Narkomane
Valoris scriptorum
Kah po të shpien udhët ?
U heshtën fjalët; më nuk flasim, dremis në melodin e nji kange
që i thot të gjitha.
Flatroj në krahët e saj te enderr’t
gjithandej kah do të doje të isha.
E po të ndjek,
do e kudo që me shpien flatrimet,
kah unë po thurr nji anderr meridiane .
Por sërish e sërish,
po më k’puten fije t’mëndafshta,
e po më shthuren
para vështrimit tënd të perhumbun.
- Kah po të shpien udhët ?
– I dashuri im, kah po të bien petale shprese?
O i vojtuni im !
Nga veriu në jugë, rrahin udhet pa mua,
dete e bjeshkë shpupuris,
dhe gjej gjurmët e njoma te ditve të blerta.
Nuk asht hovi, jo .
Asht vrulli ai që i shemb të gjitha muret;
beso,lutu e beso,se mu aty lind mrekullia.
…Je lodhur.
Je lodhur për vehte, por tani vazhdo për mua,
jam fundi i labirinthit tënd, ne fund te territ.jam drita
dhe aty,oh aty të piqemi dua!
Aty si praneveren po te pres.
U heshtën fjalët; më nuk flasim, dremis në melodin e nji kange
që i thot të gjitha.
Flatroj në krahët e saj te enderr’t
gjithandej kah do të doje të isha.
E po të ndjek,
do e kudo që me shpien flatrimet,
kah unë po thurr nji anderr meridiane .
Por sërish e sërish,
po më k’puten fije t’mëndafshta,
e po më shthuren
para vështrimit tënd të perhumbun.
- Kah po të shpien udhët ?
– I dashuri im, kah po të bien petale shprese?
O i vojtuni im !
Nga veriu në jugë, rrahin udhet pa mua,
dete e bjeshkë shpupuris,
dhe gjej gjurmët e njoma te ditve të blerta.
Nuk asht hovi, jo .
Asht vrulli ai që i shemb të gjitha muret;
beso,lutu e beso,se mu aty lind mrekullia.
…Je lodhur.
Je lodhur për vehte, por tani vazhdo për mua,
jam fundi i labirinthit tënd, ne fund te territ.jam drita
dhe aty,oh aty të piqemi dua!
Aty si praneveren po te pres.