Vis Elbasani
Forumium praecox
Perënditë e Olimpit flisnin SHQIP...
Për Zeusin(Diasin ose Diellin) kam nxjerrë ekstrake te tema për librin e Kolës. Po përmend(citoj) Aristidh Kolën se ky i ka përmbledhur më mirë, por mund të citoja edhe Robert D’Angely, edhe Edwin Jacques, edhe Nermin Vlora-Falaskin, edhe Blerim Çelën, edhe Jani Vreton, se ka këtu disa pseudoskeptikë që mendojnë se një autor i vetëm nuk duhet marrë parasysh… Jemi në pjesën e katërt të “Arvanitasit…”, pika 6, faqe 191-3. Do t’i marrim me radhë…
“6. GJENEALOGJIA E PERËNDIVE HELENE
Isiodi, i pari nga njerëzit e thjeshtë(jo prift), regjistroi dhe i përcolli popullit pikëpamjet mbi krijimin e botës, në një periudhë shumë më të vonshme se ajo e pikëpamjes së pellazgëve të lashtë për Diellin dhe Tokën. Pellazgët e Greqisë dhe të Azisë së Vogël, pas një ngulimi afatgjatë, kalojnë përmes stuhisë së qytetërimit të vetëm dhe të papërsëritshëm helen. Krijohen idetë e bukurisë dhe harmonisë. Le të studiojmë, pra, perënditë e Olimpit, duke patur gjithmonë parasysh se është një krijim i pellazgëve, që banuan në Greqi dhe që quheshin herë Akej, herë Arkadë, Danaj dhe, së fundi, Jonë, Dorë dhe Eolë, derisa u pagëzuan me emrin e pranuar nga të gjithë, helenë.
Sipas teorisë së Isiodit, fillimisht është Kaosi. Kaos(Haos) do të thotë një zgjerim i pakalueshëm dhe i pafund. Do të thotë një hapje pa lidhje. Në gjuhën shqipe të dy kuptimet e hapësirës dhe të hapjes përfaqësohen nga fjala hap (me kuptimin hapet, zgjerohet, përhapet), gjithashtu dhe në foljen ha(d.m.th., ha diçka, merr, nxë), që, siç e shihni, janë edhe të së njëjtës rrënjë me Haos, pra, Kaos). (Shiko Jani Vreto, “Apologjia”, fq. 37). Në greqisht kemi fjalët heno, që do të thotë hap gojën, dhe kjo vjen nga fjala haos, gjithashtu haoo, që do të thotë zeroj, sterminoj, zhduk.
Pra, Haos(Kaos) është ajo që hap për të ha(ngrënë – hëngër, dialekt.), pra, për të përpirë, zhdukur. Shqipja e ruan foljen e lashtë haoo = zhduk, humb, çoj në zero, në foljen ha. Ha do të thotë hap gojën, duke krijuar kështu Haos(Kaos) dhe brenda në të përpij gjithçka, e zhduk(ushqimin)….
Kaosi(Haosi), sipas mitologjisë, lindi Skoton dhe Erevin. Fjala Skoto në arbërisht quhet Skotidh, ndërsa kemi dhe foljen erret, errësohet, që ka të njëjtën rrënjë me Erevin. Ndoshta ekziston ndonjë dyshim mbi fjalën Skotidh, d.m.th., mos ndoshta vjen nga greqishtja e re Skotadhi. Mendoj se është e kundërta. Fjala greke është Skotos. Në arbërisht nuk ka fjalë tjetër për errësirën, skëterrën, përveç fjalës Skotidh. Nëse arbëreshët do ta kishin huazuar nga grekët këtë fjalë, atëherë do ta kishin marrë si Skot apo Skoti, dhe jo me shkronjën dh, që nuk kishte arsye pse t’ia shtonin.
Haosi u përzie me Dashurinë(Erota apo Erosi) dhe lindi Toka, që në greqisht quhet Ji, sipas Dorëve - Dha, ndërsa në arbërisht Dhe-a, dhe në shqip Dheu. Toka quhej edhe Gdhea.
Për Dashurinë (Erota/Erosi) nuk gjej ndonjë fjalë të përshtatshme shqipe, por duhet të kemi parasysh se shqipja është një gjuhë që u ruajt nga një popull pa gjuhë të shkruar e qytetërim, dhe se një numër fjalësh u zëvendësuan me latine, sllave, turke dhe u harruan. Mendoj se është e vështirë, që të mos them e pamundur, që t’i pikasim këto fjalë, të cilat sigurisht kanë patur rrënjë parahomerike.
Toka u bashkua me Qiellin(Uranin), thotë mitologjia, dhe lindi shumë perëndi, midis të cilëve edhe Kronin me Rean. Për etimologjinë e Kronit, që vjen nga fjala greke hronos = kohë, nuk gjej ndonjë përkatëse në shqip dhe nuk e quaj bindës variantin e Vretos, se fjala shqipe kohë përmban rrënjën e Kronit dhe Hronos.”
Për Zeusin(Diasin ose Diellin) kam nxjerrë ekstrake te tema për librin e Kolës. Po përmend(citoj) Aristidh Kolën se ky i ka përmbledhur më mirë, por mund të citoja edhe Robert D’Angely, edhe Edwin Jacques, edhe Nermin Vlora-Falaskin, edhe Blerim Çelën, edhe Jani Vreton, se ka këtu disa pseudoskeptikë që mendojnë se një autor i vetëm nuk duhet marrë parasysh… Jemi në pjesën e katërt të “Arvanitasit…”, pika 6, faqe 191-3. Do t’i marrim me radhë…
“6. GJENEALOGJIA E PERËNDIVE HELENE
Isiodi, i pari nga njerëzit e thjeshtë(jo prift), regjistroi dhe i përcolli popullit pikëpamjet mbi krijimin e botës, në një periudhë shumë më të vonshme se ajo e pikëpamjes së pellazgëve të lashtë për Diellin dhe Tokën. Pellazgët e Greqisë dhe të Azisë së Vogël, pas një ngulimi afatgjatë, kalojnë përmes stuhisë së qytetërimit të vetëm dhe të papërsëritshëm helen. Krijohen idetë e bukurisë dhe harmonisë. Le të studiojmë, pra, perënditë e Olimpit, duke patur gjithmonë parasysh se është një krijim i pellazgëve, që banuan në Greqi dhe që quheshin herë Akej, herë Arkadë, Danaj dhe, së fundi, Jonë, Dorë dhe Eolë, derisa u pagëzuan me emrin e pranuar nga të gjithë, helenë.
Sipas teorisë së Isiodit, fillimisht është Kaosi. Kaos(Haos) do të thotë një zgjerim i pakalueshëm dhe i pafund. Do të thotë një hapje pa lidhje. Në gjuhën shqipe të dy kuptimet e hapësirës dhe të hapjes përfaqësohen nga fjala hap (me kuptimin hapet, zgjerohet, përhapet), gjithashtu dhe në foljen ha(d.m.th., ha diçka, merr, nxë), që, siç e shihni, janë edhe të së njëjtës rrënjë me Haos, pra, Kaos). (Shiko Jani Vreto, “Apologjia”, fq. 37). Në greqisht kemi fjalët heno, që do të thotë hap gojën, dhe kjo vjen nga fjala haos, gjithashtu haoo, që do të thotë zeroj, sterminoj, zhduk.
Pra, Haos(Kaos) është ajo që hap për të ha(ngrënë – hëngër, dialekt.), pra, për të përpirë, zhdukur. Shqipja e ruan foljen e lashtë haoo = zhduk, humb, çoj në zero, në foljen ha. Ha do të thotë hap gojën, duke krijuar kështu Haos(Kaos) dhe brenda në të përpij gjithçka, e zhduk(ushqimin)….
Kaosi(Haosi), sipas mitologjisë, lindi Skoton dhe Erevin. Fjala Skoto në arbërisht quhet Skotidh, ndërsa kemi dhe foljen erret, errësohet, që ka të njëjtën rrënjë me Erevin. Ndoshta ekziston ndonjë dyshim mbi fjalën Skotidh, d.m.th., mos ndoshta vjen nga greqishtja e re Skotadhi. Mendoj se është e kundërta. Fjala greke është Skotos. Në arbërisht nuk ka fjalë tjetër për errësirën, skëterrën, përveç fjalës Skotidh. Nëse arbëreshët do ta kishin huazuar nga grekët këtë fjalë, atëherë do ta kishin marrë si Skot apo Skoti, dhe jo me shkronjën dh, që nuk kishte arsye pse t’ia shtonin.
Haosi u përzie me Dashurinë(Erota apo Erosi) dhe lindi Toka, që në greqisht quhet Ji, sipas Dorëve - Dha, ndërsa në arbërisht Dhe-a, dhe në shqip Dheu. Toka quhej edhe Gdhea.
Për Dashurinë (Erota/Erosi) nuk gjej ndonjë fjalë të përshtatshme shqipe, por duhet të kemi parasysh se shqipja është një gjuhë që u ruajt nga një popull pa gjuhë të shkruar e qytetërim, dhe se një numër fjalësh u zëvendësuan me latine, sllave, turke dhe u harruan. Mendoj se është e vështirë, që të mos them e pamundur, që t’i pikasim këto fjalë, të cilat sigurisht kanë patur rrënjë parahomerike.
Toka u bashkua me Qiellin(Uranin), thotë mitologjia, dhe lindi shumë perëndi, midis të cilëve edhe Kronin me Rean. Për etimologjinë e Kronit, që vjen nga fjala greke hronos = kohë, nuk gjej ndonjë përkatëse në shqip dhe nuk e quaj bindës variantin e Vretos, se fjala shqipe kohë përmban rrënjën e Kronit dhe Hronos.”