Ora e Mungeses
- Thread starter Ema
- Data e fillimit
ana karenina
Primus registratum
Re: Ora e Mungeses
Ti do të heshtësh
Ti do te heshtesh gjate ate dite,
ndoshta per fare ate nate,
kur te mos jete
mbi sferen e humbur te tokes,
figura ime krenare
me syte e fuqishem si shpeze
qe vec lirise i perkasin,
qe ti ti i deshe aq shume.
Ti do te heshtesh djale,
ti do te heshtesh,burre,
ti do te heshtesh,shpirt,
kur te mos jem me une.
Dhe mjekra jote peshtetur mbi klavikul,
do te heshte.
Oh,nuk do te jete me ajo heshtje,nje nga ato qe vibrojne afrimin.
Ajo heshtje e madhe,
ajo heshtje e mungeses,
ajo heshtje e kthimit tend,
ne nje,ne nje,ne nje.
Ti qe gjithmone me mua ishe dy,
dhe prape njesuar,
po kurre bir vetmie.
Do te heshtesh,
ti qe aq pak flisje dhe heshtjet i krisje
ti qe i kishe fjalet si guaska te rralla,
qe m'u desh aq rruge te eci per ti gjetur,
do te heshtesh ti,qe aq shume te desha,
Do te kthehesh ne nje burre si mijera
(kurre nuk mbaron argateria se ngreni burra.)
Do te heshtesh. Do te çohesh. Do te ikesh qe andej,
krahthyer drejt gojes se argaterise do t'ikesh
duke tu zvogluar trupi,shpatullat ne largesi.
(Pika me rafte sa fort ti desha shpatullat!)
Do te ikesh argati im,do te zhdukesh,
dhe ketu historia jone do te mbaroje
historia jone e padegjuar
qe e pergjonin yjet e pikuar
e qe kapnim me dore nen cati.
M. Ahmeti
Ti do të heshtësh
Ti do te heshtesh gjate ate dite,
ndoshta per fare ate nate,
kur te mos jete
mbi sferen e humbur te tokes,
figura ime krenare
me syte e fuqishem si shpeze
qe vec lirise i perkasin,
qe ti ti i deshe aq shume.
Ti do te heshtesh djale,
ti do te heshtesh,burre,
ti do te heshtesh,shpirt,
kur te mos jem me une.
Dhe mjekra jote peshtetur mbi klavikul,
do te heshte.
Oh,nuk do te jete me ajo heshtje,nje nga ato qe vibrojne afrimin.
Ajo heshtje e madhe,
ajo heshtje e mungeses,
ajo heshtje e kthimit tend,
ne nje,ne nje,ne nje.
Ti qe gjithmone me mua ishe dy,
dhe prape njesuar,
po kurre bir vetmie.
Do te heshtesh,
ti qe aq pak flisje dhe heshtjet i krisje
ti qe i kishe fjalet si guaska te rralla,
qe m'u desh aq rruge te eci per ti gjetur,
do te heshtesh ti,qe aq shume te desha,
Do te kthehesh ne nje burre si mijera
(kurre nuk mbaron argateria se ngreni burra.)
Do te heshtesh. Do te çohesh. Do te ikesh qe andej,
krahthyer drejt gojes se argaterise do t'ikesh
duke tu zvogluar trupi,shpatullat ne largesi.
(Pika me rafte sa fort ti desha shpatullat!)
Do te ikesh argati im,do te zhdukesh,
dhe ketu historia jone do te mbaroje
historia jone e padegjuar
qe e pergjonin yjet e pikuar
e qe kapnim me dore nen cati.
M. Ahmeti
Re: Ora e Mungeses
Për K.B.
Ngjajnë fjalët që nisën të harrohen
Si drrasë e zezë e porsafshirë.
Mbas reve zgjat kokën kohë-pas-kohe
Dielli, si pjepër i paarrirë.
S'ësht' mirë kur humbet një shok,
Por është më keq kur s'di për ç'shkak.
Mundimshëm zvarritet në horizont
Dielli i lodhur, si iriq plak.
Për K.B.
Ngjajnë fjalët që nisën të harrohen
Si drrasë e zezë e porsafshirë.
Mbas reve zgjat kokën kohë-pas-kohe
Dielli, si pjepër i paarrirë.
S'ësht' mirë kur humbet një shok,
Por është më keq kur s'di për ç'shkak.
Mundimshëm zvarritet në horizont
Dielli i lodhur, si iriq plak.
dahlia
Grupi i të çmëndurve!
Re: Ora e Mungeses
<div class="ubbcode-block"><div class="ubbcode-header">Originally Posted By: McCik</div><div class="ubbcode-body">Kam parë ëndërr
Po flija gjumë, kam parë në ëndërr
Flokët e tu, rrinin të heshtur.
Lart, në mes tyre, dorën kam vënë
Dhe gishtadridhur lehtë t'i kam krehur.
Aty pranë kishe dy sytë; të njomë,
Të butë, të bukur, të ngroht', të shkruar.
Lart, në mes tyre, një rrudh'e hollë
Dhe brenda saj, veç mall për mua.
Kjo ëndrra ime, e paduruar
Zbriti ku prisnin dy gjysmësferat.
Lart, në mes tyre, të dy kërpudhzat
Fshehtas më ftonin t'i harroj brengat.
Pastaj...
...u zgjova. Ëndrra ish zhdukur.
Pranë meje flinin të tuat këmbë.
Lart, në mes tyre; pejsazh i bukur,
Pa krahasim me asnjë ëndërr.
</div></div>
ishte zhdukur kjo tema...
po te lexoja poezine tende te fundit...urime...perhere e me te mira....dhe papritur gjeta kete te faqja mbrapa..e di qe eshte e vjeter ka me shume se nje vit...por me duket e mrekullueshme...vertete je ne enderr...se di pse s'te pelqejne e gjitha strofat? Mua me duket shume e ndjere...
<div class="ubbcode-block"><div class="ubbcode-header">Originally Posted By: McCik</div><div class="ubbcode-body">Kam parë ëndërr
Po flija gjumë, kam parë në ëndërr
Flokët e tu, rrinin të heshtur.
Lart, në mes tyre, dorën kam vënë
Dhe gishtadridhur lehtë t'i kam krehur.
Aty pranë kishe dy sytë; të njomë,
Të butë, të bukur, të ngroht', të shkruar.
Lart, në mes tyre, një rrudh'e hollë
Dhe brenda saj, veç mall për mua.
Kjo ëndrra ime, e paduruar
Zbriti ku prisnin dy gjysmësferat.
Lart, në mes tyre, të dy kërpudhzat
Fshehtas më ftonin t'i harroj brengat.
Pastaj...
...u zgjova. Ëndrra ish zhdukur.
Pranë meje flinin të tuat këmbë.
Lart, në mes tyre; pejsazh i bukur,
Pa krahasim me asnjë ëndërr.
</div></div>
ishte zhdukur kjo tema...
po te lexoja poezine tende te fundit...urime...perhere e me te mira....dhe papritur gjeta kete te faqja mbrapa..e di qe eshte e vjeter ka me shume se nje vit...por me duket e mrekullueshme...vertete je ne enderr...se di pse s'te pelqejne e gjitha strofat? Mua me duket shume e ndjere...
Re: Ora e Mungeses
Te falenderoj separi per vleresimin tend. Eshte gje e bukur sidomos pas kaq kohe kur edhe vete i kisha harruar keto vargje.
Nese te kam lexuar mire, do te dish pse njera nga strofat sikur s'me pelqen. Ndoshta. Ndoshta strofa e fundit. Ngaqe s'eshte aq erotike sa te tjerat. "Peisazhi" qe kam permendur aty (gjithkush e ka te qarte se e kam fjalen per gjunjet), nuk bart (them une) erotike per gjithkend.
Te falenderoj separi per vleresimin tend. Eshte gje e bukur sidomos pas kaq kohe kur edhe vete i kisha harruar keto vargje.
Nese te kam lexuar mire, do te dish pse njera nga strofat sikur s'me pelqen. Ndoshta. Ndoshta strofa e fundit. Ngaqe s'eshte aq erotike sa te tjerat. "Peisazhi" qe kam permendur aty (gjithkush e ka te qarte se e kam fjalen per gjunjet), nuk bart (them une) erotike per gjithkend.
Re: Ora e Mungeses
Natë
Natënemirë! - tjetër ç'të them?
Qiellit qepallat i janë rënduar.
Yjet mbas reve shkuan të flenë,
Ca dy-e-dyshe, ca të vetmuar.
Në rrugë kam mbetur vetëm unë,
Dritat e zbehta dhe një i dehur.
Nga pas më ndjek pa bërë zhurmë,
Në vend të hijes, trishtimi fshehur.
Këmbët çapiten pa ditur ku,
Një strehë të gjejnë sa pa u gdhirë.
Lart hën'e ftohtë si sytë e tu,
S'më thotë gjë tjetër - Natënemirë!
Natë
Natënemirë! - tjetër ç'të them?
Qiellit qepallat i janë rënduar.
Yjet mbas reve shkuan të flenë,
Ca dy-e-dyshe, ca të vetmuar.
Në rrugë kam mbetur vetëm unë,
Dritat e zbehta dhe një i dehur.
Nga pas më ndjek pa bërë zhurmë,
Në vend të hijes, trishtimi fshehur.
Këmbët çapiten pa ditur ku,
Një strehë të gjejnë sa pa u gdhirë.
Lart hën'e ftohtë si sytë e tu,
S'më thotë gjë tjetër - Natënemirë!
Ema
Goddes
Re: Ora e Mungeses
Yo creí en tus palabras en tus besos
Para mi no había nada mas que tu
Pero veo que tú jugabas con mi vida
Y por ti pecado dios perdón te di
Ante el estaba ya comprometida
Con el hombre q ha elegido para ti
Se que tu fuiste la sombra q me ayudaba
A romper con mi silencio y mi soledad
Aprendí a quererte no puedo negarlo
Sin saber q esto me hacia tanto mal
Y por eso hoy decidí todo romperlo
Sufriré pero será un mejor final
Vete de veras yo no voy a detenerte
Yo ya nací así con mi mala suerte
Conmigo no serás nunca feliz
Vete yo no se convivir con la mentira
No quiero una ilusión q sea prohibida
Prefiero ser el tonto q antes fui
Vete y aléjate de mi
Se que tu fuiste la sombra q me ayudaba
Romper con mi silencio y mi soledad
Aprendí a quererte no puedo negarlo
Sin saber q esto me hacia tanto mal
Y por eso hoy decidí todo romperlo
Sufriré pero será un mejor final
Vete de veras yo no voy a detenerte
Yo ya nací así con mi mala suerte
Conmigo no serás nunca feliz
Vete yo no se convivir con la mentira
No quiero una ilusión q sea prohibida
Prefiero ser el tonto q antes fui
Vete y aléjate de mi...
/ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/frown.gif
Yo creí en tus palabras en tus besos
Para mi no había nada mas que tu
Pero veo que tú jugabas con mi vida
Y por ti pecado dios perdón te di
Ante el estaba ya comprometida
Con el hombre q ha elegido para ti
Se que tu fuiste la sombra q me ayudaba
A romper con mi silencio y mi soledad
Aprendí a quererte no puedo negarlo
Sin saber q esto me hacia tanto mal
Y por eso hoy decidí todo romperlo
Sufriré pero será un mejor final
Vete de veras yo no voy a detenerte
Yo ya nací así con mi mala suerte
Conmigo no serás nunca feliz
Vete yo no se convivir con la mentira
No quiero una ilusión q sea prohibida
Prefiero ser el tonto q antes fui
Vete y aléjate de mi
Se que tu fuiste la sombra q me ayudaba
Romper con mi silencio y mi soledad
Aprendí a quererte no puedo negarlo
Sin saber q esto me hacia tanto mal
Y por eso hoy decidí todo romperlo
Sufriré pero será un mejor final
Vete de veras yo no voy a detenerte
Yo ya nací así con mi mala suerte
Conmigo no serás nunca feliz
Vete yo no se convivir con la mentira
No quiero una ilusión q sea prohibida
Prefiero ser el tonto q antes fui
Vete y aléjate de mi...
/ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/frown.gif
William Wallas
Forumium maestatis
Re: Ora e Mungeses
Shume e lezetshme kjo e fundit !!!
Scagli la prima pietra kush e kuptoi !!!
Shume e lezetshme kjo e fundit !!!
Scagli la prima pietra kush e kuptoi !!!
Ema
Goddes
Re: Ora e Mungeses
http://it.youtube.com/watch?v=5sDlgrU3lYM
Degjoje,mbase muzika arrin ne zemer para fjaleve /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/smile.gif
http://it.youtube.com/watch?v=5sDlgrU3lYM
Degjoje,mbase muzika arrin ne zemer para fjaleve /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/smile.gif
William Wallas
Forumium maestatis
Re: Ora e Mungeses
Ok ... !!! Le ta provojme !!!
Por kam pershtypjen qe nuk eshte faji i Poezise !!!
Mea Culpa !!!
Ok ... !!! Le ta provojme !!!
Por kam pershtypjen qe nuk eshte faji i Poezise !!!
Mea Culpa !!!
William Wallas
Forumium maestatis
Re: Ora e Mungeses
Une sdua te bej figuren e "paranojakut" ... maahhhh .... Ci stai "provando" per caso ???
Une sdua te bej figuren e "paranojakut" ... maahhhh .... Ci stai "provando" per caso ???
William Wallas
Forumium maestatis
Re: Ora e Mungeses
"Bukowski non sa vestire,Bukowski non sa parlare, Bukowski ha paura delle donne, Bukowski ha lo stomaco in cattivo arnese, Bukowski é pieno di terrori, odia i vocabolari, le monache, le monete, gli autobus, le chiese, le panchine del parco, i ragni, le mosche, le pulci, i depravati; Bukowski non ha fatto la guerra. Bukowski é vecchio, Bukowski non fa volare un aquilone da 45 anni; se Bukowski fosse una scimmia lo caccerebbero dalla tribù... "
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... !!!
"Bukowski non sa vestire,Bukowski non sa parlare, Bukowski ha paura delle donne, Bukowski ha lo stomaco in cattivo arnese, Bukowski é pieno di terrori, odia i vocabolari, le monache, le monete, gli autobus, le chiese, le panchine del parco, i ragni, le mosche, le pulci, i depravati; Bukowski non ha fatto la guerra. Bukowski é vecchio, Bukowski non fa volare un aquilone da 45 anni; se Bukowski fosse una scimmia lo caccerebbero dalla tribù... "
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... !!!
William Wallas
Forumium maestatis
Re: Ora e Mungeses
Ok ... questa te la prendo per buona !!!
"Rimarrò fino all' ultimo un figlio dell'Europa, dell'ansia e della vergogna; non ho alcun messaggio di speranza da comunicare. Per l'Occidente non nutro odio, tutt'al più un immenso disprezzo. So soltanto che, dal primo all'ultimo, noi occidentali puzziamo di egoismo, di masochismo e di morte. Abbiamo creato un sistema in cui è diventato semplicemente impossibile vivere; e, come se non bastasse, continuiamo a esportarlo.
scende la sera, le ghirlande multicolori si accendono davanti ai beer-bar. Attempati tedeschi si siedono, posano una mano massiccia sulla flessuosa coscia della loro compagna. Più di ogni altro popolo i tedeschi conoscono il sospetto e la vergogna, sentono il bisogno di carni tenere di pelli dolci e dall'inesauribile refrigerio. Più di ogni altro popolo conoscono il desiderio del proprio annientamento. E' raro riscontrare in loro la volgarità pragmatica e compiaciuta dei turisti sessuali anglosassoni, quel modo di paragonare incessantemente prestazioni e prezzi. E' altrettanto raro che facciano ginnastica, che abbiano cura del proprio corpo. In genere mangiano troppo, devono troppa birra, accumulano grasso insalubre; eppure la loro compagnia è tanto triste quanto distensiva.
La morte, adesso, l' ho capita; non credo che mi farà molto male. Ho conosciuto l'odio, il disprezzo, la decrepitezza e varie altre cose; ho conosciuto anche qualche breve istante d'amore. Di me non sopravvivrà nulla, e non merito che qualcosa mi sopravviva; sarò stato un individuo mediocre, sotto tutti gli aspetti.
Non so perché mi immagino che morirò in piena notte, e avverto ancora una lieve inquietudine al pensiero della sofferenza che accompagnerà il distacco dei vincoli corporei. Faccio fatica a rappresentarmi il cessare della vita come qualcosa di assolutamente privo di dolore e di coscienza; ovviamente so di sbagliarmi, eppure faccio fatica a persuadermene.
Qualche autoctono mi scoprirà dopo un paio di giorni - anzi, dopo poche ore: a queste latitudini i cadaveri cominciano a puzzare molto in fretta. Non saprà che fare, e probabilmente si rivolgerà all' ambasciata francese. Essendo io tutt'altro che indigente, la pratica sarà facile da sbrigare. E sicuramente rimarranno parecchi soldi sul mio conto; non so chi li erediterà, probabilmente lo Stato, o magari qualche lontanissimo parente.
Contrariamente ad altri popoli asiatici, i tailandesi non credono ai fantasmi, e provano scarso interesse per il destino dei cadaveri: la maggior parte dei morti viene sepolta direttamente in una fossa comune. Lo stesso avverrà per me, visto che non avrò lasciato istruzioni precise. Un atto di morte verrà redatto, molto lontano da qui, in Francia. Qualche venditore ambulante, abituato a vedermi nel quartiere, scuoterà la testa. Il mio appartamento verrà affittato a un nuovo inquilino. Verrò dimenticato. Verrò dimenticato alla svelta ... "
Ok ... questa te la prendo per buona !!!
"Rimarrò fino all' ultimo un figlio dell'Europa, dell'ansia e della vergogna; non ho alcun messaggio di speranza da comunicare. Per l'Occidente non nutro odio, tutt'al più un immenso disprezzo. So soltanto che, dal primo all'ultimo, noi occidentali puzziamo di egoismo, di masochismo e di morte. Abbiamo creato un sistema in cui è diventato semplicemente impossibile vivere; e, come se non bastasse, continuiamo a esportarlo.
scende la sera, le ghirlande multicolori si accendono davanti ai beer-bar. Attempati tedeschi si siedono, posano una mano massiccia sulla flessuosa coscia della loro compagna. Più di ogni altro popolo i tedeschi conoscono il sospetto e la vergogna, sentono il bisogno di carni tenere di pelli dolci e dall'inesauribile refrigerio. Più di ogni altro popolo conoscono il desiderio del proprio annientamento. E' raro riscontrare in loro la volgarità pragmatica e compiaciuta dei turisti sessuali anglosassoni, quel modo di paragonare incessantemente prestazioni e prezzi. E' altrettanto raro che facciano ginnastica, che abbiano cura del proprio corpo. In genere mangiano troppo, devono troppa birra, accumulano grasso insalubre; eppure la loro compagnia è tanto triste quanto distensiva.
La morte, adesso, l' ho capita; non credo che mi farà molto male. Ho conosciuto l'odio, il disprezzo, la decrepitezza e varie altre cose; ho conosciuto anche qualche breve istante d'amore. Di me non sopravvivrà nulla, e non merito che qualcosa mi sopravviva; sarò stato un individuo mediocre, sotto tutti gli aspetti.
Non so perché mi immagino che morirò in piena notte, e avverto ancora una lieve inquietudine al pensiero della sofferenza che accompagnerà il distacco dei vincoli corporei. Faccio fatica a rappresentarmi il cessare della vita come qualcosa di assolutamente privo di dolore e di coscienza; ovviamente so di sbagliarmi, eppure faccio fatica a persuadermene.
Qualche autoctono mi scoprirà dopo un paio di giorni - anzi, dopo poche ore: a queste latitudini i cadaveri cominciano a puzzare molto in fretta. Non saprà che fare, e probabilmente si rivolgerà all' ambasciata francese. Essendo io tutt'altro che indigente, la pratica sarà facile da sbrigare. E sicuramente rimarranno parecchi soldi sul mio conto; non so chi li erediterà, probabilmente lo Stato, o magari qualche lontanissimo parente.
Contrariamente ad altri popoli asiatici, i tailandesi non credono ai fantasmi, e provano scarso interesse per il destino dei cadaveri: la maggior parte dei morti viene sepolta direttamente in una fossa comune. Lo stesso avverrà per me, visto che non avrò lasciato istruzioni precise. Un atto di morte verrà redatto, molto lontano da qui, in Francia. Qualche venditore ambulante, abituato a vedermi nel quartiere, scuoterà la testa. Il mio appartamento verrà affittato a un nuovo inquilino. Verrò dimenticato. Verrò dimenticato alla svelta ... "
Diavolessa
Valoris scriptorum
Re: Ora e Mungeses
Cfare dreqin e shtyn e nje njeri te bej serish gabimin, qe ka bere ne te kaluaren?
E cfare e shtyn me larg, duke bashkuar edhe eksperiencen e len ne nje cep te zemres?
Deshira per te riperseritur momente, qe nuk riperseriten me?
Cfare e shtyn nje njeri te deshiroj te shikoj po ate rruge, qe e ka pershkuar nje here? Perse kthen koken pas?
Cfare duhen kujtimet? Cfare na mesojne?
Na perkundin ne embelsi?
Kush ka thene: " Kur mendon dike, e ndjen me pran ate njeri"?
Humbje ndjenjash!
Mendja qe fluturon, e zemra qe rreh pa marre leje.
Por sonte..oh po! Sonte me mungon.
Ne nate dua vetem qe mendimet te fluturojne te lira. S'dua ti burgos.
Ne djall gjithcka. Sonte dua te jem ere, qe leviz per te ecur me larg! Larg nga ketu.
Nitte!
Cfare dreqin e shtyn e nje njeri te bej serish gabimin, qe ka bere ne te kaluaren?
E cfare e shtyn me larg, duke bashkuar edhe eksperiencen e len ne nje cep te zemres?
Deshira per te riperseritur momente, qe nuk riperseriten me?
Cfare e shtyn nje njeri te deshiroj te shikoj po ate rruge, qe e ka pershkuar nje here? Perse kthen koken pas?
Cfare duhen kujtimet? Cfare na mesojne?
Na perkundin ne embelsi?
Kush ka thene: " Kur mendon dike, e ndjen me pran ate njeri"?
Humbje ndjenjash!
Mendja qe fluturon, e zemra qe rreh pa marre leje.
Por sonte..oh po! Sonte me mungon.
Ne nate dua vetem qe mendimet te fluturojne te lira. S'dua ti burgos.
Ne djall gjithcka. Sonte dua te jem ere, qe leviz per te ecur me larg! Larg nga ketu.
Nitte!
Re: Ora e Mungeses
Nëse e di ku e kam shtëpinë
Nëse e di ku e kam shtëpinë,
Mjaft' të trokasësh tri herë në portë.
Drita rri ndezur në errësirë,
Vatra ka zjarr kur jashtë bën ftohtë.
Ndoshta e di ku e kam shtëpinë -
Pema e vjetër tashmë është tharë,
Kopshti ka mbetur pa trëndafilë,
Gjith' myshk janë gurët, si më parë.
Nëse s'e di ku e kam shtëpinë,
Mos ndiq oxhaqet me zgjyrë bloze,
Ndryshe inat të marrin fqinjët,
Mbi çati sorrat bëhen xheloze.
Nëse përkundërt sillet kjo botë,
Nëse pas verës tre dimra vijnë,
Mjaft' të trokasësh tri herë në portë -
Ti e di mirë ku e kam shtëpinë.
Nëse e di ku e kam shtëpinë
Nëse e di ku e kam shtëpinë,
Mjaft' të trokasësh tri herë në portë.
Drita rri ndezur në errësirë,
Vatra ka zjarr kur jashtë bën ftohtë.
Ndoshta e di ku e kam shtëpinë -
Pema e vjetër tashmë është tharë,
Kopshti ka mbetur pa trëndafilë,
Gjith' myshk janë gurët, si më parë.
Nëse s'e di ku e kam shtëpinë,
Mos ndiq oxhaqet me zgjyrë bloze,
Ndryshe inat të marrin fqinjët,
Mbi çati sorrat bëhen xheloze.
Nëse përkundërt sillet kjo botë,
Nëse pas verës tre dimra vijnë,
Mjaft' të trokasësh tri herë në portë -
Ti e di mirë ku e kam shtëpinë.
Re: Ora e Mungeses
Lily was here
... dy a tri fjalë. S'të mbaj vonë -
Sa të të them:“Natënemirë!“.
Prit pak të ve melodinë tonë.
A s'është e bukur? - „Lily was here“.
E dëgjoj shpesh, kur vetëm ndihem.
Netët pa ty më duken pa fund.
Pyes: "Përse duhej të vdisje!?",
Ndonse përgjigje nuk gjej askund.
Mbrëmë me mua ishte një vajzë
Krejt e panjohur. Më ndali në rrugë.
Dukej e turpshme. Më foli ngadalë:
Ke mbetur vetëm? Të vij dhe unë?
Flokët të butë, sytë si në ëndërr,
Zëri i ngrohtë, akcenti rus.
Kur e pyeta, më qeshi ëmbël:
Liliana, tha, Lili shkurt.
Dikur u puthëm. Bëmë dashuri.
Pa foton tënde. I fola për ty.
Dëgjoi. Nuk shtirej, jo kurrsesi!
E pashë vetë, kish lot në sy...
S'di pse nuk rrija dot pa ta thënë.
Tani shkoi vonë. Natënemirë!
Më fal! Të kam lënduar mbrëmë.
Nuk isha vetëm. Lili was here.
Lily was here
... dy a tri fjalë. S'të mbaj vonë -
Sa të të them:“Natënemirë!“.
Prit pak të ve melodinë tonë.
A s'është e bukur? - „Lily was here“.
E dëgjoj shpesh, kur vetëm ndihem.
Netët pa ty më duken pa fund.
Pyes: "Përse duhej të vdisje!?",
Ndonse përgjigje nuk gjej askund.
Mbrëmë me mua ishte një vajzë
Krejt e panjohur. Më ndali në rrugë.
Dukej e turpshme. Më foli ngadalë:
Ke mbetur vetëm? Të vij dhe unë?
Flokët të butë, sytë si në ëndërr,
Zëri i ngrohtë, akcenti rus.
Kur e pyeta, më qeshi ëmbël:
Liliana, tha, Lili shkurt.
Dikur u puthëm. Bëmë dashuri.
Pa foton tënde. I fola për ty.
Dëgjoi. Nuk shtirej, jo kurrsesi!
E pashë vetë, kish lot në sy...
S'di pse nuk rrija dot pa ta thënë.
Tani shkoi vonë. Natënemirë!
Më fal! Të kam lënduar mbrëmë.
Nuk isha vetëm. Lili was here.
