsi gjethi. Sikur unë të isha fjalët ç'janë, Dhe e dashur të ishe si muzikë, Me zë të dyfishtë dhe të njëjtën Kënaqsi buzët tona të përzihen, Me puthje të gëzuara porsi zogjtë Kur i lag shiu i dashur në mesditë; Sikur unë të isha fjalët ç'janë Dhe e dashur të ishe si muzikë. Sikur ti të ishe jeta, moj e shtrenjta, Dhe unë i dashuri yt të isha vdekja, Ne të shkëlqenim dhe zbardheshim tok Para se Marsi të zbuste atë mot Prej narcisës dhe gargujve Dhe orët me erën e luleve; Sikur ti të ishe jeta, moj e shtrenjta, Dhe unë i dashuri yt të isha vdekja. Sikur ti të ishe skllave e hidhërimit, Dhe unë të isha faqe e gëzimit, Ne të lodronim për jetë dhe stinë Me pamje dashurie dhe tradhëtie Dhe lotë nate dhe mëngjesi Dhe qeshje vashe dhe djaloshi; Sikur ti të ishe skllave e hidhërimit, Dhe unë të isha faqe e gëzimit. Sikur ti të ishe zonja e Prillit, Dhe unë të isha zot në Maj, Ne të hidheshim me gjethet me orë Dhe përmbyteshim mes lulesh përditë, Derisa dita të ishte e errët si nata Dhe nata të ishte e ndritshme si dita; Sikur ti të ishe zonja e Prillit, Dhe unë të isha zot në Maj. Sikur ti të ishe mbretëreshë e kënaqsisë, Dhe unë të isha mbreti i dhimbjes, Ne ta gjuanim dashurinë tok, T'ja shkulnim flatrat që fluturon, Dhe ti mësonim hapave të tij një masë, Dhe ti gjenim gojës së tij frerë; Sikur ti të ishe mbretëreshë e kënaqsisë, Dhe unë të isha mbreti i dhimbjes.
Re: Përkthime ROBERT FROST Stopping by woods on a snowy evening Whose woods these are I think I know. His house is in the village though; He will not see me stopping here To watch his woods fill up with snow. My little horse must think it queer To stop without a farmhouse near Between the woods and frozen lake The darkest evening of the year. He gives his harness bells a shake To ask if there is some mistake. The only other sound's the sweep Of easy wind and downy flake. The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, And miles to go before I sleep, And miles to go before I sleep. Ndaluar pranë drurëve në një mbrëmje bore Të kujt janë këta drurë më bie ndërmend. Shtëpia e tij megjithatë gjendet në katund; Ai nuk do më shikojë mua ndaluar këtu Të shikoj drurët e tij me borë mbushur rëndë. Kali im i vogël duhet ta mendojë këtë çudi Të ndalosh pa një shtëpi ferme përbri Midis drurëve dhe liqenit të ngrirë Mbrëmjen më të errët të një viti. Ai tund qaforen me zile në tingëllim Të pyesë nëse këtu ka ndonjë gabim. I vetmi tingull tjetër është e fshikura E erës së lehtë dhe flokut push në rrëzim. Drurët janë tërheqës, të errët dhe të thellë. Por unë kam për të mbajtur premtime, Dhe milje të shkoj para se të fle, Dhe milje të shkoj para se të fle.
Re: Përkthime RUDYARD KIPLING The Ballad of East and West Oh, East is East, and West is West, and never the twain shall meet, Till Earth and Sky stand presently at God's great Judgment Seat; But there is neither East nor West, Border, nor Breed, nor Birth, When two strong men stand face to face, though they come from the ends of the earth! Kamal is out with twenty men to raise the Border-side, And he has lifted the Colonel's mare that is the Colonel's pride. He has lifted her out of the stable-door between the dawn and the day, And turned the calkins upon her feet, and ridden her far away. Then up and spoke the Colonel's son that led a troop of the Guides: "Is there never a man of all my men can say where Kamal hides?" Then up and spoke Mohammed Khan, the son of the Ressaldar: "If ye know the track of the morning-mist, ye know where his pickets are. At dusk he harries the Abazai -- at dawn he is into Bonair, But he must go by Fort Bukloh to his own place to fare, So if ye gallop to Fort Bukloh as fast as a bird can fly, By the favour of God ye may cut him off ere he win to the Tongue of Jagai. But if he be past the Tongue of Jagai, right swiftly turn ye then, For the length and the breadth of that grisly plain is sown with Kamal's men. There is rock to the left, and rock to the right, and low lean thorn between, And ye may hear a breech-bolt snick where never a man is seen." The Colonel's son has taken a horse, and a raw rough dun was he, With the mouth of a bell and the heart of Hell and the head of the gallows-tree. The Colonel's son to the Fort has won, they bid him stay to eat -- Who rides at the tail of a Border thief, he sits not long at his meat. He's up and away from Fort Bukloh as fast as he can fly, Till he was aware of his father's mare in the gut of the Tongue of Jagai, Till he was aware of his father's mare with Kamal upon her back, And when he could spy the white of her eye, he made the pistol crack. He has fired once, he has fired twice, but the whistling ball went wide. "Ye shoot like a soldier," Kamal said. "Show now if ye can ride!" It's up and over the Tongue of Jagai, as blown dustdevils go, The dun he fled like a stag of ten, but the mare like a barren doe. The dun he leaned against the bit and slugged his head above, But the red mare played with the snaffle-bars, as a maiden plays with a glove. There was rock to the left and rock to the right, and low lean thorn between, And thrice he heard a breech-bolt snick tho' never a man was seen. They have ridden the low moon out of the sky, their hoofs drum up the dawn, The dun he went like a wounded bull, but the mare like a new-roused fawn. The dun he fell at a water-course -- in a woeful heap fell he, And Kamal has turned the red mare back, and pulled the rider free. He has knocked the pistol out of his hand -- small room was there to strive, "'Twas only by favour of mine," quoth he, "ye rode so long alive: There was not a rock for twenty mile, there was not a clump of tree, But covered a man of my own men with his rifle cocked on his knee. If I had raised my bridle-hand, as I have held it low, The little jackals that flee so fast were feasting all in a row: If I had bowed my head on my breast, as I have held it high, The kite that whistles above us now were gorged till she could not fly." Lightly answered the Colonel's son: "Do good to bird and beast, But count who come for the broken meats before thou makest a feast. If there should follow a thousand swords to carry my bones away, Belike the price of a jackal's meal were more than a thief could pay. They will feed their horse on the standing crop, their men on the garnered grain, The thatch of the byres will serve their fires when all the cattle are slain. But if thou thinkest the price be fair, -- thy brethren wait to sup, The hound is kin to the jackal-spawn, -- howl, dog, and call them up! And if thou thinkest the price be high, in steer and gear and stack, Give me my father's mare again, and I'll fight my own way back!" Kamal has gripped him by the hand and set him upon his feet. "No talk shall be of dogs," said he, "when wolf and gray wolf meet. May I eat dirt if thou hast hurt of me in deed or breath; What dam of lances brought thee forth to jest at the dawn with Death?" Lightly answered the Colonel's son: "I hold by the blood of my clan: Take up the mare for my father's gift -- by God, she has carried a man!" The red mare ran to the Colonel's son, and nuzzled against his breast; "We be two strong men," said Kamal then, "but she loveth the younger best. So she shall go with a lifter's dower, my turquoise-studded rein, My 'broidered saddle and saddle-cloth, and silver stirrups twain." The Colonel's son a pistol drew, and held it muzzle-end, "Ye have taken the one from a foe," said he; "will ye take the mate from a friend?" "A gift for a gift," said Kamal straight; "a limb for the risk of a limb. Thy father has sent his son to me, I'll send my son to him!" With that he whistled his only son, that dropped from a mountain-crest -- He trod the ling like a buck in spring, and he looked like a lance in rest. "Now here is thy master," Kamal said, "who leads a troop of the Guides, And thou must ride at his left side as shield on shoulder rides. Till Death or I cut loose the tie, at camp and board and bed, Thy life is his -- thy fate it is to guard him with thy head. So, thou must eat the White Queen's meat, and all her foes are thine, And thou must harry thy father's hold for the peace of the Border-line, And thou must make a trooper tough and hack thy way to power -- Belike they will raise thee to Ressaldar when I am hanged in Peshawur!" They have looked each other between the eyes, and there they found no fault, They have taken the Oath of the Brother-in-Blood on leavened bread and salt: They have taken the Oath of the Brother-in-Blood on fire and fresh-cut sod, On the hilt and the haft of the Khyber knife, and the Wondrous Names of God. The Colonel's son he rides the mare and Kamal's boy the dun, And two have come back to Fort Bukloh where there went forth but one. And when they drew to the Quarter-Guard, full twenty swords flew clear -- There was not a man but carried his feud with the blood of the mountaineer. "Ha' done! ha' done!" said the Colonel's son. "Put up the steel at your sides! Last night ye had struck at a Border thief -- to-night 'tis a man of the Guides!" Oh, East is East, and West is West, and never the twain shall meet, Till Earth and Sky stand presently at God's great Judgment Seat; But there is neither East nor West, Border, nor Breed, nor Birth, When two strong men stand face to face, though they come from the ends of the earth! Ballada e Lindjes dhe Perëndimit Oh, Lindja është Lindje, dhe Perëndimi është Perëndim, dhe kurrë çifti s'do takohet, Deri kur Toka dhe Qielli të ulen një ditë në Karrigen e madhe të Gjyqit të Zotit; Por atëhere nuk ka as Lindje as Perëndimi, Kufi, as Racë, as Prej nga vijmë, Kur dy burra të fuqishëm qëndrojnë ballë për ballë, ata si nga fundi i botës mbijnë! Qemali është jashtë me njëzet burra të krehë anën e Kufirit, E ai ka rrëmbyer pelën e Kolonelit që është dhe krenaria e Kolonelit: Ai e rrëmbeu atë tej nga dera e stallës pa çelur dita në të sajit ag, Dhe i mbathi patkonjtë thundrave të saj, dhe e kalëroi atë larg. Pastaj u ngrit dhe foli djali i Kolonelit që komandon një trupë Drejtimi: "A ka burrë prej gjithë burrave të mi të thotë ku fshihet Qemali?" Pastaj u ngrit dhe foli Muhamed Kani, i Reshaldarit djalë, " Nëse i ndjek gjurmët e mjegullës së mëngjesit, i gjen ngulimet e tij ku janë. Në muzg ai gjuajti Abazain - në agim Bonairin ai ka zënë, Por ai duhet të shkojë pranë Fort Buklohut se atje ulet për të ngrënë, Pra nëse galopon për Fort Bukloh aq shpejt sa zogu mund të fluturojë, Në dashtë Zoti mund ti presësh udhë atij para se të zerë Gjuhën e Çatajtë, Por nëse ai ka kaluar Gjuhën e Çatajtë, atëherë kthehu me vërtik, Se së gjati dhe së gjëri ajo stepë ngjethëse është mbjellë me burrat e Qemalit. Atje ka shkëmb në të majtë, shkëmb në të djathtë, dhe pak gjëmba të liq midis, Dhe ti mund të dëgjosh një kërcitje fole shuli atje ku kurrë një burrë s'lëviz.! Djali i Kolonelit morri një kalë, e një murro i ashpër i pashtruar ishte ai, Me gojën këmbanë dhe me zemrën Skëterrë, dhe me kokë prej dru trekëmbëshi. Djali i kolonelit shpejt në Fort ka mbërritur, ata ju lutën atij të rrinte e të hante- Ai kalëronte për bishtin e një hajduti Kufiri, ai nuk ndënji gjatë për ushqime. Ai u ngrit dhe është larg prej Fort Buklohut aq shpejt sa mundi të fluturojë, Derisa ai e dinte për pelën e të jatit në brendësi të Gjuhës së Çatajtë, Derisa ai e dinte për pelën e të jatit me Qemalin mbi vithet e saj Dhe kur mundi të shquajë të bardhin e syrit të saj, ai i bëri pisqollës krank. Ai ka qëlluar një herë, ka qëlluar dy herë, por sfera fërshëllyese ka gabuar. "Ti gjuan si një ushtar," Qemali i tha. "Trego tani a di për të kalëruar." Ai është lart dhe përmbi Gjuhën e Çatajtë, si pluhur-dreqrit shfryjnë e shkojnë, Murashi ja mbath me të katra sa për dhjetë drerë, por pela si xanxarja shterpë. Murashin ai e përkuli kundra gojëzës dhe i fshikulloi kokën përmbi të, Por pela e kuqe luajti me hekurat e gojëzës, si një shërbyese luan me një dorezë. Atje ishte shkëmb në të majtë dhe shkëmb në të djathtë, dhe pak gjëmba të liq midis, Dhe tre herë ai dëgjoi një kërcitje fole shuli ndonse kurrë një burrë s'u pa të lëvizë. Ata kalëruan hënën e pakët atje në qiell, thundrat e tyre e bënë agimin tambur, Murashi shkoi porsi një dem i plagosur, por pela si një drenushë e porsazgjuar. Murashi ra në një rrjedhë uji - në një pirg të mjerë ra ai, Dhe Qemali kthehu pelën e kuqe mbrapsh, dhe e la kalorësin në liri. Ai ka trokitur pisqollën në dorën e tij - pak vend kishte atje për luftim, "Kjo ishte vetëm një favor nga unë" tha ai, "ti kalërove gjallë si shumë: Atje nuk pati një shkëmb në njëzet milje, atje nuk pati asnjë grumbull me pemë, Por mbuluar një burri prej burrave të mij me pushkën ngritur mbi gjunjë, Nëse do kisha ngritur dorën time të frerëve, që po e mbaj poshtë tanimë, Çakejtë e vegjël që ja mbathin aq shpejt, do festonin të gjithë në rreshtim: Nëse do kisha ulur kokën në gjoksin tim, që po e mbaj lart tanimë, Skifteri që po këlthet mbi ne do ishte ngjeshur sa të mos ngrihej fluturim." Buzagas përgjigjet djali i Kolonelit: - "Bëj mirë për zogj dhe kafshë, Por llogarit kush vjen për mish të prerë përpara se kështu të bësh festë. Nëse këtu do të pasojnë njëmijë shpata të mbartin kockat time andej, Ndoshta çmimi i një vakti çakalli do ishte më i madh se një hajdut mund të paguajë. Ata do ushqejnë kuajt e tyre në të korrat e ngritura, burrat e tyre me drithin në hambarë, Pullazet e stallave do tju shërbejnë zjarreve të tyre kur gjithë bagëtia të jetë prerë. Por nëse ti e mendon për çmim të drejtë, - vëllazëria jote pret të hajë, Zagari është i familjes së çakallit të shtuar, - ulëri, qen, dhe thiri ata të vijnë! Dhe nëse mendon se çmimi është i lartë, në dema, dhe mall dhe mullarë bari, Më jep mua pelën e babait njëherë, dhe unë ndeshem si di vetë përsëri!" Qemali e ka shtrënguar atë nga dora dhe në këmbët e tij e çon. "Nuk ka bisedime qensh", tha ai, "kur ujku ujkun e murmë takon. Mundem unë të ha baltë kështu si më cënove në bëma apo ligjërim; Çfarë shigjetash të mallkuara të shtynë përpara të tallesh me Vdekjen në agim?" Buzagas përgjigjet djali i Kolonelit:"Unë mbahem prej gjakut të fisit tim: Dorëzo pelën se është dhuratë për tim atë - për Zot, një burrë ka ajo në ngarkim!" Pela e kuqe rendi tek djali i Kolonelit, dhe i nuhaste nëpër gjithë gjoksin, "Ne jemi dy burra të fortë", Qemali tha pastaj, "por ajo më shumë dëshiron të voglin. Kështu ajo do shkojë me një pajë hajduti, frerët time me pafta të xhevairta, Shalën time të qëndisur dhe shtrojet e shalës, dhe çiftin e yzengjive të argjënta." Djali i Kolonelit shpejt nxjerr një pisqollë dhe mbrapsh e mban atë për gryke, "Ti ke marrë njërën nga një armik," ai tha, "a do të marrësh shoqen nga një mik?" "Një dhuratë për një dhuratë," tha Qemali ngushtë; "një degë për të tjetrës rrezik. Yt atë ka dërguar djalin e tij tek unë, unë djalit tim tek ai po i them të ikë!" Ndërkaq ai i fërshëlleu djalit të tij të vetëm, që ra prej malit nga një kreshtë- Ma hidhte ai çapin si një hamshor në pranverë, dhe dukej si në pritje një heshtë. "Tani këtu është mjeshtri yt," Qemali tha, "që i prin një trupe Drejtimi, Dhe ti të kalërosh në krah të tij të majtë si shqyta në shpatull gjatë kalërimi. Deria sa Vdekja apo unë të ndërpres lidhjen, në kamp, dhe sofër dhe shtroje, Jeta jote është e tij - fati yt është të ruash atë me kokën tënde. Kështu do hash bukën e Mbretëreshës së Bardhë, dhe gjithë armiqtë e saj janë tëndit, E kështu yt atë të ndalojë plaçkitjen për paqen në Brezin e kufirit. E kështu të bëjë një kalorësi të fortë dhe çajë rrugën tënde për pushtet- Ndoshta ata do të heqin atë në Reshaldar, kur unë në Peshavur të mbet!" Ata e panë njëri tjetrin në sy, dhe atje ata nuk gjetën gabime, Ata bënë Betimin si Vëllezër në Gjak me bukën e ardhur dhe kripë: Ata bënë Betimin si Vëllezër në Gjak prej zjarrit dhe plisit, Në dorezë dhe kiç të kamës së Khyberit, dhe në Emrat e Mrekullueshëm të Zotit. Djali i Kolonelit kalëron pelën dhe djali i Qemalit murros i ka hypur, E të dy u kthyen në Fort Bukloh ku ata shkuan përpara porsi një trup. E kur ata shkuan drejt Kazermës së Rojeve, plot njëzet shpata çanë ajrin- Nuk kishte asnjë burrë që të mbante armiqësinë mos gjakoste malësorin. "Hej mbaroi!, Hej mbaroi!" tha djali i Kolonelit. "Në millet tuaja shpatat i futni! Dje mbrëma ju u ndeshët me një hajdut Kufiri, - këtë natë ky është një burrë Drejtimi!" Oh, Lindja është Lindje, dhe Perëndimi është Perëndim, dhe kurrë çifti s'do takohet, Deri kur Toka dhe Qielli të ulen një ditë në Karrigen e madhe të Gjyqit të Zotit; Por atëhere nuk ka as Lindje as Perëndim, Kufi, as Racë, as Prej nga vijmë, Kur dy burra të fuqishëm qëndrojnë ballë për ballë, ata si nga fundi i botës mbijnë!
Re: Përkthime Take off your cloak and your hat And your shoes,and draw up at my heart Where never woman sat. I have made the fire up bright Let us leave the rest in the dark And sit by firelight. The wine is warm in the heart The flickers come and go. I will warm your limbs with kisses Until the glow. (D. H. Lawrence) Sfide mes diabolis dhe Wall_it. (Poesia eshte pa titull, persene gjejeni juve /pf/images/graemlins/wink.gif ) Cili e perkthen me bukur dhe komentin mbi te. Ps: Alinos ne se ke kohe sfida eshte e hapur edhe per ty.
Re: Përkthime DAVID HERBERT LAWRENCE December night Take off your cloak and your hat And your shoes,and draw up at my hearth Where never woman sat. I have made the fire up bright; Let us leave the rest in the dark And sit by firelight. The wine is warm in the hearth; The flickers come and go. I will warm your limbs with kisses Until they glow. Natë Dhjetori Hiqe mantelin tënd dhe kapelen tënde Edhe këpucët e tua, dhe prehu në zjarrmin tim Ky asnjëherë një femër zu vend. Unë e kam bërë zjarrin shkëlqimtar; Le ti lemë të tjerat ne në errësirë Dhe ulemi pranë dritës zjarr. Vera është e ngrohtë në zjarrm; Flakërimat vijnë e shkojnë. Unë do ti nxeh gjymtyrët e tua me puthje Derisa ato të kuqëlojnë. Natë Dhjetori Hiqi kapelen dhe petkat e tua Dhe këpucet e tua, dhe tërru në vatrën time Ky kurrë një femër nuk u ndalua. Unë e kam bërë zjarrin të shkëlqejë; Le ti lemë ne të tjerat në terr Dhe rrimë pranë zjarrit me shndritje. Vera është e ngohtë në vatër; Regëtimat vijnë dhe shkojnë. Unë do ti nxeh duart dhe këmbët e tua me puthje Derisa ato të flakërojnë. Nëse do të bënim një koment për vargjet patjetër do të duhet ta nisnim me lojën e fjalëve heart - hearth (ha:t - ha:th) zemër - vatër, apo farkë. Liriku as që merr mundimin të tregojë psh, se heart ka rrjedhur prej hearth apo e kundërta, ai është i magjepsur atë çast, nuk ka kohë të shohë rrotull, të mendojë, të thotë fjalë të mëdha, ai është dhënë pa kushte. Por afshi i fundit do të kishte më pak kuptim nëse që në rreshtin e parë nuk do kishim dy dyshe cloak - clock (klouk - klok) dhe hat - hate, (het - heit) respektivisht mantel, pelerinë, petk, - orë dhe kapele, kapë - urrejtje. Po ta lexojmë mbas kësaj këtë ftesë, që të gjithë burrat e botës (sa keq jo gratë) e kanë thënë me të gjitha përkëmbimet e mundëshme të fjalëve ndër gjithë gjuhët e njerëzimit, do të kishim: "Ndaloje orën dhe largo urrejtjen". "Po sikur ajo të mos dojë?" do pyesin të gjithë propozuesat të rinj dhe të vjetër mikun apo veten. "And your shoes..." Edhe këpucët tënde..." por në anglisht kemi shoes - shoo (shu:s - shu këpucë - trembje, frikë (shu, shu, shu që ju bëjnë zogjve për ti larguar nga ara). "... and draw up..." draw - drawn (dro: - draun) ndalo - mbytu, përmbytu. Çfarë kemi më në fund: "Ndaloje orën dhe largo urrejtjen tënde Edhe frikën tënde, dhe mbytu në zemrën time..." apo "Hiqe mantelin tënd dhe kapelen tënde Edhe këpucët e tua, dhe prehu në zjarrmin tim..." unë them të dyja bashkë, e për këtë po i le gjithë të tjerat në terr, e do ti puth këmbë e duar derisa ato të flakërojnë. Lirikut nuk mund të bënte tjetër vetëm se të kërkonte një "Natë Dhjetori". Mos u nxitoni ju që ju duhet gjithë dimri, liriku magjikisht e ka "ndaluar orën". P.S. Wall-i, po deshe bëj një variant të tretë me dy të mësipërmet.
Re: Përkthime D.H.LAWRENCE The end IF I could have put you in my heart, If but I could have wrapped you in myself, How glad I should have been! And now the chart Of memory unrolls again to me The course of our journey here, before we had to part. And oh, that you had never, never been Some of your selves, my love, that some Of your several faces I had never seen! And still they come before me, and they go, And I cry aloud in the moments that intervene. And oh, my love, as I rock for you to-night, And have not any longer any hope To heal the suffering, or make requite For all your life of asking and despair, I own that some of me is dead to-night. Mbarim Sikur të kisha mundur në zemrën time të të fusja, A së paku të kisha mundur të të mbështillja brenda vetes, Sa i kënaqur do të kisha qënë! Edhe tani harta E kujtimeve çmbështillet përsëri tek unë Rrjedha e udhëtimit tonë këtu, përpara se të vinte ndarja. Dhe oh, se ju kurrë, kurrë s'keni qënë Disa prej qënieve të tua, e dashur, se disa Prej çehreve të tua ndryshe unë s'i kisha parë kurrë! Por akoma ato vijnë përpara meje, dhe zhduken ato, Dhe unë qaj me zë në çastet që ndërhyjnë. Dhe oh, e dashur, ndërsa unë dridhem për ty sonte, Dhe nuk kam më gjatë asnjë fije shpresë Të përthaj dhëmbshurinë, a të bëj hakmarrje Për gjithë jetën tënde shkuar lypje dhe dëshpërim, Unë e pranoj se një pjesë e imja ka vdekur sonte.
Re: Përkthime non mi piace di dire .... nel mio proffondo sento che e' venuta l'ora di fare ... a voi le chiachere
Re: Përkthime Diabolis perfekte /pf/images/graemlins/smile.gif Nuk i le as kohe ta lexoj se u shprehe ne menyren me te bukur qe mund te kem lexuar ndonje perkthim /pf/images/graemlins/wink.gif Urime /pf/images/graemlins/wink.gif Me gjithe se pres ende perkthimin e Wall_it /pf/images/graemlins/wink.gif Ps: Do gjej ndonje pjese nga ndonje liber , qe te jene me te veshtira se poesite , mbase do hasesh icik me shume probleme ne perkthime /pf/images/graemlins/laugh.gif
