Mitologjia Greke

[Ema]

Gorgoni

Gorgone
La strana bestia di origine magica capace di pietrificare con il suo alito. La creatura di forma taurina ricoperta di scaglie metalliche e dotata di corna d’argento.Una delle creature più aggressive e potenzialmente letali di Dungeons & Dragons.

Anche la Gorgone però non è una invenzione fatta per Dungeons & Dragons, bensì una creatura dotata di una storia interessante dal punto di vista mitologico; storia che affonda le sue radici (come spesso accade per i mostri di Dungeons & Dragons) nei miti greci.

Chi erano le Gorgoni secondo le arcaiche credenze mitologiche greche? Non erano sicuramente delle creature con l’aspetto simile ai tori, dato che non erano altro che delle donne umane piuttosto repellenti (ma secondo alcuni in realtà l’aspetto repellente non era una caratteristica fondamentale del loro essere), dotate di alcune particolari caratteristiche fisiche: il loro collo era infatti ricoperto di scaglie simili a quelle dei rettili, possedevano zanne simili come quelle di un cinghiale, avevano mani d’oro e ali di bronzo e , la loro caratteristica più famosa, avevano il capo coperto di serpenti vivi al posto dei capelli.
Questa caratteristica rimanda alla mente un altro mostro di Dungeons & Dragons, la Medusa, e il parallelismo in effetti non finisce qui: sempre secondo la mitologia greca infatti le Gorgoni erano tre sorelle, figlie di Ceto e Porco, i cui nomi erano: Steno , Euriale e appunto Medusa. ( Le prime due erano immortali mentre Medusa era una mortale tramutata in questa creatura orrenda per volere della dea Atena).
Si può vedere come per ora la Gorgone greca mantenga un notevole distacco dalla Gorgone presente tra i mostri di Dungeons & Dragons. In effetti dal punto di vista fisico non si nota alcuna somiglianza. Una peculiarità e una somiglianza però c’era, la capacità di pietrificare gli esseri viventi.
Se infatti le Gorgoni mitologiche pietrificavano i malcapitati semplicemente con lo sguardo (in realtà secondo alcune fonti non era lo sguardo della Gorgone a pietrificare , bensì era lo shock di vedere il volto di una creatura così orribile a tramutare gli esseri viventi in pietra) , la Gorgone del gioco di ruolo pietrifica gli avversari con il suo soffio di gas pietrificante; ma a parte questa caratteristica comune altre affinità è innegabile che non ci siano.
Sempre nella mitologia greca assistiamo ad una diversa idea di Gorgone . Secondo alcuni infatti le Gorgoni erano una popolazione di donne guerriere, simili alle Amazzoni mitologiche, la cui regina era una donna di nome Medusa. Ma in questa visione mitologica manca alcun concreto riferimento alla capacità pietrificante delle Gorgoni e quindi è una visione ancora più lontana dalla Gorgone di Dungeons & Dragons


Dunegons dhe dragons eshte loja,mos u ngatarroni /pf/images/graemlins/smile.gif

 

[genti zaganjori]

Re: Mitologjia Greke

Gjuha e Perendive, Afroditi - Aferdita
vazhdim....

Por le te kalojme ne shpjegimin ethymologjik te perendise se bukurise, e cila ne vitet e pas-Homerit behet DHE perendi e ndjenjes me te bukur njerezore: Dashurise – Erotas.

Afr (Afër) = afër, prane ne arvanitase (shih Òfra tek Homeri – e cila ka kryesisht rendesi kohore. Por arvanitsja Afrë, sikurse edhe greqishtja e re Kontá, ka rendesi edhe kohore edhe topike).
Afron = vjen me afër, dhe Dita. Keshtu Afrëdita = afër dita, dhe Afrondita = prane, afron dita, menjefjale drita. Thame qe adhurimet pellazge nuk u dekretuan pa arsye. Bile e kunderta.

Qe ky version ethymologjik eshte i drejte vertetohet jo vetem nga simboli i shenjte i perendise ne prezantimet e saj te sterlashta deri ne klasiket, qe eshte ylli me gjysme-hene, jo vetem nga kompozimi i dyte (Di- dhe Dita), jo vetem prej adhurimeve Mikenase dhe Dodonase te saj, jo vetem nga lidhja e saj me perendine diell (Dia), por akoma edhe nga te dhena si:

Ne Lakonik, qe sipas Decharme gjoja dhane per here te pare Fenikasit adhurimin e Afroditit, kemi: Riperteritje te mbreterise se Iraklidhón cdo 9 vjete. E njejta gje ndodh edhe ne Kreten e epokes Minoike kudo qe shkuan „Dia-te Pellazge“ (Odisea: T’ ,177 ).
Menjfjale pas plotesimit te 8 vjeteve dhe mbi 9 vjetet ndodh riperteritja. Cila mund te jete domethenia e kesaj qe patjeter nuk i perket fantazise se nje monarku te urte, sepse fantazia e monarkut dhe ne pergjithesi e pushtetit vetem prej rruges se riperteritjes qe nuk kalon.

Kardhará, shume drejte ve ne dukje qe „planeti Afroditi (Venusi) formon maksimumin e intesitetit se rrezatimit te tij ne kalimin cdo here te 8 vjeteve,ose cdo 9 vite, ne te cilin dhe behet me se asnjehere i shndritshem“ (faqja 240 ). Dhe kjo natyrisht u observua prej te urteve pastore te lashte dhe u lidh me rigjenerimin dhe riperteritjen. Kjo gje nuk eshte pa lidhje me lutjet e te moshuarve Spartiane ndaj „Afroditit Amvlogíra(plakje e ngadalte) „ :
„Anávale áno to gíras, o kalá Afrodita“ (Anullohe – ngadalsoe ardhjen e mplakjes, e dashur Afrodita) dhe adhurimi i saj si simbol i rinise shekullore dhe shendetit.

Por edhe ylli I shndritshem i Afroditit nuk sugjestionon specifiken e saj si
„Pasifáis” ( tere shkelqim, tere drite) ?

Kardhará per ethymologjine e Afroditit I referohet Hsúxio (lexo: Isíkio-Isíhio) ne baze te fjalorit te te cilit “afríus tus ethéras”. Por ne qofte se prej andej ka ethymologjine kompozita e pare dhe e dyta nga Día = dite, e ndritshme, atehere emri i saj do te duhej te ishte Afrodía, nderkohe qe ne kete forme nuk e ndeshim askund.
E kunderta, e ndeshim me diminuiten prej kompozites se pare te emrit te saj “Afró“ ose „Afreía“. Dhe sipas arvanitases-pellazges Afró do te thote prane, afër, ngjitur me mua, partneri/a im – intimja, si perfundim ajo qe dashurojme dhe fleme bashke (shih shqip “Afrueshme” ). Ja pra si arritem, nga nje keqshpjegim i mundshem tek relativiteti i perendise qe perfaqesonte lashtesisht te miren, bukurine, rinine e pa-mplakeshme, riperteritjen e bukurise dhe shendetit, por dhe forces ne perputhjen e saj me dashurine njerezore – Èroten.

Dhe natyrisht Èrotas, kjo ndjenje e bukur njerezore, nuk mund te qendronte e paadhuruar e pa ngritur ne piedestalin e zotave prej paraheleneve. Por mendoj qe patjeter nuk kishte ate kuptim, nocion dhe permbajtje qe mori ne vitet klasike dhe pas-klasike Afroditi.
Per Pellazget „Erotas“ do te thoshte „Èlksi“ (terheqje, simpati). Do te thote ate force qe bashkon dy gjera te ndryshme, qe I fekondon dhe krijon nje te trete sikurse analizuam tek kozmogonia.
Urtesise se ketij observimi duhej te kalonin mijera vjete ta perceptojne dhe ta konfirmojne shkencetaret dhe filozofet e sotshem ne laboratoret eksperimental. Èrota sociale ka korrespondimin e saj ne krijesat e Babait-Diell dhe Nënës-Toke, tek njerezit.

Adhurimi pra i sterlashte ndaj Èrotas nuk ka elementet, nuk eshte adhurimi i pas kontaktit seksual, qe bile eshte i pavarur nga qellimi baze i Èrotas i cili eshte prodhimi i nje elementi te trete, lindja e nje elementi te trete.

Le te marrim nje shembull: Ne shoqerine e vjeter arvanitase lindja e meshkujve te shumte dhe te shendetshem ishte qellim i rendesishem deciziv. Erotas rrotullohet rreth shendetit dhe forces energjike te mashkullit dhe femres.
Mashkull ose femer e dobet dhe limfatik, semure, nuk ndjell Érota, nuk eshte bukur. Keshtu fjala “Bukur” = i/e bukur, ne sensin e saj te plote do te thote “me buke”, i forte, i shendetshem.
Fjala e ka prejardhjen nga fjala “Buk” = bukë, buka (shih sipas Isíhion-Isíkion qipriotet dhe frigjet bukes i thone Békos, sot Bukiá ne greqisht kafshates etj.
Mbreti egjyptian Psammítikos, thote Herodoti B’ 2 , duke dashur te gjeje se cili popull ishte me i vjeter mbi toke, c’beri: Mori dy femije te rastit te sapolindur dhe ia dha nje bariu qe ti ushqeje me urdherin qe te mos thote as edhe nje fjale para tyre.
Pas dy vjetesh, sikurse bariu iu conte per te ngrene, degjoi femijet ta therrisnin me fjalen “Bekós”. Psammitikos pyet te urtit e tij dhe mesoi qe “Bekós” i thone bukes ne frigjisht, gje qe do te thoshte qe Frigjianet ishin popull me i vjeter nga Egjyptianet, gje qe nuk mund ta imagjinonte mateodoksia Egjyptiane, e cila ndikoi deri ne nje fare grade edhe Herodotin.
Packa se menyra e Psammítikos mund te jete ose jo ideale per zbulimin e lashtesise se nje gjuhe, kemi faktin qe ne frigjisht bukes i thone “Békos” dhe prej kesaj dalin keto interesante:
Fjala “Bekós” shqiptohet “bëk“. Duke i hequr -os shohim qe kjo fjale perputhet me arvanitasen “buk”. Keshtu sic e kemi specifikuar, teoria pellazge shpjegon kete perputhje perderisa frigjianet konsiderohen fis pellazg qe banuan ne Azine e Vogel, “Frigopellazget”. )

Ceshtja sociale ishte lindja e te forte, te shendetshem dhe energjik pjestare te fares.

Ne vitet e mevonshme Èrotas ka nje permbajtje tjeter ku dhe perseri i japin drejtim kushtet sociale. Erotas “verdalloset”, permbushet dhe idealizohet si ndjenje njerzore me teper sesa si determinim socialo-biologjik dhe nevojshmeri.

Ne epoken moderne gjerat ndryshojne. Eshte epoka e “llogjikes pa llogjike”. Erotas futet ne mikroskop. Sa me te madhe ta kesh miopine aq me mire shikon. Eshte perafersisht si uji ne mikroskop. Ne qofte se ke miopi e pi dhe te freskon. Ne qofte se ke shikim te mire dhe sheh prej cfare mikrobesh dhe krimbash perbehet ose vdes nga etja ose e zevendesone. Dhe shumica e zevendesojne Éroten.

Me fjalen “Erota” ne vitet e sterlashta pellazge nenkuptonin terheqjen universale. Me vone, terheqjen seksuale te dy krijesave per prodhim. Me vone dhe ndjenjen ne menyre te vecante qe krijohet ndermjet dy heterofilon zakonisht. Me vone, ekskluzivisht veprimin seksual. Dhe fjalet apokaliptike.
Kur para 50 vjetesh njerezit thoshin “Èrota” nenkuptonin kryesisht ndjenjen. Sot nenkuptojne veprimin seksual vetem, asnje lidhje bile me efektin baze ne vazhdim qe eshte riprodhimi i llojit. Shprehja “bej érota” (prejardhje ang. ) do te thote procedoj ne veprim seksual. (Te mesuarit e nje gjuhe te huaj nuk perkufizohet atje ku te gjithe dime. Nepermjet saj na percohet dhe nje filozofi e percaktuar dhe ne qofte se ndonje dite zgjohemi te gjithe angleze ose amerikane nuk duhet t’ia dedikojme mrekullise, por gjumit tone shume te thelle.)

Prej momentit pra qe Afroditi behet dhe emerohet „Afró“ dhe „Afreía“, do me thene intimja, e dashura etj. hapi tjeter eshte te lidhet me adhurimin e Èrotas qe relativisht me zhvillimet sociale mori dhe forma te ndryshme, por kurre Afroditi nuk u identifikua me Éroten dhe ky eshte argument i rendesishem per ata qe kerkojne prejardhjen anatolike te saj. Afroditi eshte nëna e érotes, nuk eshte i njejti Érotas.

Por bukuria dhe natyra riperteritese e planetit te Afroditit ka nje relativizem me bukurine e pranveres dhe riperteritjen e natyres pikerisht ne pranvere. Ja pra si linden mythet ku nderthurin Afroditin dhe Persefónin me Ádhon, ja pra pse u quajt Aprill muaji prej pellazgeve te Italise, te famshmit Etrusket.
Dhe perseri mythologet flasin per huazim te mythit te Ádhon nga Lindja e Mesme etj. Edhe Parthenogenesis (lindja e virgjer) qe ekziston tek kaq popuj (edhe ne fene kristiane) dhe lindja nga koka dhe mythi i Àdhon prej mendimit filozofik heleno-pellazg jane marre, sikurse edhe mythet per rilindjen e natyres qe e gjejme nga egjyptet e lashte deri dhe tek besimi kristian.
Por shihni atje, ata qe huazuan as qe perceptojne cfare do te thone sakte keto mythe. Nuk shpjegohen dhe as nuk arsyetohen atje mythet as ne minimum. Merrni mythin Helen te lindjes nga koka. Ketu Días gelltit Mendimin (Mítis) dhe prej kokes se tij del Urtesia. Cfare me llogjike, cfare me te bukur, cfare me poetike ne alegorine e tij?
Por kete myth edhe ne qofte se Pellazgu e percon tek Mesanatoliku (njeriu I Lindjes se Mesme) dhe akoma ne se ia shpjegon, nuk do te kalojne dy breza dhe nuk do te dije asgje, nuk do ti kete ngelur asgje pervec mythit te thate – keshtu sikurse ka ngelur edhe tek ne fatkeqet neohelenet (greket e rinj) ku nga nevoja vume mythologjine mesim ne kopshte si perralla te halimas (cfare dreqin pasardhes greke jemi te te lavdishmeve te shenjte paraardhes) dhe konsideruam mythologjine hebraike (cifute) (Dhjata e Vjeter) si fakt te padiskutuar.

Atje pra, mythi ngelet relacion I thate dhe thelbi I tij fallcifikohet nga nje gjithashtu mijevjecare filozofi e kundert metafizike, me te vertete perralle ku disa lindin nga koka sepse keshtu do zakonisht ndonje perendi supreme. Rilind dikush keshtu, sepse do ndonje perendi supreme dhe e do jo per shume arsye por qe te vertetoi fuqine e tij. Ne ke kundershtare te tij? Po tek njerezit! Behet ndonje Parthenogenesis dhe legjendohet. Pse? Qe te mos merziten perendite me njerezit ose sepse konsiderohet veprim i shpifur, i urryer dashuria.

.........vazhdon