Këngë labe me tekste

[Artin]

Ismail Qemali e Isa Boletini – Ansambli “Çipini”

Të dy bashk’ u nisën ku merrej vendimi
Ismail Qemali e Isa Boletini

Se kishte shum’ halle Shqipëri e mjera
Po duhej revolet t’i linin te dera

U futën në Londër, brënda në pallatë
Trimi luftëtar e plaku dipllomatë

Dolli Lordi Mathë me një gjuh’ të zgjidhur
Me një fjal’ të rëndë, me humor të shtirur

- Ja – tha - shqipëtarët kurr’ nuk i besoja
Që të çarmatosur këtu t’i shikoja

Ky ishte momenti, nuk kish’ më ç’të pritej
Nënë brez bereta zu’ të hasharitej

Faqen kish’ për trupi, veshin kish’ te gjaku
Syri i pagjumë përgjonte nga plaku

Vetëtiu sërmaja, vetëtiu fildishi
Ndritën malet tona sado larg që ishin

Se nga gryk’ e saja ishin zgjidhur halle
Shqipëri e vogël në sofrën e madhe

 

[Artin]

Kur dole përpara dhënve

Kur dole përpara dhënve
Supetundura azgëne
Era seç të merrte leshtë
Si dele shterpë në vjeshtë

Më trëmbe ballin e dhënve
Ma lojte të shkretën mëndje
Pritëm pak moj brezergjëndë
Të të them nja dy kuvëndë

S’më pret koha për kuvënde
Ruaji për veten tënde
Në ke besë, folu qënve
Se shkoj me bukë të dhënve

Ku ka mbetë besëziu
Kur më shkon porsi veriu
Zjarr e flaka më përpiu
Më digjet zemra vetiu

Djalë, mos më fol serbesë
Lidhi, lidhi qënt’ e zesë
Se shkoj herët në mëngjesë
Janë qën, e s’u zë besë

Vito vetullaqemer
Me qerpikët je fener
Her’ më do, e her’ s’më thua
Mbështete kokën te mua

Po ke zemër, e mbështesë
Vij tek ty se më dhe besë
Po të jap një grusht me arrë
Ja të marr, ja të më marrë

 

[joetisti_]

une s'i pelqej fare! Sidomos rasteve kur, me nje tekst tip bejte, u kendojne "te medhenjve", sigurisht per ndonje perfitim... Por del shume keq.
Ato te trimerise se heronjve te dikurshem... jane disi te mira...

 

[Artin]

Varg e varg në mënd më vijnë - Dukat, Vlorë

Varg e varg në mënd më vijnë

Trimat e Dukatit t'lirë
S'njohën vargonj e zinxhirë

Që nga të lashtët ilirë
Në pellgje të gjakut shtrirë
Për këtë tokë ranë martirë
Të parë kanë Hodo Zeqirë

 

[Artin]

O Rremo, hajdut-o - Dukat, Vlorë

Tre dit' jenar më të ryrë
O Rremo, hajdut-o (refreni)
Trimat e Dukatit lidhë
Mbrapa shegvetë ç'i ngjitnë
Të tre bashk' me Hajredinë
Mullata u kishte thirrë
Që t'u flas' italikinë
Pse nuk more vesh ç'të thanë
Pilon e Qerim Bozhanë
Ti mos e cëno italianë
Do të gënjejnë me fjalë
E do të vrasën, o djalë

 

[Artin]

Ta hodha sevdanë

Ta hodha sevdanë që të vogël fare
Tani që u rrite, fillon e bën naze

Të pash' në bahçetë kur mblidhje bajame
Seç t'i njomi shiu bluz' edhe fustane

Më vjen keq për tyja se bën ftoht' në male
Mos do pallton time që ta hedhësh krahëve

Më vjen keq për tyja dhe pse je e madhe
Mali ësht' i sertë dhe pse rrit sorkadhe

Më erdh' keq për tyja, prandaj pas të mora
Të të kem gjithmonë, un' mali, ti bora

 

[Artin]

Më 17 qershor të viti 1417 turqit pushtuan Vlorën dhe rrethuan kështjellën e Kaninës.
Sundimtarja e Kaninës në atë kohë ishte princesha Rexhina Balsha, e cila njihej në krahinë si Rugjina.
Me forcat e pakta që pati në kështjellë, Rugjina e çau rrethimin natën dhe u hodh me anije në Korfuz.

Ç’bën që rri, Rugjinë e gjorë

Pllakosi turku në Vlorë
Ç’bën që rri, Rugjin' e gjorë

(refreni)
Bën' betim, bën' betim
Dil princesha me kurorë
Mblidhi djemt' dhe bëja forë

Pashai me tre taborë
Kërkon të na hedh' në dorë

Turqit, topa dhe trumbeta
Rugjina, gur' dhe shigjeta

Rugjina, zëmrën si shkëmbi
Zgjodhi djemt' e këtij vëndi

Me shigjeta, jataganë
Çau turqit, dolli ndanë

 

[Artin]

Me shëndet ato stoli - Labe humoristike

Hopa-hopa këngën-o
Këngën-o, vallen-o
Shkojn’ edhe vijnë zonjat-o
Vallë kë martojën-o
Breshkën e ugarit-o
Xhindurin’ e malit-o
Shkoni moj zonja, shkoni
Qeshni dhe këndoni
Siç e do zakoni

Bërr, bërr, bërr, gjinde - tha
Po do vish ti moj bejkëza
Fjeta mbrapa malit
Gjetç’ frërin e kalit
Ia vara gomarit
Kërr, kërr, kërr, zonja dhi
Me shëndet ato stoli

Hajd’ t’ia marrim këngës-o
Këngës-o, valles-o
Shkojn’ edhe vijnë zonjat-o
Vallë kë martojën-o
Breshkën e ugarit-o
Xhindurin’ e malit-o
Shkoni moj zonja, shkoni
Qeshni dhe këndoni
Siç e do zakoni

S’vij, s’vij, s’vij - ftuja tha
Po do vish ti moj zonjëza
Fjeta mbrapa malit
Gjetç’ zilen e kalit
Ia vara gomarit
Kërr, kërr, kërr, zonja dhi
Me shëndet ato stoli

Hopa-hopa krushkës-o
Po ku e gjete mushkën-o
E gjeta mbrapa malit-o
Fjeta po nuk fjeta
Ç’kërkova dhe gjeta
Shalën e pashait
Ia fala vëllait
Kërr, kërr, kërr, zonja dhi
Me shëndet ato stoli

 

[Artin]

Aman pse s'më flet me gojë - Brataj, Vlorë

Shtëpia për nënë krua
Aman un', derman un'
Ka në der' një limonua
Aman un', derman un'
Plaç moj që s'më flet me gojë

U poq e u verdh si ftua
Aman un', derman un'
Përmbi baluket e tua
Aman un', derman un'
Plaç moj që s'më flet me gojë

Këput një moj, hëngësh mua
Aman un', derman un'
Fute në dertet e tua
Aman un', derman un'
Qyqe që s'më flet me gojë

Të shartohet sheg' e ftua
Aman un', derman un'
Të besosh sa shum' të dua
Aman un', derman un'
Plaç moj që s'më flet me gojë

 

[Mystique]

E mbyti shiu forumin

 

[Artin]

Ç'do ti te temat e folklorit? Shko dëgjo ndonjë xhaz a bluz, të ngrohesh në diell

 

[Mystique]

Nuk e di ,u gjenda pa e kuptuar

 

[Artin]

Kënga flet për një ngjarje nga jeta fshatare. Dy familje, njëra nga fshati Brataj dhe tjetra nga Dukati, u bënë ortakë. Por thashethemet e njerëzve përreth thoshin se mallin e Zaho Aliut po e hante padrejtësisht ortaku, gjë që solli edhe grindje mes tyre.
“Kreshpa” quhen delet me lesh të gjatë, kurse “Erihua” është një emërtim për fushën e Orikumit.


Ç’pate o stogoi i Brate

Ç’pate o stogoi i Brate
Ç’i bëre kreshpat që pate

I morën djemt’ e Dukate
I krodhën në Erihua

I krodhën në Erihua
Ulërin qëni si grua

Ulërin qëni si grua
I thot’ Zahua – hëngësh mua

Zaho Aliu më pelë
Kish tre vjet që s’haj bulmetnë

 

[Artin]

Dal e hap portën e madhe

-Dal e hap portën e madhe
Ku më fshihesh moj kunadhe
-S'më zë gjumi, rri qëndis
Një djalë gjumin ma prish

(refreni)
-Ditën gjethe, natën ftua
Sa bukur që loz me mua
-Tek qerpiku majëgjilpërë
Vështir’ gjumi të më zërë

-Kërkoj gjith’ natën me yje
Kalova male dhe pyje
-Ku s’kërkove dhe s’më gjen
S’e di ku e kam folen’

-Të kërkova der’ më derë
Ku më fshihesh moj e mjerë
-Bredh livadhe më livadhe
Kot s’ma thon’ emrin kunadhe

-Ku s’të kërkova kur flije
Flije nën një deg’ lajthije
-Ku s’kërkove dhe s’u gjënde
Un’ flija në zëmrën tënde

 

[Artin]

Në mëngjes pa zbardhur drita

Në mëngjes pa zbardhur drita
Më zgjoi një zë, u ngrita
Shkonte vasha, shkonte vita
Ajo që shkonte përdita

(refreni)
Dale moj, dale
Dale se do vij dhe unë
Pritmë moj, pritmë
Pritmë se të dua shumë

Kam dy dit' sot edhe dije
Të prisja djalë të vije
Te burimi në korije
Të mblidhnim kokrra lajthije

Më beso moj grykëzënë
Të ziun ç’më gjeti mbrëmë
Më ikën dhënt' e m’u trëmbnë
Gjezdisa malin me këmbë

Harrova rrugën, e mjera
Dola në majë te lera
Shamin' ma rrëmbeu era
Më dehën lulet si vera

 

[Artin]

Aman syrin-0 - Vezhdanisht, Vlorë

O ç'ma ke syrin-o
me lule moj bardhule
aman syrin-o
lulet-o nuk i dua
syrin-o falma mua
lulet-o jepja ylberit
syrin-o mua të mjerit

O ç'ma ke buzën-o
me lule moj bardhule
aman buzën-o
lulet-o nuk i dua
buzën-o falma mua
lulet-o jepja ylberit
buzën-o mua të mjerit

O ç'ma ke gushën-o
me lule moj bardhule
aman gushën-o
lulet-o nuk i dua
gushën-o falma mua
lulet-o jepja ylberit
gushën-o mua të mjerit

 

[joetisti_]

...mendja thote ta lesh fare
te mos shkosh me tej, eshte teper
degjo zemren tende
degjo zemren tende
do te te flase
po qe se ia lejon

s'ka zgjidhje te garantuara
po te jetosh jeten
i gjynjezuar
si ekzistenca me e keqe detyrohet te kete jete
duhet te lejosh dhe do te lejohesh...

 

[Artin]

Dal e hap portën e madhe

-Dal e hap portën e madhe
ku më fshihesh moj kunadhe
-S'më zë gjumi, rri qëndis
një djalë gjumin ma prish

-Ditën gjethe, natën ftua
sa bukur që loz me mua
-Tek qerpiku majëgjilpërë
vështir' gjumi të më zërë

-Kërkoj gjith' natën me yje
kalova male dhe pyje
-Ku s'kërkove dhe s'më gjen
s'e di ku e kam folen'

-Të kërkova der' më derë
ku më fshihesh moj e mjerë
-Bredh livadhe më livadhe
kot s'ma thon' emrin kunadhe

-Ku s'të kërkova kur flije
flije nën një deg' lajthije
-Ku s'kërkove dhe s'u gjënde
un' flija në zëmrën tënde

 

[Artin]

Legjenda e qyqes është e njohur në krahinën labe dhe për të ka disa këngë. Sipas gojëdhënave, legjenda mbështetet mbi një ngjarje të vërtetë. Dy vëllezër u vranë pa dashje (një version tjetër thotë se ata u grindën mes tyre) kurse motra e tyre nga hidhërimi u kthye në qyqe (në mënyrë figurative). Nga kjo legjendë e ka burimin edhe shprehja "U bëfsh qyqe!"

Qyqja - Tragjas, Vlorë

Bien zilet nëpër male
ulërin cyla dyjare
blegërin delja manare
se një stan u shua fare

(o Gjon, o Gjon)
Qyqe, qyqe moj Dhoqije
Gjon e Gjin na u bën' hije
(refreni)

Duke qethur dashin llajë
te shtrunga, brënda në tëndë
Gjonit i shkau gërshëra
të vëllan' e preu rëndë

Kur e pa mbytur në gjakë
shtrirë si një sorkadh mali
vetes ia mbajti në barkë
pran' e pran' u doli xhani

Kur erdhi motra nga gurra
pa dy zogj që fluturuan
të dy veshur si dhëndurë
tutje lugjeve kaptuan

Nëpër maja, nëpër brigje
lajthiti si kallogre
nga hidhërimi u bë qyqe
s'dihet ku ngriti fole

Kur çel lulja në pranverë
tre zogj dalin dhe këndojnë
dy vëllezër dhe një motër
njëri-tjetrin po kërkojnë

 

[Artin]

Korba, korba Sherifo

O Sherif Hasan brezvëna
korba, korba Sherifo (refreni)
ç'i bëre zilat e rënda
Lekë Konde u bënej tënda
Kanal të dëgjonej rënga

Qaj o vejë e qaj o bigë
qaj o Murrizi në grykë
Qaj Qaninë, Alinë, Kasëmnë
se s'vjen më çeçua me dhënë

Qaj vathin në Qesarate
të bukur zotë që pate
O Sherifi mes kalorëve
more kërrabën e shkove

Në Tragjas vajte rënkove
as për një kafe s'qëndrove
Qani o ju male, qani
se nuk vjen Sherif Hasani