Re: Nje prind mjafton!
Te them te drejten po e lexoja kete teme ne nje forum anglez dhe mendimet per te ishin shume kontradiktore por me shume mbanin anen e burrit. Ndoshta sipas ligjeve shteterore nuk ka qene nje vendim i veshtire per tu marre ashtu sic u vendos ne shkallen e pare. Por ne si shqiptare si jemi por edhe per shoqerine angleze ekzistojne edhe ligje shoqerore ose me mire te themi renie dakort per dicka jashte dyerve te gjyqit. Nga ana ligjore edhe une e mbeshtes vendimin e marre nga gjykata e pare, sepse normalisht nje burre nuk do te kete nje femije qe nuk e deshiron ta kete dhe per me shume pas nje ndarje.
Ndersa nga ana shoqerore eshte nje plage e madhe per nje femer ( dhe per me shume te mendosh qe gjithcka ka ardhur si rezultat i kancerit. Pra eshte nje plage e dyfishte) qe te mallkohet per gjithe jeten e saj nga ndjenjat femerore. Por me cuditi edhe nje postim aty qe thoshte qe;" ajo femer ( gruaja) mendon se gjithcka qe deshiron mund ta kete. Jeta te jep gjithcka. Asaj i ka hequr te drejten per te patur femije. Asgje s'eshte, jeta i ka keto.Ajo duhet ta pranoje kete fakt". Pak si ekstremist mendimi apo jo, dhe per me shume qe postuesi ishte femer.
P.s. She wasnt asking him to make one, she was asking him to keep one . Pra ajo nuk po i kerkon le te themi nje mardhenie ne moment per te krijuar nje femije ose me shqip akoma " nuk po te kerkoj te lindim edhe nje femije te ma japesh mua por ate qe ekziston eshte i imi" . Pra jane gati ne nje nivel kur nje femije le te themi kur i divorcohen prinderit te vendoset te shkoje me nenen apo me babain. E them perseri se femija ne llogjike kohore eshte i lindur ( qe ne momentin qe eshte ruajtur embrioni) ndersa faktikisht eshte ne gjendje te ngrire.
Shpresoj qe kam qene i qarte,sepse dhe historia eshte pak e vecante.