Re: Lotet qe nuk shterruan kurre...?
eshte per t' u pasur parasysh edhe nje gje tjeter, mendoj une. gjithkush, sidomos ne fillim te njohjes, nga deshira e madhe per te mos bere hapa te gabuar ne ato qe thote ose ben, mund te kepuse nje ose dy kumbulla. ose te beje edhe ndonje gafe. ndodh, apo jo?! imagjinoni sa pa kuptim do te ishte sikur per kete apo ate aresye, apo dobesi, ta gjykosh e bile ta lesh ate person, qe mund te jete personi i duhur per ty, per qindra mijera situata te tjera qe sjell jeta e perbashket. mbase nuk eshte i/e forte ne momentet e fillimit, por din te doje e te kuptoje. ka zgjuaresi etj. ose ka persona te tjere qe jane te mbyllur, ose presin, ne momentet e fillimit ,sepse u mungon iniciativa. ka te tjere qe jane shume te shkathet, ose qe nuk e humbin toruan, dmth dine t' i japin dum. te gjithe keta persona kishin per t' u pare me dyshim nga tjetri/a. dhe ne fakt mund te jene te tere keta njerez te mrekullueshem, por diferenca e karakterit dhe impakti ben te dyshosh. per mendimin tim, gjerat me te rendesishme dalin ne pah me vone, ato qe me te vertete kane peshe. meqenese ndodhin me vone, edhe dhembin me shume, sepse hyjne me thelle, lene gjurme te medha ne shpirt, e kjo plage e brendesshme na ben te ndryshojme pikepamjen mbi boten dhe veten. une mendoj qe sekreti eshte tek pasuria e shpirtit te secilit. kjo te ben te shijosh çdo moment, edhe ate te rendin, e te jesh gjithnje mire, edhe pas se keqes, te shkaktuar nga dikush. megjithese nuk eshte kollaj, por eshte "great". u zgjata pak , por nuk mbyllja dot fillin e mendimit, lol. :rockband: