Re: Re: Thiatro baby thiatro, imagjinate pa kufi...
Ishte ftohte, ajo dridhej e tera, kish kohe qe mberdhinte shume, vjeshta i kish hyre ne palce kesaj here keqazi.
Lekura e saj dukej si nje gjethe vjeshte,verdhacuke gati palida, por purpuriste ne brishtesine e saj.Ai e sodiste pa fund me syte e tij te thelle e shume domethenes, ca sy femijerore e shume te bute.Dukej sikur dicka shkrinte pafundesisht neper ta dhe krijonte nje refleks te forte te shndritshem.Edhe pse te erret shndrisnin.
E preku, ajo u drodh, "kam ftohte" i tha, "do te te ngroh une, vec ti me ler"...ajo shpeshtillej si nje trendafil ne uje nen renkime te lehta dhe e friguar.Ai kishte durim ta degjonte dhe me ca peshperima te embla ne nje gjuhe s'dihej se ce e beri t'i praronin syte.
Ajo qenje e eger tani ishte dicka e pambrojtur, e bukur, e prekshme, ai shkrinte puthjet e tij ne cdo siperfaqe te prrarruar vjeshte dhe ajo reagonte lehte e embel.E shtrengoi fort, iu qas aq shume sa nuk dukej me nje vije ndarese, tani dritherimat vinin nga ajri qe levizte prej peshperimave e tyre...
.............................
Nata kishte rene kishte kohe.Bluja e purpurt nen zera te lehte perkedheles ngjasonte me nje te kadifenjte te hedhur mbi nje shtrat te madh ashtu pagaditur, peshperima te lehta nxisnin ajrine mbrejes...frymat e tyre gelonin diku por shpejt humbisnin per tu zevendesuar nga te tjera.
............................
Dy duar te kapura e gershetuara dhe dy trupa te qete.Yjet u qene deshmitare.
P.s.E ka fajin Thiatro qe nuk hapet :thumbsup: qe u hap qe ia befsha lapidarin /pf/images/graemlins/laugh.gif