Shqiperi, A do qe ne te kthehemi?
Shqiperia, nuk e kuptoj perse mburrem me te. Mburrem me legjenden e “ Doruntines dhe Konstandinin”, me faktin qe ne na rriten duke na ushqyer deshiren per te qene te virtutshem. Konstandini u ngrit nga varri qe te mbante fjalen, une duhet qe te beja dicka te tille, “te mbaja fjalen time”. E cthem une, tani nuk dua te keme lidhje fare me Shqiperine. Nuk eshte me e njejta. Se njohe me.
Zemra me dridhet tek i shruaj keto fjale. Ja, jam ne mergim, dhe pse? Sepse Shqiperia “memedheu” me perzuri. Isha vetem 17 akoma femije kur me degdisi ne Greqi. U burrerrova atje dhe nje urrejtje me lindi ne zemer per vendin tim. Atdheu qe me ndoqi.
Ndoshta kjo eshte normale, jam jetim “pa atdhe” dhe ndihem i vetem ketu ne ……. Nejse por ja tani jam rritur, dhe kam mundesi qe te shprehem dhe hedh ne kete leter sadopak kete barre qe me rendon. Une mburrem me Shqiperine dhe e Urrej.
Kane kaluar shume vite tani, shikoj Shqiperine dhe nuk e njohe. Heren e fudnit qe isha atje nuk me njihte njeri. U ndjeva i huaj. Ndihem i pa shprese…..si mund te bej nje vend tjeter atdheun tim. Por Shqiperia eshte poaq e huaj sad dhe ky vend.
Une ika, iken dhe shoket e mij, atje ngelen te miturit dhe ata qe nuk paten mundesi te ikin. Shkollat u mbyllen dhe asnje nuk e vlersoi arsimimin per shume kohe. C’po te ndodh Shqiperi?
Po udhehiqesh nga njerez qe nuk e kane idene se cfare do te thote te jesh nje udheheqes. Njerez qe nuk jane larg pames dhe shume egoist. Por dhe ata qe ndjekin nuk e kane idene qe cfare ndjekin. Jane te pa fajshem nuk mund te zgjedhin dicka me te mire.
A ka te ardhme per nje komb i cili nuk ka gjak? “ rini”? Nuk them nuk ka te rinj ne Shqiperi, por them qe nuk ka te rinj te cilet kane nje plan per jeten. Nuk ju ve faj atyre qe jane atje sepse te perjetuarit eshte me e nevojshme se sa nje plan, dhe nuk mund te shikojne mbi problemet qe kane.
Cfare do bere? Nuk e di, e di, por nuk dua te marr permbi mua pergjegjesine. E di qe ne qe ikem duhet te kthehemi dhe te investojme ne atje ato qe kemi fituar. Njohurite, Diturine, Pervojen, Edukimin. Por a eshte Shqiperia ne gjendje ten a mirepres ne? A ja vlen qe te sakrifikojme jeten tone dhe te kthehemi. Sido qe ta shikosh i humbur dal.
Dilema ime eshte: Te rri ne kete dhe te huaj dhe te jem I huaj dhe te jetoj jeten time duke thene qe ky eshte fati im apo te kthehem e te jetoj ne adheun tim si i huaj?
Une ngre shume pyetje ne kete leter dhe hap shume diskutime por thjesht po i hedh ne leter sepse dua te mos i ngre ne kurriz por te merrem me to. Dua te gjej nje zgjidhje.
Po e mbyll eshte ora Dy e nates……por do vazhdoj.
Valle ndihet njeri tjeter keshtu si une?????!!!!
Shqiperia, nuk e kuptoj perse mburrem me te. Mburrem me legjenden e “ Doruntines dhe Konstandinin”, me faktin qe ne na rriten duke na ushqyer deshiren per te qene te virtutshem. Konstandini u ngrit nga varri qe te mbante fjalen, une duhet qe te beja dicka te tille, “te mbaja fjalen time”. E cthem une, tani nuk dua te keme lidhje fare me Shqiperine. Nuk eshte me e njejta. Se njohe me.
Zemra me dridhet tek i shruaj keto fjale. Ja, jam ne mergim, dhe pse? Sepse Shqiperia “memedheu” me perzuri. Isha vetem 17 akoma femije kur me degdisi ne Greqi. U burrerrova atje dhe nje urrejtje me lindi ne zemer per vendin tim. Atdheu qe me ndoqi.
Ndoshta kjo eshte normale, jam jetim “pa atdhe” dhe ndihem i vetem ketu ne ……. Nejse por ja tani jam rritur, dhe kam mundesi qe te shprehem dhe hedh ne kete leter sadopak kete barre qe me rendon. Une mburrem me Shqiperine dhe e Urrej.
Kane kaluar shume vite tani, shikoj Shqiperine dhe nuk e njohe. Heren e fudnit qe isha atje nuk me njihte njeri. U ndjeva i huaj. Ndihem i pa shprese…..si mund te bej nje vend tjeter atdheun tim. Por Shqiperia eshte poaq e huaj sad dhe ky vend.
Une ika, iken dhe shoket e mij, atje ngelen te miturit dhe ata qe nuk paten mundesi te ikin. Shkollat u mbyllen dhe asnje nuk e vlersoi arsimimin per shume kohe. C’po te ndodh Shqiperi?
Po udhehiqesh nga njerez qe nuk e kane idene se cfare do te thote te jesh nje udheheqes. Njerez qe nuk jane larg pames dhe shume egoist. Por dhe ata qe ndjekin nuk e kane idene qe cfare ndjekin. Jane te pa fajshem nuk mund te zgjedhin dicka me te mire.
A ka te ardhme per nje komb i cili nuk ka gjak? “ rini”? Nuk them nuk ka te rinj ne Shqiperi, por them qe nuk ka te rinj te cilet kane nje plan per jeten. Nuk ju ve faj atyre qe jane atje sepse te perjetuarit eshte me e nevojshme se sa nje plan, dhe nuk mund te shikojne mbi problemet qe kane.
Cfare do bere? Nuk e di, e di, por nuk dua te marr permbi mua pergjegjesine. E di qe ne qe ikem duhet te kthehemi dhe te investojme ne atje ato qe kemi fituar. Njohurite, Diturine, Pervojen, Edukimin. Por a eshte Shqiperia ne gjendje ten a mirepres ne? A ja vlen qe te sakrifikojme jeten tone dhe te kthehemi. Sido qe ta shikosh i humbur dal.
Dilema ime eshte: Te rri ne kete dhe te huaj dhe te jem I huaj dhe te jetoj jeten time duke thene qe ky eshte fati im apo te kthehem e te jetoj ne adheun tim si i huaj?
Une ngre shume pyetje ne kete leter dhe hap shume diskutime por thjesht po i hedh ne leter sepse dua te mos i ngre ne kurriz por te merrem me to. Dua te gjej nje zgjidhje.
Po e mbyll eshte ora Dy e nates……por do vazhdoj.
Valle ndihet njeri tjeter keshtu si une?????!!!!