Vis Elbasani
Forumium praecox
Mbi vetvetishmërinë (spontanitetin)...
Nuk do te doja te perserisja ndonje teme te ngjashme. Nese ka, lutem te mbyllet kjo teme.
Duke qene mesues ne profesion, dhe duke qene nga femijet e medhenj ne fis, i kam dashur shume femijet dhe i dua. Nje shok me pyeti dikur se pse femijet jane aq te mire ne ate moshe (3 deri 14-15 vjec). S'dija si t'i pergjigjesha. Pas pak vitesh, kur studioja nje veper te Erik Fromit, pashe se ai kishte rene ne perfundimin se i duam femijet sepse ata jane spontane, te vetvetishem. Ata nuk para genjejne, nuk shtiren mbi te gjitha. Sigurisht, shtirjen, genjeshtren, mashtrimin e mesojne nga te rriturit dhe nuk ka femije qe nuk rritet. Por per sa kohe jane ende femije, ne te riturit na pelqejne sepse ata jane ne gjendje te sillen pa u shtirur fort. Aty ne shohim vetvetishmerine, shohim dicka qe edhe ne e kemi pasur, por qe e humbem rruges.
Kush nga ju nuk ka hipur ne nje bordure ndane lulishtes se qytetit, teksa dilte shetitje me prinderit? E pra, kjo behet sepse feimja eshte ne kerkm te ekuilibrit te tij. Po kush e ben kete akoma nga ju? Kush hipen ende edhe ecen si ne traun e ekuilibrit ne nje bordure prane nje lulishteje, kur rruga eshte plot me njerez? Kush nga ju kendon me ze te larte, akoma, nje kenge qe i kujtohet ne mes te rruges, dhe nuk shqetesohet se turma do ta marre per te luajtur??
C'duhet te beje nje njeri, nje i ri, qe te ruaje spontanitetin e tij, te qenit i vetvetishem, i pandrydhur?
Nuk do te doja te perserisja ndonje teme te ngjashme. Nese ka, lutem te mbyllet kjo teme.
Duke qene mesues ne profesion, dhe duke qene nga femijet e medhenj ne fis, i kam dashur shume femijet dhe i dua. Nje shok me pyeti dikur se pse femijet jane aq te mire ne ate moshe (3 deri 14-15 vjec). S'dija si t'i pergjigjesha. Pas pak vitesh, kur studioja nje veper te Erik Fromit, pashe se ai kishte rene ne perfundimin se i duam femijet sepse ata jane spontane, te vetvetishem. Ata nuk para genjejne, nuk shtiren mbi te gjitha. Sigurisht, shtirjen, genjeshtren, mashtrimin e mesojne nga te rriturit dhe nuk ka femije qe nuk rritet. Por per sa kohe jane ende femije, ne te riturit na pelqejne sepse ata jane ne gjendje te sillen pa u shtirur fort. Aty ne shohim vetvetishmerine, shohim dicka qe edhe ne e kemi pasur, por qe e humbem rruges.
Kush nga ju nuk ka hipur ne nje bordure ndane lulishtes se qytetit, teksa dilte shetitje me prinderit? E pra, kjo behet sepse feimja eshte ne kerkm te ekuilibrit te tij. Po kush e ben kete akoma nga ju? Kush hipen ende edhe ecen si ne traun e ekuilibrit ne nje bordure prane nje lulishteje, kur rruga eshte plot me njerez? Kush nga ju kendon me ze te larte, akoma, nje kenge qe i kujtohet ne mes te rruges, dhe nuk shqetesohet se turma do ta marre per te luajtur??
C'duhet te beje nje njeri, nje i ri, qe te ruaje spontanitetin e tij, te qenit i vetvetishem, i pandrydhur?