IRAQ
IRAQ
- Thread starter kastriot
- Data e fillimit
gezim lame
Primus registratum
Re: IRAQ
sot si ashtu si "rastesisht" pres bush dhe PM blair pothuaj ne te njejten(rreth 10 min diference nga njeri-tjetri) kohe kur gjendja po shkonte drejt ne pike te vdekur duket se vendosen te perdorin "karten" palestine si "valvul sigurie" per te shtensionuar gjendje politike
sa eshte cinike kjo levizje ????? mendoj se koha do ta tregoje
per problemet palest-izrael pres bush ska denjuar te preokupohet asnjehere papritmas gjen kohe te merret me probleme te cilat "ne dukje" nuk i interesonin kur eshte "i mbytur" deri ne gryke me prob. e irakut dhe lemshin ekonomik ku po e zhyt ameriken
sot si ashtu si "rastesisht" pres bush dhe PM blair pothuaj ne te njejten(rreth 10 min diference nga njeri-tjetri) kohe kur gjendja po shkonte drejt ne pike te vdekur duket se vendosen te perdorin "karten" palestine si "valvul sigurie" per te shtensionuar gjendje politike
sa eshte cinike kjo levizje ????? mendoj se koha do ta tregoje
per problemet palest-izrael pres bush ska denjuar te preokupohet asnjehere papritmas gjen kohe te merret me probleme te cilat "ne dukje" nuk i interesonin kur eshte "i mbytur" deri ne gryke me prob. e irakut dhe lemshin ekonomik ku po e zhyt ameriken
Re: IRAQ
si jane bere shqiptaret, nga nje krahe thone qe jena rracista dhe nga ana tjeter hero quajne nje zezak sepse u dha te drejtat zezakeve, dhe tani zezaku te shan dhe te ofendon dhe ti ske te drejte te marresh masa kundra tij, ndersa ti smund ti thuash zezakut zezak se te rrasin brenda dhe ti hedhin celsat ne dete, hajde merri vesht shqiptaret se cfar bejne?
Ketu ne Angli, anglezet kane me vite qe i kane zezaket ne vendin e tyre dhe akoma jane rracista te tmerrshem ndersa shqiptaret dje e pane zezakun dhe sot i mbajne krah zezakut!!!!!!!!!!
Leje ate sadamin ate kriminelin, dhe atij i mbajne krah dhe shajne ameriken dhe President Bushin dhe e krahasojne me Hitlerin, por me te vertet Bushi nuk i afrohet Hitlerit as tek gishti i kembes, se po ti ngjante Hitlerit ai do i kishte shkri zezaket dhe Sadamin dhe Bin Ladenin, por Bushi eshte nje njeri kot fare qe smund te jape nje leje qe ti shkaterroj te gjitha vendet terroriste dhe ti denoj me vdekje ato kriminela si puna e Sadamit Dhe Osama Bin Ladenit e te tjere.
Amon mer cfar beni, mbani gjak shqiptari dhe mos na i ulni poshte traditat e shqiptareve duke i mbajtur krah njej Krimineli si Sadamit dhe duhe i thene hero njej Zezaku qe e prishi boten.
Me respekt London_UK
shih ky tjetri na nxjerr amerikan nje zezak /pf/images/graemlins/frown.gifFillimisht postuar nga kastriot:
[qb]
Martin Luther King eshte amerikan i vertete qe nuk pati ndrojtje dhe kundershtoi racismin dhe krimet e luftes ne Vietnam.
Kastriot [/qb]
si jane bere shqiptaret, nga nje krahe thone qe jena rracista dhe nga ana tjeter hero quajne nje zezak sepse u dha te drejtat zezakeve, dhe tani zezaku te shan dhe te ofendon dhe ti ske te drejte te marresh masa kundra tij, ndersa ti smund ti thuash zezakut zezak se te rrasin brenda dhe ti hedhin celsat ne dete, hajde merri vesht shqiptaret se cfar bejne?
Ketu ne Angli, anglezet kane me vite qe i kane zezaket ne vendin e tyre dhe akoma jane rracista te tmerrshem ndersa shqiptaret dje e pane zezakun dhe sot i mbajne krah zezakut!!!!!!!!!!
Leje ate sadamin ate kriminelin, dhe atij i mbajne krah dhe shajne ameriken dhe President Bushin dhe e krahasojne me Hitlerin, por me te vertet Bushi nuk i afrohet Hitlerit as tek gishti i kembes, se po ti ngjante Hitlerit ai do i kishte shkri zezaket dhe Sadamin dhe Bin Ladenin, por Bushi eshte nje njeri kot fare qe smund te jape nje leje qe ti shkaterroj te gjitha vendet terroriste dhe ti denoj me vdekje ato kriminela si puna e Sadamit Dhe Osama Bin Ladenit e te tjere.
Amon mer cfar beni, mbani gjak shqiptari dhe mos na i ulni poshte traditat e shqiptareve duke i mbajtur krah njej Krimineli si Sadamit dhe duhe i thene hero njej Zezaku qe e prishi boten.
Me respekt London_UK
Re: IRAQ
Martin Luther King, Jr.
All Grade Levels
"Today there is no longer a choice between violence and nonviolence. It is either nonviolence or nonexistence. I feel that we've got to look at this total thing anew and recognize that we must live together. That the whole world now is one, not only geographically but it has to become one in terms of brotherly concern. Whether we live in America or Asia or Africa we are all tied in a single garment of destiny and whatever effects one directly, effects one indirectly."
Excerpted from a 1967 interview of Dr. Martin Luther King, Jr., by Arnold Michaelis
Fjalet e mesiperme te M.L.King, ne kete interviste duhej te ishin kuptimplote se pari edhe per ata shqiptare emigrante, studente etj. qe provojne direkt diskriminimin ne vendet ku jetojne dmth edhe ne Angli.
Kastriot
Martin Luther King, Jr.
All Grade Levels
"Today there is no longer a choice between violence and nonviolence. It is either nonviolence or nonexistence. I feel that we've got to look at this total thing anew and recognize that we must live together. That the whole world now is one, not only geographically but it has to become one in terms of brotherly concern. Whether we live in America or Asia or Africa we are all tied in a single garment of destiny and whatever effects one directly, effects one indirectly."
Excerpted from a 1967 interview of Dr. Martin Luther King, Jr., by Arnold Michaelis
Fjalet e mesiperme te M.L.King, ne kete interviste duhej te ishin kuptimplote se pari edhe per ata shqiptare emigrante, studente etj. qe provojne direkt diskriminimin ne vendet ku jetojne dmth edhe ne Angli.
Kastriot
Re: IRAQ
KUR ENVERI ISHTE NE FUQI, PSE AMERIKANRET NUK U KUJTUAN PER NE?
TANI LE TE PRESI BASHKE ME MAQEDONIN,RUMANIN DHE CEKIN AKOMA DHE NJA 25 VJET TE TJERA PARA SE TE ITEGROHET NE UNION EUROPEEN!
PS KAM TRUP NGA VENDI QE VIJ!
ME VJEN KEQ PER SHQIPETARET QE AKOMA NUK IU ESHTE MBUSHUR MENDJA QE E ARDHMJA ESHTE ME EUROPEN.
KUR ENVERI ISHTE NE FUQI, PSE AMERIKANRET NUK U KUJTUAN PER NE?
TANI LE TE PRESI BASHKE ME MAQEDONIN,RUMANIN DHE CEKIN AKOMA DHE NJA 25 VJET TE TJERA PARA SE TE ITEGROHET NE UNION EUROPEEN!
PS KAM TRUP NGA VENDI QE VIJ!
gezim lame
Primus registratum
Re: IRAQ
paranoje amerikane
me kujtohet vite me pare kur ishim ne shkolle dhe qeshja me disa shoket e mi kur qeveria franceze e asaj kohe kryeministrit baladour donte te vinte ne zbatim nje program per zevendesimin e te gjithe fjaleve te huaja me ato franceze
si perfundim ministri qe propozoi ligjin u be gazi i botes talljet i pesoi jo vetem ne france por kudo ne europe (perfatin e keq te tij ai kishte nje mbiemer anglez) dhe ligji s gjeti kurre zbatim praktik
ne fund te fundit si mund te zevendesohen fjalet pizza hamburger spagheti etj
gjate kesaj jave ne amerike po shihja fillimin e te njejtit budallallek vetem se kete rradhe me seriozitetin dhe me nje patriotizem qe do e kishte zili edhe chauvin
ne amerike ka filluar levizja per zevendesimin e fjaleve franceze psh "french fries"(patate te skuqura) tani e tutje mund te gjehen me emrin "freedom fries"
kur po shihja dje CNN pashe amerikane qe sjane me krenare per statujen e lirise dhe ndofta sdo jete cudi kur ndonje dite mund ta paketojne dhe tia kthejne prapa dhuraten frances(veper e ing te njohur A.G.Eiffel), por se cdo benin me statujen e gjeneralit frances Lafayete qe bashke me gjeneralin washington ishin fitimtaret e luftes qe coi ne krijimin e shba
paranoje amerikane
me kujtohet vite me pare kur ishim ne shkolle dhe qeshja me disa shoket e mi kur qeveria franceze e asaj kohe kryeministrit baladour donte te vinte ne zbatim nje program per zevendesimin e te gjithe fjaleve te huaja me ato franceze
si perfundim ministri qe propozoi ligjin u be gazi i botes talljet i pesoi jo vetem ne france por kudo ne europe (perfatin e keq te tij ai kishte nje mbiemer anglez) dhe ligji s gjeti kurre zbatim praktik
ne fund te fundit si mund te zevendesohen fjalet pizza hamburger spagheti etj
gjate kesaj jave ne amerike po shihja fillimin e te njejtit budallallek vetem se kete rradhe me seriozitetin dhe me nje patriotizem qe do e kishte zili edhe chauvin
ne amerike ka filluar levizja per zevendesimin e fjaleve franceze psh "french fries"(patate te skuqura) tani e tutje mund te gjehen me emrin "freedom fries"
kur po shihja dje CNN pashe amerikane qe sjane me krenare per statujen e lirise dhe ndofta sdo jete cudi kur ndonje dite mund ta paketojne dhe tia kthejne prapa dhuraten frances(veper e ing te njohur A.G.Eiffel), por se cdo benin me statujen e gjeneralit frances Lafayete qe bashke me gjeneralin washington ishin fitimtaret e luftes qe coi ne krijimin e shba
Re: IRAQ
Sa mashtrues je mor ximi-boy!
Amerikanet do te bojkotojne prodhimet Franceze,si vera,etj.
Ndersa per ndryshimin e fjaleve qe thua ti ishte vetem nje shaka qe e bene tek CNN gazetaret.
Ti me duket ke ca kohe qe jeton ne perendim dhe s'po heqe qe s'po e heqe ate vesin e shpifjeve, njelloj sikur te ishe ne Shqiperine e para '90.
Mos u mundo te genjeshe ata te tjeret qe s'kane mundesi ta shohin CNN.
Sa mashtrues je mor ximi-boy!
Amerikanet do te bojkotojne prodhimet Franceze,si vera,etj.
Ndersa per ndryshimin e fjaleve qe thua ti ishte vetem nje shaka qe e bene tek CNN gazetaret.
Ti me duket ke ca kohe qe jeton ne perendim dhe s'po heqe qe s'po e heqe ate vesin e shpifjeve, njelloj sikur te ishe ne Shqiperine e para '90.
Mos u mundo te genjeshe ata te tjeret qe s'kane mundesi ta shohin CNN.
Re: IRAQ
Perse behet lufta?
Prapaskenat e sulmit amerikan ndaj Irakut ne vitin 1991
Sa kushton lufta ne Gjirin Persik
40 miliardë dollare = 42 miliardë euro = 58.000 miliardë Lek
Por kush i ka paguar?
Spontanisht do thuhej se 40 miliarde $ i ka paguar SH.B.A. …
Por ne te vertete vetem nje pjese: ne fakt…
25% te shpenzimeve eshte mbuluar nga USA (10 MILIARD $)
75% eshte mbuluar nga vendet arabe, ne vecanti Kuwait dhe Arabia Saudite (30 MILIARD $)
Po ku i gjeten keta para?
Cmimi i naftes perpara luftes ishte rreth 15 $ per fuqi
por me luften e Gjirit eshte rritur deri me 42 $ per fuqi, duke zhvilluar keshtu nje fitim Extra te
60 miliard $
E kujt i shkoi ky fitim?
Ne vendet Arabe egziston ligji i fifty-fifty: 50% qeverise lokale, 50% nderkombetareve qe kontrollojne naften. Pra…
Fitimi absolut nga shitja e naftes: 60 MILIARD $
30 MILIARD $ kompanive te naftes
30 MILIARD $ qeverive arabe (Kuwait + Arabia Saudite)
Po te kujt jane kompanite e naftes?
Ne Lindjen e Mesme ekstradimi dhe shitja e naftes eshte totalisht ne duart e 7 Motrave (Shell, Tamoil, Esso…), te gjitha amerikane, ne te cilen 5 ne pronesi shteterore te USA.
30 MILIARD $
Rreth 21 miliard $ qeverise amerikane
Rreth 9 miliard $ privateve amerikane
Le te bejme pak llogarite…
Shpenzimet e luftes Fitimi i shitjes se naftes Fitime ose humbje
Vendet Arabe 30 miliard $ 30 miliard $ 0
Qeveria USA 10 miliard $ 21 miliard $ 11 miliard $
Privatet USA 0 9 miliarde $ 9 miliarde $
Tashti gjithcka eshte e qarte… USA ka fituar 20 miliard $ nga lufta! Lere fare lirimin e Kuwait-it… donin vetem te fitonin paret….
Por s’ka mbaruar ende…
1. Ne fund kush ka paguar ne luften e 1991?
Ata qe perdorin naften=pra NE
Pra USA, ndermjet rritjes se cmimit te naftes dhe induktimit te armatimeve ka fituar…
11 miliard $ direkt, 49 miliard $ nga induktimi!!!
2. Ku shkuan 40 miliard $ te shpenzuar nga lufta?
Ne industrine e armeve, qe duke pare eshte e gjitha totalisht… AMERIKANE
Konsideratat e fundit
Eshte e lehte te imagjinojme se si lufta ne Gjirin Persik ne vitin 1991,eshte bere eskluzivisht per keto qellime ekonomike, dhe jo per ndonje fund “humanitar” ose “mbrojte te lirise”.
Por tani na rezulton e lehte te kuptojme dy fakte te tjera te aktualitetit
ersene e luftes ne Afghanistan dhe asaj te mundshme te luftes se re ne Irak.
Ne vecanti, lufta ne Afghanistan si objektiv te pare kishte rimekembjen e nje qeverie te prapambetur qe t’i jepte rrugedalje tubave te naftes (me pronesi amerikane) e gjate 2.500 km ndermjet territorit te tij
Ky kalim nafte, me rendesi strategjike, ka si qellim te vetem ndertimin te nje tjetri tuba nafte, e gjate 5.500 km, me i kushtueshem per t’u ndertuar e per t’u mbajtur, per shkak te taksave te shteteve nga kalon ky “kalim nafte” qe do t’i venin USA.
Me e lehte, pra, t’i biesh nje vendi qe eshte martirizuar nga 30 vjet lufte dhe ta kthesh plotesisht ne varesine e vet, me mundesine per transportimin e naftes, pa shpenzuar shume para
Per te kuptuar pse Bush jr. ka deshire te sulmoje Irakun, duhet te dijme qe USA nuk jane ne marredhenie te mira me furnizuesit e naftes ne zonen e Lindjes se Mesme: Arabia Saudite.
Marredheniet po prishen dita-dites, edhe pse Arabia Saudite eshte nje nga Vendet me shume e futur ne terrorizmin e Bin Laden-it, edhe pse opinioni publik nderkombetar eshte vene kunder ketij vendi per shkak te mungeses se respektit me elementar te te drejtave te njeriut.
Per administrimin Bush ka krijuar nje objektiv prioritar: te kerkoje nje alternative petroolifere Arabise Saudite ne zonen e Lindjes se Mesme.
Menyra me e thjeshte, eshte nje lufte ndaj Irak-ut dhe krijimi i nje qeverie kukull nen varesine direkte nga vete USA. Pyetja qe lind eshte: pse Iraku?
Per 3 motive:
1. Eshte nje vend qe nuk mund te mbrohet, (varferia per shkak te embargos provokon vdekjen e 300.000 femijeve cdo vit).
2. Iraku ofron nje pretekst te lehte (pranine e fantazuar te armeve me shkaterrim te plote, qe zhvillohen vetem me nje teknologji te larte dhe kapitale te medha, dy gjera qe Iraku nuk i ka) per te justikuar sulmin perpara syve te opinionit publik, qe nuk din asgje per shkaqet e verteta te kesaj lufte (lufta per kontrollin e naftes).
3. Per momentin, Iraku nuk gezon mbrojtjen e sanje shteti te fuqishem, ne gjendje qe ta mbroje qofte dhe me nje kercenim sulmin amerikan.
Plus, keta 3 muajt e fundit, shpertheu ne te gjithe dranaticitetin e saj revolta sociale ne Venezuele, si shkak kondicioneve jo te favorshme te popullsise, te bera nga multikombetaret amerikane te naftes.
Venezuela ne fakt eshte furnizuezi me i madh per blegtori i USA.
Per te kerkuar nje alternative Arabise Saudite dhe Venezueles eshte pra objektivi kryesor i administrates se Bush-it.
Cfare te bejme
Mbi te gjitha, t’ia bejme te ditur sa me shume personave shkaqet e verteta te luftes. Nqse nje person eshte injorant, fare mire ai mund te kontrollohet shume lehte. Nqse ai fillon te arsyetoje me koken e vet, eshte ne gjendje t’i kundershtoje zgjidhjet barbare dhe absurde per shkak te interesit ekonomik.
Te mbeshtesim te gjitha shoqatat qe jane kunder kesaj lufte te kote. Mjaftoje gjeste shume te vogla, si per shembull te mbajme nje shami te bardhe ne canten e shpines, ose te vendosim flamurin e paqes ne ballkon
Te firmojme apelimin kunder luftes ne sitin e Emergency: www.emergency.com
Perse behet lufta?
Prapaskenat e sulmit amerikan ndaj Irakut ne vitin 1991
Sa kushton lufta ne Gjirin Persik
40 miliardë dollare = 42 miliardë euro = 58.000 miliardë Lek
Por kush i ka paguar?
Spontanisht do thuhej se 40 miliarde $ i ka paguar SH.B.A. …
Por ne te vertete vetem nje pjese: ne fakt…
25% te shpenzimeve eshte mbuluar nga USA (10 MILIARD $)
75% eshte mbuluar nga vendet arabe, ne vecanti Kuwait dhe Arabia Saudite (30 MILIARD $)
Po ku i gjeten keta para?
Cmimi i naftes perpara luftes ishte rreth 15 $ per fuqi
por me luften e Gjirit eshte rritur deri me 42 $ per fuqi, duke zhvilluar keshtu nje fitim Extra te
60 miliard $
E kujt i shkoi ky fitim?
Ne vendet Arabe egziston ligji i fifty-fifty: 50% qeverise lokale, 50% nderkombetareve qe kontrollojne naften. Pra…
Fitimi absolut nga shitja e naftes: 60 MILIARD $
30 MILIARD $ kompanive te naftes
30 MILIARD $ qeverive arabe (Kuwait + Arabia Saudite)
Po te kujt jane kompanite e naftes?
Ne Lindjen e Mesme ekstradimi dhe shitja e naftes eshte totalisht ne duart e 7 Motrave (Shell, Tamoil, Esso…), te gjitha amerikane, ne te cilen 5 ne pronesi shteterore te USA.
30 MILIARD $
Rreth 21 miliard $ qeverise amerikane
Rreth 9 miliard $ privateve amerikane
Le te bejme pak llogarite…
Shpenzimet e luftes Fitimi i shitjes se naftes Fitime ose humbje
Vendet Arabe 30 miliard $ 30 miliard $ 0
Qeveria USA 10 miliard $ 21 miliard $ 11 miliard $
Privatet USA 0 9 miliarde $ 9 miliarde $
Tashti gjithcka eshte e qarte… USA ka fituar 20 miliard $ nga lufta! Lere fare lirimin e Kuwait-it… donin vetem te fitonin paret….
Por s’ka mbaruar ende…
1. Ne fund kush ka paguar ne luften e 1991?
Ata qe perdorin naften=pra NE
Pra USA, ndermjet rritjes se cmimit te naftes dhe induktimit te armatimeve ka fituar…
11 miliard $ direkt, 49 miliard $ nga induktimi!!!
2. Ku shkuan 40 miliard $ te shpenzuar nga lufta?
Ne industrine e armeve, qe duke pare eshte e gjitha totalisht… AMERIKANE
Konsideratat e fundit
Eshte e lehte te imagjinojme se si lufta ne Gjirin Persik ne vitin 1991,eshte bere eskluzivisht per keto qellime ekonomike, dhe jo per ndonje fund “humanitar” ose “mbrojte te lirise”.
Por tani na rezulton e lehte te kuptojme dy fakte te tjera te aktualitetit
ersene e luftes ne Afghanistan dhe asaj te mundshme te luftes se re ne Irak.Ne vecanti, lufta ne Afghanistan si objektiv te pare kishte rimekembjen e nje qeverie te prapambetur qe t’i jepte rrugedalje tubave te naftes (me pronesi amerikane) e gjate 2.500 km ndermjet territorit te tij
Ky kalim nafte, me rendesi strategjike, ka si qellim te vetem ndertimin te nje tjetri tuba nafte, e gjate 5.500 km, me i kushtueshem per t’u ndertuar e per t’u mbajtur, per shkak te taksave te shteteve nga kalon ky “kalim nafte” qe do t’i venin USA.
Me e lehte, pra, t’i biesh nje vendi qe eshte martirizuar nga 30 vjet lufte dhe ta kthesh plotesisht ne varesine e vet, me mundesine per transportimin e naftes, pa shpenzuar shume para
Per te kuptuar pse Bush jr. ka deshire te sulmoje Irakun, duhet te dijme qe USA nuk jane ne marredhenie te mira me furnizuesit e naftes ne zonen e Lindjes se Mesme: Arabia Saudite.
Marredheniet po prishen dita-dites, edhe pse Arabia Saudite eshte nje nga Vendet me shume e futur ne terrorizmin e Bin Laden-it, edhe pse opinioni publik nderkombetar eshte vene kunder ketij vendi per shkak te mungeses se respektit me elementar te te drejtave te njeriut.
Per administrimin Bush ka krijuar nje objektiv prioritar: te kerkoje nje alternative petroolifere Arabise Saudite ne zonen e Lindjes se Mesme.
Menyra me e thjeshte, eshte nje lufte ndaj Irak-ut dhe krijimi i nje qeverie kukull nen varesine direkte nga vete USA. Pyetja qe lind eshte: pse Iraku?
Per 3 motive:
1. Eshte nje vend qe nuk mund te mbrohet, (varferia per shkak te embargos provokon vdekjen e 300.000 femijeve cdo vit).
2. Iraku ofron nje pretekst te lehte (pranine e fantazuar te armeve me shkaterrim te plote, qe zhvillohen vetem me nje teknologji te larte dhe kapitale te medha, dy gjera qe Iraku nuk i ka) per te justikuar sulmin perpara syve te opinionit publik, qe nuk din asgje per shkaqet e verteta te kesaj lufte (lufta per kontrollin e naftes).
3. Per momentin, Iraku nuk gezon mbrojtjen e sanje shteti te fuqishem, ne gjendje qe ta mbroje qofte dhe me nje kercenim sulmin amerikan.
Plus, keta 3 muajt e fundit, shpertheu ne te gjithe dranaticitetin e saj revolta sociale ne Venezuele, si shkak kondicioneve jo te favorshme te popullsise, te bera nga multikombetaret amerikane te naftes.
Venezuela ne fakt eshte furnizuezi me i madh per blegtori i USA.
Per te kerkuar nje alternative Arabise Saudite dhe Venezueles eshte pra objektivi kryesor i administrates se Bush-it.
Cfare te bejme
Mbi te gjitha, t’ia bejme te ditur sa me shume personave shkaqet e verteta te luftes. Nqse nje person eshte injorant, fare mire ai mund te kontrollohet shume lehte. Nqse ai fillon te arsyetoje me koken e vet, eshte ne gjendje t’i kundershtoje zgjidhjet barbare dhe absurde per shkak te interesit ekonomik.
Te mbeshtesim te gjitha shoqatat qe jane kunder kesaj lufte te kote. Mjaftoje gjeste shume te vogla, si per shembull te mbajme nje shami te bardhe ne canten e shpines, ose te vendosim flamurin e paqes ne ballkon
Te firmojme apelimin kunder luftes ne sitin e Emergency: www.emergency.com
Re: IRAQ
Ky shkrimi i fundit qenka lemeri fare.
Pu pu pu cfare statistikash dha El_Che.
Sinqerisht sikur ta kishte lodhur trurin per nje statistke te tille per Shqiperine, do ta falenderoja njemije here.
Duket qe efektet shekullore skane te sosur.
Eshte dicka me te vertete fantastike por qe ... ka vlere
Ky shkrimi i fundit qenka lemeri fare.
Pu pu pu cfare statistikash dha El_Che.
Sinqerisht sikur ta kishte lodhur trurin per nje statistke te tille per Shqiperine, do ta falenderoja njemije here.
Duket qe efektet shekullore skane te sosur.
Eshte dicka me te vertete fantastike por qe ... ka vlere
RobertdeNiro
Primus registratum
Re: IRAQ
el_che
Ne llogarite e tua pashe qe ne Irak vdesin 300000 femije ne vit.
Si t`ju themi atyre milionave qe do vdesin ne qofte se nuk zhduket Sadam Hyseini dhe regjimi tij?
JU DUHET TE VDISNI SE EL-CHE DHE SHOKET E TIJ NUK DUAN QE USA TE FITOJ PARA??
Tju themi qe el-che,qe vjen nga nje vend me diktator si Sadami,qe e di shume mire se arsyeja e ketyre vdekjeve eshte diktatori dhe jo clirimtari,mendon qe me mire te vdisni ju se sa Amerikanet te bejne tregti nafte.
.Po te kisha fuqi te mbinatyrshme do ju kisha kthyer ne banore te Irakut apo Korese se Veriut dhe kur te ishit duke
vdekur nga uria,tju shfaqja pamjet e atyre "pacifisteve" qe perpiqen ti lidhin kembet shpetimtarit tuaj.
el_che
Ne llogarite e tua pashe qe ne Irak vdesin 300000 femije ne vit.
Si t`ju themi atyre milionave qe do vdesin ne qofte se nuk zhduket Sadam Hyseini dhe regjimi tij?
JU DUHET TE VDISNI SE EL-CHE DHE SHOKET E TIJ NUK DUAN QE USA TE FITOJ PARA??
Tju themi qe el-che,qe vjen nga nje vend me diktator si Sadami,qe e di shume mire se arsyeja e ketyre vdekjeve eshte diktatori dhe jo clirimtari,mendon qe me mire te vdisni ju se sa Amerikanet te bejne tregti nafte.
.Po te kisha fuqi te mbinatyrshme do ju kisha kthyer ne banore te Irakut apo Korese se Veriut dhe kur te ishit duke
vdekur nga uria,tju shfaqja pamjet e atyre "pacifisteve" qe perpiqen ti lidhin kembet shpetimtarit tuaj.
gezim lame
Primus registratum
Re: IRAQ
qenke bere dhe avokat i amerikes ketu ne AF
ore cufo shih lajmet dhe do te shohesh se "freedom fries" s eshte shaka e CNN por eshte sevirur ne lokalet e kongresit amerikan
shaka e CNN ishte kur me sarkazem u drejtua pyetja
Po tani si i behet ta zevendesojme shprehjen "french kiss"
si perfaqesues i mire heren tjeter interesohu me mire pastaj hajde fol ketu
mire derrkuci "babe"
ps
nje keshille
kujdes mos ha shume "freedom fries" se ste bejne mire per shendetin
ah more cufo derr me zile
qenke bere dhe avokat i amerikes ketu ne AF
ore cufo shih lajmet dhe do te shohesh se "freedom fries" s eshte shaka e CNN por eshte sevirur ne lokalet e kongresit amerikan
shaka e CNN ishte kur me sarkazem u drejtua pyetja
Po tani si i behet ta zevendesojme shprehjen "french kiss"
si perfaqesues i mire heren tjeter interesohu me mire pastaj hajde fol ketu
mire derrkuci "babe"
ps
nje keshille
kujdes mos ha shume "freedom fries" se ste bejne mire per shendetin
gezim lame
Primus registratum
Re: IRAQ
heren tjeter beji vete detyrat e shtepise
derri cufo
http://slate.msn.com/id/2079975/
dhe mos u grric teper
X
heren tjeter beji vete detyrat e shtepise
derri cufo
http://slate.msn.com/id/2079975/
dhe mos u grric teper
X
gezim lame
Primus registratum
Re: IRAQ
si do e vleresonit veprimin e sotem te ish ministrit te jashtem anglez cook
me duket se edhe nje tjeter ministre angleze sot po behet gati te largohet nga kabineti i blair
si do e vleresonit veprimin e sotem te ish ministrit te jashtem anglez cook
me duket se edhe nje tjeter ministre angleze sot po behet gati te largohet nga kabineti i blair
Re: IRAQ
Isaac Newton, me duhet te te them, se jemi ne vitin 2003, pra ne shekullin e ri, dhe me lufte do i ndajme hesapet??? pa me thuaj pak sa te drejte kishte USA ndaj luftes kunder Vietnamit??? Pastaj nuk e thashe qe po mbroj regjimin e Sadamit, thashe qe nje lufte eshte e panevojshme, pastaj pasojat nuk i vuan shume Iraku, por populli Europian qe do paguaje taksat e naftes edhe te tjera. Po ti qenke nje diktator me i keq se Sadami, Fidel Castro, Mao Tce Dung, Milloshevic, Enver Hoxha, etj etj. Me mire o vlla futju ushtrise, te rekomandoj forcat komando, dhe shko lufto per USA. se ata do te ta dine per nder.
Re: IRAQ
Atehere bashkohu edhe ti me isaac newton, beni nje force komando e patrulloni ne IRak, pasu USA do iu a shperbleje mire me nga nje 20 fuqi nafte, edhe 1000 USD ne muaj. Pse nuk shkoni pra??? kur qenkeni kaq te vendosur, jam dakort me ate te parin, pse nuk nderyri amerika kur ishim ne regjimin e Enver Hoxhes??? Ikni mer shikoni punet tuaja, se lufta nuk te zgjidh gje... Apo provoni me mire sherbimin ushtarak, dhe shkoni ne lufte me komandot, e shikojeni pastaj a jeni dakort apo jo me luften, ose me mire regjim totalitar ka edhe Republika Popullore e Kines, pse nuk i shpall lufte Kines??? ose Kubes??? Ose andej nga Afrika??? Shkoni, mar e doni te futeni ne BE pastaj, Shqiperia edhe shqiptaret bejne pjese ne kontinentin Europian, pra duhet te shkoje sipas mendimit te Europes, USA eshte shume larg. Nuk jep zgjidhje kjo gje. Me sa dukemi jemi akoma ne epoken e gurit, edhe ketu po zhvillohet ligji i xhungles, me i forti fiton.
Atehere bashkohu edhe ti me isaac newton, beni nje force komando e patrulloni ne IRak, pasu USA do iu a shperbleje mire me nga nje 20 fuqi nafte, edhe 1000 USD ne muaj. Pse nuk shkoni pra??? kur qenkeni kaq te vendosur, jam dakort me ate te parin, pse nuk nderyri amerika kur ishim ne regjimin e Enver Hoxhes??? Ikni mer shikoni punet tuaja, se lufta nuk te zgjidh gje... Apo provoni me mire sherbimin ushtarak, dhe shkoni ne lufte me komandot, e shikojeni pastaj a jeni dakort apo jo me luften, ose me mire regjim totalitar ka edhe Republika Popullore e Kines, pse nuk i shpall lufte Kines??? ose Kubes??? Ose andej nga Afrika??? Shkoni, mar e doni te futeni ne BE pastaj, Shqiperia edhe shqiptaret bejne pjese ne kontinentin Europian, pra duhet te shkoje sipas mendimit te Europes, USA eshte shume larg. Nuk jep zgjidhje kjo gje. Me sa dukemi jemi akoma ne epoken e gurit, edhe ketu po zhvillohet ligji i xhungles, me i forti fiton.
Re: IRAQ
Dhe me interesantja ketu eshte se kryesisht Enveristet dhe Pionieret e Enverit ketu ne AlbForum po na dalin si "Mbeshtetesit" me te medhenj te politikes neo-kolonialiste te administrates se Bushit. Por nuk eshte per tju vene faj shume se keta LAPANJOZE jane mesuar aq shume ne rolin e Vasalit dhe me shijen e gjakut te njerezve saqe instiktivisht perzgjedhin qendrimin e tyre. Cfare mund te presesh nga keta njerez qe gjakosen per me shume se 50 vjet popullin e tyre ???????
Mos valle do ju dhimbsen ketyre HIENAVE jeta e qindra mijerave civilisteve ne Irak???????????
Me siguri qe JO sepse keta drejtohen ne jeten e tyre veten nga Instiktet e qenit te eger ose Hienave qe nuk lene kerme pa brejtur.
Kastriot
Dhe me interesantja ketu eshte se kryesisht Enveristet dhe Pionieret e Enverit ketu ne AlbForum po na dalin si "Mbeshtetesit" me te medhenj te politikes neo-kolonialiste te administrates se Bushit. Por nuk eshte per tju vene faj shume se keta LAPANJOZE jane mesuar aq shume ne rolin e Vasalit dhe me shijen e gjakut te njerezve saqe instiktivisht perzgjedhin qendrimin e tyre. Cfare mund te presesh nga keta njerez qe gjakosen per me shume se 50 vjet popullin e tyre ???????
Mos valle do ju dhimbsen ketyre HIENAVE jeta e qindra mijerave civilisteve ne Irak???????????
Me siguri qe JO sepse keta drejtohen ne jeten e tyre veten nga Instiktet e qenit te eger ose Hienave qe nuk lene kerme pa brejtur.
Kastriot
Re: IRAQ
Ignacio RAMONET
(Le Monde Diplomatique)
E ndiejmë, në këtë çështjen e Irakut, se diçka themelore është duke u luajtur. Sinjale ndizen gjithkund, tërësia e arkitekturës ndërkombë-tare plasaritet, OKB-ja është e përçarë, Bashkimi Europian i ndarë, NATO-ja e frakturuar… Të bindur se mekanizmi i prodhimit të fatkeqësive ka nisur sërish të lëvizë, dhjetë milionë njerëz kanë protestuar nëpër rrugët e qyteteve të botës në 15 shkurt 2003...
...Ata e refuzojnë rikthimin e brutalitetit të politikës ndërkombëtare, me përdhunat e saj të skajshme, pasionet dhe urrejtjet e saj.
Këto frikëra kolektive shprehen në formë pyetjesh të ankthshme: përse kjo luftë kundër Irakut? Përse tani? Çfarë synimesh po ndjekin Shtetet e Bashkuara? Përse Franca dhe Gjermania u kundërvihen me kaq energji? Çfarë situate të re zbulon ky konflikt në fushë të politikës së jashtme? Çfarë ndryshimesh paralajmëron ai në ekuilibrat e mëdhenj të botës?
Shumë njerëz mendojnë se arsyet e vërteta të kësaj lufte mbeten enigmatike. Megjithë dëshirën më të mirë, ata që shqyrtojnë argumentat e njëpasnjëshëm të Uashingtonit qëndrojnë skeptikë. Autoritetet amerikane nuk kanë arritur të bindin për domosdoshmërinë e kësaj lufte. Dhe këmbëngulja e tyre për të theksuar justifikime të dobëta e bën opinionin ndërkombëtar edhe më dyshues.
Cilat janë argumentat zyrtarë? Gjithsej shtatë, këto argumenta u shpallën në raportin "Një dekadë mashtrimi dhe sfide", paraqitur nga presidenti George W. Bush përpara Këshillit të Sigurimit të OKB-së në 12 shtator 2002. Ky tekst prej njëzet e dy faqesh sjell tre qortimet kryesore: Bagdadi nuk i kishte respektuar gjashtëmbëdhjetë rezolutat e Kombeve të Bashkuara; Iraku kishte apo kërkonte të kishte armë të shkatërrimit masiv (nukleare, bilogjike, kimike) dhe raketa balistike; së fundi, ai ishte fajtor për shkeljen e të drejtave të njeriut (tortura, dhunë, ekzekutime pa gjyq).
Katër akuzat e tjera kanë të bëjnë me terrorizmin (Bagdadi strehonte organizata palestineze dhe i jepte 25 000 dollarë famililjes së secilit prej autorëve kamikazë kundër Izraelit); të burgosurit e luftës (nga të cilët një pilot amerikan); pasuritë e konfiskuara gjatë pushtimit të Kuvajtit (vepra arti dhe lëndë ushtarake); shmangie nga programi "Naftë kundër ushqimit".
Të gjitha këto qortime bënë që Këshilli i Sigurimit të votonte në njëzëri, në 8 nëntor 2002, rezolutën 1441, e cila cakton "një regjim inspektimi të përforcuar me qëllim kryerjen në mënyrë të plotë e të vërtetuar të procesit të çarmatimit".
A janë këto argumenta të frikshme gjer në atë pikë sa gjithë vendet ta konsiderojnë Irakun si problemin numër një të botës? A e bëjnë këto argumenta Irakun kërcënimin më të tmerrshëm për njerëzimin? A justifikojnë ato, tek e fundit, një luftë me shtrirje të gjerë?
Këtyre tri pyetjeve, Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe ndonjë nga miqtë e tyre (Britania e Madhe, Australia, Spanja…) u përgjigjen në mënyrë pohuese. Pa pritur dritën jeshile të çfarëdo instance ndërkombëtare, autoritetet e Uashingtonit (dhe të Londrës) dërguan me ngut në kufijtë e Irakut një forcë ushtarake të frikshme prej rreth 200 000 vetësh, të pajisur me një fuqi kolosale shkatërruese.
Përkundrazi, të njëjtave pyetje, të tjera vende perëndimore (Franca, Gjermania, Belgjika…) dhe një pjesë e rëndësishme e opinionit botëror iu përgjigjën me një "jo" të trefishtë. Ata e njohin rëndësinë e qortimeve, por gjykojnë që të njëtat akuza - mosrespektim i rezolutave të OKB-së, shkelje të të drejtave të njeriut dhe mbajtje armësh të shkatërrimit masiv - do mund të shpreheshin edhe ndaj vendesh të tjerë të botës, duke nisur nga Pakistani dhe Izraeli, aleatë të afërt të SHBA, kundër të cilëve as që mendon kush të shpallë luftë. Ata vërejnë, gjithashtu, se për shumë diktatura të tjera mike të Shteteve të Bashkuara - Arabi Saudite, Egjipt (1), Tunizi, Pakistan, Turkmenistan, Uzbekistan, Guineja Ekuatoriale, etj., - që shkelin të drejtat e njeriut, Uashingtoni mban heshtje.
Nga ana tjetër, ata vlerësojnë se, i nënshtruar për dymbëdhjetë vjet rresht ndaj një embargoje shkretuese, një kufizimi të sovranitetit të tij ajror dhe një mbikëqyrjeje të përhershme, regjimi irakian nuk duket se përbën një kanosje iminente për fqinjët e tij.
Së fundi, përsa i përket kërkimit të pambarimtë të armëve të pagjetshme, shumë priren të mendojnë, ashtu si Konfuci, se "nuk mund të kapësh një mace të zezë në një dhomë të errët, sidomos nëse aty nuk ka ndonjë mace". Ata janë të mendimit se inspektorët e Komisionit të Kontrollit, Verifikimit dhe Inspektimit të Kombeve të Bashkuara, të udhëhequr nga diplomati suedez Hans Blix, dhe ata të Agjencisë Ndërkombëtare të Energjisë Atomike, të drejtuar nga eksperti egjiptian Mohamed ElBaradei, po bëjnë progrese të qëndrueshme, që i dëshmojnë raportet e paraqitura përpara Këshillit të Sigurimit, e se kjo do duhej të lejonte arritjen e qëllimit të kërkuar - çarmatimin e Irakut - pa thirrur në ndihmë luftën.
Ngaqë e ka bërë të vetin këtë arsyetim gjykimi të shëndoshë dhe ngaqë ka ditur të shprehë nëpërmjet zërit të ministrit të tij të punëve të jashtme, Z. Dominique de Villepin, në selinë e Kombeve të Bashkuara, presidenti francez, Z. Jacques Chirac, mishëron, në sytë e atyre që përmes botës e kundërshtojnë këtë luftë, qëndresën përballë epërsisë amerikane. Ky kostum është padyshim pak i gjerë, por është e pamohueshme që presidenti i Republikës Franceze ka fituar në disa javë një popullaritet ndërkombëtar që pak drejtues francezë kanë njohur përpara tij. Ashtu si personazhi i gjeneral della Roveres në filmin e famshëm të Roberto Rossellini-t (2), Z. Chirac u gjend ndoshta rastësisht në rolin e përfaqësuesit të rezistencës, por do s'do ai e merr përsipër misionin.
Nga ana e saj, administrata amerikane nuk arrin gjithmonë të bindë që kjo luftë është e justifikueshme. Ajo mbetet e ekspozuar ndaj vetos franceze dhe ka pësuar, një pas një, dy mynxyra diplomatike në Këshillin e Sigurimit: në 4 shkurt fillimisht, me dështimin e paraqitjes së "provave" kundër Irakut nga Z. Colin Powell; pastaj në 14 shkurt, me paraqitjen e raporteve më tepër pozitivë të inspetorëve, gjatë së cilës Z. Blix nuk ngurroi të pohonte se shumë nga "provat" kundër Bagdadit të paraqitura nga Z. Powell ishin "të pabaza". Po atë ditë, Z. de Villepin tha: "Ka dhjetë ditë që Z. Powell ka evokuar lidhje të supozuara midis Al-Qaidas dhe regjimit të Bagdadit. Në stadin aktual të kërkimeve dhe informacioneve tona dhe të aleatëve tanë, asgjë nuk na lejon të pranojmë se ekzistojnë të tilla lidhje."
Mirëpo, vendosja e lidhjeve midis rrjetit të Bin Ladenit dhe regjimit të Z. Sadam Husein është vendimtar për të përligjur këtë konflikt. Në veçanti para syve të opinionit publik amerikan që ka mbetur i shokuar nga atentatet e urryera të 11 shtatorit 2001.
Fakti që asnjë argument i vërtetueshëm nuk duket se e mbështet këtë luftë, bën që kaq e kaq qytetarë të mobilizohen kudo kundër saj. Dhe është e pamundur të mos pyesësh veten rreth motiveve të vërteta të Shteteve të Bashkuara. Pa asnjë dyshim, motivet janë, të paktën, tre.
I pari është shqetësimi, i kthyer në ide fikse që nga 11 shtatori 2001, për të shmangur çdo puqje midis një "Shteti horr" dhe "terrorizmit ndërkombëtar". Qysh prej 1997-s. Z. William Cohen, sekretar i mbrojtjes së presidentit Clinton, deklaronte: "Ka shumë mundësi që aktorë rajonalë, ushtri të tipit të tretë, grupe terroriste e madje sekte fetare të kërkojnë të fitojnë një fuqi të shpërpjesëtuar, nëpërmjet blerjes dhe përdorimit të armëve të shkatërrimit masiv." Në një komunikatë të përhapur në 11 janar 1999, Z. Bin Laden pranonte se kjo mundësi ishte shumë e vërtetë: "Unë nuk e konsideroj si një krim të kërkosh të kesh armë bërthamore, kimike dhe biologjike." Dhe Z. George W. Bush bëri të ditur se ky eventualitet nuk i shqitej: "Ne kemi frikë se mos terroristët gjejnë një Shtet të jashtëligjshëm që do mund t'u siguronte teknologji për të vrarë."
Ky "Shtet i jashtëligjshëm", në mendjen e presidentit të Shteteve të Bashkuara, nuk është tjetër, veçse Iraku. Që këtej rrjedh teoria e "luftës parandaluese", e përcaktuar në 20 shtator 2002, e që z. James Woolsey, ish-drejtor i CIA-s, e përmblodhi në këtë mënyrë: "Doktrina e re e lindur nga kjo betejë asimetrike kundër terrorit është ajo e "zhbindjes paraprake" ose e "luftës parandaluese". Meqë terroristët kanë gjithmonë përparësinë e të sulmuarit në fshehtësi kudo qoftë e kurdo qoftë, e vetmja mbrojtje konsiston në kapjen tani, kudo ku ata ndodhen, para se të mund të kurdisin goditjen e tyre." Kuptohet, asnjë autorizim i Kombeve të Bashkuara nuk do kërkohet.
Motivi i dytë, jo i pohuar, është kontrolli i Gjirit Arabo-Persik dhe i burimeve të tij me hidrokarbure. Më shumë se dy të tretat e rezervave botërore të njohura të naftës gjenden të përqendruara në nëntokën e disa shteteve të shtrira buzë Gjirit: Iran, Irak, Kuvajt, Arabi Saudite, Katar dhe Emiratet e Bashkuara Arabe. Për vendet e zhvilluara, e sidomos për Shtetet e Bashkuara të Amerikës, shpenzues të mëdhenj energjish, ky rajon luan një rol kryesor dhe mban njërin nga çelësat themelorë të zhvillimit të tyre të gjithanshëm dhe mënyrës së tyre të të jetuarit.
Çdo ndërhyrje kundër vendeve të Gjirit konsiderohet, pra, si një kërcënim për "interesat jetike" të Shteteve të Bashkuara. Që nga viti 1980, në një fjalim të tij, presidenti James Carter, Çmimi Nobel për Paqen 2002, përkufizonte doktrinën amerikane për këtë rajon: "Çdo përpjekje nga ana e cilësdo fuqi të huaj për të marrë kontrollin e rajonit të Gjirit Persik do konsiderohet si një sulm ndaj interesave jetike të Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Dhe ky sulm do sprapset më të gjitha mjetet e domosdoshme, përfshirë forcën ushtarake."
I kontrolluar nga britanikët që nga mbarimi i luftës së Parë Botërore dhe shpërbërja e Perandorisë Otomane, rajoni i Gjirit ka përjetuar rritjen e ndikimit amerikan nga viti 1945 e këtej. Megjithatë, dy vende të rëndësishëm i shpëtojnë zotërimit të Uashingtonit: Irani, që nga revolucioni islamik i 1979-s, dhe Iraku, që nga pushtimi i Kuvajtit, në 1990. Edhe Arabia Saudite është bërë e dyshuar që prej atentateve të 11 shtatorit 2001, për arsye të lidhjeve të saj me islamizmin militant dhe ndihmës financiare që i paskëshin dhënë sauditët rrjetit Al-Qaida. Uashingtoni mendon se nuk mund të lejojë humbjen e një guri shahu të tretë në rajonin e Gjirit, dhe akoma më pak të humbë nga rëndësia e Arabisë Saudite. Që këtej vjen tundimi për të pushtuar, nën pretekste të rremë, Irakun, dhe për të rimarrë kontrollin e rajonit.
Përtej vështirësive ushtarake, administrimi, me forcat pushtuese amerikane, i një Iraku të çliruar prej Sadam Huseinit nuk do të jetë i lehtë. Në kohën kur ishte i qartë, Z. Colin Powell peshonte vështirësinë e ndërlikuar: "Ne kot e kemi që përçmojmë Sadamin për atë që ka bërë, Shtetet e Bashkuara nuk kishin asnjë dëshirë të shkatërronin vendin e tij. Në rrjedhë të dhjetë vjetëve të fundit, Irani, dhe jo Iraku, ka qenë kundërshtari ynë i madh në Lindjen e Mesme. Ne donim që Iraku të vazhdonte t'i bënte kundërpeshë Iranit. Arabia Saudite nuk donte që shitët të merrnin pushtetin në jug të Irakut. Edhe turqit nuk donin që në veri kurdët të bashkoheshin me atë që mbetej nga Iraku. (…) Shtetet arabe nuk donin që Iraku të pushtohet dhe shpërbëhet. Një Irak i ndarë në grupe sune, shite dhe kurde nuk do të ndihmonte në stabilitetin që ne dëshërojmë të ketë në Lindjen e Mesme. I vetmi mjet për ta shmangur këtë do kish qenë mposhtja dhe pushtimi i atij kombi të largët me njëzet milionë banorë. Unë nuk mendoj se kjo është ajo që amerikanët uronin." Megjithatë, kjo është ajo që uron tani presidenti Bush…
Motivi i tretë i papohuar i kësaj lufte është afirmimi i hegjemonisë së Shteteve të Bashkuara mbi botën. Ekipi i ideologëve që rrethon Z. George W. Bush (ZZ. Cheney, Rumsfeld, Wolfowitz, Perle, etj.) e ka teorizuar që prej shumë kohe këtë ngjitje drejt fuqisë imperiale të Shteteve të Bashkuara. Po këta njerëz, në vitet 1980, rrethonin presidentin Bush, plakun. Ishte mbarimi i luftës së ftohtë dhe, në të kundërt të shumicës së strategëve që lëvdonin një lehtësim të instrumentit ushtarak, ata inkurajonin riorganizimin e forcave ushtarake dhe ndihmën me tepri të teknologjive të reja, me qëllim që t'i rikthenin luftës karakterin e saj prej instrumenti të politikës së jashtme.
Në atë kohë, tregon një dëshmitar, "sindroma e Vietnamit ishte ende e gjallë. Ushtarakët nuk donin t'i drejtoheshin forcës edhe sikur e gjithë bota të ishte dakord. Kushtet e vendosura kërkonin praktikisht një referendum kombëtar para se të mund të përdorej forca. Asnjë shpallje lufte nuk ishte e mundur pa një ngjarje katalizuese, e tillë si Pearl Harbor". Megjithëkëtë, ky ekip fajkojsh, me ndihmën tanimë të gjeneralit Colin Powell, arriti të nisë, në dhjetor 1989, pa pëlqimin e Kongresit, as atë të Kombeve të Bashkuara, pushtimin e Panamasë dhe përmbysjen e gjeneral Noriegas.
Po këta njerëz udhëhoqën pastaj luftën e Gjirit, gjatë së cilës forcat e armatosura të Shteteve të Bashkuara kryen një demonstrim superfuqie ushtarake që habiti botën.
Të ardhur në pushtet në janar të 2001-shit, këta ideologë i quajtën atentatet e 11 shtatorit si "ngjarjen katalizuese" të pritur prej shumë kohe. Tashmë asgjë nuk duket se mund t'i frenojë. Me mënyrën e Patriot Act, ata pajisën pushtetet publike me një instrument të frikshëm lirizhdukës; ata premtuan "të asgjësojnë terroristët", propozuan teorinë e "luftës globale kundër terrorizmit ndërkombëtar", pushtuan Afganistanin, përmbysën regjimin e talibanëve dhe projektuan forca luftimi në Kolumbi, Gjeorgji, Filipine… Ata përcaktuan, pastaj, doktrinën e "luftës parandaluese" dhe justifikuan, me mbështetjen e propagandës dhe helmit, këtë luftë kundër Irakut.
Ata pranojnë që Uashingtoni të përqendrohet mbi vendet e vërteta të fuqisë në këtë kohë globalizmi liberal: G7, FMN, OMC, Banka Botërore… Por ata urojnë t'i nxjerrin pak nga pak Shtetet e Bashkuara nga suaza politike shumëpalëshe. Prandaj ata e shtynë presidentin Bush të denonconte protokollin e Kiotos rreth pasojave të serrës, traktatin për raketat balistike, traktatin për ngritjen e një Gjykate penale ndërkombëtare, traktatin për minat antinjeri, protokollin për armët biologjike, marrëveshjen për armët e kalibrit të vogël, traktatin për ndalimin e plotë të armëve bërthamore, e madje edhe konventat e Gjenevës për të burgosurit e luftës përsa i përket të burgosurve të burgut të Guantanamos. Hapi i ardhshëm do jetë refuzimi i arbitrazhit të Këshillit të Sigurimit, çka do ta kanoste me vdekje sistemin e Kombeve të Bashkuara.
Ca nga ca, në emër të idealeve të larta - lirisë, demokracisë, shkëmbimit të lirë, qytetërimit -, këta ideologë ecin kështu drejt shndërrimit të Shteteve të Bashkuara në Shtet ushtarak të një tipi të ri. Dhe rifillojnë ambicjen e të gjitha perandorive: të riskicojnë botën, të ricaktojnë kufijtë, të qytetërojnë popullatat.
Kolonialistët e dikurshëm nuk vepronin ndryshe. Ata "mendonin - kujton historiani Douglas Porch - se përhapja e tregut, e krishtërimit, e shkencës dhe e efektshmërisë së administrimit Perëndimor do t'i shtynin kufijtë e qytetërimit dhe do t'i pakësonin zonat e konfliktit. Falë imperializmit, varfëria do kthehej në prosperitet, egërsia do gjente shpëtim, bestytnia do bëhej dituri, dhe rregulli do vendosej atje ku dikur mbretëronin vetëm rrëmuja dhe barbaria".
Për të shmangur këtë rrjedhojë të hidhur, Franca dhe Gjermania, në emër të një ideje të caktuar për Bashkimin Europian, zgjodhën t'i bëjnë kundërpeshë - jo armiqësore - Shteteve të Bashkuara në gjirin e OKB-së. "Ne jemi të bindur - pohoi Z. de Villepin - se duhet një botë shumëpolëshe dhe se një fuqi e vetme nuk mund të sigurojë rendin e botës."
Skica e një bote të re po ravijëzohet. Në të cilën një pol i dytë fuqie do mund të formohej qoftë nga Bashkimi Europian, nëse di të mblidhet, qoftë nga një aleancë e padëgjuar Paris-Berlin-Moskë, apo nga të tjera konfigurime të ndryshme (Brazil-Afrikë e Jugut-Indi-Meksikë). Nisma franko-gjermane përbën një përçapje historike që e nxjerr më në fund Europën nga gjashtëdhjetë vjet frikë dhe i lejon të rizbulojë vullnetin politik. Një përçapje kjo aq e guximshme, saqë ka zbuluar, nga kontrasti, qëndrimin e dobët të disa vendeve europiane (Britani e Madhe, Spanjë, Itali, Poloni…) për shumë kohë të vasalizuara.
Shtetet e Bashkuara po fillonin të vendoseshin në rehatinë e një bote njëpolëshe të dominuar nga forca e instrumentit të tyre ushtarak. Lufta kundër Irakut duhej të shërbente për të afirmuar fuqinë e tyre të re imperiale. Franca dhe Gjermania erdhën t'u kujtojnë se në fushë të fuqisë katër faktorë janë vendimtarë: ai politik, ideologjik, ekonomik dhe ushtarak. Globalizmi bëri të besohet se vetëm ideologjia (liberale) dhe ekonomia përbënin faktorët themelorë. Dhe se dy të tjerët (politika dhe faktori ushtarak) ishin bërë dytësorë. Ky ishte një gabim.
Në riorganizimin e ri të botës që po nis, Shtetet e Bashkuara mbështeten tashmë mbi faktorin ushtarak (dhe atë mediatik). Franca dhe Gjermania, nga ana tjetër, mbi faktorin politik. Për të përballur problemet që mbytin njerëzimin, këto shtete vënë bast për paqen e përhershme. Presidenti Bush dhe shpura e tij për luftën e përhershme…
Përktheu: Diogjen Vozi
(1) Që prej mëse njëzet vjetësh, Egjipti, që merr çdo vit rreth 3 miliardë dollarë ndihmë nga SHBA (pothuajse sa Izraeli), ndalon çdo lloj manifestimi në rrugë, opozita është shtypur egërsisht (ka më shumë se 20 000 të burgosur politikë…), homoseksualët dënohen me ndëshkime të rënda. Gjenarali Hosni mubarak, në pushtet që prej njëzet e dy vjetësh, mendon t'ia dorëzojë presidencën birit të tij… Kjo diktaturë, megjithëkëtë, është cilësuar, në mediat e mëdha amerikane dhe franceze, si "regjim i moderuar", dhe diktatori është konsideruar si krejtësisht i frekuentueshëm…
(2)Në filmin Gjeneral della Rovere (1959), Roberto Rossellini tregon historinë e një batakçiu (luajtur nga Vittorio De Sica) i bindur nga pishtuesit nazistë për t'u hequr si gjenerali della Rovere, njëri nga krerët e Rezistencës, me qëllim që të zbulojë emrat e partizanëve, dhe që, pak nga pak, përfundon duke u njëjtësuar pikë për pikë me rolin e tij, saqë bëhet vërtet si partizan i Rezistencës dhe vdes si hero.
(Ignacio RAMONET është kryeredaktori i Le Monde Diplomatique
Ignacio RAMONET
(Le Monde Diplomatique)
E ndiejmë, në këtë çështjen e Irakut, se diçka themelore është duke u luajtur. Sinjale ndizen gjithkund, tërësia e arkitekturës ndërkombë-tare plasaritet, OKB-ja është e përçarë, Bashkimi Europian i ndarë, NATO-ja e frakturuar… Të bindur se mekanizmi i prodhimit të fatkeqësive ka nisur sërish të lëvizë, dhjetë milionë njerëz kanë protestuar nëpër rrugët e qyteteve të botës në 15 shkurt 2003...
...Ata e refuzojnë rikthimin e brutalitetit të politikës ndërkombëtare, me përdhunat e saj të skajshme, pasionet dhe urrejtjet e saj.
Këto frikëra kolektive shprehen në formë pyetjesh të ankthshme: përse kjo luftë kundër Irakut? Përse tani? Çfarë synimesh po ndjekin Shtetet e Bashkuara? Përse Franca dhe Gjermania u kundërvihen me kaq energji? Çfarë situate të re zbulon ky konflikt në fushë të politikës së jashtme? Çfarë ndryshimesh paralajmëron ai në ekuilibrat e mëdhenj të botës?
Shumë njerëz mendojnë se arsyet e vërteta të kësaj lufte mbeten enigmatike. Megjithë dëshirën më të mirë, ata që shqyrtojnë argumentat e njëpasnjëshëm të Uashingtonit qëndrojnë skeptikë. Autoritetet amerikane nuk kanë arritur të bindin për domosdoshmërinë e kësaj lufte. Dhe këmbëngulja e tyre për të theksuar justifikime të dobëta e bën opinionin ndërkombëtar edhe më dyshues.
Cilat janë argumentat zyrtarë? Gjithsej shtatë, këto argumenta u shpallën në raportin "Një dekadë mashtrimi dhe sfide", paraqitur nga presidenti George W. Bush përpara Këshillit të Sigurimit të OKB-së në 12 shtator 2002. Ky tekst prej njëzet e dy faqesh sjell tre qortimet kryesore: Bagdadi nuk i kishte respektuar gjashtëmbëdhjetë rezolutat e Kombeve të Bashkuara; Iraku kishte apo kërkonte të kishte armë të shkatërrimit masiv (nukleare, bilogjike, kimike) dhe raketa balistike; së fundi, ai ishte fajtor për shkeljen e të drejtave të njeriut (tortura, dhunë, ekzekutime pa gjyq).
Katër akuzat e tjera kanë të bëjnë me terrorizmin (Bagdadi strehonte organizata palestineze dhe i jepte 25 000 dollarë famililjes së secilit prej autorëve kamikazë kundër Izraelit); të burgosurit e luftës (nga të cilët një pilot amerikan); pasuritë e konfiskuara gjatë pushtimit të Kuvajtit (vepra arti dhe lëndë ushtarake); shmangie nga programi "Naftë kundër ushqimit".
Të gjitha këto qortime bënë që Këshilli i Sigurimit të votonte në njëzëri, në 8 nëntor 2002, rezolutën 1441, e cila cakton "një regjim inspektimi të përforcuar me qëllim kryerjen në mënyrë të plotë e të vërtetuar të procesit të çarmatimit".
A janë këto argumenta të frikshme gjer në atë pikë sa gjithë vendet ta konsiderojnë Irakun si problemin numër një të botës? A e bëjnë këto argumenta Irakun kërcënimin më të tmerrshëm për njerëzimin? A justifikojnë ato, tek e fundit, një luftë me shtrirje të gjerë?
Këtyre tri pyetjeve, Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe ndonjë nga miqtë e tyre (Britania e Madhe, Australia, Spanja…) u përgjigjen në mënyrë pohuese. Pa pritur dritën jeshile të çfarëdo instance ndërkombëtare, autoritetet e Uashingtonit (dhe të Londrës) dërguan me ngut në kufijtë e Irakut një forcë ushtarake të frikshme prej rreth 200 000 vetësh, të pajisur me një fuqi kolosale shkatërruese.
Përkundrazi, të njëjtave pyetje, të tjera vende perëndimore (Franca, Gjermania, Belgjika…) dhe një pjesë e rëndësishme e opinionit botëror iu përgjigjën me një "jo" të trefishtë. Ata e njohin rëndësinë e qortimeve, por gjykojnë që të njëtat akuza - mosrespektim i rezolutave të OKB-së, shkelje të të drejtave të njeriut dhe mbajtje armësh të shkatërrimit masiv - do mund të shpreheshin edhe ndaj vendesh të tjerë të botës, duke nisur nga Pakistani dhe Izraeli, aleatë të afërt të SHBA, kundër të cilëve as që mendon kush të shpallë luftë. Ata vërejnë, gjithashtu, se për shumë diktatura të tjera mike të Shteteve të Bashkuara - Arabi Saudite, Egjipt (1), Tunizi, Pakistan, Turkmenistan, Uzbekistan, Guineja Ekuatoriale, etj., - që shkelin të drejtat e njeriut, Uashingtoni mban heshtje.
Nga ana tjetër, ata vlerësojnë se, i nënshtruar për dymbëdhjetë vjet rresht ndaj një embargoje shkretuese, një kufizimi të sovranitetit të tij ajror dhe një mbikëqyrjeje të përhershme, regjimi irakian nuk duket se përbën një kanosje iminente për fqinjët e tij.
Së fundi, përsa i përket kërkimit të pambarimtë të armëve të pagjetshme, shumë priren të mendojnë, ashtu si Konfuci, se "nuk mund të kapësh një mace të zezë në një dhomë të errët, sidomos nëse aty nuk ka ndonjë mace". Ata janë të mendimit se inspektorët e Komisionit të Kontrollit, Verifikimit dhe Inspektimit të Kombeve të Bashkuara, të udhëhequr nga diplomati suedez Hans Blix, dhe ata të Agjencisë Ndërkombëtare të Energjisë Atomike, të drejtuar nga eksperti egjiptian Mohamed ElBaradei, po bëjnë progrese të qëndrueshme, që i dëshmojnë raportet e paraqitura përpara Këshillit të Sigurimit, e se kjo do duhej të lejonte arritjen e qëllimit të kërkuar - çarmatimin e Irakut - pa thirrur në ndihmë luftën.
Ngaqë e ka bërë të vetin këtë arsyetim gjykimi të shëndoshë dhe ngaqë ka ditur të shprehë nëpërmjet zërit të ministrit të tij të punëve të jashtme, Z. Dominique de Villepin, në selinë e Kombeve të Bashkuara, presidenti francez, Z. Jacques Chirac, mishëron, në sytë e atyre që përmes botës e kundërshtojnë këtë luftë, qëndresën përballë epërsisë amerikane. Ky kostum është padyshim pak i gjerë, por është e pamohueshme që presidenti i Republikës Franceze ka fituar në disa javë një popullaritet ndërkombëtar që pak drejtues francezë kanë njohur përpara tij. Ashtu si personazhi i gjeneral della Roveres në filmin e famshëm të Roberto Rossellini-t (2), Z. Chirac u gjend ndoshta rastësisht në rolin e përfaqësuesit të rezistencës, por do s'do ai e merr përsipër misionin.
Nga ana e saj, administrata amerikane nuk arrin gjithmonë të bindë që kjo luftë është e justifikueshme. Ajo mbetet e ekspozuar ndaj vetos franceze dhe ka pësuar, një pas një, dy mynxyra diplomatike në Këshillin e Sigurimit: në 4 shkurt fillimisht, me dështimin e paraqitjes së "provave" kundër Irakut nga Z. Colin Powell; pastaj në 14 shkurt, me paraqitjen e raporteve më tepër pozitivë të inspetorëve, gjatë së cilës Z. Blix nuk ngurroi të pohonte se shumë nga "provat" kundër Bagdadit të paraqitura nga Z. Powell ishin "të pabaza". Po atë ditë, Z. de Villepin tha: "Ka dhjetë ditë që Z. Powell ka evokuar lidhje të supozuara midis Al-Qaidas dhe regjimit të Bagdadit. Në stadin aktual të kërkimeve dhe informacioneve tona dhe të aleatëve tanë, asgjë nuk na lejon të pranojmë se ekzistojnë të tilla lidhje."
Mirëpo, vendosja e lidhjeve midis rrjetit të Bin Ladenit dhe regjimit të Z. Sadam Husein është vendimtar për të përligjur këtë konflikt. Në veçanti para syve të opinionit publik amerikan që ka mbetur i shokuar nga atentatet e urryera të 11 shtatorit 2001.
Fakti që asnjë argument i vërtetueshëm nuk duket se e mbështet këtë luftë, bën që kaq e kaq qytetarë të mobilizohen kudo kundër saj. Dhe është e pamundur të mos pyesësh veten rreth motiveve të vërteta të Shteteve të Bashkuara. Pa asnjë dyshim, motivet janë, të paktën, tre.
I pari është shqetësimi, i kthyer në ide fikse që nga 11 shtatori 2001, për të shmangur çdo puqje midis një "Shteti horr" dhe "terrorizmit ndërkombëtar". Qysh prej 1997-s. Z. William Cohen, sekretar i mbrojtjes së presidentit Clinton, deklaronte: "Ka shumë mundësi që aktorë rajonalë, ushtri të tipit të tretë, grupe terroriste e madje sekte fetare të kërkojnë të fitojnë një fuqi të shpërpjesëtuar, nëpërmjet blerjes dhe përdorimit të armëve të shkatërrimit masiv." Në një komunikatë të përhapur në 11 janar 1999, Z. Bin Laden pranonte se kjo mundësi ishte shumë e vërtetë: "Unë nuk e konsideroj si një krim të kërkosh të kesh armë bërthamore, kimike dhe biologjike." Dhe Z. George W. Bush bëri të ditur se ky eventualitet nuk i shqitej: "Ne kemi frikë se mos terroristët gjejnë një Shtet të jashtëligjshëm që do mund t'u siguronte teknologji për të vrarë."
Ky "Shtet i jashtëligjshëm", në mendjen e presidentit të Shteteve të Bashkuara, nuk është tjetër, veçse Iraku. Që këtej rrjedh teoria e "luftës parandaluese", e përcaktuar në 20 shtator 2002, e që z. James Woolsey, ish-drejtor i CIA-s, e përmblodhi në këtë mënyrë: "Doktrina e re e lindur nga kjo betejë asimetrike kundër terrorit është ajo e "zhbindjes paraprake" ose e "luftës parandaluese". Meqë terroristët kanë gjithmonë përparësinë e të sulmuarit në fshehtësi kudo qoftë e kurdo qoftë, e vetmja mbrojtje konsiston në kapjen tani, kudo ku ata ndodhen, para se të mund të kurdisin goditjen e tyre." Kuptohet, asnjë autorizim i Kombeve të Bashkuara nuk do kërkohet.
Motivi i dytë, jo i pohuar, është kontrolli i Gjirit Arabo-Persik dhe i burimeve të tij me hidrokarbure. Më shumë se dy të tretat e rezervave botërore të njohura të naftës gjenden të përqendruara në nëntokën e disa shteteve të shtrira buzë Gjirit: Iran, Irak, Kuvajt, Arabi Saudite, Katar dhe Emiratet e Bashkuara Arabe. Për vendet e zhvilluara, e sidomos për Shtetet e Bashkuara të Amerikës, shpenzues të mëdhenj energjish, ky rajon luan një rol kryesor dhe mban njërin nga çelësat themelorë të zhvillimit të tyre të gjithanshëm dhe mënyrës së tyre të të jetuarit.
Çdo ndërhyrje kundër vendeve të Gjirit konsiderohet, pra, si një kërcënim për "interesat jetike" të Shteteve të Bashkuara. Që nga viti 1980, në një fjalim të tij, presidenti James Carter, Çmimi Nobel për Paqen 2002, përkufizonte doktrinën amerikane për këtë rajon: "Çdo përpjekje nga ana e cilësdo fuqi të huaj për të marrë kontrollin e rajonit të Gjirit Persik do konsiderohet si një sulm ndaj interesave jetike të Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Dhe ky sulm do sprapset më të gjitha mjetet e domosdoshme, përfshirë forcën ushtarake."
I kontrolluar nga britanikët që nga mbarimi i luftës së Parë Botërore dhe shpërbërja e Perandorisë Otomane, rajoni i Gjirit ka përjetuar rritjen e ndikimit amerikan nga viti 1945 e këtej. Megjithatë, dy vende të rëndësishëm i shpëtojnë zotërimit të Uashingtonit: Irani, që nga revolucioni islamik i 1979-s, dhe Iraku, që nga pushtimi i Kuvajtit, në 1990. Edhe Arabia Saudite është bërë e dyshuar që prej atentateve të 11 shtatorit 2001, për arsye të lidhjeve të saj me islamizmin militant dhe ndihmës financiare që i paskëshin dhënë sauditët rrjetit Al-Qaida. Uashingtoni mendon se nuk mund të lejojë humbjen e një guri shahu të tretë në rajonin e Gjirit, dhe akoma më pak të humbë nga rëndësia e Arabisë Saudite. Që këtej vjen tundimi për të pushtuar, nën pretekste të rremë, Irakun, dhe për të rimarrë kontrollin e rajonit.
Përtej vështirësive ushtarake, administrimi, me forcat pushtuese amerikane, i një Iraku të çliruar prej Sadam Huseinit nuk do të jetë i lehtë. Në kohën kur ishte i qartë, Z. Colin Powell peshonte vështirësinë e ndërlikuar: "Ne kot e kemi që përçmojmë Sadamin për atë që ka bërë, Shtetet e Bashkuara nuk kishin asnjë dëshirë të shkatërronin vendin e tij. Në rrjedhë të dhjetë vjetëve të fundit, Irani, dhe jo Iraku, ka qenë kundërshtari ynë i madh në Lindjen e Mesme. Ne donim që Iraku të vazhdonte t'i bënte kundërpeshë Iranit. Arabia Saudite nuk donte që shitët të merrnin pushtetin në jug të Irakut. Edhe turqit nuk donin që në veri kurdët të bashkoheshin me atë që mbetej nga Iraku. (…) Shtetet arabe nuk donin që Iraku të pushtohet dhe shpërbëhet. Një Irak i ndarë në grupe sune, shite dhe kurde nuk do të ndihmonte në stabilitetin që ne dëshërojmë të ketë në Lindjen e Mesme. I vetmi mjet për ta shmangur këtë do kish qenë mposhtja dhe pushtimi i atij kombi të largët me njëzet milionë banorë. Unë nuk mendoj se kjo është ajo që amerikanët uronin." Megjithatë, kjo është ajo që uron tani presidenti Bush…
Motivi i tretë i papohuar i kësaj lufte është afirmimi i hegjemonisë së Shteteve të Bashkuara mbi botën. Ekipi i ideologëve që rrethon Z. George W. Bush (ZZ. Cheney, Rumsfeld, Wolfowitz, Perle, etj.) e ka teorizuar që prej shumë kohe këtë ngjitje drejt fuqisë imperiale të Shteteve të Bashkuara. Po këta njerëz, në vitet 1980, rrethonin presidentin Bush, plakun. Ishte mbarimi i luftës së ftohtë dhe, në të kundërt të shumicës së strategëve që lëvdonin një lehtësim të instrumentit ushtarak, ata inkurajonin riorganizimin e forcave ushtarake dhe ndihmën me tepri të teknologjive të reja, me qëllim që t'i rikthenin luftës karakterin e saj prej instrumenti të politikës së jashtme.
Në atë kohë, tregon një dëshmitar, "sindroma e Vietnamit ishte ende e gjallë. Ushtarakët nuk donin t'i drejtoheshin forcës edhe sikur e gjithë bota të ishte dakord. Kushtet e vendosura kërkonin praktikisht një referendum kombëtar para se të mund të përdorej forca. Asnjë shpallje lufte nuk ishte e mundur pa një ngjarje katalizuese, e tillë si Pearl Harbor". Megjithëkëtë, ky ekip fajkojsh, me ndihmën tanimë të gjeneralit Colin Powell, arriti të nisë, në dhjetor 1989, pa pëlqimin e Kongresit, as atë të Kombeve të Bashkuara, pushtimin e Panamasë dhe përmbysjen e gjeneral Noriegas.
Po këta njerëz udhëhoqën pastaj luftën e Gjirit, gjatë së cilës forcat e armatosura të Shteteve të Bashkuara kryen një demonstrim superfuqie ushtarake që habiti botën.
Të ardhur në pushtet në janar të 2001-shit, këta ideologë i quajtën atentatet e 11 shtatorit si "ngjarjen katalizuese" të pritur prej shumë kohe. Tashmë asgjë nuk duket se mund t'i frenojë. Me mënyrën e Patriot Act, ata pajisën pushtetet publike me një instrument të frikshëm lirizhdukës; ata premtuan "të asgjësojnë terroristët", propozuan teorinë e "luftës globale kundër terrorizmit ndërkombëtar", pushtuan Afganistanin, përmbysën regjimin e talibanëve dhe projektuan forca luftimi në Kolumbi, Gjeorgji, Filipine… Ata përcaktuan, pastaj, doktrinën e "luftës parandaluese" dhe justifikuan, me mbështetjen e propagandës dhe helmit, këtë luftë kundër Irakut.
Ata pranojnë që Uashingtoni të përqendrohet mbi vendet e vërteta të fuqisë në këtë kohë globalizmi liberal: G7, FMN, OMC, Banka Botërore… Por ata urojnë t'i nxjerrin pak nga pak Shtetet e Bashkuara nga suaza politike shumëpalëshe. Prandaj ata e shtynë presidentin Bush të denonconte protokollin e Kiotos rreth pasojave të serrës, traktatin për raketat balistike, traktatin për ngritjen e një Gjykate penale ndërkombëtare, traktatin për minat antinjeri, protokollin për armët biologjike, marrëveshjen për armët e kalibrit të vogël, traktatin për ndalimin e plotë të armëve bërthamore, e madje edhe konventat e Gjenevës për të burgosurit e luftës përsa i përket të burgosurve të burgut të Guantanamos. Hapi i ardhshëm do jetë refuzimi i arbitrazhit të Këshillit të Sigurimit, çka do ta kanoste me vdekje sistemin e Kombeve të Bashkuara.
Ca nga ca, në emër të idealeve të larta - lirisë, demokracisë, shkëmbimit të lirë, qytetërimit -, këta ideologë ecin kështu drejt shndërrimit të Shteteve të Bashkuara në Shtet ushtarak të një tipi të ri. Dhe rifillojnë ambicjen e të gjitha perandorive: të riskicojnë botën, të ricaktojnë kufijtë, të qytetërojnë popullatat.
Kolonialistët e dikurshëm nuk vepronin ndryshe. Ata "mendonin - kujton historiani Douglas Porch - se përhapja e tregut, e krishtërimit, e shkencës dhe e efektshmërisë së administrimit Perëndimor do t'i shtynin kufijtë e qytetërimit dhe do t'i pakësonin zonat e konfliktit. Falë imperializmit, varfëria do kthehej në prosperitet, egërsia do gjente shpëtim, bestytnia do bëhej dituri, dhe rregulli do vendosej atje ku dikur mbretëronin vetëm rrëmuja dhe barbaria".
Për të shmangur këtë rrjedhojë të hidhur, Franca dhe Gjermania, në emër të një ideje të caktuar për Bashkimin Europian, zgjodhën t'i bëjnë kundërpeshë - jo armiqësore - Shteteve të Bashkuara në gjirin e OKB-së. "Ne jemi të bindur - pohoi Z. de Villepin - se duhet një botë shumëpolëshe dhe se një fuqi e vetme nuk mund të sigurojë rendin e botës."
Skica e një bote të re po ravijëzohet. Në të cilën një pol i dytë fuqie do mund të formohej qoftë nga Bashkimi Europian, nëse di të mblidhet, qoftë nga një aleancë e padëgjuar Paris-Berlin-Moskë, apo nga të tjera konfigurime të ndryshme (Brazil-Afrikë e Jugut-Indi-Meksikë). Nisma franko-gjermane përbën një përçapje historike që e nxjerr më në fund Europën nga gjashtëdhjetë vjet frikë dhe i lejon të rizbulojë vullnetin politik. Një përçapje kjo aq e guximshme, saqë ka zbuluar, nga kontrasti, qëndrimin e dobët të disa vendeve europiane (Britani e Madhe, Spanjë, Itali, Poloni…) për shumë kohë të vasalizuara.
Shtetet e Bashkuara po fillonin të vendoseshin në rehatinë e një bote njëpolëshe të dominuar nga forca e instrumentit të tyre ushtarak. Lufta kundër Irakut duhej të shërbente për të afirmuar fuqinë e tyre të re imperiale. Franca dhe Gjermania erdhën t'u kujtojnë se në fushë të fuqisë katër faktorë janë vendimtarë: ai politik, ideologjik, ekonomik dhe ushtarak. Globalizmi bëri të besohet se vetëm ideologjia (liberale) dhe ekonomia përbënin faktorët themelorë. Dhe se dy të tjerët (politika dhe faktori ushtarak) ishin bërë dytësorë. Ky ishte një gabim.
Në riorganizimin e ri të botës që po nis, Shtetet e Bashkuara mbështeten tashmë mbi faktorin ushtarak (dhe atë mediatik). Franca dhe Gjermania, nga ana tjetër, mbi faktorin politik. Për të përballur problemet që mbytin njerëzimin, këto shtete vënë bast për paqen e përhershme. Presidenti Bush dhe shpura e tij për luftën e përhershme…
Përktheu: Diogjen Vozi
(1) Që prej mëse njëzet vjetësh, Egjipti, që merr çdo vit rreth 3 miliardë dollarë ndihmë nga SHBA (pothuajse sa Izraeli), ndalon çdo lloj manifestimi në rrugë, opozita është shtypur egërsisht (ka më shumë se 20 000 të burgosur politikë…), homoseksualët dënohen me ndëshkime të rënda. Gjenarali Hosni mubarak, në pushtet që prej njëzet e dy vjetësh, mendon t'ia dorëzojë presidencën birit të tij… Kjo diktaturë, megjithëkëtë, është cilësuar, në mediat e mëdha amerikane dhe franceze, si "regjim i moderuar", dhe diktatori është konsideruar si krejtësisht i frekuentueshëm…
(2)Në filmin Gjeneral della Rovere (1959), Roberto Rossellini tregon historinë e një batakçiu (luajtur nga Vittorio De Sica) i bindur nga pishtuesit nazistë për t'u hequr si gjenerali della Rovere, njëri nga krerët e Rezistencës, me qëllim që të zbulojë emrat e partizanëve, dhe që, pak nga pak, përfundon duke u njëjtësuar pikë për pikë me rolin e tij, saqë bëhet vërtet si partizan i Rezistencës dhe vdes si hero.
(Ignacio RAMONET është kryeredaktori i Le Monde Diplomatique
Djalepopulli
Primus registratum
Re: IRAQ
Miqte e mi.
Kur nuk e keni nje pergjigje ne koke beni ate qe Presidenti Wilson bente tre here ne dite. Gjunjezohuni te perhumbur para zotit the thoni nje lutje per Ameriken. Shtoni edhe Shqiperine. Mos harroni te gjithe ju qe sot e shani Ameriken se ishte Amerika ajo qe e beri Shqiperine shtet dhe ishte Europa ajo qe e ndau. Me thoni cfare interesash kishte Amerika atehere??
Ishte Amerika ajo qe u dha fund vuajtjeve te popullit Kosovar. Jo sepse kishte interesa por sepse kishte ZEMER.
Cdo here qe Amerika eshte futur ne lufte ajo ka ndihmuar dhe rindertuar. Kujtoni planin marshall per Evropen.
Nuk ka nevoje Amerika per Boten. Ajo prodhon 60% te te gjithe productit Boteror. Ka nevoje kjo bote per ameriken. Neqoftese Amerika nuk do te luftonte te gjithe evropianet e sotem dot te nderonin HAIL ose do te ishin Sapun ose Mbulesa abazhuri.
Te lutem Perendi ndihmoje dhe mbroje Shqiperine dhe AMERIKEN. Te lutem mbaji ne pellembe te dores te gjithe ushtaret AMERIKANE dhe SHQIPTARE qe sot ose neser do te luftojne me Kriminelet dhe nazistet e kohes sone.
Dhe ne fund nje keshille per francezet, Gjermanet dhe kelyshet e tyre "Paqesore". Mos kerkoni ndihmen e Amerikes neser kur ju te jeni ne frontin e luftes.
Vdekje komunistave dhe teroristeve.
Zoti e bekofte Ameriken dhe Shqiperine.
Miqte e mi.
Kur nuk e keni nje pergjigje ne koke beni ate qe Presidenti Wilson bente tre here ne dite. Gjunjezohuni te perhumbur para zotit the thoni nje lutje per Ameriken. Shtoni edhe Shqiperine. Mos harroni te gjithe ju qe sot e shani Ameriken se ishte Amerika ajo qe e beri Shqiperine shtet dhe ishte Europa ajo qe e ndau. Me thoni cfare interesash kishte Amerika atehere??
Ishte Amerika ajo qe u dha fund vuajtjeve te popullit Kosovar. Jo sepse kishte interesa por sepse kishte ZEMER.
Cdo here qe Amerika eshte futur ne lufte ajo ka ndihmuar dhe rindertuar. Kujtoni planin marshall per Evropen.
Nuk ka nevoje Amerika per Boten. Ajo prodhon 60% te te gjithe productit Boteror. Ka nevoje kjo bote per ameriken. Neqoftese Amerika nuk do te luftonte te gjithe evropianet e sotem dot te nderonin HAIL ose do te ishin Sapun ose Mbulesa abazhuri.
Te lutem Perendi ndihmoje dhe mbroje Shqiperine dhe AMERIKEN. Te lutem mbaji ne pellembe te dores te gjithe ushtaret AMERIKANE dhe SHQIPTARE qe sot ose neser do te luftojne me Kriminelet dhe nazistet e kohes sone.
Dhe ne fund nje keshille per francezet, Gjermanet dhe kelyshet e tyre "Paqesore". Mos kerkoni ndihmen e Amerikes neser kur ju te jeni ne frontin e luftes.
Vdekje komunistave dhe teroristeve.
Zoti e bekofte Ameriken dhe Shqiperine.