KEMBET E ARDITIT
Marre nga Koha Jone
Arditi eshte vetem tre vjec. Nuk ndjen gjymtyret e poshtme. Kerkon buke me kos.
Ky eshte thelbi i kronikave televizive qe tregojne historine e rende te nje familje nga Hasi. Arditi eshte keq dhe ende nuk dihet nese do te kete ne te ardhmen kembet e tij. Kjo eshte arsyeja qe kamerat me besnikeri japin kembet e tij te percelluara.
Te gjitha ekranet e djeshme na kane rrenqethur me kete spektakel. Askush nga gazetaret nuk i kurseu pamjet. Ata ia arriten qellimit. Na kallen daten.
Nuk eshte hera e pare qe kronikanet televizive bejne gare se kush jep me shume tmerre ne ekran. Nuk e di se kush eshte ai idiot, i cili u ka mbushur mendjen ketyre budallenjve se tek pamjet e tmerrit qendron lajmi i forte. Kjo nuk ndodh vetem ne rastin e Arditit, i cili dhe pa pamje eshte i tmerrshem.
Ky zell per te percjelle llahtar vihet re ne aksidente, atentate, kufoma civilesh, ushtarakesh apo lajme te tjera te kronikes. Fjala vjen nje pamje trush ne trotuar vleresohet maksimalisht prej kronikanit. Pllanga gjaku, plage qe pulsojne si shatervan jane kulmi i delikateses se gazetarit.
Keto lloj kronikash, reportazhesh jane krejtesisht te evitueshme. Askujt nuk i humb rendesia e lajmit, nese nuk e trajton ate si film horror. Lajmet nuk jane program qe shihen ne oret e vona te nates me efekte tmerri. Lajmi eshte i zakonshem dhe vetem ne raste ekstreme mund t'i qendrohet besnik vendngjarjes deri ne kete mase. Per shembull masakra e Racakut vetem ashtu mund te pasqyrohej, por gjithmone shoqerohej me nje paralajmerim te folesit per tmerrin qe te priste.
Une mendoj se kjo lloj mode gazetareske vjen nga mungesa e etikes dhe tepria e injorances.
Kjo histori nuk ndodh vetem ne median elektronike, por ne shtyp ne pergjithesi.
Nuk e di ne e kujtoni historine e atij femijes fatkeq ne nje fshat te Elbasanit, i cili kishte lindur me nje deformim te jashtezakonshem. Nje nga te perditshmet me te medha shqiptare u hap dite te tera me titullin "Mostra e Elbasanit.". Madje, kur mjeket ia dolen mbane dhe pas nje operacioni i falen femijes normalitetin, gazeta shkruante se "mostra" u be njeri. Editori i gazetes nuk e vrau aspak mendjen se ky femije, i cili mbushi faqet e kronikes per jave te tera, dikur do rritet dhe dikush do t'i tregoje se kish pat' lindur "moster". Atehere femija i rritur mund te kerkoje dhe te gjeje foton e vet ne faqe te pare dhe emrin "moster". Ndoshta femija i rritur mund te egersohet. Per mua kontributi qytetar i kesaj gazete dhe ambientit mediatik ne pergjithesi eshte se ne kete rast ka kultivuar nje mall kronike per te ardhmen.
Arditi eshte nje femije si engjell. Une i uroj qe jeta e tij te kaloje me e paqte dhe me e ngrohte, madje qe mos te kete kurre shans te degjoje sinkronin e vet te pafajshem, tek kerkonte buke e kos. Packa, se gazetari i marre eshte entuziazmuar me kete spektakel dhe me pas ka shkuar te haje dreken e Kurban Bajramit. Ky ishte sevapi qe beri kjo lloj race gazetaresh per kete dite.
Marre nga Koha Jone
Arditi eshte vetem tre vjec. Nuk ndjen gjymtyret e poshtme. Kerkon buke me kos.
Ky eshte thelbi i kronikave televizive qe tregojne historine e rende te nje familje nga Hasi. Arditi eshte keq dhe ende nuk dihet nese do te kete ne te ardhmen kembet e tij. Kjo eshte arsyeja qe kamerat me besnikeri japin kembet e tij te percelluara.
Te gjitha ekranet e djeshme na kane rrenqethur me kete spektakel. Askush nga gazetaret nuk i kurseu pamjet. Ata ia arriten qellimit. Na kallen daten.
Nuk eshte hera e pare qe kronikanet televizive bejne gare se kush jep me shume tmerre ne ekran. Nuk e di se kush eshte ai idiot, i cili u ka mbushur mendjen ketyre budallenjve se tek pamjet e tmerrit qendron lajmi i forte. Kjo nuk ndodh vetem ne rastin e Arditit, i cili dhe pa pamje eshte i tmerrshem.
Ky zell per te percjelle llahtar vihet re ne aksidente, atentate, kufoma civilesh, ushtarakesh apo lajme te tjera te kronikes. Fjala vjen nje pamje trush ne trotuar vleresohet maksimalisht prej kronikanit. Pllanga gjaku, plage qe pulsojne si shatervan jane kulmi i delikateses se gazetarit.
Keto lloj kronikash, reportazhesh jane krejtesisht te evitueshme. Askujt nuk i humb rendesia e lajmit, nese nuk e trajton ate si film horror. Lajmet nuk jane program qe shihen ne oret e vona te nates me efekte tmerri. Lajmi eshte i zakonshem dhe vetem ne raste ekstreme mund t'i qendrohet besnik vendngjarjes deri ne kete mase. Per shembull masakra e Racakut vetem ashtu mund te pasqyrohej, por gjithmone shoqerohej me nje paralajmerim te folesit per tmerrin qe te priste.
Une mendoj se kjo lloj mode gazetareske vjen nga mungesa e etikes dhe tepria e injorances.
Kjo histori nuk ndodh vetem ne median elektronike, por ne shtyp ne pergjithesi.
Nuk e di ne e kujtoni historine e atij femijes fatkeq ne nje fshat te Elbasanit, i cili kishte lindur me nje deformim te jashtezakonshem. Nje nga te perditshmet me te medha shqiptare u hap dite te tera me titullin "Mostra e Elbasanit.". Madje, kur mjeket ia dolen mbane dhe pas nje operacioni i falen femijes normalitetin, gazeta shkruante se "mostra" u be njeri. Editori i gazetes nuk e vrau aspak mendjen se ky femije, i cili mbushi faqet e kronikes per jave te tera, dikur do rritet dhe dikush do t'i tregoje se kish pat' lindur "moster". Atehere femija i rritur mund te kerkoje dhe te gjeje foton e vet ne faqe te pare dhe emrin "moster". Ndoshta femija i rritur mund te egersohet. Per mua kontributi qytetar i kesaj gazete dhe ambientit mediatik ne pergjithesi eshte se ne kete rast ka kultivuar nje mall kronike per te ardhmen.
Arditi eshte nje femije si engjell. Une i uroj qe jeta e tij te kaloje me e paqte dhe me e ngrohte, madje qe mos te kete kurre shans te degjoje sinkronin e vet te pafajshem, tek kerkonte buke e kos. Packa, se gazetari i marre eshte entuziazmuar me kete spektakel dhe me pas ka shkuar te haje dreken e Kurban Bajramit. Ky ishte sevapi qe beri kjo lloj race gazetaresh per kete dite.
