Papa kundër luftës në Irak
Politika duhet të dijë të parandalojë rrëshqitjen e njerëzimit në humnerë
Në sfondin e rritjes së tensioneve në Lindjen e Mesme dhe Korenë e Veriut, Papa Gjon Pali i Dytë mbajti para trupit diplomatik, të akredituar në Vatikan, një fjalim dramatik kundër luftës. Kreu i kishës katolike e përshkroi si të errët situatën, në të cilën ndodhet aktualisht njerëzimi, i cili, sipas tij, është për këtë më i ndërgjegjshëm se kurrë. Politika duhet të dijë të parandalojë rrëshqitjen e njerëzimit në humnerë. Ky ishte mesazhi i fjalës tradicionale të Papës, të shfrytëzuar këtë herë si forum për të tërhequr vëmendjen për pikat e nxehta të globit.
Që Vatikani është kundër ndërhyrjes ushtarake në Irak, nuk përbënte dhe më parë një të panjohur. Papa Gjon Pali i Dytë nuk ka munguar ta bëjë të qartë këtë si në përshëndjetjen e tij tradicionale të Krishtlindjeve, ashtu edhe në atë të festës katolike të Paqës, në ditën e parë të Vitit të Ri. Por fjala e mbajtur prej kreut të kishës katolike dje para diplomatëve të huaj, të akredituar në Vatikan, klasifikohet prej specialistëve si dramatike.
Lufta nuk është gjithnjë e pashmangshme, vërejti Papa para trupit diplomatik. Për ta bërë më të qartë mesazhin e vet, ai përdori për shprehjen e të pashmangshmes një model të gjuhës diplomatike, huazuar prej frëngjishtes: Lufta nuk përbën kurrë një fatalitet, ajo është gjithnjë shprehje e disfatës së njerëzimit, tha ai.
Kreu i kishës katolike sqaroi, se është thellësisht i prekur prej frikës dhe anthit që mbretëron aktualisht në zemrat e miliona bashkëkohësve të tij. Si shkaqe ai numëroi terrorizmin e pabesë, i cili mund të godasë kudo e kurdo si edhe problemet e pazgjidhura në Lindjen e Mesme dhe Irak. Por megjithë mesazhin e tyre thellësisht paqësor, fjalët e Papës nuk ishin deri në fund pacifiste. Sipas tij, lufta edhe mund të përdoret si mjeti i fundit, por kjo gjithsesi mund të kryhet jo vetëm në kushte të përcaktuara mirë, por dhe vetëm në rast se i shërben së mirës së përgjithshme. Në këtë rast, respektimi i interesave të përgjithshme, kërkon, sipas Gjon Palit të Dytë, edhe respektimin e Kartës së Kombeve të Bashkuara, pra, thënë ndryshe, minimizimin e pasojave që sjell ajo për popullsinë civile. Në rastin e Irakut, vërejti në këtë kuadër kreu katolik, lufta kërcënon të bjerë mbi shpatullat e një populli, i cili ka 12 vjet që strapacophet prej privimeve të embargos.
Në fjalën tradicionale të Vitit të Ri, Iraku nuk u përmend me emër. Përmendja e kësajhershme si edhe referimi në të drejtën ndërkombëtare dhe Kartën e Kombeve të bashkuara, shkon këtë herë pa dyshim në adresë të Uashingtonit zyrtar. Kjo është një përpjekje për t´u tërhequr vëmendjen përkrahësve të një ndërhyrjeje ushtarake, pa mandatin e Këshillit të Sigurimit në Irak. Sipas Papa Gjon Palit të Dytë, ndërhyrjet apo fitoret ushtarake nuk mund të jenë zgjidhje adeguate. Duke iu referuar në këtë kontekst jo vetëm Irakut, por edhe krizës në Lindjen e Mesme, kreu katolik vuri në dukje, se terrori dhe konflikti i armatosur nuk mund të konsiderohen në asnjë mënyrë si zgjidhje.
Papa nuk mungoi të numëronte para diplomatëve të huaj edhe pika të tjera të nxehta të globit. Ai veçoi trazirat e njëpasnjëshme në Amerikën Latine, duke përmendur Argjentinën, Kolumbinë dhe Venezuelën, si edhe u ndal në konfliktet e shumta të kontinentit afrikan. Këto konflikte, sipas tij, pengojnë popujt të përqendrohen në zhvillimin e ekonomik dhe të gjejnë mënyra e mjete për të luftuar urinë e sëmundjet ngjitëse.
Duke iu referuar kontinentit afrikan, Papa nuk mungoi të përmendë edhe disa shembuj, të cilat megjithë shqetësimin për situatën e ngarkuar me terror, luftë, mungesë tolerance dhe shkatërrim të mjedisit, zgjojnë, megjithatë, shpresa për një të ardhme më të mirë: Papa veçoi këtu fillimin e rindërtimit të vendit në Angola, orientimin e Burundit drejt paqës dhe fillimin e dialogut kombëtar në Kongo.
Apeli i djeshëm pacifist i Papa Gjon Palit të Dytë ishte shumë më i qartë dhe i drejtpërdrejtë se mesazhi Krishtlindjeve dhe ai i Vitit të Ri. I mbajtur fillimisht para diplomatëve, ai pritet t´u shpërndahet, siaps traditës, në përkthimin në anglisht edhe kryetarëve të shteteve dhe qeverive përkatëse, të përfaqësuara në Vatikan.
Politika duhet të dijë të parandalojë rrëshqitjen e njerëzimit në humnerë
Në sfondin e rritjes së tensioneve në Lindjen e Mesme dhe Korenë e Veriut, Papa Gjon Pali i Dytë mbajti para trupit diplomatik, të akredituar në Vatikan, një fjalim dramatik kundër luftës. Kreu i kishës katolike e përshkroi si të errët situatën, në të cilën ndodhet aktualisht njerëzimi, i cili, sipas tij, është për këtë më i ndërgjegjshëm se kurrë. Politika duhet të dijë të parandalojë rrëshqitjen e njerëzimit në humnerë. Ky ishte mesazhi i fjalës tradicionale të Papës, të shfrytëzuar këtë herë si forum për të tërhequr vëmendjen për pikat e nxehta të globit.
Që Vatikani është kundër ndërhyrjes ushtarake në Irak, nuk përbënte dhe më parë një të panjohur. Papa Gjon Pali i Dytë nuk ka munguar ta bëjë të qartë këtë si në përshëndjetjen e tij tradicionale të Krishtlindjeve, ashtu edhe në atë të festës katolike të Paqës, në ditën e parë të Vitit të Ri. Por fjala e mbajtur prej kreut të kishës katolike dje para diplomatëve të huaj, të akredituar në Vatikan, klasifikohet prej specialistëve si dramatike.
Lufta nuk është gjithnjë e pashmangshme, vërejti Papa para trupit diplomatik. Për ta bërë më të qartë mesazhin e vet, ai përdori për shprehjen e të pashmangshmes një model të gjuhës diplomatike, huazuar prej frëngjishtes: Lufta nuk përbën kurrë një fatalitet, ajo është gjithnjë shprehje e disfatës së njerëzimit, tha ai.
Kreu i kishës katolike sqaroi, se është thellësisht i prekur prej frikës dhe anthit që mbretëron aktualisht në zemrat e miliona bashkëkohësve të tij. Si shkaqe ai numëroi terrorizmin e pabesë, i cili mund të godasë kudo e kurdo si edhe problemet e pazgjidhura në Lindjen e Mesme dhe Irak. Por megjithë mesazhin e tyre thellësisht paqësor, fjalët e Papës nuk ishin deri në fund pacifiste. Sipas tij, lufta edhe mund të përdoret si mjeti i fundit, por kjo gjithsesi mund të kryhet jo vetëm në kushte të përcaktuara mirë, por dhe vetëm në rast se i shërben së mirës së përgjithshme. Në këtë rast, respektimi i interesave të përgjithshme, kërkon, sipas Gjon Palit të Dytë, edhe respektimin e Kartës së Kombeve të Bashkuara, pra, thënë ndryshe, minimizimin e pasojave që sjell ajo për popullsinë civile. Në rastin e Irakut, vërejti në këtë kuadër kreu katolik, lufta kërcënon të bjerë mbi shpatullat e një populli, i cili ka 12 vjet që strapacophet prej privimeve të embargos.
Në fjalën tradicionale të Vitit të Ri, Iraku nuk u përmend me emër. Përmendja e kësajhershme si edhe referimi në të drejtën ndërkombëtare dhe Kartën e Kombeve të bashkuara, shkon këtë herë pa dyshim në adresë të Uashingtonit zyrtar. Kjo është një përpjekje për t´u tërhequr vëmendjen përkrahësve të një ndërhyrjeje ushtarake, pa mandatin e Këshillit të Sigurimit në Irak. Sipas Papa Gjon Palit të Dytë, ndërhyrjet apo fitoret ushtarake nuk mund të jenë zgjidhje adeguate. Duke iu referuar në këtë kontekst jo vetëm Irakut, por edhe krizës në Lindjen e Mesme, kreu katolik vuri në dukje, se terrori dhe konflikti i armatosur nuk mund të konsiderohen në asnjë mënyrë si zgjidhje.
Papa nuk mungoi të numëronte para diplomatëve të huaj edhe pika të tjera të nxehta të globit. Ai veçoi trazirat e njëpasnjëshme në Amerikën Latine, duke përmendur Argjentinën, Kolumbinë dhe Venezuelën, si edhe u ndal në konfliktet e shumta të kontinentit afrikan. Këto konflikte, sipas tij, pengojnë popujt të përqendrohen në zhvillimin e ekonomik dhe të gjejnë mënyra e mjete për të luftuar urinë e sëmundjet ngjitëse.
Duke iu referuar kontinentit afrikan, Papa nuk mungoi të përmendë edhe disa shembuj, të cilat megjithë shqetësimin për situatën e ngarkuar me terror, luftë, mungesë tolerance dhe shkatërrim të mjedisit, zgjojnë, megjithatë, shpresa për një të ardhme më të mirë: Papa veçoi këtu fillimin e rindërtimit të vendit në Angola, orientimin e Burundit drejt paqës dhe fillimin e dialogut kombëtar në Kongo.
Apeli i djeshëm pacifist i Papa Gjon Palit të Dytë ishte shumë më i qartë dhe i drejtpërdrejtë se mesazhi Krishtlindjeve dhe ai i Vitit të Ri. I mbajtur fillimisht para diplomatëve, ai pritet t´u shpërndahet, siaps traditës, në përkthimin në anglisht edhe kryetarëve të shteteve dhe qeverive përkatëse, të përfaqësuara në Vatikan.
