Urim Nerguti
Primus registratum
Re: PARADOKSET SEMANTIKE
Si Tjetri, ligji i së tretës së përjashtuar nuk mund të përgënjeshtrohet nga një sofizëm (rasti i Epimenidit), sepse sofizma është një mënyrë arsyetimi i cili gjatë rrugës së tij bën qëllimisht një gabim dhe arrin në një konkluzion të gabuar. Pra, për një sofizëm nuk shtrohet çështja nëse është e vërtetë apo e rreme. Problemi i sofizmës është të gjendet pika e dobët e cila ekziston gjithmonë në një arsyetim sofistik, (të kujtojmë termin e rëndomtë : i sofistikuar).
Në lidhje me "Eshtë rregullë që çdo rregullë ka një përjashtim", mund të them këtë :
Dihet që çdo rregullë ka një përjashtim i cili e vërteton këtë rregullë, përndryshe ajo nuk do të quhej rregullë. Këtu, fjala "rregullë" nuk ka kuptimin e një vërtetësie absolute e cila do të ishte e vërtetë në kohë dhe hapësirë, por ajo nënkupton vetëm diçka që ndodh përgjithësisht, pra që ka raste që kjo rregullë nuk ndodh. Kurse në fjalinë tuaj, fjala e parë "rregullë" është e pavend sepse ajo bie ndesh me përkufizimin e rregullës, pra do të kishim një rregullë absolute dhe një rregullë relative. Zgjidhja do të ishte formulimi në këtë mënyrë : "Eshtë e vërtetë që çdo rregullë ka një përjashtim." Dhe këtu termi "e vërtetë" ka kuptimin e një të vërtete absolute, siç në rastin e aksiomave matematike të cilat nuk varen nga koha dhe hapësira.
Si Tjetri, ligji i së tretës së përjashtuar nuk mund të përgënjeshtrohet nga një sofizëm (rasti i Epimenidit), sepse sofizma është një mënyrë arsyetimi i cili gjatë rrugës së tij bën qëllimisht një gabim dhe arrin në një konkluzion të gabuar. Pra, për një sofizëm nuk shtrohet çështja nëse është e vërtetë apo e rreme. Problemi i sofizmës është të gjendet pika e dobët e cila ekziston gjithmonë në një arsyetim sofistik, (të kujtojmë termin e rëndomtë : i sofistikuar).
Në lidhje me "Eshtë rregullë që çdo rregullë ka një përjashtim", mund të them këtë :
Dihet që çdo rregullë ka një përjashtim i cili e vërteton këtë rregullë, përndryshe ajo nuk do të quhej rregullë. Këtu, fjala "rregullë" nuk ka kuptimin e një vërtetësie absolute e cila do të ishte e vërtetë në kohë dhe hapësirë, por ajo nënkupton vetëm diçka që ndodh përgjithësisht, pra që ka raste që kjo rregullë nuk ndodh. Kurse në fjalinë tuaj, fjala e parë "rregullë" është e pavend sepse ajo bie ndesh me përkufizimin e rregullës, pra do të kishim një rregullë absolute dhe një rregullë relative. Zgjidhja do të ishte formulimi në këtë mënyrë : "Eshtë e vërtetë që çdo rregullë ka një përjashtim." Dhe këtu termi "e vërtetë" ka kuptimin e një të vërtete absolute, siç në rastin e aksiomave matematike të cilat nuk varen nga koha dhe hapësira.