Porn-Tokalli
Porn-Tokalli
Tuesday, 03 April 2007
Nga Xhentil Demiraj - Pas një bombardimi disamujorësh me sinonimin vulgar të fjalës “prapanicë” dhe termave që përshkruajnë disa nga proceset kryesore të performuara prej këtij organi, Portokallia na serviri më së fundi versionin e saj porno.Koalicioni “The Shbëlsh-Avdiu” demonstroi profesionalisht stadin më të fundit ku është katandisur gjuha e Portokallisë. Përpara se të shtjelloj opinionin tim të fortë në lidhje me rolin negativ-social, që unë besoj se po luan gjuha e përdorur në Portokalli, më duhet të jem i sinqertë me veten duke theksuar me zë të lartë mbështetjen time për misionin thelbësor të kësaj shfaqje, tashmë kaq popullore në Shqipëri. Kam besuar dhe vazhdoj të besoj se Portokallia ka arritur të bëhet shfaqja artistike më e rëndësishme e viteve të tranzicionit tonë. Me personazhet, aktet dhe batutat e zgjedhura zgjuarsisht nga skenari dhe regjia, Portokallia ka vënë gishtin mbi plagët e tranzicionit shqiptar, duke sulmuar fenomenet me shqetësuese ndërkohë që ka shfaqur dhe një shkallë cilësore argëtimi të paparë më përpara në artin tonë skenik postkomumunist. Shumëkush prej nesh i sheh të manifestuara saktë në Portokalli psherëtimat tona reaguese ndaj fenomeneve të pafundme negative të tranzicionit. Përveç kësaj, më duhet të sqaroj se motivacioni im për të kritikuar gjuhën e përdorur në Portokalli nuk gjeneron as nga background-i im artistik (unë nuk jam kritik arti), as nga bindjet e mia politike. Për më tepër opinioni im nuk motivohet as nga ndonjë tradicionalizëm arkaik i karakterit tim. Në fakt koha e gjatë e të jetuarit tim në SHBA (mbi 10 vjet), e shoqëruar me një shkollim dhe asociim social të zgjeruar, lehtësisht më skualifikon si kritik potencialisht i bazuar në këto motive. Ajo që më shqetëson mua si qytetar shqiptar, që vlerëson dhe mbron kulturën dhe vlerat tona, është mesazhi i gabuar që tejçon gjuha e Portokallisë tek familja shqiptare, veçanërisht tek brezi i ri. Është evidente që familja shqiptare i përket shumë më tepër tipit komunitar sesa atij individualist. Në familjet tona gjen rëndom tre breza bashkëjetues (gjyshër-prindër-fëmijë), por thuajse gjithmonë të paktën dy breza. Jam gjithashtu i bindur se popullariteti i Portokallisë e ka bërë atë një emblemë të argëtimit në vend dhe në shqiptarët e diasporës, aq sa shumica dërrmuese e shqiptarëve i asociojnë mbrëmjet e së dielës ekskluzivisht me të parit e kësaj shfaqjeje. Edhe gjuha e përdorur të hënën nëpër vendet e punës, shkolla apo ambiente sociale, dominohet nga batutat e natës së mëparshme. Bazuar në këto që përmenda, e kam të vështirë ta besoj se një familje tipike shqiptare, e civilizuar, me dy ose tre breza nuk ndihet keq dhe nën presion nga fjalët vulgare in extremis të përdorura shkujdesshëm nga personazhet e Portokallisë. E kam të pamundur të mos përfytyroj skuqjen e natyrshme të prindërve me fëmijët përkrah kur Potokallistët lëshojnë “molotovet”e tyre ofenduese. E kam po ashtu të pamundur të mos përfytyroj fytyrat e shtangura të fëmijëve, koshienca e të cilëve rreket të kuptojë nëse këshillat e prindërve e mësuesve për xhentilë dhe gjuhë të respektuar, apo vulgariteti i gjuhës së Portokallisë janë modeli që ata duhet të përdorin. Të gjithë jemi dëshmitarë të përçudnimit ekstrem që ka pësuar familja shqiptare këto vite të tranzicionit. Jemi dëshmitarë të krimeve për motive të dobëta dhe të dhunës në familje, të adoleshentëve në krizë, të abuzimit në rritje me substancat ilegale, të largimeve nga shkolla, të dhunimit të normave themelore të shoqërisë, të rritjes së papërgjegjësisë e mjaft fenomeneve të tjera shumë të dëmshme. Në këtë periudhë të vështirë dhe me kosto sociale në rritje të brezit tonë të ri, jam i bindur se gjuha e mbarsur me fjalë vulgare e Portokallisë nuk ndihmon. Referimi i pallimit dhe i zellshëm ndaj organeve gjenitale të jashtëqitjes, ndaj erosit dhe së fundmi “pornografisë përtej cohës së pëlhurës” pa dyshim që acarojnë konfliktin midis së mirës dhe së keqes në mendjet e adoleshentëve, padyshim që rrisin tendencën e tyre për të qenë më vulgarë në familje dhe në shoqëri dhe pa dyshim që kërcënojnë modelin e brishtë të konturuar që ata kanë në mendje për sjelljen në familje dhe në shoqëri. Nuk ka sesi të gjitha këto të mos rrisin predominancën e këtij grupi demografik për t’u përçudnuar edhe më tej. Këtu edhe një herë po komentoj vetëm efektin tek adoleshentet sepse të rrekem të përfytyroj efektin që mund të ketë gjuha e Portokallisë tek fëmijët e shkollës fillore do të më shkaktonte vërtetë dhembje. Ka ardhur koha të mendojmë seriozisht për standardet e gjuhës që mund të përdoret në publik. Portokallia, për vetë rëndësinë dhe popullaritetin që ka, si dhe për volumin e vulgaritetit që shfaq, meriton skrutinizimin më të madh, por nuk është se gjuha e këngëtarëve të BBF-së apo ajo e Zonës së Lirë, mbeten shumë prapa. Është koha kur për vetë periudhën që po kalon brezi i ri në Shqipëri, mbase është më mirë të gabojmë në favor të konservatorizmit, sesa t’i japim “grant - no limit” korrierëve të zellshëm të fjalorit vulgar. Edhe në vendet më të përparuara dhe socialistë më modernë si SHBA-ja, ka një legjislacion që censuron përdorimin e disa fjalëve vulgare në publik. Nuk ka pse civilizimi dhe modernizimi social i shoqërisë sonë të kalojë nëpërmjet oratorisë vulgare apo interpretimeve erotiko-pornografike në publik. Nuk ka pse të ecim përpara duke shpërfillur vlerat e kulturës dhe familjes sonë fisnike. Nuk ka pse të vazhdojmë të rrisim me dorën tonë kostot sociale të brezit tonë të ri dhe të gjithë shoqërisë.
http://www.sot.com.al/index.php?option=content&task=view&id=42878&lang=
Porn-Tokalli
Tuesday, 03 April 2007
Nga Xhentil Demiraj - Pas një bombardimi disamujorësh me sinonimin vulgar të fjalës “prapanicë” dhe termave që përshkruajnë disa nga proceset kryesore të performuara prej këtij organi, Portokallia na serviri më së fundi versionin e saj porno.Koalicioni “The Shbëlsh-Avdiu” demonstroi profesionalisht stadin më të fundit ku është katandisur gjuha e Portokallisë. Përpara se të shtjelloj opinionin tim të fortë në lidhje me rolin negativ-social, që unë besoj se po luan gjuha e përdorur në Portokalli, më duhet të jem i sinqertë me veten duke theksuar me zë të lartë mbështetjen time për misionin thelbësor të kësaj shfaqje, tashmë kaq popullore në Shqipëri. Kam besuar dhe vazhdoj të besoj se Portokallia ka arritur të bëhet shfaqja artistike më e rëndësishme e viteve të tranzicionit tonë. Me personazhet, aktet dhe batutat e zgjedhura zgjuarsisht nga skenari dhe regjia, Portokallia ka vënë gishtin mbi plagët e tranzicionit shqiptar, duke sulmuar fenomenet me shqetësuese ndërkohë që ka shfaqur dhe një shkallë cilësore argëtimi të paparë më përpara në artin tonë skenik postkomumunist. Shumëkush prej nesh i sheh të manifestuara saktë në Portokalli psherëtimat tona reaguese ndaj fenomeneve të pafundme negative të tranzicionit. Përveç kësaj, më duhet të sqaroj se motivacioni im për të kritikuar gjuhën e përdorur në Portokalli nuk gjeneron as nga background-i im artistik (unë nuk jam kritik arti), as nga bindjet e mia politike. Për më tepër opinioni im nuk motivohet as nga ndonjë tradicionalizëm arkaik i karakterit tim. Në fakt koha e gjatë e të jetuarit tim në SHBA (mbi 10 vjet), e shoqëruar me një shkollim dhe asociim social të zgjeruar, lehtësisht më skualifikon si kritik potencialisht i bazuar në këto motive. Ajo që më shqetëson mua si qytetar shqiptar, që vlerëson dhe mbron kulturën dhe vlerat tona, është mesazhi i gabuar që tejçon gjuha e Portokallisë tek familja shqiptare, veçanërisht tek brezi i ri. Është evidente që familja shqiptare i përket shumë më tepër tipit komunitar sesa atij individualist. Në familjet tona gjen rëndom tre breza bashkëjetues (gjyshër-prindër-fëmijë), por thuajse gjithmonë të paktën dy breza. Jam gjithashtu i bindur se popullariteti i Portokallisë e ka bërë atë një emblemë të argëtimit në vend dhe në shqiptarët e diasporës, aq sa shumica dërrmuese e shqiptarëve i asociojnë mbrëmjet e së dielës ekskluzivisht me të parit e kësaj shfaqjeje. Edhe gjuha e përdorur të hënën nëpër vendet e punës, shkolla apo ambiente sociale, dominohet nga batutat e natës së mëparshme. Bazuar në këto që përmenda, e kam të vështirë ta besoj se një familje tipike shqiptare, e civilizuar, me dy ose tre breza nuk ndihet keq dhe nën presion nga fjalët vulgare in extremis të përdorura shkujdesshëm nga personazhet e Portokallisë. E kam të pamundur të mos përfytyroj skuqjen e natyrshme të prindërve me fëmijët përkrah kur Potokallistët lëshojnë “molotovet”e tyre ofenduese. E kam po ashtu të pamundur të mos përfytyroj fytyrat e shtangura të fëmijëve, koshienca e të cilëve rreket të kuptojë nëse këshillat e prindërve e mësuesve për xhentilë dhe gjuhë të respektuar, apo vulgariteti i gjuhës së Portokallisë janë modeli që ata duhet të përdorin. Të gjithë jemi dëshmitarë të përçudnimit ekstrem që ka pësuar familja shqiptare këto vite të tranzicionit. Jemi dëshmitarë të krimeve për motive të dobëta dhe të dhunës në familje, të adoleshentëve në krizë, të abuzimit në rritje me substancat ilegale, të largimeve nga shkolla, të dhunimit të normave themelore të shoqërisë, të rritjes së papërgjegjësisë e mjaft fenomeneve të tjera shumë të dëmshme. Në këtë periudhë të vështirë dhe me kosto sociale në rritje të brezit tonë të ri, jam i bindur se gjuha e mbarsur me fjalë vulgare e Portokallisë nuk ndihmon. Referimi i pallimit dhe i zellshëm ndaj organeve gjenitale të jashtëqitjes, ndaj erosit dhe së fundmi “pornografisë përtej cohës së pëlhurës” pa dyshim që acarojnë konfliktin midis së mirës dhe së keqes në mendjet e adoleshentëve, padyshim që rrisin tendencën e tyre për të qenë më vulgarë në familje dhe në shoqëri dhe pa dyshim që kërcënojnë modelin e brishtë të konturuar që ata kanë në mendje për sjelljen në familje dhe në shoqëri. Nuk ka sesi të gjitha këto të mos rrisin predominancën e këtij grupi demografik për t’u përçudnuar edhe më tej. Këtu edhe një herë po komentoj vetëm efektin tek adoleshentet sepse të rrekem të përfytyroj efektin që mund të ketë gjuha e Portokallisë tek fëmijët e shkollës fillore do të më shkaktonte vërtetë dhembje. Ka ardhur koha të mendojmë seriozisht për standardet e gjuhës që mund të përdoret në publik. Portokallia, për vetë rëndësinë dhe popullaritetin që ka, si dhe për volumin e vulgaritetit që shfaq, meriton skrutinizimin më të madh, por nuk është se gjuha e këngëtarëve të BBF-së apo ajo e Zonës së Lirë, mbeten shumë prapa. Është koha kur për vetë periudhën që po kalon brezi i ri në Shqipëri, mbase është më mirë të gabojmë në favor të konservatorizmit, sesa t’i japim “grant - no limit” korrierëve të zellshëm të fjalorit vulgar. Edhe në vendet më të përparuara dhe socialistë më modernë si SHBA-ja, ka një legjislacion që censuron përdorimin e disa fjalëve vulgare në publik. Nuk ka pse civilizimi dhe modernizimi social i shoqërisë sonë të kalojë nëpërmjet oratorisë vulgare apo interpretimeve erotiko-pornografike në publik. Nuk ka pse të ecim përpara duke shpërfillur vlerat e kulturës dhe familjes sonë fisnike. Nuk ka pse të vazhdojmë të rrisim me dorën tonë kostot sociale të brezit tonë të ri dhe të gjithë shoqërisë.
http://www.sot.com.al/index.php?option=content&task=view&id=42878&lang=
