KOMENTE SHQIPTARESH
..."Sidoqofte, shqiptarit, kudo qe te ndodhet, i
mjafton marrezia e vet"...ky epilog i Mimoza Ahmetit
ne "Cmendina me porte te hapur", godet keq. I hidhur
realiteti shqpitar, por me e hidhur e vertetta se ate
me shume e krijojme vete...madje e krijojme teresisht
ne, perberesit, krijuesit, vuajtesit, shkaktaret dhe
pasoje-jetuesit e gjithckje te turbullt ne te cilen
jemi te mbytur vete.
Ka kaq pak zera mes nesh te tregojne te verteten
tjeter, ate qe qarte preket perdite vecanerisht nga
shqiptaret ne mes te tjetersive etnike e kulturore,
por ata mbeten akoma me te pandryeshueshmit.
Cuditerisht, ata jane prishesit e tharesit e ndonje
filizi te
brishte ne shoqerine tone hibride. Duket e pamundur
deri ne stermundim depertimi i kulturave te drejta
brenda mendjeve te gatuara kaq se prapthi te qenieve
qe dalin ne forme dy thundrakesh nga lokalitete qe
deri para fare pak dekadash, jane populluar ne menyre
te pandare nga frymoret qe i perdorinin si
ushqim-sjelles. Dhe vjen dita , qe
shqiptaret te dalin ne nje mijevjecar ku as ata qe
kane shpikur jeten te cilen po e jetojne me mijera
vjet vonese keta ballkanas xhungle, nuk po orientohen,
s'po e kapin e as po e kontrollojne dot. Por,
shqiptaret kane ngleur akoma aty, ku i la Turqia e te tjere para qe
mezi i dalluan nga thundraket.
Pervec idese se turmes qe lind e vdes bashke me cdo
shqiptar prej jetesh, kane gjetur vend ne mendjet e
tyre te cuditshme edhe veti qe duket sikur shpjegojne
per fat te keq termin shqiptar ne fjaloret e
huaj."Uni" ngre krye pa lindur akoma vete si i tille
ne cdo ekzistence qe lind aty ose prej aty, me bindjen
e pathyeshme prej asgjeje ne dhe mbi kete toke se mund
te gjendet tjeter kush me i perfekte se ku "Un" ne cdo
drejtim. Nje i harruar prej Zotit ne fizik, zhvillim
rendor ne kohe, me nevoje per nje pasqyre tjeter
pervec te vetes qe e ka transformuar ne mundes te
Narcizit ne permasat e dashurise me vetveten, eshte i
afte te perballoje kedo (me mendjen e tij) ne sfiden e
intelektiti,krijimtarise, poliedricitetit,
poliglotizmit e gjithckaje tjeter. Dhe ne fund i
fituari del gjithmone ai(serish ne mendjen e vet) dhe
ne trumpetimin qe i ben kesaj fitoreje te paqene ne
rrethin e ngushte vicioz te cilit i perket. Te gjithe
aty jane sinonim i njeri-tjetrit, te mbytur e te
perlyer nga shemtia e dashurise per vetveten dhe
ushqimin me moralet e skaduara qe i ofrojne pa mbarim
rritjes se saj. Respekti per te tjeret nuk eshte se ka
vdekur; ai kurre nuk ka gjetur vend ne kete shoqeri,
hapesirat e te ciles jane zene perjete prej ego-sh te
dekompozuara, veshur per ironi me kostume qe i
pershtaten. Kurre ne nje vije me te tjere! Syte
veshtrojne vetem "hiret e tyre" dhe "mangesite e te
tjereve", fjalori eshte nje klasesh per nje deri ne
njeqind vjecare, gjuha shqipe e bastarduar ne gojet e
tyre, perpunues vetem te 30 fjaleve te saj, prej te
cilave peremrat pronore jane me te
perdorurit(vecanerisht "ai, ajo" plus foljet qe
tregojne veprimtarine tyre gjate dites). Keshtu
mbushet jeta e tyre me ligjerata
qe fillojne me "Une"(fjala me e dashur per shqiptaret)
dhe vazhdojne pa fund e kuptim t'i japin lavde te
pamerituara teresise se tyre qe s'eshte agje vecse nje
injorance e paster, qe lehte vihet re prej kujtdo
jashte rrethit te tyre.
Shoqeria shqiptare sot eshte nje grumbull parazitesh
qe ne Shqiperi nuk rreshtin se perkedheluri veten me
genjeshtrat e shtrirjes se pafund te mbreterimit te
Un-it te shemtuar te secilit te pakrijuar as brenda
tij, dhe jashte saj, me endacake qe pa vend per
diskutim, mburren vetem me punet me te uleta qe te
konvertuara ne gjuhen e tyre, jane me pretigjozet ne
rrethin e tij lokal dhe bashkekombas.
Secili nuk ka asgje per t'ju mburrur madje as vetes,
por gjithkush, si gjeli mbi pleh, kendon qe ta
degjojne gjithe te tjeret, edhe pse kenga e tij mund
te jete jo vetem e shemtuar, por edhe shqetesuese per
te tjeret.
Ne drejtimin administrativ e shteteror te vendit
ekziston e njejta mani qe percillet me dinjitet "ne
baze", te eturen per fodullek. Askush nuk ben dot
asgje ne kete katrahure ku nuk ka vend per me te
zotin, perderisa te gjithe sipas vetvetes jane te
tille. Nuk ekziston vleresimi per te tjeret, frika
dhe gjunjezimi apo ulja e kokes nga mungesa e pasdijes
dhe ulja kembekryq e injorances ne mendjen dhe jeten e
secilit. Gjithkush ne mendje dhe realitetin e shtire e
te peshtire shqiptar eshte bere dhe mund te behet kur
te vendose vete brenda tij (ketu konturohet e verteta
personale) pedagog, mesuas, gazetar, inxhinier, mjek,
psikolog, minister, deputet, president e c'ti doje
qejfi, mjaft qe te kete ne koke idene e kriur se si ai
nuk ka te tjere. I mjeri Ali Pashai e pagoi me koke te
qentit mbret i tre milione "mbreterve" sipas kokes se
tyre.
Sot ka shume Ali Pasha-llare qe po e shohin koken t'u
zieje e shpertheje perdite nga pamundesia qe zeri i
tyre te ngrihet mbi gjullurdine e zerave te cjerre te
gjelave shqiptare, qe "bilbilosin" te gjithe mbi
plehun vetjak.
A do te pushoje ndonjehere kenga e tyre e shemtuar,
dhe te lejohen dirigjentet qe te pakten ta vendosin
ne kor turmen e tyre te cmendurise?!
Shqiperi, shqiperi, e mjera Shqiperi
kush te ka qite me krye ne hi?!
.....Askush, i dashur Vaso Pasha pervec shqiptareve
vete.
Do te linde nje dite diell edhe ne Shqiperi.
..."Sidoqofte, shqiptarit, kudo qe te ndodhet, i
mjafton marrezia e vet"...ky epilog i Mimoza Ahmetit
ne "Cmendina me porte te hapur", godet keq. I hidhur
realiteti shqpitar, por me e hidhur e vertetta se ate
me shume e krijojme vete...madje e krijojme teresisht
ne, perberesit, krijuesit, vuajtesit, shkaktaret dhe
pasoje-jetuesit e gjithckje te turbullt ne te cilen
jemi te mbytur vete.
Ka kaq pak zera mes nesh te tregojne te verteten
tjeter, ate qe qarte preket perdite vecanerisht nga
shqiptaret ne mes te tjetersive etnike e kulturore,
por ata mbeten akoma me te pandryeshueshmit.
Cuditerisht, ata jane prishesit e tharesit e ndonje
filizi te
brishte ne shoqerine tone hibride. Duket e pamundur
deri ne stermundim depertimi i kulturave te drejta
brenda mendjeve te gatuara kaq se prapthi te qenieve
qe dalin ne forme dy thundrakesh nga lokalitete qe
deri para fare pak dekadash, jane populluar ne menyre
te pandare nga frymoret qe i perdorinin si
ushqim-sjelles. Dhe vjen dita , qe
shqiptaret te dalin ne nje mijevjecar ku as ata qe
kane shpikur jeten te cilen po e jetojne me mijera
vjet vonese keta ballkanas xhungle, nuk po orientohen,
s'po e kapin e as po e kontrollojne dot. Por,
shqiptaret kane ngleur akoma aty, ku i la Turqia e te tjere para qe
mezi i dalluan nga thundraket.
Pervec idese se turmes qe lind e vdes bashke me cdo
shqiptar prej jetesh, kane gjetur vend ne mendjet e
tyre te cuditshme edhe veti qe duket sikur shpjegojne
per fat te keq termin shqiptar ne fjaloret e
huaj."Uni" ngre krye pa lindur akoma vete si i tille
ne cdo ekzistence qe lind aty ose prej aty, me bindjen
e pathyeshme prej asgjeje ne dhe mbi kete toke se mund
te gjendet tjeter kush me i perfekte se ku "Un" ne cdo
drejtim. Nje i harruar prej Zotit ne fizik, zhvillim
rendor ne kohe, me nevoje per nje pasqyre tjeter
pervec te vetes qe e ka transformuar ne mundes te
Narcizit ne permasat e dashurise me vetveten, eshte i
afte te perballoje kedo (me mendjen e tij) ne sfiden e
intelektiti,krijimtarise, poliedricitetit,
poliglotizmit e gjithckaje tjeter. Dhe ne fund i
fituari del gjithmone ai(serish ne mendjen e vet) dhe
ne trumpetimin qe i ben kesaj fitoreje te paqene ne
rrethin e ngushte vicioz te cilit i perket. Te gjithe
aty jane sinonim i njeri-tjetrit, te mbytur e te
perlyer nga shemtia e dashurise per vetveten dhe
ushqimin me moralet e skaduara qe i ofrojne pa mbarim
rritjes se saj. Respekti per te tjeret nuk eshte se ka
vdekur; ai kurre nuk ka gjetur vend ne kete shoqeri,
hapesirat e te ciles jane zene perjete prej ego-sh te
dekompozuara, veshur per ironi me kostume qe i
pershtaten. Kurre ne nje vije me te tjere! Syte
veshtrojne vetem "hiret e tyre" dhe "mangesite e te
tjereve", fjalori eshte nje klasesh per nje deri ne
njeqind vjecare, gjuha shqipe e bastarduar ne gojet e
tyre, perpunues vetem te 30 fjaleve te saj, prej te
cilave peremrat pronore jane me te
perdorurit(vecanerisht "ai, ajo" plus foljet qe
tregojne veprimtarine tyre gjate dites). Keshtu
mbushet jeta e tyre me ligjerata
qe fillojne me "Une"(fjala me e dashur per shqiptaret)
dhe vazhdojne pa fund e kuptim t'i japin lavde te
pamerituara teresise se tyre qe s'eshte agje vecse nje
injorance e paster, qe lehte vihet re prej kujtdo
jashte rrethit te tyre.
Shoqeria shqiptare sot eshte nje grumbull parazitesh
qe ne Shqiperi nuk rreshtin se perkedheluri veten me
genjeshtrat e shtrirjes se pafund te mbreterimit te
Un-it te shemtuar te secilit te pakrijuar as brenda
tij, dhe jashte saj, me endacake qe pa vend per
diskutim, mburren vetem me punet me te uleta qe te
konvertuara ne gjuhen e tyre, jane me pretigjozet ne
rrethin e tij lokal dhe bashkekombas.
Secili nuk ka asgje per t'ju mburrur madje as vetes,
por gjithkush, si gjeli mbi pleh, kendon qe ta
degjojne gjithe te tjeret, edhe pse kenga e tij mund
te jete jo vetem e shemtuar, por edhe shqetesuese per
te tjeret.
Ne drejtimin administrativ e shteteror te vendit
ekziston e njejta mani qe percillet me dinjitet "ne
baze", te eturen per fodullek. Askush nuk ben dot
asgje ne kete katrahure ku nuk ka vend per me te
zotin, perderisa te gjithe sipas vetvetes jane te
tille. Nuk ekziston vleresimi per te tjeret, frika
dhe gjunjezimi apo ulja e kokes nga mungesa e pasdijes
dhe ulja kembekryq e injorances ne mendjen dhe jeten e
secilit. Gjithkush ne mendje dhe realitetin e shtire e
te peshtire shqiptar eshte bere dhe mund te behet kur
te vendose vete brenda tij (ketu konturohet e verteta
personale) pedagog, mesuas, gazetar, inxhinier, mjek,
psikolog, minister, deputet, president e c'ti doje
qejfi, mjaft qe te kete ne koke idene e kriur se si ai
nuk ka te tjere. I mjeri Ali Pashai e pagoi me koke te
qentit mbret i tre milione "mbreterve" sipas kokes se
tyre.
Sot ka shume Ali Pasha-llare qe po e shohin koken t'u
zieje e shpertheje perdite nga pamundesia qe zeri i
tyre te ngrihet mbi gjullurdine e zerave te cjerre te
gjelave shqiptare, qe "bilbilosin" te gjithe mbi
plehun vetjak.
A do te pushoje ndonjehere kenga e tyre e shemtuar,
dhe te lejohen dirigjentet qe te pakten ta vendosin
ne kor turmen e tyre te cmendurise?!
Shqiperi, shqiperi, e mjera Shqiperi
kush te ka qite me krye ne hi?!
.....Askush, i dashur Vaso Pasha pervec shqiptareve
vete.
Do te linde nje dite diell edhe ne Shqiperi.