More than yesterday, Less than tomorrow.
- Thread starter TDSH
- Data e fillimit
Guest
Re: More than yesterday, Less than tomorrow.
me hape barkun /pf/images/graemlins/laugh.gif
me hape barkun /pf/images/graemlins/laugh.gif
Ema
Goddes
Re: More than yesterday, Less than tomorrow.
Kjo e ka vendin ketu:
Leter
Nga nje tryeze poste
qe kurre s'mbetet shkrete
ku rrine kujtimi, brenga
zemra dhe heshtja vete
Posi pellumba letrat
degdisen qe me nate
i ndiej tek fluturojne
per ne shtegtim te gjate
Dhe ja ku jam rrethuar
me burra e me gra
plagosur nga mungesat
nga ndarjet e medha
Letra, pusulla, fjale
qe nisen ne hapesire
endrra ende pa celur
mendime ende pa gdhire.
Te gjitha marrin rrugen
drejt vatres e drejt pragut
si ndjenje derguar ndjenjes
si gjak derguar gjakut.
Dhe po te jem nen toke
qe vdiqa ti mos thuaj
me shkruaj edhe nen toke
se edhe une do te te shkruaj.
Nje shtrese e trashe pluhuri
mbulon letrat qe s'duhen
aty u zverdhen faqet
aty germat u shuhen.
Aty humbasin radhet,
ku mallet derdhur qene,
aty jep shpirt mellani,
pasi cepat u brene.
Aty rroposen thelle
hem ndjenjat e kaluara
hem dashurite e tashme...
Dhe po te jem nen toke
qe vdiqa ti mos thuaj,
Me shkruaj edhe nen toke,
se dhe une do te te shkuaj.
Dhe kur te shkruaj une
do dridhet kallamari,
do skuqet boje e zeze
me flakerima zjarri.
Se kur te shkruaj une,
do shkruajne eshtrat e mia,
do shkruaje gjaku im
gjithe ngulc nga dashuria.
Do mbetet letra udhes
si shpend ne zjarr kalitur
me dy flatra te vogla
dhe nje adrese te ndritur.
Si zog qe per foleqiell,
ajer do te kete
mishin gishterinjte e tu
dhe frymemarrjen vete.
Do mbetesh ti e zhveshur
tek dridhesh me ngadale
e gatshme ta ndiesh letren,
pas gjoksit tend te vale.
Dhe po te jem nen toke
qe vdiqa ti mos thuaj.
Me shkruaj edhe nen toke
se dhe une do te te shkruaj.
Nje leter dje kam pare
se si ngeli pa zot
mbi sy tek i flatronte
dikujt qe s'ngrihej dot.
Letra qe mbesin gjalle
dhe per te rene tregojne
qe regetijne si njerez
vec sy s'kane te shikojne.
Kur dhembeqenzit rriten
une ndiej prane veshit tim,
fermim'n e letres sate
tamam si nje gjemim.
Dhe mos e marsha zgjuar,
edhe ne gjume do ta marr ate leter
dhe do kullojne plaget
si kallamare te vjeter.
Dhe do celin buzet plaget
drejt puthjeve te tua
dhe tek levizin lehtas
do thone prap:Te dua!
Dhe po te jem nen toke,
qe vdiqa ti mos thuaj,
me shkruaj edhe nen toke,
se dhe une do te te shkruaj!
/pf/images/graemlins/frown.gif
Kjo e ka vendin ketu:
Leter
Nga nje tryeze poste
qe kurre s'mbetet shkrete
ku rrine kujtimi, brenga
zemra dhe heshtja vete
Posi pellumba letrat
degdisen qe me nate
i ndiej tek fluturojne
per ne shtegtim te gjate
Dhe ja ku jam rrethuar
me burra e me gra
plagosur nga mungesat
nga ndarjet e medha
Letra, pusulla, fjale
qe nisen ne hapesire
endrra ende pa celur
mendime ende pa gdhire.
Te gjitha marrin rrugen
drejt vatres e drejt pragut
si ndjenje derguar ndjenjes
si gjak derguar gjakut.
Dhe po te jem nen toke
qe vdiqa ti mos thuaj
me shkruaj edhe nen toke
se edhe une do te te shkruaj.
Nje shtrese e trashe pluhuri
mbulon letrat qe s'duhen
aty u zverdhen faqet
aty germat u shuhen.
Aty humbasin radhet,
ku mallet derdhur qene,
aty jep shpirt mellani,
pasi cepat u brene.
Aty rroposen thelle
hem ndjenjat e kaluara
hem dashurite e tashme...
Dhe po te jem nen toke
qe vdiqa ti mos thuaj,
Me shkruaj edhe nen toke,
se dhe une do te te shkuaj.
Dhe kur te shkruaj une
do dridhet kallamari,
do skuqet boje e zeze
me flakerima zjarri.
Se kur te shkruaj une,
do shkruajne eshtrat e mia,
do shkruaje gjaku im
gjithe ngulc nga dashuria.
Do mbetet letra udhes
si shpend ne zjarr kalitur
me dy flatra te vogla
dhe nje adrese te ndritur.
Si zog qe per foleqiell,
ajer do te kete
mishin gishterinjte e tu
dhe frymemarrjen vete.
Do mbetesh ti e zhveshur
tek dridhesh me ngadale
e gatshme ta ndiesh letren,
pas gjoksit tend te vale.
Dhe po te jem nen toke
qe vdiqa ti mos thuaj.
Me shkruaj edhe nen toke
se dhe une do te te shkruaj.
Nje leter dje kam pare
se si ngeli pa zot
mbi sy tek i flatronte
dikujt qe s'ngrihej dot.
Letra qe mbesin gjalle
dhe per te rene tregojne
qe regetijne si njerez
vec sy s'kane te shikojne.
Kur dhembeqenzit rriten
une ndiej prane veshit tim,
fermim'n e letres sate
tamam si nje gjemim.
Dhe mos e marsha zgjuar,
edhe ne gjume do ta marr ate leter
dhe do kullojne plaget
si kallamare te vjeter.
Dhe do celin buzet plaget
drejt puthjeve te tua
dhe tek levizin lehtas
do thone prap:Te dua!
Dhe po te jem nen toke,
qe vdiqa ti mos thuaj,
me shkruaj edhe nen toke,
se dhe une do te te shkruaj!
/pf/images/graemlins/frown.gif
Ema
Goddes
Re: More than yesterday, Less than tomorrow.
Chek pm!
Paske ik per lesh /pf/images/graemlins/smile.gifFillimisht postuar nga Mandi:
[qb]jom smun mi te thashe .. kam dhe nje provim per te dhene dhe jam tape pale /pf/images/graemlins/laugh.gif
Sorri, domani sara peggio
Edi, ngrije koken nga qielli dhe shih mes reve qiellin e kalter /pf/images/graemlins/smile.gif [/qb]
Chek pm!
Re: More than yesterday, Less than tomorrow.
Date: Thu, 26 Dec 2002 22:49:06 -0800 (PST)
From: "xxxxx xxxxxx" <xxxxxxxxx@yahoo.com> | This is Spam | Add to Address Book
Subject: We who are not as others...
To: xxxx@aol.com
XXXX...radhe ka qelluar te te shkruaj emaile, ja qe tani me lindi nevoja perseri si dikur...Me perpara te shkruanja per arsye se shume gjera sti thonja dot ne sy, tani ka ardhur koha qe te shkruaj sepse nuk gjej dot nje moment qe te te flas, nuk gjej dot nje moment qe te te marr ne telefon, nuk gjej dot nje moment qe te pi nje kafe me ty...i guess we are both very busy now, and that's the way life flows, once we were together...now we have different people next to us...and we start forgeting about each other, at least that's what you have let me to believe!
Sa kohe u be Beni qe mundohem ti gjej vetes shpjegime se cfare ndodhi midis meje dhe teje, dhe te them te verteten nuk kam arritur ne asnje konkluzion konkret pervec disa arsyesh rakitike sa per te genjyer veten me shume se cdo gje tjeter...Gjithsesi ja ku jemi, une me dike tjeter, ti me dike tjeter...dhe me e bukura e me te bukurave eshte qe nuk kemi me as kohe per njeri tjetrin, ose te pakten ti...Nuk e di perse e ndjej qe me je larguar kaq shume, kaq shume sa sdo e kisha marre kurre me mend...mos harro qe me ke premtuar (dhe njekosisht te kam premtuar) se ne nje fare menyre do jesh gjithmone me mua...well i don't know how long has it been since i last saw you (apart from that night in church, but that doesn't count cause there i had to shake your hand like some sort of a strange stranger...i couldn't even steal a kiss from you...not anymore), you seem to be busier then ever, sometimes at work, sometimes in the company of othe people...Ohh well, to someone this might look very normal, and so to speak the right option in which things would flow in such circumstances but to me it doesn't...because me and you were another story...not as all the others (hence WE WHO ARE NOT AS OTHERS...funny). And i cannot stand the fact that you are not part of my life anymore, i cannot stand the fact that i can barely talk to you, i cannot sand the fact that you are not the same XXXX as who i knew before...It seems to me as if you have changed...i hope for the better!
XXXX, ti e di qe je nga te paktit miq qe me kane mbetur, ose me sakte shoke mund te kem me shumice, por jo te kalibrit tend...dhe mua me ka marre malli per XXXXX e vjeter, pak veshtire te besosh qe keto fjale po dalin nga mua...Nuk e di beni nuk e di as vete se si vajten gjerat keshtu, por sa me shume te shtynja tutje nga vetja, aq me shume te donja prane...Dhe ja ku jam sonte ne nje nate te pagjume, tani pome merr ne telefon...mbase per te me kthyer nje telefonate te pa pergjigjur qe te bera pak me pare --si duket je ndare nga shoqerija e mikeshes tende dhe tani kerkon te flasesh me mua, te ta ngre telefonin...jooooo s'mundem, smundem te te flas...
Te kam perseritur me mijra here se VETMIA eshte e vetmja gje qe me tremb ne kete bote, vetmija eshte armikja ime numer nje...dhe e di si thone per njerez qe si mua vuajne nga paniku i dickaje specifike, vdesin duke vuajtur nga e njejta gje...Nuk dua te besoj qe ne jeten time do vdes nga vetmija...nuk mundem te duroj as menyren e felliquer se si tingellojne ato pakez germa qe formojne nje fjale kaq tmerr prurese...E une sonte jam serisht vetem, pertej xhamave nga ku ndjej puhiza te ftohta te ketij dimri floridian (ne mund ti thuash dimer, eshte me shume nje vjeshte), nuk ka gje me te shemtuar se sa te ndjehesh vetem midis njerzve...vetmija ne nje qytet te zbrazet sdo me vriste kaq shume, sa kjo qe ndjej mes turma njerzish...Eshte kaq ngrohte dhe sa ftohte...
Ndoshta as vete nuk di se fare kerkoj e kjo eshte nje nga simptomat kryesore qe urrej tek njerzite e ceket, mos ditje arsyesh...tani jam kthyer vete ne nje e tille. Ironikisht hipokrizija s'mungon asnjehere sado qe mundohesh ti shmangesh...ohhh te lutem mos mi bjer me telefonit, me vret mos te te pergjigjem por kam vendosur mos te te flas sonte, nuk mundem te te flas, perndryshe do te qanja sic po qaj, e pastaj ty do te te duhej ti hypnje makines e te vinje ketu...e kjo nuk eshte e drejte...! Me mire te qaj, ska asgje me mire se sa nje e qare e furishme, nxjerr cdo duf qe ke perbrenda dhe i katandis ne asgje me shume se sa ca lote te ngrohte dhe ca sy te skuqur...
Bej gabim qe te shkruaj, dhe kete e ndjej dhe pse vazhdoj te hedh mbi tastjere nota trishtimi ose me teper nota budallalliqesh...fundja fundit qurravitjet si kane sherbyer askujt, asnjehere...cdo me sherbejne mua kesaj here, azgje me shume se sa heren e fundit...Ndoshta thjeshte te shkruaj nga cmendurija, apo mos valle te shkruaj sepse je nga te paktit njerez qe kam ne zemer, nga te paktit njerez qe do i dua perhere, nga te paktit njerez qe me kane duruar ne idiosite e mija...
Nuk te thashe kot heren e kaluar qe do benja me mire te iknja diku larg, te fillonja nje jete te re, gjithshka nga e para...keshtu i bej vetes dhe njekohesisht dhe ty nje favor te madh...Do te benja shume mire qe te mos flisnja me fare, te te linja vetem, tashme ti ke miq te rinj...
Megjithe cfare te thashe dhe me gjithe cfare do te te them duhet te dish se per mua smund te kete nje njeri te dyte si ty...Cmendurija e cmendurive eshte se te dua tani me shume se te kam dashur me pare, te dua tani me shume se do te te kisha dashur ne te ardhmen...e prandaj mendoj se dhe pse nuk dua ti pranoj se si vajten gjerat kjo do te kete qene arsyeja kryesore...u ndame qe une te te donja me shume se sa kurre, nuk te degjohet e cmendur si ide...Te tjerat mos mi ver re fare, sonte nuk dola, nuk me dilej, te morra ne telefon ma preve shkurt s'flisnje dot, ste ve faj...u piva me veten ne dhomen time, kshu qe gjithe cfare thashe mos mi ver re...vetem faktin qe te dua dhe qe te kam shume shume shume xhan mos e harro!!!
...eshte e kote te te shkruaj me teper. Ika beni...ika para se te fshij gjithe cfare shkrojta, nuk eshte asgje me shume se sa impuls cmendurije, te keshilloj ta fshish sapo ta lexosh...dhe as mos mendo fare, vazhdo i qete ne udhen tende...tashme Beni ecen vete...
te kam shume shume shume shume xhan,
edixx.
Date: Thu, 26 Dec 2002 22:49:06 -0800 (PST)
From: "xxxxx xxxxxx" <xxxxxxxxx@yahoo.com> | This is Spam | Add to Address Book
Subject: We who are not as others...
To: xxxx@aol.com
XXXX...radhe ka qelluar te te shkruaj emaile, ja qe tani me lindi nevoja perseri si dikur...Me perpara te shkruanja per arsye se shume gjera sti thonja dot ne sy, tani ka ardhur koha qe te shkruaj sepse nuk gjej dot nje moment qe te te flas, nuk gjej dot nje moment qe te te marr ne telefon, nuk gjej dot nje moment qe te pi nje kafe me ty...i guess we are both very busy now, and that's the way life flows, once we were together...now we have different people next to us...and we start forgeting about each other, at least that's what you have let me to believe!
Sa kohe u be Beni qe mundohem ti gjej vetes shpjegime se cfare ndodhi midis meje dhe teje, dhe te them te verteten nuk kam arritur ne asnje konkluzion konkret pervec disa arsyesh rakitike sa per te genjyer veten me shume se cdo gje tjeter...Gjithsesi ja ku jemi, une me dike tjeter, ti me dike tjeter...dhe me e bukura e me te bukurave eshte qe nuk kemi me as kohe per njeri tjetrin, ose te pakten ti...Nuk e di perse e ndjej qe me je larguar kaq shume, kaq shume sa sdo e kisha marre kurre me mend...mos harro qe me ke premtuar (dhe njekosisht te kam premtuar) se ne nje fare menyre do jesh gjithmone me mua...well i don't know how long has it been since i last saw you (apart from that night in church, but that doesn't count cause there i had to shake your hand like some sort of a strange stranger...i couldn't even steal a kiss from you...not anymore), you seem to be busier then ever, sometimes at work, sometimes in the company of othe people...Ohh well, to someone this might look very normal, and so to speak the right option in which things would flow in such circumstances but to me it doesn't...because me and you were another story...not as all the others (hence WE WHO ARE NOT AS OTHERS...funny). And i cannot stand the fact that you are not part of my life anymore, i cannot stand the fact that i can barely talk to you, i cannot sand the fact that you are not the same XXXX as who i knew before...It seems to me as if you have changed...i hope for the better!
XXXX, ti e di qe je nga te paktit miq qe me kane mbetur, ose me sakte shoke mund te kem me shumice, por jo te kalibrit tend...dhe mua me ka marre malli per XXXXX e vjeter, pak veshtire te besosh qe keto fjale po dalin nga mua...Nuk e di beni nuk e di as vete se si vajten gjerat keshtu, por sa me shume te shtynja tutje nga vetja, aq me shume te donja prane...Dhe ja ku jam sonte ne nje nate te pagjume, tani pome merr ne telefon...mbase per te me kthyer nje telefonate te pa pergjigjur qe te bera pak me pare --si duket je ndare nga shoqerija e mikeshes tende dhe tani kerkon te flasesh me mua, te ta ngre telefonin...jooooo s'mundem, smundem te te flas...
Te kam perseritur me mijra here se VETMIA eshte e vetmja gje qe me tremb ne kete bote, vetmija eshte armikja ime numer nje...dhe e di si thone per njerez qe si mua vuajne nga paniku i dickaje specifike, vdesin duke vuajtur nga e njejta gje...Nuk dua te besoj qe ne jeten time do vdes nga vetmija...nuk mundem te duroj as menyren e felliquer se si tingellojne ato pakez germa qe formojne nje fjale kaq tmerr prurese...E une sonte jam serisht vetem, pertej xhamave nga ku ndjej puhiza te ftohta te ketij dimri floridian (ne mund ti thuash dimer, eshte me shume nje vjeshte), nuk ka gje me te shemtuar se sa te ndjehesh vetem midis njerzve...vetmija ne nje qytet te zbrazet sdo me vriste kaq shume, sa kjo qe ndjej mes turma njerzish...Eshte kaq ngrohte dhe sa ftohte...
Ndoshta as vete nuk di se fare kerkoj e kjo eshte nje nga simptomat kryesore qe urrej tek njerzite e ceket, mos ditje arsyesh...tani jam kthyer vete ne nje e tille. Ironikisht hipokrizija s'mungon asnjehere sado qe mundohesh ti shmangesh...ohhh te lutem mos mi bjer me telefonit, me vret mos te te pergjigjem por kam vendosur mos te te flas sonte, nuk mundem te te flas, perndryshe do te qanja sic po qaj, e pastaj ty do te te duhej ti hypnje makines e te vinje ketu...e kjo nuk eshte e drejte...! Me mire te qaj, ska asgje me mire se sa nje e qare e furishme, nxjerr cdo duf qe ke perbrenda dhe i katandis ne asgje me shume se sa ca lote te ngrohte dhe ca sy te skuqur...
Bej gabim qe te shkruaj, dhe kete e ndjej dhe pse vazhdoj te hedh mbi tastjere nota trishtimi ose me teper nota budallalliqesh...fundja fundit qurravitjet si kane sherbyer askujt, asnjehere...cdo me sherbejne mua kesaj here, azgje me shume se sa heren e fundit...Ndoshta thjeshte te shkruaj nga cmendurija, apo mos valle te shkruaj sepse je nga te paktit njerez qe kam ne zemer, nga te paktit njerez qe do i dua perhere, nga te paktit njerez qe me kane duruar ne idiosite e mija...
Nuk te thashe kot heren e kaluar qe do benja me mire te iknja diku larg, te fillonja nje jete te re, gjithshka nga e para...keshtu i bej vetes dhe njekohesisht dhe ty nje favor te madh...Do te benja shume mire qe te mos flisnja me fare, te te linja vetem, tashme ti ke miq te rinj...
Megjithe cfare te thashe dhe me gjithe cfare do te te them duhet te dish se per mua smund te kete nje njeri te dyte si ty...Cmendurija e cmendurive eshte se te dua tani me shume se te kam dashur me pare, te dua tani me shume se do te te kisha dashur ne te ardhmen...e prandaj mendoj se dhe pse nuk dua ti pranoj se si vajten gjerat kjo do te kete qene arsyeja kryesore...u ndame qe une te te donja me shume se sa kurre, nuk te degjohet e cmendur si ide...Te tjerat mos mi ver re fare, sonte nuk dola, nuk me dilej, te morra ne telefon ma preve shkurt s'flisnje dot, ste ve faj...u piva me veten ne dhomen time, kshu qe gjithe cfare thashe mos mi ver re...vetem faktin qe te dua dhe qe te kam shume shume shume xhan mos e harro!!!
...eshte e kote te te shkruaj me teper. Ika beni...ika para se te fshij gjithe cfare shkrojta, nuk eshte asgje me shume se sa impuls cmendurije, te keshilloj ta fshish sapo ta lexosh...dhe as mos mendo fare, vazhdo i qete ne udhen tende...tashme Beni ecen vete...
te kam shume shume shume shume xhan,
edixx.
Ema
Goddes
Re: More than yesterday, Less than tomorrow.
BESAME MUCHO (1941) Consuelo Velazquez
Besame, Besame mucho
Como si fuera esta noche la ultima vez
Besame, besame mucho que tengo miedo a perderte perderte despues
Quiero tenerte muy cerca mirarme en tus ojos verte junto a mi
Piensa que tal vez manana yo ya estare lejos muy lejos de aqui
Besame, besame mucho
Como si fuera esta noche la ultima vez
Besame, Besame mucho que tengo miedo a perderte perderte despues
Besame, besame, besame, besame, mucho
BESAME MUCHO (1941) Consuelo Velazquez
Besame, Besame mucho
Como si fuera esta noche la ultima vez
Besame, besame mucho que tengo miedo a perderte perderte despues
Quiero tenerte muy cerca mirarme en tus ojos verte junto a mi
Piensa que tal vez manana yo ya estare lejos muy lejos de aqui
Besame, besame mucho
Como si fuera esta noche la ultima vez
Besame, Besame mucho que tengo miedo a perderte perderte despues
Besame, besame, besame, besame, mucho