Përkthime

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Përkthime

KRISTINA GEORGINA ROSSETTI

Gruaja për burrin

Më fal gjithë sa pata të meta,
Për dashurinë e viteve më parë:
Të përshëndes.
Unë duhet të rrjedh nëpër det,
Unë duhet të kridhem në borë,
Unë duhet të vdes.

Ti mund të ngrohesh nën këtë diell,
Ti mund të pish verë, të hash ushqim:
Të përshëndes.
Unë duhet të gatitem dhe rend,
Ndonëse hapat hedh me përtim:
Unë duhet të vdes.

Një det të zbrazët për të lundruar,
Shtrat të ftohtë për të fjetur në të:
Të përshëndes.
Ndërsa ti më përqafon, unë duhet të kem shkuar
Për gjithë vajtimin tënd:
Unë duhet të vdes.

Një puthje një miku,
Dhe një fjalë për njady, -
Të përshëndes: -
Një shtrëngim që mundesh çoju,
Një mirësi ti duhet të bësh aty:
Unë duhet të vdes.

Asnjë fjalë për ty,
Asnjë shtrëngim as puthje jo,
Të përshëndes.
Ne, njësh, duhet të ndahemi në dy;
Vdekje e sigurt është kjo:
Unë duhet të vdes.
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

DANTE GABRIEL ROSSETTI

Dritë e beftë

Unë kam qënë këtu më parë,
Por kur e si nuk mund të flas :
E njoh barin në pragderë,
Aromën e ëmbël tunduese,
Tingullin e drithëruar, dritat bregut tek deti.

Ti ke qënë imja më parë,-
Sa kohë më parë ndoshta nuk e kujtoj:
Por pikërisht si dallëndyshja përpjetë
Qafa jote u kthye njëlloj,
Disa vello ranë, - të gjitha i njihja motmoti.

Ka qënë kështu më parë?
Dhe s'mundet koha e tillë të fluturojë në shtjella
Përsëri me jetët tona dashurinë tonë të ringrejë
Pavarsisht nga vdekja,
Dhe ditët dhe netët të ngjizin dhe një herë kënaqsi?
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

WILLIAM MAKEPEACE THACKERAY

Në portën e kishës

Ndonëse unë nuk hyj brenda
Por vij rrotull në atë vend
Shpesh herë pezull ngrij;
Dhe pranë portës së shënjtë
Unë pres me sy të zjarrtë,
Pritës i asaj.

Kumbon këmbana në katedrale
Përmbi të qytetit rumpallë,
Dhe zhurmë dhe gumëzhimë;
Ata këmbanën e katedrales heshtën:
Organoja nis buçimën;
Ajo po vjen, ajo po vjen tanimë!

Zonja ime vjen më në fund,
E druajtur dhe hapat me ngut
Për aty po nxiton,
Me sytë e thjeshtë përdhe rrëzuar;
Ajo erdhi - ajo është këtu, ajo ka kaluar!
Parajsa ime me të shkon!

Gjunjëzohu i pashqetësuar, i miri shenjt!
Zbras jashtë lavdërimin a ankimin tënd
Bindshëm dhe me besim;
Unë atë prag s'kam për ta kaluar,
Të fëlliq lutjen tënde të kulluar
Me të mbrapshta mendime.

Por të çapitem lejomë mua
Rreth vendit të ndaluar,
Një minutë në shasti,
Si shpirtrat e dëbuar, që presin,
Dhe shohin, përmes portës së parajsës,
Ëngjëjt në brendësi..
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

ALFRED, LORD TENNYSON

Lulja

Njëherë në një orë flori
Në tokë një farë kam mbjellë.
Prej atje një lule doli,
Njerzit thanë, një bar i keq.

Lart e poshtë u sollën ata
Nën tendën e kopshtit tim,
Të pakënaqurat mërmërima
Mua dhe lules na dhanë mallkim.

Më pas ajo e lartë u rrit
E vuri një kurorë dritëplotë,
Por hajdutë matanë murit
E vodhën farën me natë.

E mbollën atë gjatë e gjërë
Në çdo qytet dhe kala,
Teksa njerzit thërrisnin të tërë,
"E shkëlqyer është lulja".

Nga fabula ime e vogël lexoni:
Ai që mbjell mundet ta kuptojë.
Më shumë lulja tani bleron,
Kur të gjithë kanë farë.

Dhe disa plasin nga hijshia,
Të tjerë janë të vobektë vërtet;
Dhe përsëri tani njerëzia
E quajnë atë bar i keq.
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

ROBERT LOUIS STEVENSON

Dherat e huaj

Hipur mbi një pemë me qershi
Kush ngjitej veç meje në vogli?
E shtrëngoja trungun me dy duar
Dhe shihja jashtë në dhera të huaj.

Pashë kopshtet e shtrira të fqinjëve,
Stolisur me lule, mu përpara syve,
Dhe shumë më të këndshme fytyra
Se ndonjëherë më parë tejkqyra.

Pashë lumin e vorbullt kalëruar
Të bëhet pasqyra e qiellit të kaltëruar;
Rrugët me pluhur poshtë e përpjetë
Me njerëz që turren për në qytet.

Sikur një pemë më të lartë të gjeja
Larg e më larg të mund të shihja ,
Deri ku lumi i shtuar shket
Midis anijesh brenda në det.

Deri ku rrugët prej të gjithë anëve
Të çojnë tutje në dherat e zanave,
Ku gjithë fëmijët drekojnë më pesë,
Dhe të gjitha lodrat marrin jetë.
 

Diavolessa

Valoris scriptorum
Re: Përkthime

You let my kisses steam
Wasteful into the night's black nostrils drink
Me up, I pray ; oh you, who are Night's bacchante
How can you from my off bowl kisses shrink?

(D.H Lawrence (nje pjese e vogel)

Ti len duke vluar dhe deshperuar puthjet e mia,
ne erresiren me te zeze te nates.
Pi nga mua te lutem : - Ti qe je vagabond' i nates.
Si mund ti largohesh kupes se puthjeve te mia?
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

ROBERT LOUIS STEVENSON

Requiem

Under the wide and starry sky
Dig the grave and let me lie.
Glad did I live and gladly die,
And I Laid me down with a will.

This be the verse you grave for me:
Here he lies where he loged to be;
Home is the sailor, home from the sea,
And the hunter home from the hill.

Përshpirtje

Nën qiellin e gjërë me yje stërpikur
Gërmoni varrin dhe më lini dergjur.
I gëzuar jetova dhe gëzueshëm vdekur,
Unë dergjem poshtë me një amanet.

Këto vargje për mua ti gdhëndni:
Këtu shtrihet ai ku vetë e shënoi;
Në shtëpi është detari, kthyer prej deti,
Dhe gjuetari në shtëpi prej kodrës zbret.

Pasi poston nja njëqind herë në një temë si kjo, vjen një ditë e bukur e mëson se gjithçka ka shkuar, kështu bëjnë murgjit e Tibetit, bëjnë mozaikë të mrekullueshëm rëre me ngjyra dhe kur e mbarojnë me qetësinë më të madhe i futin një të prishur të pamëshirshme. Kështu kuptohet jeta më mirë mbase, por s'rroj në Tibet. Më duhet shumicën e rasteve ti shkruaj vargjet dhe anglisht se i marr nga librat e jo nga ndërrjeti, kështu kam punë dyfish. Mbase do ble një skaner e me textbridge të lehtësoj punë. E sigurisht që kam ruajtur një pjesë prej të parave por pëlqej të sjell të reja.
Nët zotit kujdes!
 

alinos

Forumium maestatis
Re: Përkthime

te kuptoj..., por edhe une dua te mesoj, dhe pse jo, te mesojne dhe te tjeret!
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

HARTLEY COLERIDGE

SONG

She is not fair to outward view
As many maidens be,
Her loveliness I never knew
Until she smil'd on me;
Oh! then I saw her eye was bright,
A well of love, a spring of light.

But now her looks are coy and cold,
To mine they ne'er reply,
And yet I cease not to behold
The love-light in her eye:
Her very frowns are fairer far
Than smiles of other maidens are.

Këngë

Ajo s'ëshë e bukur në pamje të parë
Ashtu si janë shumë vasha,
Bukurinë e saj unë s'e dija kurrë
Deri kur ajo më buzëqeshi mua;
Oh! atëhere pashë syrin e saj që shndriste,
Një pus dashurie, një burim drite.

Tani vështrimet e saj kanë ndrojtje dhe ftohtësi,
Të mijave asnjëherë s'ju janë kthy(er),
Deri më tani nuk kam ndalur së kundruari
Dritë-dashurinë në ato sy:
Ngrysjet e vetullave të saj janë (ku e ku) më të bukura
Se sa buzëqeshjet e vashave të tjera.
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

ALFRED, LORD TENNYSON

The Charge of the Light Brigade

Half a league, half a league,
Half a league onward,
All in the valley od Death
Rode the six hundred.
"Forward, the Light Brigade!
Charge for the guns!" he said:
Into the valley of Death
Rode the six hundred.

"Forward, the Light Brigade!"
Was there a man dismay'd?
Not tho' the soldier knew
Some one had blunder'd:
Theirs not to make reply,
Theirs not to reason way,
Theirs but to do and die:
Into the valley of Death
Rode the six hundred.

Cannon to right of them,
Cannon to left of them,
Cannon in front of them
Volley'd and thounder'd;
Storm'd at with shot and shell,
Boldly they rode and well,
Into the jaws of Death,
Into the mouth of Hell
Rode the six hundred.

Flash'd all their sabres bare,
Flash'd as they turn'd in air
Sabring the gunners there,
Charging an army, while
All the world wonder'd:
Plunged in the battery-smoke
Right thro' the line they broke;
Cossack and Russian
Reel'd from sabre-stroke
Shatter'd and sunder'd.
Then they rode back, but not
Not the six hundred.

Cannon to right of them,
Cannon to left of them,
Cannon behind them
Volley'd and thunder'd;
Storm'd at with shot and shell,
While horse and hero fell,
They that had fought so well
Came thro' the jaws of Death,
Back from the mouth of Hell.
All that was left of them,
Left of six hundred.

When can their glory fade?
O the wild charge they made!
All the world wonder'd.
Honor the charge they made!
Honor the Light Brigade,
Noble the six hundred!

Detyra e Brigadës së Lehtë

Gjysmat një trup, gjysmat një trup, (*)
Gjysmat një trup përpara,
Të gjithë në luginën e Vdekjes
Kalëruan të gjashtqind.
"Përpara, Birgadë e Lehtë!
Armët mbush!" ai tha:
Në luginën e Vdekjes
Kalëruan të gjashtëqind.

"Përpara, Brigadë e Lehtë!"
Pati atje një burrë të friksuar?
Jo sidoqë ushtari dinte
Dikush është verbuar:
E tyrja të mos i kthehen përgjigjes,
E tyrja të mos gjykojnë përse,
E tyrja vetëm e bëj dhe vdes.
Në luginën e Vdekjes
Kalëruan të gjashtëqind.

Topa në të djathtë të tyre,
Topa në të majtë të tyre,
Topa përpara tyre
Breshëruan dhe gjëmuan;
Stuhishëm mbi ta gjuajte dhe bombardim,
Guximshëm ata kalëruan dhe mirë,
Në nofullat e Vdekjes,
Në gojën Skëterrë
Kalëruan të gjashtëqind.

Shkreptinin të gjitha shpatat e tyre zhveshur,
Shkreptinin ndërsa ata silleshin në ajër,
Duke shpatuar topçinjtë atje,
Duke sulmuar një ushtri, ndërsa
Gjithë bota është habitur;
Zhytur në tymin e baterisë
Drejt përmes vijës që çanë;
Kozakë dhe Rusë
Lëkundur nga goditje shpate
Coptuar dhe këputur.
Pastaj ata mbrapsh kalëruan, por jo
Jo të gjashtëqind.

Topa në të djathtë të tyre,
Topa në të majtë të tyre,
Topa mbrapa tyre
Breshëruan dhe gjëmuan;
Stuhishëm mbi ta me gjuajtje dhe bombardim,
Ndërsa kuaj dhe heronj ranë,
Ata që luftuan aq mirë
Erdhën përmes nofullave të Vdekjes,
Mbrapsh nga goja Skëterrë,
Gjithë sa mbeti prej tyre,
Mbeti nga të gjashtëqind.

Kur mundet që lavdia e tyre të bjerë?
O çfarë sulmi të egër që bënë!
Gjithë bota u habit.
Nderim detyrës që ata bënë!
Nderim Brigadës së Lehtë,
Madhështorë të gjashtëqind!

(*) brigada përbëhet nga dy regjimente
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

ALGERON CHARLES SWIBURNE

A match

If love were what the rose is,
And I were like the leaf,
Our lives would grow together
In sad or singing weather,
Blown fields or flowerful closes,
Green pleasure or gray grief;
If love were what the rose is,
And I were like the leaf.

If I were what the words are,
And love were like the tune,
With double sound and single
Delight our lips would mingle,
With kisses glad as birds are
That get sweet rain at noon;
If I were what the words are,
And love were like the tune.

If you were life, my darling,
And I your love were death,
We'd shine and snow together
Ere March made sweet the weather
With daffodil and starling
And hours of fruitful breath;
If you were life, my darling,
And I your love were death.

If you were thrall to sorrow,
And I were page to joy,
We'd play for lives and seasons
With loving looks and treasons
And tear of night and morrow
And laughs of maid and boy;
If you were thrall to sorrow,
And I were page to joy.

If you were April's lady,
And I were lord in May,
We'd throw with leaves for hours
And draw for days with flowers,
Till day like night were shady
And night were bright like day;
If you were April's lady,
And I were lord in May.

If you were queen of pleasure,
And I were king of pain,
We'd hunt down love together,
Pluck out his flying-feather,
And teach his feet a measure,
And find his mouth a rein;
If you were queen of pleasure,
And I were king of pain.

Një çift

Sikur e dashur të ishe ç'ëshë trëdafili,
Dhe unë të isha porsi gjethi,
Jetët tona të rriteshin tok
Në të trishtin a të qeshurin mot,
Fusha ku grin era a llëra plot me lule,
Kënaqsi të blerta a fatkeqsi të murme:
Sikur e dashur të ishe ç'është trëndafili,
Dhe unë të isha porsi gjethi.

Sikur unë të isha fjalët ç'janë,
Dhe e dashur të ishe si muzikë,
Me zë të dyfishtë dhe të njëjtën
Kënaqsi buzët tona të përzihen,
Me puthje të gëzuara porsi zogjtë
Kur i lag shiu i dashur në mesditë;
Sikur unë të isha fjalët ç'janë
Dhe e dashur të ishe si muzikë.

Sikur ti të ishe jeta, moj e shtrenjta,
Dhe unë i dashuri yt të isha vdekja,
Ne të shkëlqenim dhe zbardheshim tok
Para se Marsi të zbuste atë mot
Prej narcisës dhe gargujve
Dhe orët me erën e luleve;
Sikur ti të ishe jeta, moj e shtrenjta,
Dhe unë i dashuri yt të isha vdekja.

Sikur ti të ishe skllave e hidhërimit,
Dhe unë të isha faqe e gëzimit,
Ne të lodronim për jetë dhe stinë
Me pamje dashurie dhe tradhëtie
Dhe lotë nate dhe mëngjesi
Dhe qeshje vashe dhe djaloshi;
Sikur ti të ishe skllave e hidhërimit,
Dhe unë të isha faqe e gëzimit.

Sikur ti të ishe zonja e Prillit,
Dhe unë të isha zot në Maj,
Ne të hidheshim me gjethet me orë
Dhe përmbyteshim mes lulesh përditë,
Derisa dita të ishte e errët si nata
Dhe nata të ishte e ndritshme si dita;
Sikur ti të ishe zonja e Prillit,
Dhe unë të isha zot në Maj.

Sikur ti të ishe mbretëreshë e kënaqsisë,
Dhe unë të isha mbreti i dhimbjes,
Ne ta gjuanim dashurinë tok,
T'ja shkulnim flatrat që fluturon,
Dhe ti mësonim hapave të tij një masë,
Dhe ti gjenim gojës së tij frerë;
Sikur ti të ishe mbretëreshë e kënaqsisë,
Dhe unë të isha mbreti i dhimbjes.
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

ROBERT FROST

Stopping by woods on a snowy evening

Whose woods these are I think I know.
His house is in the village though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.

My little horse must think it queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.

He gives his harness bells a shake
To ask if there is some mistake.
The only other sound's the sweep
Of easy wind and downy flake.

The woods are lovely, dark and deep.
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.

Ndaluar pranë drurëve në një mbrëmje bore

Të kujt janë këta drurë më bie ndërmend.
Shtëpia e tij megjithatë gjendet në katund;
Ai nuk do më shikojë mua ndaluar këtu
Të shikoj drurët e tij me borë mbushur rëndë.

Kali im i vogël duhet ta mendojë këtë çudi
Të ndalosh pa një shtëpi ferme përbri
Midis drurëve dhe liqenit të ngrirë
Mbrëmjen më të errët të një viti.

Ai tund qaforen me zile në tingëllim
Të pyesë nëse këtu ka ndonjë gabim.
I vetmi tingull tjetër është e fshikura
E erës së lehtë dhe flokut push në rrëzim.

Drurët janë tërheqës, të errët dhe të thellë.
Por unë kam për të mbajtur premtime,
Dhe milje të shkoj para se të fle,
Dhe milje të shkoj para se të fle.
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

RUDYARD KIPLING

The Ballad of East and West
Oh, East is East, and West is West, and never the twain shall meet,
Till Earth and Sky stand presently at God's great Judgment Seat;
But there is neither East nor West, Border, nor Breed, nor Birth,
When two strong men stand face to face, though they come from the ends of the earth!

Kamal is out with twenty men to raise the Border-side,
And he has lifted the Colonel's mare that is the Colonel's pride.
He has lifted her out of the stable-door between the dawn and the day,
And turned the calkins upon her feet, and ridden her far away.
Then up and spoke the Colonel's son that led a troop of the Guides:
"Is there never a man of all my men can say where Kamal hides?"
Then up and spoke Mohammed Khan, the son of the Ressaldar:
"If ye know the track of the morning-mist, ye know where his pickets are.
At dusk he harries the Abazai -- at dawn he is into Bonair,
But he must go by Fort Bukloh to his own place to fare,
So if ye gallop to Fort Bukloh as fast as a bird can fly,
By the favour of God ye may cut him off ere he win to the Tongue of Jagai.
But if he be past the Tongue of Jagai, right swiftly turn ye then,
For the length and the breadth of that grisly plain is sown with Kamal's men.
There is rock to the left, and rock to the right, and low lean thorn between,
And ye may hear a breech-bolt snick where never a man is seen."
The Colonel's son has taken a horse, and a raw rough dun was he,
With the mouth of a bell and the heart of Hell
and the head of the gallows-tree.
The Colonel's son to the Fort has won, they bid him stay to eat --
Who rides at the tail of a Border thief, he sits not long at his meat.
He's up and away from Fort Bukloh as fast as he can fly,
Till he was aware of his father's mare in the gut of the Tongue of Jagai,
Till he was aware of his father's mare with Kamal upon her back,
And when he could spy the white of her eye, he made the pistol crack.
He has fired once, he has fired twice, but the whistling ball went wide.
"Ye shoot like a soldier," Kamal said. "Show now if ye can ride!"
It's up and over the Tongue of Jagai, as blown dustdevils go,
The dun he fled like a stag of ten, but the mare like a barren doe.
The dun he leaned against the bit and slugged his head above,
But the red mare played with the snaffle-bars, as a maiden plays with a glove.
There was rock to the left and rock to the right, and low lean thorn between,
And thrice he heard a breech-bolt snick tho' never a man was seen.
They have ridden the low moon out of the sky, their hoofs drum up the dawn,
The dun he went like a wounded bull, but the mare like a new-roused fawn.
The dun he fell at a water-course -- in a woeful heap fell he,
And Kamal has turned the red mare back, and pulled the rider free.
He has knocked the pistol out of his hand -- small room was there to strive,
"'Twas only by favour of mine," quoth he, "ye rode so long alive:
There was not a rock for twenty mile, there was not a clump of tree,
But covered a man of my own men with his rifle cocked on his knee.
If I had raised my bridle-hand, as I have held it low,
The little jackals that flee so fast were feasting all in a row:
If I had bowed my head on my breast, as I have held it high,
The kite that whistles above us now were gorged till she could not fly."
Lightly answered the Colonel's son: "Do good to bird and beast,
But count who come for the broken meats before thou makest a feast.
If there should follow a thousand swords to carry my bones away,
Belike the price of a jackal's meal were more than a thief could pay.
They will feed their horse on the standing crop,
their men on the garnered grain,
The thatch of the byres will serve their fires when all the cattle are slain.
But if thou thinkest the price be fair, -- thy brethren wait to sup,
The hound is kin to the jackal-spawn, -- howl, dog, and call them up!
And if thou thinkest the price be high, in steer and gear and stack,
Give me my father's mare again, and I'll fight my own way back!"
Kamal has gripped him by the hand and set him upon his feet.
"No talk shall be of dogs," said he, "when wolf and gray wolf meet.
May I eat dirt if thou hast hurt of me in deed or breath;
What dam of lances brought thee forth to jest at the dawn with Death?"
Lightly answered the Colonel's son: "I hold by the blood of my clan:
Take up the mare for my father's gift -- by God, she has carried a man!"
The red mare ran to the Colonel's son, and nuzzled against his breast;
"We be two strong men," said Kamal then, "but she loveth the younger best.
So she shall go with a lifter's dower, my turquoise-studded rein,
My 'broidered saddle and saddle-cloth, and silver stirrups twain."
The Colonel's son a pistol drew, and held it muzzle-end,
"Ye have taken the one from a foe," said he;
"will ye take the mate from a friend?"
"A gift for a gift," said Kamal straight; "a limb for the risk of a limb.
Thy father has sent his son to me, I'll send my son to him!"
With that he whistled his only son, that dropped from a mountain-crest --
He trod the ling like a buck in spring, and he looked like a lance in rest.
"Now here is thy master," Kamal said, "who leads a troop of the Guides,
And thou must ride at his left side as shield on shoulder rides.
Till Death or I cut loose the tie, at camp and board and bed,
Thy life is his -- thy fate it is to guard him with thy head.
So, thou must eat the White Queen's meat, and all her foes are thine,
And thou must harry thy father's hold for the peace of the Border-line,
And thou must make a trooper tough and hack thy way to power --
Belike they will raise thee to Ressaldar when I am hanged in Peshawur!"

They have looked each other between the eyes, and there they found no fault,
They have taken the Oath of the Brother-in-Blood on leavened bread and salt:
They have taken the Oath of the Brother-in-Blood on fire and fresh-cut sod,
On the hilt and the haft of the Khyber knife, and the Wondrous Names of God.
The Colonel's son he rides the mare and Kamal's boy the dun,
And two have come back to Fort Bukloh where there went forth but one.
And when they drew to the Quarter-Guard, full twenty swords flew clear --
There was not a man but carried his feud with the blood of the mountaineer.
"Ha' done! ha' done!" said the Colonel's son.
"Put up the steel at your sides!
Last night ye had struck at a Border thief --
to-night 'tis a man of the Guides!"

Oh, East is East, and West is West, and never the twain shall meet,
Till Earth and Sky stand presently at God's great Judgment Seat;
But there is neither East nor West, Border, nor Breed, nor Birth,
When two strong men stand face to face, though they come from the ends of the earth!

Ballada e Lindjes dhe Perëndimit

Oh, Lindja është Lindje, dhe Perëndimi është Perëndim, dhe kurrë çifti s'do takohet,
Deri kur Toka dhe Qielli të ulen një ditë në Karrigen e madhe të Gjyqit të Zotit;
Por atëhere nuk ka as Lindje as Perëndimi, Kufi, as Racë, as Prej nga vijmë,
Kur dy burra të fuqishëm qëndrojnë ballë për ballë, ata si nga fundi i botës mbijnë!

Qemali është jashtë me njëzet burra të krehë anën e Kufirit,
E ai ka rrëmbyer pelën e Kolonelit që është dhe krenaria e Kolonelit:
Ai e rrëmbeu atë tej nga dera e stallës pa çelur dita në të sajit ag,
Dhe i mbathi patkonjtë thundrave të saj, dhe e kalëroi atë larg.
Pastaj u ngrit dhe foli djali i Kolonelit që komandon një trupë Drejtimi:
"A ka burrë prej gjithë burrave të mi të thotë ku fshihet Qemali?"
Pastaj u ngrit dhe foli Muhamed Kani, i Reshaldarit djalë,
" Nëse i ndjek gjurmët e mjegullës së mëngjesit, i gjen ngulimet e tij ku janë.
Në muzg ai gjuajti Abazain - në agim Bonairin ai ka zënë,
Por ai duhet të shkojë pranë Fort Buklohut se atje ulet për të ngrënë,
Pra nëse galopon për Fort Bukloh aq shpejt sa zogu mund të fluturojë,
Në dashtë Zoti mund ti presësh udhë atij para se të zerë Gjuhën e Çatajtë,
Por nëse ai ka kaluar Gjuhën e Çatajtë, atëherë kthehu me vërtik,
Se së gjati dhe së gjëri ajo stepë ngjethëse është mbjellë me burrat e Qemalit.
Atje ka shkëmb në të majtë, shkëmb në të djathtë, dhe pak gjëmba të liq midis,
Dhe ti mund të dëgjosh një kërcitje fole shuli atje ku kurrë një burrë s'lëviz.!
Djali i Kolonelit morri një kalë, e një murro i ashpër i pashtruar ishte ai,
Me gojën këmbanë dhe me zemrën Skëterrë, dhe me kokë prej dru trekëmbëshi.
Djali i kolonelit shpejt në Fort ka mbërritur, ata ju lutën atij të rrinte e të hante-
Ai kalëronte për bishtin e një hajduti Kufiri, ai nuk ndënji gjatë për ushqime.
Ai u ngrit dhe është larg prej Fort Buklohut aq shpejt sa mundi të fluturojë,
Derisa ai e dinte për pelën e të jatit në brendësi të Gjuhës së Çatajtë,
Derisa ai e dinte për pelën e të jatit me Qemalin mbi vithet e saj
Dhe kur mundi të shquajë të bardhin e syrit të saj, ai i bëri pisqollës krank.
Ai ka qëlluar një herë, ka qëlluar dy herë, por sfera fërshëllyese ka gabuar.
"Ti gjuan si një ushtar," Qemali i tha. "Trego tani a di për të kalëruar."
Ai është lart dhe përmbi Gjuhën e Çatajtë, si pluhur-dreqrit shfryjnë e shkojnë,
Murashi ja mbath me të katra sa për dhjetë drerë, por pela si xanxarja shterpë.
Murashin ai e përkuli kundra gojëzës dhe i fshikulloi kokën përmbi të,
Por pela e kuqe luajti me hekurat e gojëzës, si një shërbyese luan me një dorezë.
Atje ishte shkëmb në të majtë dhe shkëmb në të djathtë, dhe pak gjëmba të liq midis,
Dhe tre herë ai dëgjoi një kërcitje fole shuli ndonse kurrë një burrë s'u pa të lëvizë.
Ata kalëruan hënën e pakët atje në qiell, thundrat e tyre e bënë agimin tambur,
Murashi shkoi porsi një dem i plagosur, por pela si një drenushë e porsazgjuar.
Murashi ra në një rrjedhë uji - në një pirg të mjerë ra ai,
Dhe Qemali kthehu pelën e kuqe mbrapsh, dhe e la kalorësin në liri.
Ai ka trokitur pisqollën në dorën e tij - pak vend kishte atje për luftim,
"Kjo ishte vetëm një favor nga unë" tha ai, "ti kalërove gjallë si shumë:
Atje nuk pati një shkëmb në njëzet milje, atje nuk pati asnjë grumbull me pemë,
Por mbuluar një burri prej burrave të mij me pushkën ngritur mbi gjunjë,
Nëse do kisha ngritur dorën time të frerëve, që po e mbaj poshtë tanimë,
Çakejtë e vegjël që ja mbathin aq shpejt, do festonin të gjithë në rreshtim:
Nëse do kisha ulur kokën në gjoksin tim, që po e mbaj lart tanimë,
Skifteri që po këlthet mbi ne do ishte ngjeshur sa të mos ngrihej fluturim."
Buzagas përgjigjet djali i Kolonelit: - "Bëj mirë për zogj dhe kafshë,
Por llogarit kush vjen për mish të prerë përpara se kështu të bësh festë.
Nëse këtu do të pasojnë njëmijë shpata të mbartin kockat time andej,
Ndoshta çmimi i një vakti çakalli do ishte më i madh se një hajdut mund të paguajë.
Ata do ushqejnë kuajt e tyre në të korrat e ngritura, burrat e tyre me drithin në hambarë,
Pullazet e stallave do tju shërbejnë zjarreve të tyre kur gjithë bagëtia të jetë prerë.
Por nëse ti e mendon për çmim të drejtë, - vëllazëria jote pret të hajë,
Zagari është i familjes së çakallit të shtuar, - ulëri, qen, dhe thiri ata të vijnë!
Dhe nëse mendon se çmimi është i lartë, në dema, dhe mall dhe mullarë bari,
Më jep mua pelën e babait njëherë, dhe unë ndeshem si di vetë përsëri!"
Qemali e ka shtrënguar atë nga dora dhe në këmbët e tij e çon.
"Nuk ka bisedime qensh", tha ai, "kur ujku ujkun e murmë takon.
Mundem unë të ha baltë kështu si më cënove në bëma apo ligjërim;
Çfarë shigjetash të mallkuara të shtynë përpara të tallesh me Vdekjen në agim?"
Buzagas përgjigjet djali i Kolonelit:"Unë mbahem prej gjakut të fisit tim:
Dorëzo pelën se është dhuratë për tim atë - për Zot, një burrë ka ajo në ngarkim!"
Pela e kuqe rendi tek djali i Kolonelit, dhe i nuhaste nëpër gjithë gjoksin,
"Ne jemi dy burra të fortë", Qemali tha pastaj, "por ajo më shumë dëshiron të voglin.
Kështu ajo do shkojë me një pajë hajduti, frerët time me pafta të xhevairta,
Shalën time të qëndisur dhe shtrojet e shalës, dhe çiftin e yzengjive të argjënta."
Djali i Kolonelit shpejt nxjerr një pisqollë dhe mbrapsh e mban atë për gryke,
"Ti ke marrë njërën nga një armik," ai tha, "a do të marrësh shoqen nga një mik?"
"Një dhuratë për një dhuratë," tha Qemali ngushtë; "një degë për të tjetrës rrezik.
Yt atë ka dërguar djalin e tij tek unë, unë djalit tim tek ai po i them të ikë!"
Ndërkaq ai i fërshëlleu djalit të tij të vetëm, që ra prej malit nga një kreshtë-
Ma hidhte ai çapin si një hamshor në pranverë, dhe dukej si në pritje një heshtë.
"Tani këtu është mjeshtri yt," Qemali tha, "që i prin një trupe Drejtimi,
Dhe ti të kalërosh në krah të tij të majtë si shqyta në shpatull gjatë kalërimi.
Deria sa Vdekja apo unë të ndërpres lidhjen, në kamp, dhe sofër dhe shtroje,
Jeta jote është e tij - fati yt është të ruash atë me kokën tënde.
Kështu do hash bukën e Mbretëreshës së Bardhë, dhe gjithë armiqtë e saj janë tëndit,
E kështu yt atë të ndalojë plaçkitjen për paqen në Brezin e kufirit.
E kështu të bëjë një kalorësi të fortë dhe çajë rrugën tënde për pushtet-
Ndoshta ata do të heqin atë në Reshaldar, kur unë në Peshavur të mbet!"

Ata e panë njëri tjetrin në sy, dhe atje ata nuk gjetën gabime,
Ata bënë Betimin si Vëllezër në Gjak me bukën e ardhur dhe kripë:
Ata bënë Betimin si Vëllezër në Gjak prej zjarrit dhe plisit,
Në dorezë dhe kiç të kamës së Khyberit, dhe në Emrat e Mrekullueshëm të Zotit.
Djali i Kolonelit kalëron pelën dhe djali i Qemalit murros i ka hypur,
E të dy u kthyen në Fort Bukloh ku ata shkuan përpara porsi një trup.
E kur ata shkuan drejt Kazermës së Rojeve, plot njëzet shpata çanë ajrin-
Nuk kishte asnjë burrë që të mbante armiqësinë mos gjakoste malësorin.
"Hej mbaroi!, Hej mbaroi!" tha djali i Kolonelit. "Në millet tuaja shpatat i futni!
Dje mbrëma ju u ndeshët me një hajdut Kufiri, - këtë natë ky është një burrë Drejtimi!"

Oh, Lindja është Lindje, dhe Perëndimi është Perëndim, dhe kurrë çifti s'do takohet,
Deri kur Toka dhe Qielli të ulen një ditë në Karrigen e madhe të Gjyqit të Zotit;
Por atëhere nuk ka as Lindje as Perëndim, Kufi, as Racë, as Prej nga vijmë,
Kur dy burra të fuqishëm qëndrojnë ballë për ballë, ata si nga fundi i botës mbijnë!
 

Diavolessa

Valoris scriptorum
Re: Përkthime

Take off your cloak and your hat
And your shoes,and draw up at my heart
Where never woman sat.

I have made the fire up bright
Let us leave the rest in the dark
And sit by firelight.

The wine is warm in the heart
The flickers come and go.
I will warm your limbs with kisses
Until the glow.

(D. H. Lawrence)

Sfide mes diabolis dhe Wall_it. (Poesia eshte pa titull, persene gjejeni juve /pf/images/graemlins/wink.gif )
Cili e perkthen me bukur dhe komentin mbi te.

Ps: Alinos ne se ke kohe sfida eshte e hapur edhe per ty.
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

DAVID HERBERT LAWRENCE

December night

Take off your cloak and your hat
And your shoes,and draw up at my hearth
Where never woman sat.

I have made the fire up bright;
Let us leave the rest in the dark
And sit by firelight.

The wine is warm in the hearth;
The flickers come and go.
I will warm your limbs with kisses
Until they glow.

Natë Dhjetori

Hiqe mantelin tënd dhe kapelen tënde
Edhe këpucët e tua, dhe prehu në zjarrmin tim
Ky asnjëherë një femër zu vend.

Unë e kam bërë zjarrin shkëlqimtar;
Le ti lemë të tjerat ne në errësirë
Dhe ulemi pranë dritës zjarr.

Vera është e ngrohtë në zjarrm;
Flakërimat vijnë e shkojnë.
Unë do ti nxeh gjymtyrët e tua me puthje
Derisa ato të kuqëlojnë.

Natë Dhjetori

Hiqi kapelen dhe petkat e tua
Dhe këpucet e tua, dhe tërru në vatrën time
Ky kurrë një femër nuk u ndalua.

Unë e kam bërë zjarrin të shkëlqejë;
Le ti lemë ne të tjerat në terr
Dhe rrimë pranë zjarrit me shndritje.

Vera është e ngohtë në vatër;
Regëtimat vijnë dhe shkojnë.
Unë do ti nxeh duart dhe këmbët e tua me puthje
Derisa ato të flakërojnë.

Nëse do të bënim një koment për vargjet patjetër do të duhet ta nisnim me lojën e fjalëve heart - hearth (ha:t - ha:th) zemër - vatër, apo farkë. Liriku as që merr mundimin të tregojë psh, se heart ka rrjedhur prej hearth apo e kundërta, ai është i magjepsur atë çast, nuk ka kohë të shohë rrotull, të mendojë, të thotë fjalë të mëdha, ai është dhënë pa kushte. Por afshi i fundit do të kishte më pak kuptim nëse që në rreshtin e parë nuk do kishim dy dyshe cloak - clock (klouk - klok) dhe hat - hate, (het - heit) respektivisht mantel, pelerinë, petk, - orë dhe kapele, kapë - urrejtje. Po ta lexojmë mbas kësaj këtë ftesë, që të gjithë burrat e botës (sa keq jo gratë) e kanë thënë me të gjitha përkëmbimet e mundëshme të fjalëve ndër gjithë gjuhët e njerëzimit, do të kishim:
"Ndaloje orën dhe largo urrejtjen". "Po sikur ajo të mos dojë?" do pyesin të gjithë propozuesat të rinj dhe të vjetër mikun apo veten. "And your shoes..." Edhe këpucët tënde..." por në anglisht kemi shoes - shoo (shu:s - shu:) këpucë - trembje, frikë (shu, shu, shu që ju bëjnë zogjve për ti larguar nga ara). "... and draw up..." draw - drawn (dro: - draun) ndalo - mbytu, përmbytu.
Çfarë kemi më në fund:
"Ndaloje orën dhe largo urrejtjen tënde
Edhe frikën tënde, dhe mbytu në zemrën time..."
apo
"Hiqe mantelin tënd dhe kapelen tënde
Edhe këpucët e tua, dhe prehu në zjarrmin tim..."
unë them të dyja bashkë, e për këtë po i le gjithë të tjerat në terr, e do ti puth këmbë e duar derisa ato të flakërojnë. Lirikut nuk mund të bënte tjetër vetëm se të kërkonte një "Natë Dhjetori". Mos u nxitoni ju që ju duhet gjithë dimri, liriku magjikisht e ka "ndaluar orën".

P.S. Wall-i, po deshe bëj një variant të tretë me dy të mësipërmet.
 

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Përkthime

D.H.LAWRENCE

The end

IF I could have put you in my heart,
If but I could have wrapped you in myself,
How glad I should have been!
And now the chart
Of memory unrolls again to me
The course of our journey here, before we had to part.

And oh, that you had never, never been
Some of your selves, my love, that some
Of your several faces I had never seen!
And still they come before me, and they go,
And I cry aloud in the moments that intervene.

And oh, my love, as I rock for you to-night,
And have not any longer any hope
To heal the suffering, or make requite
For all your life of asking and despair,
I own that some of me is dead to-night.

Mbarim

Sikur të kisha mundur në zemrën time të të fusja,
A së paku të kisha mundur të të mbështillja brenda vetes,
Sa i kënaqur do të kisha qënë!
Edhe tani harta
E kujtimeve çmbështillet përsëri tek unë
Rrjedha e udhëtimit tonë këtu, përpara se të vinte ndarja.

Dhe oh, se ju kurrë, kurrë s'keni qënë
Disa prej qënieve të tua, e dashur, se disa
Prej çehreve të tua ndryshe unë s'i kisha parë kurrë!
Por akoma ato vijnë përpara meje, dhe zhduken ato,
Dhe unë qaj me zë në çastet që ndërhyjnë.

Dhe oh, e dashur, ndërsa unë dridhem për ty sonte,
Dhe nuk kam më gjatë asnjë fije shpresë
Të përthaj dhëmbshurinë, a të bëj hakmarrje
Për gjithë jetën tënde shkuar lypje dhe dëshpërim,
Unë e pranoj se një pjesë e imja ka vdekur sonte.
 

Diavolessa

Valoris scriptorum
Re: Përkthime

Diabolis perfekte /pf/images/graemlins/smile.gif Nuk i le as kohe ta lexoj se u shprehe ne menyren me te bukur qe mund te kem lexuar ndonje perkthim /pf/images/graemlins/wink.gif

Urime /pf/images/graemlins/wink.gif Me gjithe se pres ende perkthimin e Wall_it /pf/images/graemlins/wink.gif

Ps: Do gjej ndonje pjese nga ndonje liber , qe te jene me te veshtira se poesite , mbase do hasesh icik me shume probleme ne perkthime /pf/images/graemlins/laugh.gif
 
Top