Re: Vonesa mendore
Flm per pergjigjen Moonlight,
Sigurisht qe me pelqen diskutimi yt.
(ploteson me shume diskutimin tone, qe per mua eshte qellimi kryesor i cdo diskutimi. Ndritja e sa me shume pyetjeve dhe shtjellimi i kendeveshtrimeve te ndryshme :thumbsup: ).
Ne postimet e humbura, qendron dhe nje postim i Atman, me te vertete shume interesant.
Une i kisha dhene nje pergjigje shume te shpjete ku theksoja se postimi im mbi "Normale dhe anormale ishte shume personal", dhe kisha ngritur idene e ndikimit te jashtezakonshem qe kane eksperencat personale ne mendimet tona (qofte dhe mbi probleme qe duken shume jo personale).
Nejse, pa deshiruar te dal nga tema, me aq sa mbaj mend nga postimi i Atman qe ngrinte shume pyetje, njera ishte, qe "ne kemi te drejte te percaktojme se kategoria e njerezve me aftesi te kufizuara nuk eshte brenda normales, per sa kohe qe ata nuk jane te afte te kujdesen per veten dhe akne nevoje per ndihmen tone" (theksoj se citimi nuk eshte aspak origjinali).
Nuk e di por nderkohe qe shkruaj ne kete teme, me duket sikur nuk jam perqendruar ne katergorine specifike: prapambetjen mendore. Dmth ne menyre pak te pavetedijeshme diskutimet e mia si mbi terminlogjine ashtu dhe mbi normalitetin/anormalitetin nuk jane fokusuar tek vonesa mendore por tek shendeti mendor ne pergjthesi. Per kete ju kerkoj ndjese. Kam qene duke debatuar duke pasur nder mend te gjitha problemet, apo crregullimet, shqetesimet mendore (nuk po percaktoj emertimin).
Nderkohe duke u kthyer tek vonesa mendore, pranoj se eksperincat e mia kane qene te kufizuar ne vetem pak vite kontaktesh, dhe vetem 4-5 raste konkrete (me te cilet kam pasur kontakte te shpeshta). Por keto raste kokrete me kane habitur me llojin e mardhenive qe krijonim se bashku. Dmth une i pershtatesha, ata deri diku me pershtateshin dhe mardheniet tona spostoheshin ne tjeter nivel. Ne nje nivel shume me thelbesor ndjenjash dhe komunikimi, shume me konkret. Mardheniet me dukeshin sikur i dominoja une ne fillim por dale nga dale, kur dikush me lexonte poezite, dhe nje tjeter me tregonte se si te punoja me nje pikture, atehere une thjesht mendoja "tani komunikojme, por thjesht ne nje dimension tjeter, qe per mua eshte jo i zakonshem, po qe per ta eshte mese i zakonshem". Per ta eshte i zakonshem, sepse ata perdorin vetem ate lloj kounikimi, me pak a shume te gjithe ata qe deshirojne te komunikojne.
Sigurisht nuk eshte kaq e thjesht sa duket, dhe jeta nuk mund te mbushet vetem me top, penel, dhe laps, por ama adhuroja aftesine e disa prej tyre per te qene te lumtur. (sic mund te ndodhte qe ata te ishin te trishtuar)
Mgjt pranoj se ata kane nevoje per ne, lumturia e tyre varet shume nga mardheniet qe krijone me ne, dhe ndoshta ndihet adhurim per nje gezim kaq te paster dhe thelbesor ne momentet kur jeta eshte ne udhekryqet me te veshtira.
Ndoshta mund te adhurohen emocionet ne nivelet baze te tyre, perkohesisht, kur emocionet dhe ndjenjat tona shume me komplekse dhe te nderlikuara na kane lodhur dhe terbuar, por ndoshta nuk mund te ndjehemi te lumtur pa aftesine per te arritur ne te tera nivelet e mundeshme.