Kisha vetem nje mendim ne lidhje me temen. Pergjigja e kesaj teme per te cilen eshte bere debat eshte shume e thjeshte. Sepse eshte realiteti ai qe na tregon. Nuk eshte e pamundur te behesh nje njeri entuziast, pra ti japesh jetes nje kuptim, te dalesh nga merzia qe te ka helmuar jeten, e ti shpetosh monotonise atehere kur ditet e tua kane hidherimin e kotesise. Realisht situata nuk eshte aq e keqe sa mendoni. Ajo qe ju shqeteson eshte dicka qe mund te sherohet shpejt. Jetes i jep kuptim deshira. Mos harroni fjalet e dostojevskit: Pa nje qellim, pa deshiren per ta arritur askush smund te jetoje. Po u zhduk qellimi mundesia per ta arritur ankthi e transformon njeriun ne nje moster. Pra motori qe con perpara makinerine njerezore nuk eshte aq i panjohur sa mendoni ju. Vullnet eshte edhe shendeti mendor e shpirteror. Prandaj jam i bindur se me pak perpjekje mund ti shpetoni kesaj ndjenjeje boshesie e kotesie qe helmon energjite e neriut, dhe e ben te duket se jeton, punon, do, me detyrim dhe pa asnje kenaqesi. Shpresoj qe pergjigja ime tju sherbeje per te kuptuar ndonje gje.