Re: poezi dashurie
Zenepe
Ah, ti ylli im, Zenepe!
Ç'të bukur fustan që qepe!
Kur ta shoh veshur ashtu,
Hollë, ngushtë, përmbi gju,
Më shkojnë këmbët kuturu.
Ti shëtit përmes Tiranës,
Gjoksi yt, si Qaf' e Thanës,
Tundet lart-e-posht'-e-anës,
Mangut s'i le gjë kambanës.
Vjersha zgjat, unë s'mund të pres.
Ngadal', ëmbël, poshtë do zbres
Tek të dy këmbët, në mes*).
Qoftë mbrëmje a mëngjes,
Gati jam aty të vdes...
... ah, Zenepe-epeneZ!
*)si e kam sqaruar dhe në një vend tjetër, kjo është një mënyrë artistike të shprehuri për të përcaktuar atë pjese të gjeografisë femërore (ku megjith veçanësinë e pamohueshme, bën pjesë dhe Zenepe), që shkurtimisht quhet ndryshe edhe gju/njët.