Scientist
Tech Science
"Sikur"
Endem neper lojra fjalesh te gjej shpjegimin e fjales trishtim e papritmas ndjell vetemine e tek e shoh te afrohet afer meje me buzeqesh e un tek e veshtroj me nje buzeqeshje ironike i them jo me dashje te vij drejt meje ta perqafoj e nese sdua pershperis kjo prap se prap mbetet vetemia ime e bashk te dy endemi pa kufi e teksa mundohemi te ndjellim ndonje grimce vrer askund nuk e shohim te shkruar nje perkufizim te fjales "Trishtim". Lodhemi e te dy ulemi te pushojm un dhe vetemia ime e ndersa rrim ne qetesi e veshtrojm njeri tjetrin ne mendje me shkon e kujtohem sa kohe kam qe e njoh e e pranoj ne zemren time boh as vet se di.. Ah sikur te mos ta kisha njohur kurr por dikur un i marri rash ne dashuri e nga nje ndenje kaq e brisht fillova te hidhja fjaleza pa mbarim ne leter e teksa sot i shikoj me duken me shum se nje ujevar e papritmas e pa kuptuar vetemia me perqafon e ndjej nje ere prekse ne trup e mishi me rrenqethet por prap e pranoj me kenaqesi duke e ditur se ndoshta diku ne nje te ardhme sdo te ket me ere te ftohte te me perqafoj por nje zjarr i madh e i pashpirt.
Mundohem te gjej nje grimce jete ne mua por gjithkund shoh pjeseza jeteze te vdekur, grimca shpirti qe kerkojn te ngrihen e te bashkohen por nuk arrin te shohin me pjeset qe i mungojn, shoh lote te rrjedhur ne mollezat e faqeve por qe nuk kan me fuqi te shkojn me teje e nderkohe ndersa penen vozis ne leter duke shkruar nje lot merr guximin e hidhet nga faqja e bie ne leter, ulem e shikoj e rishoh veten time, fytyren time te zbehur tashme te bere si nje ftua i porsa pjekur, shoh vetullat e ngrysura si nje muzg i ngroht vjeshte, shoh dy sy qe shprehin vetem nje deshire Te Te Rishohin Perseri Ah SIKUR..... shoh nje buze te thar e te plasaritur qe ka kohe qe nuk di c`esht buzeqeshja e nje mjeker tashme te humbur si nje shkab e vjetersuar e e hedhur ne papafingo... ah sikur cdo gje te ishte si me par...
E ndersa perpiqem te shkruaj monotonin e diteve te mia ndjej thelle ne zemer qe dicka po me therr aq fort saqe me duket sikur po vdes... e shtrihem..... le penen ne gjoksin tim tashme te futur thelle nga dhimbja qe se duron dot me e preh duart e mia qe me duket kam shekuj qe i kam perdorur e trupi fillon mos te me bindet me e sikur me thot boll tashme cdo gje mbaroi thuaj mendjes tende te ndaloj ajo iku te la lere te shkoj prano kete fakt jeto te tashmen e shoh qe ne trupin e mendjen time ka plasur nje luft e temerrshme e as vet se di kur do te mbaroj.. e ndersa mendime te kota me shkojn ne mendje zemra nis e therret..... hey... ketu je dua te te bej nje dhurat e them me vete mos vetemia qe harrova prane tani do te me bej ironit e saj e te me bej te ndihem akoma me keq se c`jam e perpiqem perpiqem mos te fle e mos te dremitem si i vdekur por ja qe cdo gje tani pa ty esht bere me e fort se un e cdo fuqi qe un kisha nuk esht me u zhduk ne univers duke te kerkuar ty... e dorezohem nis dremitem ... e kur te zgjohem te lutem nqs me sheh me lot ne sy mos u hidhero ato i kam nga gezimi qe bashk ne Enderr ne Ishim perseri si Gjithmon Te Dy...!!!
"Ditet e mia pa ty"
Ndersa le punen nisem e sbres shkallet e teksa del tek dera kryesore nxjerr helmin e mallkuar por qe esht e vetmja gje ne kete bote qe mua deri ne sot sme ka tradhetuar e po ma merr jeten me therrime e qe e di qe nje dite do fitoj, teksa eci humbem ne mendime e thjesht rutina i ben kembet te ecin po ne te njejten rruge qe kan ecur nje dit me pare.. me ne fund marr makinen e nisem per ne shpi e tek sa hy ne dere kryesore papritmas trupi fillon e prehet ne paqe e gjeja e par qe me shkon ne mendje esht te shtrihem e te vozis ne kanalet e televizionit e vet si pa e kuptuar i bej kto gjera.
Ndersa shtrihem perhumbem ne gjum te thelle e shikoj nje vegim qe vjen drejt meje sikur dielli te kishte shkeputur nje pjese te tije e frikshme por gjithmon njeriu kerkon te zbuloj te pa zbuluaren e teksa afrohem i njejti mankth qe me ndjek pernate behet subjekt e i kesaj nate TI. Ndoshta zoti me mallkoi diten qe un u ndava prej teje e tani sme le me te qete deri sa te mbyll syt njeher e pergjithmon, ndoshta mekatet qe kam bere ne kete jet po me perndjekin e do me bejn qe ta paguaj per tere te keqijat qe kam bere, ndoshta ... sa shum ndoshta edhe pse sjam i sigurt cila nga keto eshte. Ngrihet nje pikepyetje aq e madhe para meje saqe e shikoj veten nje pikez uje ne oqean, rishoh veten time ne pasqyre si dicka te pafuqishme per te ecur para, ndoshta ishe ti ajo qe i jepje diteve te mija forcen qe kerkonin, ishe ti ajo i jepje sens jetes time e tani qe jam pa ty humbem ne ironin e vegimeve qe me perndjekin kudo.
Ndersa rri ne kervat i perhumbur ime me vjen e me cliron duke me thene qe te shkoj ne kervat te shtrihem per te fjetur e ca me pertese ca me padeshir por i pergjumur dal jasht e nis pi cigaren kete shoqe qe esht kaq e heshtur por duket sikur me kupton e rrin me mua ne cdo moment qe ndihem keq, futem brenda e shtrihem si i vdekur ne kervat duke shpresuar qe kur te hap syt neser do jete dite e re per mua. Ah se harrova Nuk Rishoh me Endrra Ato humben qe kur te Humba TY.
"Te rikthehesh prapa ne kohe...!!!"
Nga malli nen tingujt e kitares humb... rri e valvitem ne realitetin pa kuptim, jo ate te botes por ate ne syt e mi e rri rri e kujtoj me mall kohet kur isha me ty... nga malli lot me dalin e nis e rrjedhin pa mbarim e nen bulezat e tyre se kuptoj pse gjithmon me shfaqesh ti.... nga malli nga malli humba keshtu do rri te valvitem ne boten qe dikur krijuam te dy... ah malli malli qe kam per ty pakez nga pakez me shteroi keto dy sy nga malli malli per ty per per at kohe kur buzqeshja jepte pakez kuptim... kuptimin qe ne kte bot e gjeta vetem me ty e kur ishim gjithmon vetem ne te dy...!!!
Sado te shkruaj e sado te derdh fjale pa kuptim kurr nuk do mund ta shpreh dicka qe thelle e thelle ne zemer kumbon e rreh akoma dicka qe shkelmon aq fort sa te jep pershtypjen qe nga gjoksi do te dal e te marr jete e te jetoj jeten qe un doja te jetoja me ty, ate jet qe dikur mu duk shum e bukur per te qen e vertete e qe tani me fut ne buleza e copeza kujtimesh qe me bejn te ndihem nje njeri pa zemer pa shpirt e pa ndjesi.
Sa shum gjera lash mbrapa ne kete copez jete qe jetova por qe mori fund kur u shkeput pjeseza me e madhe qe ishe TI,
dua te shkruaj dua te rrefehem por cdo fjalez nis e mbaron kur nga syt rrjedhin lot pa mbarim...
"Lamtumiren" sta thash dot me plotez gojen e te dish te verteten sdo te mundem ta them dot as tani sepse nje shpres akoma rreh brenda meje dicka qe me thot akoma jo dicka qe sdo te ket mbarim...
Mallkimi im je "TI"
Ndoshta hy ne gjynah por e pse rri gjithmon e shkruaj e mendoj se mos ndoshta keshtu ndonjehere do ndodh qe dhe un te ndihem me i qete dhe te arrij qe disa momente te qetesohem... ndoshta ky mallkim i perhapur thelle thelle ne urtesin e tik-tak te zemres nje dite do te dale dhe si nje vegim pas nje shiu do me shfaqet duke buzeqeshur duke me thene lamtumire.... e pse e dua qe kjo te ndodh kam frike.... kam frike se mos ndoshta sdo te kem me nje sens te jetuari e pse kush jam un qe te them qe mora gjithcka nga kjo jete e rri e strukem duke shkruajtur per dicka qe ne disa momente as vet se di cfare eshte.... e gjithe kjo eshte pa kuptim e gjithe kjo ska sens... boh te them te verteten as vet se di por ndonjeher nuk arrij te komandoj gishtat e mendjen time qe shkon tek ti.... kush je? pse dreqin erdhe te un? ckerkon? smjafton se ndoshta dhe un jam nje njeri e si gjithe te tjeret dua qe te kem ndonje dite paqe pa qene i detyruar te te mbaj cdo momente te kesaj jete qe po me duket si nje gjethe e vyshkur vjeshte ne krahe kudo qe shkoj....Lerme te qete.... ik.... largohu......JO as vet se mendoj se e dua kete... te drejten kam frike, ndoshta eshte turp per disa te pranojn kete gje por nuk kam nga te shkoj me duhet te them te verteten kam frike e nuk dua te te humb... e kur te plakem e trupi te me jet ruthur te pakten do te dije qe ti je aty me mua.... e kur ne spital te shkoj i semure e njerzit te jen duke me ndenjur prane duke u munduar te me kthejn ne jete un prap se prap vetem do te ngel por jo ti do jesh me mua e pse jo si te tjeret por do jesh ne zemren time gjithe ato nete te errta qe te them te drejten kur i imagjinoj nuk di cte bej qe ti heq nga mendja.....E kur te vdes e do jem ne arkivol ne mes te dhome duke pritur njerzit e te gjithe te jene rrotull duke qare un do jem me ty e keshtu sdo te kem me frike... e kur te me nisin per ne banesen time te fundit me nje karvan qesharak makinash e disa njerez qe do e shohin me te arsyeshme te me shohin tek me groposin ose me mire te groposin ate qe do ngelet nga un... ateher ndoshta ne do jemi te dy duke pare gjithe kete e duke qeshur.... boh sa marrezi...e sigurt eshte qe disa do qeshin nga kjo e shkruar por sinqerisht un aq qe dua tja di.... do takohemi valle??
mos harro dikur ishim bashk e ti me buzeqeshje mos kujto se i kam harruar... e tek me thoje qe ti qe fle heret tani ste pushon goja se foluri... ajo dhome e erret e syte tone qe u kryqezonin duke buzeqeshur.... sa dua te rikthehet ajo nate ndoshta e per pak sekonda cdo nuk do jepja... por tanime jam me teper i sigurt qe sdo gje i perket te shkuares e un dhe ti me ishim dikur tani jam vetem un me te panjohuren brenda meje qe e pse ndonjeher dua te ik
sdo e le kurre te dal jasht meje... Ndoshta nga kjo gje do vuaj e gjithe jeten time do te mundohem por nga kjo vuajtje do jem i lumtur sepse nuk jam vetem, jemi te dy.
"Dicka nga ditari im"
Me vjen vetem nje fjale ne mendje "weird".Teksa perpiqem te mos mendoj me shfaqet thjesht nje flutur qe sillet rrotull meje e me buzeqesh.... un i trullosur nuk ja ndaj shikimin , me ndjek ngado qe shkoj ,deri sa ne nje cast lodhem e perpiqem te flas me te sepse sa here afrohem qe te admiroj bukurin e saj ajo me nje veshtrim te zymte nderron rrugen e kthen koken pas sikur e vuri re prezencen time.te jep imazhin e nje engjelli mbrojtes ,duke menduar qe besimi im ka pesuar nje tronditje te thelle,i dualizuar mes realitetit dhe deshires .kam falenderuar ,kam qene i denje dhe i padenje ...por lutjet e mia mesa duket kane vajtur ne vesh te shurdhet! .... dikush permendi dicka dhe hulumtova ,kerkova dhe gjeta burimin e gjithckaje dhe ky burim jemi NE.teksa mundohem te clodh syte flutura rikthehet por nuk e ndan prezencen e saj me mua,papritur nje deshire ndezese me shtyne te roberoj ate flutur dhe ti dhuroja vetes ato momente te lumtura qe vetem ajo me sjell,teksa ajo flutur eshte prane meje duke buzeqeshur, e pse jam i vetedijshem qe gjerat e bukura nuk eksistojn por mendoj se deshira hedh posht cdo arsye cdo ndoshta. ndihem i turbullt ,flas percart ,duhet te mbledh veten,duhet te heq dore dhe me mban lidhur e as vet se kuptoj se cfare. Eshte I cuditshem fakti qe me rikujtohen edhe nje here vitet e femijerise,dita e pare e shkolles ,lojrat me shoket dhe………ajo vajza e banges se pare,qe sado I shmangej shikimit ,me teper shikimi im qendronte tek ajo.pas cdo kujtim ndes cigare,sikur dua te djeg te bej hi cdo mendim timin ,te shuaja deshira te palejueshme deshirat e mia roberuese dhe te mjaftohem me kete vetmi .tanime dhe keto fjali humben kuptimin ,por ndjesine e tyre e perceptoj vetem une eshte dicka qe nuk mund te percillet …dhe madje jam I sigurt qe do humbasin per te lene vetem nje boshllek qe do mbullohet perciptazi nga ditet ne vazhdim.
"Chi Mai... <3"
Jetoj ... e teksa marr fryme ne ajrin qe thith pa dashur e pa kuptuar ndjej qe dicka me mungon...
ndoshta sapo jam zgjuar nga ndonje enderr e shoh rrotull i hutuar e nis e permendem, nderkohe qe endem me shfaqen perballe meje reflekset teksa ne shikonim njeri tjetrin e kur ti me nje buzeqeshje me cliroje nga gjithe mekatet e kesaj bote,
ah zot e pse te kam urryer e pse kam kohe qe e kam humbur besimin tek ti pasi me flake si nje femi te mallkuar nga e ema e tij prap tek ti drejtohem e as vete se kuptoj se si... po vuaj se shikon? se shikon qe pak nga pak kjo dhimbje po me tret? ste vjen aspak keq per mua??!
teksa i humbur mendohem ndez nje cigare e nis mendoj kohen qe ishim bashk, ate veshtrim qe sa un te jem gjalle e sa frym te kem sdo mundem te te harroj, ato puthje qe e vete engjujt i kishin zili... e nis kujtoj dhe kur ne filluam te lodronim ne parajsen qe vete krijuam e qe per disa ore u shkeputem nga toka e ne virtualitetin e bere nga bashkimi i dy trupave tane ngriheshin aroma lulesh qe kurre si kisha nuhatur me pare e qe mundohem sikur e per nje cast te vetem ti kem por smundem sepse mungon trokitja zemres se larguar... mungon TI.
nis mallengjehem e mbyll syt e krijoj perfytyrime sikur ne jemi prap te dy e mundohem ta largoj mendjen nga rutina e perditshme por prap thjesht e kuptoj qe nuk eshte asgje e vertete e qe imagjinata ime e lodhur tashme nis dorezohet e koken larg ngre e nis kerkoj ne yje shembellimin tend ndoshta yjet do arrijn te me kuptojn e ndofta do me japin sadopak ngrohtesi....
Teksa rri i shtrire lotet pershkrojn krejt fytyren time te erresuar tashme nga nje mjeker e dal nga stermundimi i nje zemre qe ende rron me shprese qe nje dite do rinis te lodroj ne edenin e buzeqeshjeve te tua.....
"Marrezia ime Ishe e Mbetesh Ti"
Nje here e nje kohe kaloja gjithe kohen ne monotonin time, teksa nje dite duke shkuar rruges per ne shtepi me terhoqi nje rrugice teper e thjesht e pa kuptuar u ktheva dhe u futa ne te, sa me shume ecja aq me shume e fillonte u zbukuronte e i mahnitur nga ato qe shikoja humba sensin e kohes e ecja e ecja pa pushim.Si pa kuptuar nen nje cep veshtrova nje lule qe gjithe ate rruge qe kisha bere sma kishin zene syte e i mahnitur nga ajo u drejtova ti afrohem por sa me shume qe une afrohesha ajo me largohej e un duke qene nje kokforte kokderr nuk hiqja dor por e lulja bente te njejten gje e per nje kohe te gjat e ndoqa derisa gjunjet mu keputen e papritmas fillova te ndjej nje lodhje te zbehur e mendova qe te pushoja e u ula duke u mbeshtur ne nje dru qe lemesen e kishte aq te bute sa fillova te dremisja.Per nje cast fillova te enderroja po ate vend qe un kisha ecur kush e di se sa kohe e prap mu shfaq ajo lulja qe me mori mendjen por kete radhe teksa e pash ajo u be nje vajze e thjesht qe lodronte ne ate oaz te gjelbert, me pa e me buzeqeshi e un perpiqesha ti afrohesha me shume e ajo lodronte ... ah sa me mahniti e teksa u gjendem perballe ajo filloj te bisedonte me mua sikur me njihte me kohe e un e shikoja e flisja me te per gjithcka edhe per gjerat me intime qe deri ne ate kohe sja kisha treguar kujt... e keshtu biseduam kush e di se sa e papritmas fillova te ndjej nje rrahje tjeter ne zemren time tek e shikoja por nuk guxoja te flisja per ate gje, teksa flisnim ne mendje me vinte ta puthja e ta ndjeja prane meje ate buze te embel qe me ngjante me nje harpe qe nxirrte melodi pa nje njeri duke i rene, ato sy me veshtronin sikurse nga momenti ne moment donin te me perpinin e mollezat e faqeve qe ndryshonin ngjyre nje her te bardhe e nje here te kuqe nga biseda qe her her behej nje ujvare e madherishme e her her nje vullkan qe ngulmonte nga marrezia, shikoja trupin e saj e ndjeja qe doja ta kisha timin, sikurse po te ishte e mundur do doja qe ta zbuloja te terin e ta puthja ne pambarim.... keto mendime me vinin ne mendje e sa me shume e shikoja aq me shume keq i beja vetes time sepse gjithmon ne cdo kohe kishte nje barrier mes nesh qe nuk na linim te afroheshim plotesisht e kjo gje me trishtonte aq shume sa doja te bertisja me gjithe fuqin qe me kishe ardhur e te kerkoja shpjegime dikujt por kujt ?? per nje cast u ndjeva i pafuqishem e nderkaq vajza filloj te zbehej zemra filloj te me rrihte me shpejt aq sa mendova qe per nje cast do te pellcase e nderkaq vajza u zbeh e u zhduk e un aty u keputa i teri duke u ulur ne gjunj disa pika lot me rridhnin e duart me dridheshin asgje spo kuptoja me ne isha ne enderr apo realitet por befas dikush si me magji me dha nje shtyse e u ngrita e si i cmendur nisa ta kerkoja por sa me shume ecja aq me shume trishtohesha se vajzen spo e shikoja me e per nje cast mendova se ishte thjesht nje vegim e ndoshta isha ne enderr e doja te zgjohesha por prap spo kuptoja ku dreqin isha valle, mos po enderroja a mos ishte nje realitet i hidhur rutine e perditshme e qenieve njerzore... pasi ndonjeher e mallkoj veten qe jam i tille ngaqe mendoj qe po te isha dicka tjeter sdo mund te dashuroja e skisha pse te degjoja zemren tek ngulmon te bej gjera e mendja si pa e kuptuar i bindet.... e teksa kerkoj po mundohem te zgjohem nqs gjithmon do jem ne enderr por kete akoma sot se kam kuptuar....
Endem neper lojra fjalesh te gjej shpjegimin e fjales trishtim e papritmas ndjell vetemine e tek e shoh te afrohet afer meje me buzeqesh e un tek e veshtroj me nje buzeqeshje ironike i them jo me dashje te vij drejt meje ta perqafoj e nese sdua pershperis kjo prap se prap mbetet vetemia ime e bashk te dy endemi pa kufi e teksa mundohemi te ndjellim ndonje grimce vrer askund nuk e shohim te shkruar nje perkufizim te fjales "Trishtim". Lodhemi e te dy ulemi te pushojm un dhe vetemia ime e ndersa rrim ne qetesi e veshtrojm njeri tjetrin ne mendje me shkon e kujtohem sa kohe kam qe e njoh e e pranoj ne zemren time boh as vet se di.. Ah sikur te mos ta kisha njohur kurr por dikur un i marri rash ne dashuri e nga nje ndenje kaq e brisht fillova te hidhja fjaleza pa mbarim ne leter e teksa sot i shikoj me duken me shum se nje ujevar e papritmas e pa kuptuar vetemia me perqafon e ndjej nje ere prekse ne trup e mishi me rrenqethet por prap e pranoj me kenaqesi duke e ditur se ndoshta diku ne nje te ardhme sdo te ket me ere te ftohte te me perqafoj por nje zjarr i madh e i pashpirt.
Mundohem te gjej nje grimce jete ne mua por gjithkund shoh pjeseza jeteze te vdekur, grimca shpirti qe kerkojn te ngrihen e te bashkohen por nuk arrin te shohin me pjeset qe i mungojn, shoh lote te rrjedhur ne mollezat e faqeve por qe nuk kan me fuqi te shkojn me teje e nderkohe ndersa penen vozis ne leter duke shkruar nje lot merr guximin e hidhet nga faqja e bie ne leter, ulem e shikoj e rishoh veten time, fytyren time te zbehur tashme te bere si nje ftua i porsa pjekur, shoh vetullat e ngrysura si nje muzg i ngroht vjeshte, shoh dy sy qe shprehin vetem nje deshire Te Te Rishohin Perseri Ah SIKUR..... shoh nje buze te thar e te plasaritur qe ka kohe qe nuk di c`esht buzeqeshja e nje mjeker tashme te humbur si nje shkab e vjetersuar e e hedhur ne papafingo... ah sikur cdo gje te ishte si me par...
E ndersa perpiqem te shkruaj monotonin e diteve te mia ndjej thelle ne zemer qe dicka po me therr aq fort saqe me duket sikur po vdes... e shtrihem..... le penen ne gjoksin tim tashme te futur thelle nga dhimbja qe se duron dot me e preh duart e mia qe me duket kam shekuj qe i kam perdorur e trupi fillon mos te me bindet me e sikur me thot boll tashme cdo gje mbaroi thuaj mendjes tende te ndaloj ajo iku te la lere te shkoj prano kete fakt jeto te tashmen e shoh qe ne trupin e mendjen time ka plasur nje luft e temerrshme e as vet se di kur do te mbaroj.. e ndersa mendime te kota me shkojn ne mendje zemra nis e therret..... hey... ketu je dua te te bej nje dhurat e them me vete mos vetemia qe harrova prane tani do te me bej ironit e saj e te me bej te ndihem akoma me keq se c`jam e perpiqem perpiqem mos te fle e mos te dremitem si i vdekur por ja qe cdo gje tani pa ty esht bere me e fort se un e cdo fuqi qe un kisha nuk esht me u zhduk ne univers duke te kerkuar ty... e dorezohem nis dremitem ... e kur te zgjohem te lutem nqs me sheh me lot ne sy mos u hidhero ato i kam nga gezimi qe bashk ne Enderr ne Ishim perseri si Gjithmon Te Dy...!!!
"Ditet e mia pa ty"
Ndersa le punen nisem e sbres shkallet e teksa del tek dera kryesore nxjerr helmin e mallkuar por qe esht e vetmja gje ne kete bote qe mua deri ne sot sme ka tradhetuar e po ma merr jeten me therrime e qe e di qe nje dite do fitoj, teksa eci humbem ne mendime e thjesht rutina i ben kembet te ecin po ne te njejten rruge qe kan ecur nje dit me pare.. me ne fund marr makinen e nisem per ne shpi e tek sa hy ne dere kryesore papritmas trupi fillon e prehet ne paqe e gjeja e par qe me shkon ne mendje esht te shtrihem e te vozis ne kanalet e televizionit e vet si pa e kuptuar i bej kto gjera.
Ndersa shtrihem perhumbem ne gjum te thelle e shikoj nje vegim qe vjen drejt meje sikur dielli te kishte shkeputur nje pjese te tije e frikshme por gjithmon njeriu kerkon te zbuloj te pa zbuluaren e teksa afrohem i njejti mankth qe me ndjek pernate behet subjekt e i kesaj nate TI. Ndoshta zoti me mallkoi diten qe un u ndava prej teje e tani sme le me te qete deri sa te mbyll syt njeher e pergjithmon, ndoshta mekatet qe kam bere ne kete jet po me perndjekin e do me bejn qe ta paguaj per tere te keqijat qe kam bere, ndoshta ... sa shum ndoshta edhe pse sjam i sigurt cila nga keto eshte. Ngrihet nje pikepyetje aq e madhe para meje saqe e shikoj veten nje pikez uje ne oqean, rishoh veten time ne pasqyre si dicka te pafuqishme per te ecur para, ndoshta ishe ti ajo qe i jepje diteve te mija forcen qe kerkonin, ishe ti ajo i jepje sens jetes time e tani qe jam pa ty humbem ne ironin e vegimeve qe me perndjekin kudo.
Ndersa rri ne kervat i perhumbur ime me vjen e me cliron duke me thene qe te shkoj ne kervat te shtrihem per te fjetur e ca me pertese ca me padeshir por i pergjumur dal jasht e nis pi cigaren kete shoqe qe esht kaq e heshtur por duket sikur me kupton e rrin me mua ne cdo moment qe ndihem keq, futem brenda e shtrihem si i vdekur ne kervat duke shpresuar qe kur te hap syt neser do jete dite e re per mua. Ah se harrova Nuk Rishoh me Endrra Ato humben qe kur te Humba TY.
"Te rikthehesh prapa ne kohe...!!!"
Nga malli nen tingujt e kitares humb... rri e valvitem ne realitetin pa kuptim, jo ate te botes por ate ne syt e mi e rri rri e kujtoj me mall kohet kur isha me ty... nga malli lot me dalin e nis e rrjedhin pa mbarim e nen bulezat e tyre se kuptoj pse gjithmon me shfaqesh ti.... nga malli nga malli humba keshtu do rri te valvitem ne boten qe dikur krijuam te dy... ah malli malli qe kam per ty pakez nga pakez me shteroi keto dy sy nga malli malli per ty per per at kohe kur buzqeshja jepte pakez kuptim... kuptimin qe ne kte bot e gjeta vetem me ty e kur ishim gjithmon vetem ne te dy...!!!
Sado te shkruaj e sado te derdh fjale pa kuptim kurr nuk do mund ta shpreh dicka qe thelle e thelle ne zemer kumbon e rreh akoma dicka qe shkelmon aq fort sa te jep pershtypjen qe nga gjoksi do te dal e te marr jete e te jetoj jeten qe un doja te jetoja me ty, ate jet qe dikur mu duk shum e bukur per te qen e vertete e qe tani me fut ne buleza e copeza kujtimesh qe me bejn te ndihem nje njeri pa zemer pa shpirt e pa ndjesi.
Sa shum gjera lash mbrapa ne kete copez jete qe jetova por qe mori fund kur u shkeput pjeseza me e madhe qe ishe TI,
dua te shkruaj dua te rrefehem por cdo fjalez nis e mbaron kur nga syt rrjedhin lot pa mbarim...
"Lamtumiren" sta thash dot me plotez gojen e te dish te verteten sdo te mundem ta them dot as tani sepse nje shpres akoma rreh brenda meje dicka qe me thot akoma jo dicka qe sdo te ket mbarim...
Mallkimi im je "TI"
Ndoshta hy ne gjynah por e pse rri gjithmon e shkruaj e mendoj se mos ndoshta keshtu ndonjehere do ndodh qe dhe un te ndihem me i qete dhe te arrij qe disa momente te qetesohem... ndoshta ky mallkim i perhapur thelle thelle ne urtesin e tik-tak te zemres nje dite do te dale dhe si nje vegim pas nje shiu do me shfaqet duke buzeqeshur duke me thene lamtumire.... e pse e dua qe kjo te ndodh kam frike.... kam frike se mos ndoshta sdo te kem me nje sens te jetuari e pse kush jam un qe te them qe mora gjithcka nga kjo jete e rri e strukem duke shkruajtur per dicka qe ne disa momente as vet se di cfare eshte.... e gjithe kjo eshte pa kuptim e gjithe kjo ska sens... boh te them te verteten as vet se di por ndonjeher nuk arrij te komandoj gishtat e mendjen time qe shkon tek ti.... kush je? pse dreqin erdhe te un? ckerkon? smjafton se ndoshta dhe un jam nje njeri e si gjithe te tjeret dua qe te kem ndonje dite paqe pa qene i detyruar te te mbaj cdo momente te kesaj jete qe po me duket si nje gjethe e vyshkur vjeshte ne krahe kudo qe shkoj....Lerme te qete.... ik.... largohu......JO as vet se mendoj se e dua kete... te drejten kam frike, ndoshta eshte turp per disa te pranojn kete gje por nuk kam nga te shkoj me duhet te them te verteten kam frike e nuk dua te te humb... e kur te plakem e trupi te me jet ruthur te pakten do te dije qe ti je aty me mua.... e kur ne spital te shkoj i semure e njerzit te jen duke me ndenjur prane duke u munduar te me kthejn ne jete un prap se prap vetem do te ngel por jo ti do jesh me mua e pse jo si te tjeret por do jesh ne zemren time gjithe ato nete te errta qe te them te drejten kur i imagjinoj nuk di cte bej qe ti heq nga mendja.....E kur te vdes e do jem ne arkivol ne mes te dhome duke pritur njerzit e te gjithe te jene rrotull duke qare un do jem me ty e keshtu sdo te kem me frike... e kur te me nisin per ne banesen time te fundit me nje karvan qesharak makinash e disa njerez qe do e shohin me te arsyeshme te me shohin tek me groposin ose me mire te groposin ate qe do ngelet nga un... ateher ndoshta ne do jemi te dy duke pare gjithe kete e duke qeshur.... boh sa marrezi...e sigurt eshte qe disa do qeshin nga kjo e shkruar por sinqerisht un aq qe dua tja di.... do takohemi valle??
mos harro dikur ishim bashk e ti me buzeqeshje mos kujto se i kam harruar... e tek me thoje qe ti qe fle heret tani ste pushon goja se foluri... ajo dhome e erret e syte tone qe u kryqezonin duke buzeqeshur.... sa dua te rikthehet ajo nate ndoshta e per pak sekonda cdo nuk do jepja... por tanime jam me teper i sigurt qe sdo gje i perket te shkuares e un dhe ti me ishim dikur tani jam vetem un me te panjohuren brenda meje qe e pse ndonjeher dua te ik
sdo e le kurre te dal jasht meje... Ndoshta nga kjo gje do vuaj e gjithe jeten time do te mundohem por nga kjo vuajtje do jem i lumtur sepse nuk jam vetem, jemi te dy.
"Dicka nga ditari im"
Me vjen vetem nje fjale ne mendje "weird".Teksa perpiqem te mos mendoj me shfaqet thjesht nje flutur qe sillet rrotull meje e me buzeqesh.... un i trullosur nuk ja ndaj shikimin , me ndjek ngado qe shkoj ,deri sa ne nje cast lodhem e perpiqem te flas me te sepse sa here afrohem qe te admiroj bukurin e saj ajo me nje veshtrim te zymte nderron rrugen e kthen koken pas sikur e vuri re prezencen time.te jep imazhin e nje engjelli mbrojtes ,duke menduar qe besimi im ka pesuar nje tronditje te thelle,i dualizuar mes realitetit dhe deshires .kam falenderuar ,kam qene i denje dhe i padenje ...por lutjet e mia mesa duket kane vajtur ne vesh te shurdhet! .... dikush permendi dicka dhe hulumtova ,kerkova dhe gjeta burimin e gjithckaje dhe ky burim jemi NE.teksa mundohem te clodh syte flutura rikthehet por nuk e ndan prezencen e saj me mua,papritur nje deshire ndezese me shtyne te roberoj ate flutur dhe ti dhuroja vetes ato momente te lumtura qe vetem ajo me sjell,teksa ajo flutur eshte prane meje duke buzeqeshur, e pse jam i vetedijshem qe gjerat e bukura nuk eksistojn por mendoj se deshira hedh posht cdo arsye cdo ndoshta. ndihem i turbullt ,flas percart ,duhet te mbledh veten,duhet te heq dore dhe me mban lidhur e as vet se kuptoj se cfare. Eshte I cuditshem fakti qe me rikujtohen edhe nje here vitet e femijerise,dita e pare e shkolles ,lojrat me shoket dhe………ajo vajza e banges se pare,qe sado I shmangej shikimit ,me teper shikimi im qendronte tek ajo.pas cdo kujtim ndes cigare,sikur dua te djeg te bej hi cdo mendim timin ,te shuaja deshira te palejueshme deshirat e mia roberuese dhe te mjaftohem me kete vetmi .tanime dhe keto fjali humben kuptimin ,por ndjesine e tyre e perceptoj vetem une eshte dicka qe nuk mund te percillet …dhe madje jam I sigurt qe do humbasin per te lene vetem nje boshllek qe do mbullohet perciptazi nga ditet ne vazhdim.
"Chi Mai... <3"
Jetoj ... e teksa marr fryme ne ajrin qe thith pa dashur e pa kuptuar ndjej qe dicka me mungon...
ndoshta sapo jam zgjuar nga ndonje enderr e shoh rrotull i hutuar e nis e permendem, nderkohe qe endem me shfaqen perballe meje reflekset teksa ne shikonim njeri tjetrin e kur ti me nje buzeqeshje me cliroje nga gjithe mekatet e kesaj bote,
ah zot e pse te kam urryer e pse kam kohe qe e kam humbur besimin tek ti pasi me flake si nje femi te mallkuar nga e ema e tij prap tek ti drejtohem e as vete se kuptoj se si... po vuaj se shikon? se shikon qe pak nga pak kjo dhimbje po me tret? ste vjen aspak keq per mua??!
teksa i humbur mendohem ndez nje cigare e nis mendoj kohen qe ishim bashk, ate veshtrim qe sa un te jem gjalle e sa frym te kem sdo mundem te te harroj, ato puthje qe e vete engjujt i kishin zili... e nis kujtoj dhe kur ne filluam te lodronim ne parajsen qe vete krijuam e qe per disa ore u shkeputem nga toka e ne virtualitetin e bere nga bashkimi i dy trupave tane ngriheshin aroma lulesh qe kurre si kisha nuhatur me pare e qe mundohem sikur e per nje cast te vetem ti kem por smundem sepse mungon trokitja zemres se larguar... mungon TI.
nis mallengjehem e mbyll syt e krijoj perfytyrime sikur ne jemi prap te dy e mundohem ta largoj mendjen nga rutina e perditshme por prap thjesht e kuptoj qe nuk eshte asgje e vertete e qe imagjinata ime e lodhur tashme nis dorezohet e koken larg ngre e nis kerkoj ne yje shembellimin tend ndoshta yjet do arrijn te me kuptojn e ndofta do me japin sadopak ngrohtesi....
Teksa rri i shtrire lotet pershkrojn krejt fytyren time te erresuar tashme nga nje mjeker e dal nga stermundimi i nje zemre qe ende rron me shprese qe nje dite do rinis te lodroj ne edenin e buzeqeshjeve te tua.....
"Marrezia ime Ishe e Mbetesh Ti"
Nje here e nje kohe kaloja gjithe kohen ne monotonin time, teksa nje dite duke shkuar rruges per ne shtepi me terhoqi nje rrugice teper e thjesht e pa kuptuar u ktheva dhe u futa ne te, sa me shume ecja aq me shume e fillonte u zbukuronte e i mahnitur nga ato qe shikoja humba sensin e kohes e ecja e ecja pa pushim.Si pa kuptuar nen nje cep veshtrova nje lule qe gjithe ate rruge qe kisha bere sma kishin zene syte e i mahnitur nga ajo u drejtova ti afrohem por sa me shume qe une afrohesha ajo me largohej e un duke qene nje kokforte kokderr nuk hiqja dor por e lulja bente te njejten gje e per nje kohe te gjat e ndoqa derisa gjunjet mu keputen e papritmas fillova te ndjej nje lodhje te zbehur e mendova qe te pushoja e u ula duke u mbeshtur ne nje dru qe lemesen e kishte aq te bute sa fillova te dremisja.Per nje cast fillova te enderroja po ate vend qe un kisha ecur kush e di se sa kohe e prap mu shfaq ajo lulja qe me mori mendjen por kete radhe teksa e pash ajo u be nje vajze e thjesht qe lodronte ne ate oaz te gjelbert, me pa e me buzeqeshi e un perpiqesha ti afrohesha me shume e ajo lodronte ... ah sa me mahniti e teksa u gjendem perballe ajo filloj te bisedonte me mua sikur me njihte me kohe e un e shikoja e flisja me te per gjithcka edhe per gjerat me intime qe deri ne ate kohe sja kisha treguar kujt... e keshtu biseduam kush e di se sa e papritmas fillova te ndjej nje rrahje tjeter ne zemren time tek e shikoja por nuk guxoja te flisja per ate gje, teksa flisnim ne mendje me vinte ta puthja e ta ndjeja prane meje ate buze te embel qe me ngjante me nje harpe qe nxirrte melodi pa nje njeri duke i rene, ato sy me veshtronin sikurse nga momenti ne moment donin te me perpinin e mollezat e faqeve qe ndryshonin ngjyre nje her te bardhe e nje here te kuqe nga biseda qe her her behej nje ujvare e madherishme e her her nje vullkan qe ngulmonte nga marrezia, shikoja trupin e saj e ndjeja qe doja ta kisha timin, sikurse po te ishte e mundur do doja qe ta zbuloja te terin e ta puthja ne pambarim.... keto mendime me vinin ne mendje e sa me shume e shikoja aq me shume keq i beja vetes time sepse gjithmon ne cdo kohe kishte nje barrier mes nesh qe nuk na linim te afroheshim plotesisht e kjo gje me trishtonte aq shume sa doja te bertisja me gjithe fuqin qe me kishe ardhur e te kerkoja shpjegime dikujt por kujt ?? per nje cast u ndjeva i pafuqishem e nderkaq vajza filloj te zbehej zemra filloj te me rrihte me shpejt aq sa mendova qe per nje cast do te pellcase e nderkaq vajza u zbeh e u zhduk e un aty u keputa i teri duke u ulur ne gjunj disa pika lot me rridhnin e duart me dridheshin asgje spo kuptoja me ne isha ne enderr apo realitet por befas dikush si me magji me dha nje shtyse e u ngrita e si i cmendur nisa ta kerkoja por sa me shume ecja aq me shume trishtohesha se vajzen spo e shikoja me e per nje cast mendova se ishte thjesht nje vegim e ndoshta isha ne enderr e doja te zgjohesha por prap spo kuptoja ku dreqin isha valle, mos po enderroja a mos ishte nje realitet i hidhur rutine e perditshme e qenieve njerzore... pasi ndonjeher e mallkoj veten qe jam i tille ngaqe mendoj qe po te isha dicka tjeter sdo mund te dashuroja e skisha pse te degjoja zemren tek ngulmon te bej gjera e mendja si pa e kuptuar i bindet.... e teksa kerkoj po mundohem te zgjohem nqs gjithmon do jem ne enderr por kete akoma sot se kam kuptuar....
