Shakespeare

K

Kordelja

Valoris scriptorum
Re: Shakespeare

Mbreti Lear u shkruajt nga William Shakespeare ne vitin 1605 dhe u shfaq per here te pare ne Djetor 1606.

LEGJENDA

Ne legjenden origjinale angleze qe flet per mbretin Lear, Mbreti i Britanise, i cili vendos ne moshe te thyer t’ua ndaje mbreterine tre vajzave te tij.Ai pyeti secilen se sa e donin.Dy me te rriturat e mbushen me shpreheje dashurie, ndersa ajo e vogla i tha se e donte sikunder nje femije do te donte te atin e saj.I cuditur nga menyra e te shprehurit te te vogles se tij, Lear e ndan mbreterine vetem mes dy vajzave me te medha.Pasi moren pasurine e tyre, dy vajzat mosmirenjohese e trajtojne Mbretin Lear mizorisht keshtu qe Lear largohet per tek vajza e vogel, e cila nderkohe ishte martuar me Mbretin e Frances.E vogla kthehet ne Britani me nje ushtri, sfidon dhe mund dy motrat e medha dhe e rivendos ne fron Mbretin Lear.

VEPRA

Shakespeare e shnderroi Legjenden e Lear ne nje tragjedi te madhe dhe te tmerrshme.Intensiteti i vepres mbahet lart prej tij duke e bere Lear-in te cmendur nga mizoria e vajzave te tij me te medha, Goneril dhe Regan; vdekja e vajzes se tij te vogel, Kordelja; dhe vdekja e Lear me trupin e Kordeles ne krahet e tij.Kete aspekte te historise jane origjinale ne vepren e Shakespeare, sikunder eshte edhe karakteri i te marrit.
Mbreti Lear eshte unik nder tragjedite e Shakespeare-s sepse ne vetvete permban historine e Dukes se Gloucester dhe te bijve te tij.Shakespeare i nderthuri keto dy histori duke e bere vepren me interesante.Kjo konsiston se Shakespeare beri te mundur qe vajzat djall te Lear te binin ne dashuri me te birin bastard te dukes;Edmund, nje shtjellim qe sjell rrjedhimisht edhe shkaterrimin e tyre.Historia e Dukes dhe vepra kane ngjashmeri paralele ne fatin e baballareve te shkaterruauar nga femije mosmirenjohes dhe mizore.

Ne teresi vepra dhe historia e Mbretit Lear eshte nje lufte ndermjet te mires dhe se keqes.Mbreti Lear eshte konsideruar nje prej Tragjedive Poetike me te mira te Shakespeare.
 
A

anis

Primus registratum
Re: Shakespeare

Chi è stato colpito dalla cecita' non puo' dimenticare il tesoro della vista perduta!

O litigioso amore! Odio amoroso! Sempre creato dal nulla! O pesante leggerezza! O seria vanita'! Caotico inganno di leggiadre forme! Piuma di piombo, lucido fumo, gelido fuoco, inferma salute, insonne dormire, non è mai cio' che è.
by R&J
 
L

lost in love

Primus registratum
Re: Shakespeare

love looks not with eyes, but with the mind
and therefore is wigned Cupid painted blind
Endrra e nje nate vere
------------------------------------------
good ningt, good night
parting is such sweet sorrow
that I shall say
good night, till it be morrow
Romeo dhe Zhuljeta
 
E

ezhderha

Primus registratum
Re: Shakespeare

perkthimi i nolit s'ka nevoje per koment, mu me duket ma bukur se origjinali biles(ne kete rast);

thuaj yjet s'jane zjarr
thuaj dielli u shua
thuaj jete eshte varr
po mos thuaj qe s'te dua!!!
 
K

Kordelja

Valoris scriptorum
Re: Shakespeare

ROMEO DHE ZHULJETA

Si shkak I shtjellimit te subjektit kesaj vepre eshte armiqesia tradicionale midis d familjeve te njohura aristokrate te verones; Montageve dhe Kapuleteve.Jeta e qete e qytetit trazohet here pas ere nga grindjet dhe vrasjet qe shkaktojne ato.Dhe asnjeri nuk e di arsyen e vertete te esaj armiqesie, vec vazhdon te mbahet gjalle si per inerci dhe te jetoje me gjakun dhe viktimat e saj.
 
K

Kordelja

Valoris scriptorum
Re: Shakespeare

AKTI III, Skena II

Zhuljeta

E mjera une, thuame c’lajme ke?
Perse te dridhen duart kesisoj?

Vaja

Ah, taksirat! Na iku, vdiq, vdiq, vdiq!
Oh, kemi humbur, zonje, kemi humbur!
Te mjeret ne! Na shkoi, u vra e vdiq!

Zhuljeta

A mund te jete qielli kaq i eger?

Vaja

Por ne mos qofte qielli esht’ Romeoja,
Romeo, Romeo, kush mund ta besonte!

Zhulieta

C’djall qenke ti, qe me mundon keshtu?
Kjo klithme i ka hije dhembjes ferri!
Mos vrau Romeoja veten? Thuam “po”,
Dhe kjo e thjeshte “po” helmon me shume
Se syte vdekjeprures te lubise,
Ne qofte ajo, mos qofsha une e gjalle
A syte e tu, qe duken se pohojne.
Ne u vra, me thuaj po, perndryshe, jo;
Dhe me dy fjale, fatin me cakto!

Vaja

E pashe vete plagen qe kish marre:
Atje, i qofte! Mu ketu ne gjoks,
Ish nje kufome e dhimbsur pergjakur,
E zbehur porsi hiri, gjakllangosur,
Me gjak te mpiksur, desh me ra zali!

Zhuljeta

Coptoma zemren shpejt, o gjeme e zeze!
Ne burg, o sy, mos pafshi liri kurre!
Ti, balte, u kthe ne balte e mos jeto,
Por hyr me Romen ne qivur!

Vaja

Ibalt, Tibalt, me i miri mik qe pata;
Tibalt bujar dhe burre i nderuar,
Ne vdekjen tede, s’desha te isha gjalle!

Zhuljeta

C’esht’ kjo stuhi nga fryu anet?
Mos vdiq Tibalti dhe u vra Romeoja?
I shtrenjti kusheri, me i shtrenjti short?
Gjemo pra, ti, trumbete e llahtarise,
Dhe lajmero qe erdhi fundi i botes,
Se cili rron, kur s’rrojne at ate dy?

Vaja

Tibalti vdiq, Romeoja internohet,
Ai qe vrau Tibaltin, internohet.

Zhuljeta

Romeoja derdhi gjakun e Tibaltit?

Vaja

Ai, ai; o dite e mallkuar!

Zhuljeta

O zemergjarper, fshehur ne nje lule!
Ka pas’ dragoi nje strofke kaq bukur?
Tiran i bukur! Djall fytyrengjell!
O korb i zi me pende prej pellumbi!
O qengj qe ke lakuterine e ujkut!
Lende e urryer ne forme hyjnore
Dhe krejt e kunderta nga kjo qe dukesh!
Zuzar i ndershem, shenjt i mallkuar!
C’te mbetet, o natyre, per ne ferr,
Kur shpirtin e nje xhindi e ngulite
Ne trupin me te embel te parajses?
Ka pasur ndonje liber kaq te bukur
Qe te permbaje lende kaq te ndyre?
Sa keq qe pabesia te banoje
Ne nje pallat te tille madhshtor!

Vaja

Ku kane njerezit bese e nder, e fe,
Te gjithe jane horra e berrejshem,
Te gjithe hipokrite e genjeshtare.
Ku eshte Pjetri? Sillme pak raki.
Ky helm, ky vrer, kjo dhembje po me plakin!
Oh, turp, Romeo, turp!

Zhuljeta

T’u thafte gjuha
Qe e nem! Ai s’ka lindur, jo per turp,
Mbi ballin e tij turpi turperohet,
Se eshte fron ku ve kurore nderi
E behet mbret i vetem i perbotshem.
Oh, c’egersire isha kur shava!

Vaja

A mund te flasesh mire per ate
Qe vrau tet kusheri?

Zhuljeta

Por flas dot keq
Per ate qe eshte burri im? Imzot
Kush mund te ledhatoje emrin tend.
Kur ta perleu jot shoqe pas tre oresh?
Po pse, mor horr, me rave kusherine?
Se horri kusheri desh vrau tim shoq.
Pra, ktheu te burimi, lot i cmendur!
Kjo curka jote i perket mjerimit
Dhe ti lajthit e derdhesh per gezim.
Im shoq, qe do te vritej, eshte i gjalle.
Dhe vdiq Tibalti, qe e sulmoi ta vriste.
Ky eshte ngushellim, perse te qaj?
Dicka me keq se vdekja e Tibaltit,
Me vrau ne shpirt.Do desha ta harroja.
Por ja ku po me shtrydh kujtesen time
Si krimbi i nemur, trurin fajtorit.
“Tibalti vdiq, Romeoja internohet”!
Ky ‘internim”, kjo fjale “internim”,
Ka vrare dhjetemijera Tibalte.
Vdekja e Tibaltit do te ish dhembje e mjafte,
Sikur te merrte fund atje.Ose
Ne rast, se vreri i hidhur ka nevoje
Te argetohet me te tjera gjema.
Perse s’vazhdoi, kur tha “Tibali vdiq”,
Yt ate ose jot eme a te dy bashke,
Qe te me shkulte kuje te zakonshme?
Por ne vahdim te vdekjes se Tibaltit,
“Rmeoja inernohet! Kjo fjale eshte
Nene, babe, Tibalt, Romeo, Zhuljete,
Te gjithe te vrare,te gjithe te vdekur!
“Romeoja internohet”! Oh, kjo fjale
S’ka fjale qe te shfaqe kete gjeme.
Ku jane vaje, nena dhe babai?

Vaja

Mbi trupin e Tibaltit, qajne e cirren.
Mos do te shkosh dhe ti? Te shpie une.

Zhuljeta

Le t’ia shpelajne ata me lot plaget,
Se une, kur atyre t’u shterojne,
D t’i derdh per Romeon, qe e mergojne,
Ah, litar i gjore, c’u mashtruam.
Sepse omeon tone e internuan!
Ne shtrat ti do me sillje plot hare,
Por une, vashe e virgjer, vdes e ve.
Tani po shkoj ne shtrat te nuserise,
Qe do te behet varr i virgjerise!

Vaja

Ti shko ne dhome, une gjej Romeon,
Dhe po ta sjell ketu te qetoje.
Degjo, Romeon sonte po ta coj;
Te frati eshte fshehur, e di mire.

Zhuljeta

Oh, jepi kete unaze qe i dhuroj
Dhe sillma per te fundit lamtumire.
 
E

Erind

Forumium maestatis
Re: Shakespeare

----- Soneti 128 -----

Quando musica tu suoni, mia musica,
su quel beato legno che alle dita
gentili replica mentre conduci
la vibrante armonia che mi smarrisce,
quanto invidio quei tasti che in su e in giù
tenendo il cavo di tua mano baciano -
e dal raccolto le mie labbra escluse,
lì accanto, si fan rosse a tanta audacia.
Ben situazione e stato muterebbero,
purché tu le sfiorassi, con quei rapidi
in danza - e tu scorri sì che lieto
fai morto legno più che vive labbra.

[qb]Se tanta sorte hanno quegli sfrontati,
dà lor le dita, a me le labbra al bacio.[/qb]
 
O

Ofelia

Forumium praecox
Re: Shakespeare

What light is light, if Silvia be not seen?
What joy is joy, if Silvia be not by?
 
D

Diabolis Dassaretis

Forumium praecox
Re: Shakespeare

Akti V
Skena II

Një dhomë gjumi në kështjellë; Desdemona fle në krevat; një dritë digjet.

...

Des. Kush është atje? Otello?
Oth. Po, Desdemona.
Des. Do të vini në shtrat, imzot?
Oth. A u lute sonte, Desdemona?
Des. Po, imzot.
Oth. Në të bie ndërmen ndonjë krim i joti
Të papaqtuar akoma me qiellin dhe përhirshmin
lute atë menjëherë.
Des. Medet, imzot, çfarë do të shuash me këtë?
Oth. Mirë pra, bëje, dhe bjeri shkurt; unë do eci pak:
Unë nuk dua të vras shpirtin tënd të pagatitur;
Jo; qielli shpaguan! Unë nuk dua të vras shpirtin tënd.
Des. Ju po flisni për vrasje?
Oth. Po, po flas.
Des. Atëhere qiell
Ki mëshirë për mua!
Oth. Amin, me gjithë zemrën time!
Des. Nëse ju thoni kështu, shpresoj se nuk do të më vrisni mua.
Oth. Hëm!
Des. Por akoma më kall frikën; se ju jeni fatal atëhere
Kur sytë tuaj vërtiten kështu: përse unë të trembem se di,
Derisa fajësi nuk njoh; por prapë unë e ndiej unë kam frikë.
Oth. Mendohu për mëkatet e tua.
Des. Ato janë dashuritë që ju blatova ju.
Oth. Po, dhe për të cilat ti vdes.
Des. Ajo vdekje s'është e zakonshme që vret për dashuri.
Medet, pse e kafshoni kështu buzën tuaj të poshtme?
Ndonjë ndjenjë gjakatare ju trondit vetë pamjen:
Ato janë ogure; por unë akoma shpresoj, unë shpresoj,
Ato nuk më shënojnë mua.
Oth. Paqë, dhe heshtu!
Des. Po bëj kështu. Si është puna?
Oth. Ajo shami dore që aq shumë e doja dhe ta dhashë
ty
Ti ja dhe Kasios.
Des. Jo, për jetën dhe shpirtin tim!
Dërgo për atë burrë,dhe pyete atë.
Oth. Shpirt i ëmbël, kij kujdes,
Kij kujdes dëshmitë e rreme; ti je në shtratin tënd të vdekjes.
Des. Po, por akoma jo për të vdekur.
Oth. Po, tani:
Prandaj pranoi lirisht mëkatet e tua;
Se të kundërshtosh çdo nyje me betim
Nuk mund të heqë as ndalë bindjen e fortë
Që më gërryen dhe më. Ti je e vdekur.
Des. Atëhere Zoti të ketë mëshirë për mua!
Oth. Unë them, amin.
Des. Dhe ke mëshirë gjithashtu! Unë kurrë nuk
Ju kam fyer në jetën time; kurrë se kam dashuruar Kasion
Por me të tillë garanci të madhe qiellore
Sa fuqi kam të dua; Unë kurrë si dhashë atij shënjë.
But with such general warranty of heaven
As I might love;
Oth. Për qiell, unë pashë shaminë time të dorës në dorën e tij.
O grua besëshkelur! ti e bërë gur zemrën time,
Dhe më bën të therras çfarë kam ndërmend të bëj
Një vrasje, që e mendoja një sakrificë:
Unë e pashë shaminë e dorës.
Des. Ai e gjeti atë etëhere;
Unë kurrë nuk ja kam dhënë atij: derguar për të gjithashtu;
Ai le të dëshmojë të vërtetën.
Oth. Ai ka dëshmuar.
Des. Çfarë, imzot?
Oth. Se ai të ka përdorur ty.
Des. Si? paligjëshëm?
Oth. Po.
Des. Ai nuk do flasë kështu.
Oth. Jo, goja e tij është mbyllur;
Jagoja i ndershëm ka marrë urdhër për të.
Des. Oh! frika ime shpjego: çfarë, ai ka vdekur?
Oth. Te ishin gjithë flokët e tij jetë, hakmarrja ime e madhe
kishte stomak për të gjitha ato.
Des. Medet! ai është tradhëtuar dhe unë jam e mbaruar.
Oth. Jashtë, e përdalë! qan kështu për të para meje?
Des. Oh, Syrgjynosmë, imzot, por mos me vraj!
Oth. Poshtë, e përdalë!
Des. Më vri nesër: më ler të rroj sot!
Oth. Joo, nëse ti lufton,-
Des. Po një gjysëm ore!
Oth. Duhet mbaruar, këtu nuk ka pushim.
Des. Por sa të them një lutje!
Oth. Është shumë vonë. ( AI E MBYT ATË)
Emil. (NGA BRENDA) Imzot, imzot! çfarë, houu!, imzot, imzot!
Oth. Çfarë zhurme është kjo? Ska vdekur? akoma ska vdekur tamam?
Sa çjam mizor jam dhe aq mëshirues!
Unë doja dhimbjen tënde pambarim.
Ashtu, kështu.
...
 
T

topciu76

Primus registratum
Re: Shakespeare

per ty hidhem ne kremine
po ta di se nuk vritem
per ty hidhem ne zjar
po ta di se nuk digjem
per ty hidhem ne det
po ta di se nuk mbytem
me ty bie ne dashuri
po ta di se nuk genjen
 
D

Dajaku

Primus registratum
Re: Shakespeare

Doubt what the stars are of fire
Doubt also that sun moves too
Doubt and the truth to be a liar
But never doubt that I love you. :tipsy:
 
D

Diavolessa

Valoris scriptorum
Re: Shakespeare

William Shakespeare (1564-1616)


[SILENZIO! QUALE LUCE IRROMPE...]

Silenzio! Quale luce irrompe da quella finestra lassù?
È l'oriente, e Giulietta è il sole.
Sorgi, vivido sole, e uccidi l'invidiosa luna,
malata già e pallida di pena
perché tu, sua ancella, di tanto la superi in bellezza.
Non essere la sua ancella, poiché la luna è invidiosa.
Il suo manto di vestale è già di un verde smorto,
e soltanto i pazzi lo indosano. Gettalo via.
È la mia donna; oh, è il mio amore!
se soltanto sapesse di esserlo.
Parla, pure non dice nulla. Come accade?
Parlano i suoi occhi; le risponderò.
No, sono troppo audace; non parla a me;
ma due stelle tra le più lucenti del cielo,
dovendo assentarsi, implorano i suoi occhi
di scintillare nelle loro sfere fino a che non ritornino.
E se davvero i suoi occhi fossero in cielo, e le stelle nel suo viso?
Lo splendore del suo volto svilirebbe allora le stelle
come fa di una torcia la luce del giorno; i suoi occhi in cielo
fluirebbero per l'aereo spazio così luminosi
che gli uccelli canterebbero, credendo finita la notte.
Guarda come posa la guancia sulla mano!
Oh, fossi un guanto su quella mano
e potessi sfiorarle la guancia!
 
You must log in or register to reply here.
Top