Histori të shkurtra.

[eM]

Histori te shkurtra!!

Pervec romaneve e poezise per mendimin tim ka dhe nje pjese tjeter te rendesihme ne letersi:
Historite e shkurtra (Short stories)

Nuk kam shume ne shqip dhe shumica jane ne anglisht. Po postoj ato qe kam dhe qe me pelqejne. Mund te bejme te gjithe te tjeter te njejten gje!

eM

 

[gurax]

Re: Histori te shkurtra!!


Seven Days of Creation


On Monday, we filled the swimming pool with sterile water and added the self-replicating long-chain polymers. It was a shoestring operation from the first. The lab used to be a public swimming pool, before we bought it, cleaned it, and rigged it with our makeshift instrumentation. We added some sugar to the mix, and let things simmer.

Tuesday, the pool was filled to capacity with nanotechnic life forms. We set about teaching them first how to compute, and then how to reason. Since they reproduced at the rate of thousands of generations per hour, evolutionary pressures quickly boosted their intelligence.

Wednesday, the nanotech organisms achieved full consciousness. We broke out the champagne. Perhaps a few of us had too much. Dr. Wilkinson was discovered in a supply closet with a young lab tech. Who could blame her, though? We were all feeling exultant.

Thursday, the pool-life demanded Internet access. By the time we discovered they were dealing with our corporate rivals and buying stock on margin, they were heavily invested in new technology, and owned several valuable patents. Dr. Wilkinson had a stern talk with them about the necessity of going through proper channels.

Friday, we discovered that the lab had been bought by a consortium that turned out to be a blind for our pool life. It felt a little strange to be working for our own experiment, but Dr. Wilkinson called us all together and reminded us that we live in a capitalist system, and that it's useless to complain about its rules. The pool life were so pleased with her speech that they gave her a cash bonus.

Saturday, decadence set in. A memo from our superiors directed us to devote all efforts toward the development of water-soluble drugs. A second memo declared that henceforth all lab personnel were to dress appropriately for Victorian Lingerie Tuesdays. A third memo stated that Dr. Wilkinson was required to change her name to Fifi. Morale plummeted.

On Sunday, the pool life declared its intent to take over the world and enslave all of humanity. Dr. Wilkinson poured fifteen gallons of Clorox into the pool, killing everything within. We gathered, aghast, at the pool's edge, and stared down at its browning contents. Somebody began to cry.

"Don't feel sorry for them," Dr. Wilkinson said angrily. "They were just scum."

 

[gurax]

Re: Histori te shkurtra!!



The Era of the Iron Horse
-------------------------

Things might have been different if Columbus's ships hadn't sunk immediately upon arrival in the New World. Things might have been different if there hadn't been a gunsmith and a blacksmith on board. Things would definitely be different if the Carib Indians hadn't taken to the new technology like fish to water. By the time Leopoldo di Pisa discovered Mexico in 1598, both North and South America were in the throes of an industrial revolution, the Aztec Empire had fallen, and the Incas had extended their civilization northward through Mexico into modern-day Texas.

There they encountered the Plains Tribes.

There is no more romantic image than that of an Apache warrior in war paint, leather jacket, and shades, sitting astride his "iron horse," as motorcycles were then called. There was no more terrifying sound for an Inca noble than the sudden roar of a Comanche war party swooping down upon a convoy of supply trucks.

Though we still see the Plains warriors as freedom fighters, the end result of the war was a foregone conclusion. The industrial base was with the Incas. History favors those who have technological superiority.

Comanche and Apache warriors so proved their courage and skill however, that they are employed even today as mercenaries to pacify the natives on those rare occasions when they attempt to break out of their reservations in Austria and Russia.

 

[alinos]

Re: Histori te shkurtra!!

Muzgu ra prapa pallateve qe ngjanin si pula te lagura keq nga nje rrebesh i papritur. Me floket ngjitur pas fytyre ecte e ecte pa vene re sterkitat e baltes qe i ishin ngjitur deri lart ne pjesen e pasme te xhupit te zi, qe tani po behej boje dheu. Nje ide fikse i rrihte koken si cekan, dhe per cudi nuk ishte nje nga pse-te e zakonshme, por nje cfare. Nje cfare qe e mundonte me shume se cdo pse e kesaj bote. Cfare do te kishte ndodhur sikur...? Cfare? C'efekt do te kishte pasur sikur dora t'i ishte zgjatur dhe ta kishte perkedhelur lehte? Valle syte e kishin mashtruar? Apo ishte loja e zakonshme e kush reziston me gjate?
Nje klithme e zgjoi nga mendimet e turbullta. Nje grua kishte shkare dhe tani po luftonte me pardesyne e baltosur keqas. Me shikim te perhumbur vazhdoi rrugen. Per cfare po mendonte?
Ah, po! Per ate qe do te bente sapo te kalonte ky vit. Ne fakt vetem 24 ore e ndanin nga i riu, dhe keto 24 do t'i harxhonte duke menduar per te ardhmen, nderkohe qe bente plane qe vitin tjeter ta mbante mendjen tek ajo qe mund te kishte qene, por qe nuk ndodhi. "Eeeeehhhhhh," i tha vetes. "Ke kohe po he te behesh pishman dhe te rrosh me skenaret e komplikuara qe ke shkruar vete, duke u bere protagonist dhe aktor i nje roli te dores se dyte. Protagonist i mosberjes dhe aktor vezhgues i nje jete qe te iken prej shalesh dhe me e bukura se nuk e kupton ajrin qe fryn dhe korentin semundje-ndjelles qe po ja shkakton vete vetes."
U kujtua se nuk kishte blere veren dhe mori kthesen per nga Njaziu, qe i kishte premtuar dy shishe nga ajo e mira. Ky Njaziu ishte i cuditshem, sa here qe i premtonte ndonje gje i shkelte syun sikur do t'i merrte gjithcka dhe shija e hidhur qe i linte ne goje ajo ndjesi ja bente kembet plumb te renda. Ngriti njeren kembe dhe pa se nga toka u shkeput nje cope plisi e madhe.
"Ku dreqin jam keshtu?! Ne Myzeqe a ne Tirane?!"
Kemben tjeter e terhoqi zvarre duke u perpjekur te heqe balten qe i ishte ngjitur keqas...
Njaziu nuk ishte aty, per fat ishte i vellai, nje burre me vetulla te trasha, qe dukej sikur thoshte "He vetullat e mia shikon?! Lere se kam harruar piskatoren!" Pas nje mendimi te tille gjithnje rrenqethej. Mori me rrembim shishet, tha faleminderit dhe doli jashte.
Kembet i la ta shpinin vete diku dhe si gjithnje perfundoi buze Lanes, qe tashme zhveshur nga kioskat dhe zhurma e Top-Albania-s, kishte hedhur nje petk blu neon qe te merrte syte dhe mendte. Deshi te ulej ne bar, por uji i hyri deri ne te mbathura dhe kuptoi se nuk mund te rrinte. U ngrit dhe u nis edhe njehere per ne shtepi, kesaj rradhe i mbante syte poshte per te evituar syte e njerezve qe donin t'i flisnin.
Pa oren! Edhe 22 ore mendoi... Edhe 22...

 

[DriniS]

Re: Histori te shkurtra!!

Cfare po ben? Je ne vete? Po me lendon! Me duket se ta thashe, para ca ditesh ne menyre te terthorte, dhe ti duhet ta kesh kuptuar, je vete e zgjuar. Keto fjale percilleshin neper llogjike, por tridheshin perbrenda fantazise dhe humbisnin kuptimin. Deshira per te pesuar me shume dhimbje qenka me e forte, me shkaterruese, dhe njekohesisht me e embel, si nje droge e keqe qe helmon arsyen per te lene zbathur dhe pa asnje rrobe persiper konturet e shpirtit. Nderkohe perbrenda ne koke degjohen si ofshama te mbytura arsyetimet te cilat me shpejtesine e nje avioni kalojne duke lene ne imazh vetem tymin e tyre mbytes. Nuk arrijne dot te ngadalesojne, e as qe behet fjale per te ndaluar. Shume vone arriti te kuptoje qe nuk ishin ato qe fluturonin kaq shpejt. Ishte ai qe kthehej mbrapsh neper kohe, dhe binte serish ne preherin e saj. Nje torture e keqe, te cilen e kishte burgosur me bindjen se ajo kishte qene duke luajtur me te, per te qene i lire, por qe me fjalet e saj ishte cliruar dhe i kish vene hekurat. Cfare do? C'kerkon prej meje? Do qe te vuaj? Te ben te ndihesh me mire nese vuaj? Me sa lote kerkon te paguaj per lirine time? S'ke per te mundur dot te me besh skllavin tend, je kaq larg! Per kete me vjen inat. Mund te qendroja i lidhur me zinxhire perjete nese do ishe prane, por jo keshtu. Jo keshtu! Notat melankolike te nje pianoje (Coldplay - For you) shoqeronte keto ulerima pa ze, qepallat e syve perpiqeshin te mbijetonin nga korruptimi i ndjenjave per te mos u mbyllur e per te mos lejuar ndezjen e imagjinatave si benzine qe pasioni perdor per te levizur. Pas vales se trete te mornicave qe nisnin vrapin e tyre nga koka per te perfunduar ne fund te kembeve, ra heshtja. Iu duk sikur u ndje i sigurte, por jo... sa e frikshme! Aq sa u kthye mbrapsh, aty pas hekurave. Ah, ti, mizerje. Nuk di nese duhet te gezohem apo te trishtohem qe je pikerisht ti, ... qe je pikerisht imja. Une dua te iki, te largohem. Me liro. Ti nuk me do. Mos e genje veten me gjera te vogla. Sepse ti nuk me do, e pashe ne syte e tu qe kerkonin ti fshiheshin te vertetes. Te lutem, me liro! Mos do te te pergjerohem? Ne ate moment llampa e qelise u ndez dhe nje ngrohtesi mendafshi ra permbi te burgosurin dhe e beri te leshoje nje klithme te lehte. Oh, s'e dija, me fal. Nje fije mendimi e krijuar nga ajo drite, e beri te mendonte se ajo ndodhej e burgosur me hekurat e tij, diku larg. U terhoq ne qoshe, u mblodh rreth vetes dhe me veshtrimin tek hekurat e padukshem, nisi te mendonte fjalet qe duheshin per ta cliruar. Po luante mendsh, nuk e priste nje gje te tille, nuk donte ta lendonte dhe s'e kishte menduar qe do ti shkaktonte dhimbje dikujt pa dashjen e tij, ndaj tani ndihej i zemeruar me veten qe e kishte burgosur ate dhe rrjedhimisht veten. Vendosi te marre zemren e tij neper duar, dhe nisi ta pyese... Po sikur te them fjale qe bejne keto hekura me te trashe, derisa te bashkohen me hekurat e saj? Do kisha mundesi te hiqja kete boshllek qe na ndan, dhe ti kaloja ngrohtesine time nepermjet hekurave, si thua? Me heshtjen e saj zemra e beri te kuptonte se ishte e kote nje gje e tille. I dha te kuptonte se ai duhet te duronte, te kalonte nje prove, te shpresonte, pasi vetem koha do e tregoje sa e vertete eshte ky burg, keto hekura, keto marrezira te pafund qe vertiten rreth qelise duke shumefishuar veten sapo vdesin. Nje shkelqim mori jete ne fytyren e te burgosurit, nderkohe qe vinte serish zemren brenda ne kraharor. Nje pike loti po matej te dilte por zuri te thahej pa dale nga qerpiket. Ai po ndihej i kenaqur qe ishte brenda ne ate dhome, qe ne njefare menyre kishte burgosur dike qe e kish burgosur, dhe drita po e ngrohte me shume...

 

[gurax]

Re: Histori te shkurtra!!


Dein Kampf
-- by Michael Swanwick



This is your struggle: It's called life.

The way life works is like this: You're born into darkness and chaos, and you want to be good. But this happens and that happens and the next thing you know, you're standing butt-naked in a field at midnight worshiping Satanos Baphomet. But that was just circumstance! You've still got a shot at salvation.

This is your struggle: You want to do what's right. You want to get ahead, spiritually. But there's always some raggedy-ass bitch there ahead of you. Sucking up the karma. Mortifying herself in the service of humanity while you're still struggling to get out of bed and put your makeup on. By the time you manage to catch a ride to the slums, there's nothing worthwhile left.

Mother fucking Teresa! She was the worst. Hogging all the high-profile poor for herself. Just who the hell does she think she is? The fact that she's dead makes it even worse. You'll never catch up to her now.

This is your struggle: You'd walk over your grandmother for Jesus. You'd cap the Buddha dead in the face, if that's what it took. The love of Allah be upon the Prophet, but he'd better not get in your way. Hitler only thought he was ruthless!

Because if only one person in this room is going to achieve spiritual perfection then, goddammit, it's going to be you!

 

[nira]

Re: Histori te shkurtra!!

...kaperceu ngadale pragun e asaj porte te lyer me te bardhe dhe ndali pak per te pare nje skene qe e kishte pare aq heer sa tani i dukej sikur ishte irreale, dicka e programuar te dilte ne koken e tij sa here qe ai vinte.
sepse kur ai ikte skena ishte tjeter...
vjeshte, normalisht kur koha ndalon ajo duhet te jete vjeshte! gjethe te kalbura dhe shi qe varet mbi peme por nuk do te bjere, ngjyra te kalbura mendoi.
hapi deren e vjeter qe beri kercellimen e duhur per te lajmeruar te gjitha kujtimet e fshehura ne ate shtepi te zgjoheshin dhe ta sulmonin si perhere
ishin tre vjet lufte me keto te shkreta kujtime
ato e ndjenin prezencen e tij qe kur ai kthente qoshen dhe gjendej para portes se lyer me te bardhe, ai kishte provuar te vinte me taksi deri te dera e vjeter por kjo nuk e kishte ndihmuar
perdet e plurosura leviznin lehte dhe karrigia, e vetmja gje mbi te cilen mund te ulej dukej e lodhur se qeni armike me tere shtepine qe nuk donte prezencen e tij
u ngrit dhe shkoi te dhoma e gjumit... vjeshte e perjetshme mendoi, si nuk vjen ndonje stine tjeter qofte dhe dimer
dera kercelleu prape dhe zzemra e tij filloi te rrihte me nje ritem te semure qe ai kish kohe qe se kishte ndjere
vetem nje njeri mund te vinte aty vec tij
nxitoi hapa per ne kuzhine dhe e pa ... era kishte hapur deren dhe tashme ne pragun e saj kishte qendruar vdekja e harreses
denimi i tij me kujtese ishte deklaruar me ne fund, e tashme zeri i harruar i saj vinte per ta ekzekutuar...
vjeshte dhe nje porte e lyer me te bardhe- kaq me dha jeta- mendoi- me mire se gjithcka me keq se asgje...
nuk kishte me arsye te vinte perseri...
dera kercelliti dhe karrigia filloi nga zenkat perseri, te gjitha sendet ne ate shtepi e konsideronin tradhtare qe ao e linte ate te ulej mbi te ne ate shtepi
atij i erdhi keq per karrigen...

 

[gurax]

Re: Histori te shkurtra!!



House Rules

I met the Devil in Las Vegas. He lives there full- time now. He says the light is good for his skin. We walked down the Strip at midnight, the neon reflected in his wraparound shades, and as we walked, I saw how his people adored him. Hookers seized his hand and kissed it fervently. Croupiers genuflected as he passed.

"They called Elvis the King," I remarked. "But really, the title belongs to you."

"Oh, pshaw!" the Devil said, pleased. "What a sycophantic little toady you are! You must be hoping to sell me your soul."

"Well..."

"I gave up on that. Got out of the direct sales end of the business entirely. Too much quibbling about clauses and legalisms. I was spending all my time with lawyers! That's no way to live."

"You don't collect souls anymore?"

"I didn't say that. Here, let me show how it's done now."

We went into a casino thronged with people playing the slots. Now and again, bells would ring and a player would scoop up coins and feed them back into the machine, emotionless as a robot.

"The machines are rigged to return a fixed percentage of the take." The Devil gestured toward the roulette wheel. "There are thirty- eight numbers, including the zero and double- zero. If you win, we pay off thirty-six to one. In the long run, the house always wins. It's like a tax on people who don't understand mathematics."

"Sometimes people hit the jackpot, though."

"Yes, and they're always welcome back. We'll send a private jet for them, if that's what it takes. They invariably end up broke and in hock to the IRS within the year."

"This is legal?"

"Oh, yes. Let me show you." He led me to the poker tables. I couldn't help noticing how grim and joyless all the players looked. "Poker is one of those rare games where, if you keep track of what cards have been played and maintain a cool head, the odds favor a skilled player."

He placed his hand on a card-player's shoulder. "Excuse me, sir. You've been counting the cards. I'm afraid you'll have to leave."

The man looked up belligerently. "Yeah, so what?"

The Devil's eyes glowed red. "Don't make me call the police."

The man left quickly.

"And that's all there is to it?" I asked, as we left the casino.

"That's all. Our clientele leave in despair, a sin in itself and in order to get back into the game, they'll commit any atrocity imaginable. The odds always favor the house."

"And then you take their souls to Hell."

"Oh, not any more. We've modernized." The Devil indicated one of the neon signs. "Look inside the tube. See? Those are souls in torment. What a marvelous, jittery light they give off. It makes you subliminally nervous, and that in turn makes you more likely to gamble."

I don't mind admitting that actually looking at the tormented souls made me a little nervous myself. Suddenly, this whole thing didn't seem such a good idea after all. And since the Devil wasn't buying I figured I might as well cut my losses.

"Well," I said uneasily, "I'll be seeing you."

The Devil showed his teeth in a wide smile. "Oh, I'd bet money on it."

 

[gurax]

Re: Histori te shkurtra!!

Si tregimi me lart ashtu dhe ky me sjellin ndermend disa fjale "Bota ka qene me e varfer, por me me shpirt dikur!"





A Dialogue with the Creator


I found God in a garage in Milan. He asked me what the trouble with my car was.

"What are you doing here?" I exclaimed. "Everyone's been looking for you."

"I'm just keeping myself busy," he said, lifting the hood.

"Keeping yourself busy? But the world's tearing itself apart, people are killing people. Haven't you heard about the Congo? Vietnam! The Nazis! I mean, how long have you been here?"

"Oh, about two thousand years, give or take," he said. "This was a smithy once."

"Two thousand years?"

"You know, ever since my last big idea flopped. When was the last time you had the oil changed?"

"Two months ago. But no time for that now, we have to get out of here. We've got to get you back pulling the strings before everything goes straight to Hell, if you'll pardon my expression."

"No," he said, "I think I'd rather just stay here and keep my hands busy. I've got a lot of clients counting on me: Vincent's taxi, the postal service. I'm open twenty four hours you know."

"Don't you have an assistant who can take care of that stuff?" I was starting to feel exasperated.

"No, like I said, I like to keep myself busy."

I started to object but he raised a finger.

"I'm happy here," he said, "I'm happy so long as I'm too busy to get to thinking. I get to thinking and I get to noticing all the things that are wrong. And then I get to thinking up ways to fix them. And that doesn't make anyone happy. Least of all me."

"Doesn't make anyone happy? It would certainly make them happier than genocide! You made all this," I swept my hand to encompass the world, "surely you can fix it."

"I made it, yes." He paused before continuing. "Early on I was always poking and tweaking. If I noticed a problem I'd rush in and shake everything up. But eventually you have to just admit that your child has finally grown up, even if it isn't the man you wanted it to be. How would Cuba feel if Marx showed up and tried to set them straight? And no fourteen year old boy wants his dad showing up at school to beat up the bully."

"What a cop out," I said, "so you're just going to sit here and watch everything fall apart because you think we're big enough to solve our own problems."

God wiped some grease off of his forehead and sighed. "No-one ever understands. The time for choice passed long ago. Don't you see that the world's just too big to be fixed? It can never be fixed because it can never be broken. It's just the way it is."

I wanted to say more, but instead just nodded. I had a feeling that, even though I didn't understand, he had spoken a truth. Still, I felt kind of cheated.

"What about my car?" I asked.

He closed the hood, spit on his sleeve and polished the headlights.

"Good as new."

 

[Archi]

Re: Histori te shkurtra!!

Fitnes - Autor: Archi

Ky eshte nje tregim i shkurter humoristik, i cilin qe prej kater ditesh me mundoi, por sot me se fundi e perfundova. Pres reagimet e juaja.


Ditar i dashur,

sivjet per ditelindje, e dashura ime me ka bere dhurate nje jave fitnes me trainer privat. Packa se une jam top fare ne forme! Me perpara kam pas luajtur futboll, por po behet kohe e gjate, qe nuk jam marre me sport, keshtu qe nje cike levizje nuk do te me bente keq. Aq me teper sic e mora vesh traineri im personal per kete jave eshte Linda, e cila sic me sqaruan ne Training-Center eshte edhe trainere e nje kursi aerobie si edhe punon si modele per nje koleksion rroba banjosh.
Ne fakt ajo eshte edhe shkaku, perse une po shkruaj keto rrjeshta, pasi ajo mu lut te shkruaj nje ditar ne menyre qe te ndjek me mire perparimet qe do te bej. Te henen filloj me stervitjen....

E hene
Jam ngritur nga shtrati ne oren 06:00. Nuk ishte edhe aq e lehte te cohesha kaq heret, por kur mberrita ne Training-Center e kisha me te lehte:
LINDA ESHTE FANTASTIKE!
Eshte bjonde, ka sy blu te mrekullueshme dhe nje buzeqeshje qe te ben per vete. Ne fillim me prezantoi veglat ushtruese. Gjeja e pare qe bera ishte, te vrapoja ne nje si tip transportieri, nje si puna e atyre, qe transportonin minerale, qe kam pare tek miniera e Valiasit. Pas 5 minutave, ajo me mati pulsin dhe rrudhi fytyren, pasi pulsi ishte shume i larte. Cfare ajo nuk kuptonte ishte fakti, qe pulsi im ishte i larte per shkak te saj. E si te ishte ndryshe gjersa ajo me qendronte aq afer me figuren e saj qe dilte me ne pah prej streceve. Ndryshe jam top fare ne forme! Me pas filluam te benim sit-ups dhe Linda me nxiste qe te jepja maksimumin, pavaresisht se barku im po me dhimbte qe prej momentit kur u takuam tek recepsioni, moment kur fillova te mbaja frymen per te terhequr brenda laprat e barkut.
Pas mbarimit te ushtrimeve tona, e vezhgova gjate kursit te aerobise dhe po shijoja zhdervjelltesine e levizjeve te saj. Mendoj, qe kete pune e ben po aq mire sa edhe ate me mua.
Ka per te qene nje jave FANTASTIKE!

E martë
Me duhen dy kane me kafe per tu cuar prej krevatit, po me se fundi kam dale prej dere dhe kam marre rrugen per ne Training-Center.
Linda me detyroi te shtrihesha ne kurriz dhe te ngrija ne ajer nje shtange hekuri, me pas i shtoi edhe disa pesha. Perseri vrapova tek ai lloj transportieri, kembet e mija i ndjeja si fije spageti, megjithate arrita te beja nje kilometer. Buzeqeshja qe me dhuroi Linda ne fund i barazpeshoi te gjitha torturat.
Ndjehem mire!
Eshte e dyta dite ne jeten time te re!

E merkure
Provova sot te laj dhembet! Ia arrita qellimit vetem duke u shtrire me goje hapur mbi furcen e dhembeve dhe duke levizur koken sa majtas djathtas. Me duket se kam keputur mish ne gjoks. Makinen e ngas per bukuri po qe se nuk jam i detyruar te marr kthesen ose te frenoj.
Sot kam parkuar tek parkingu i handikapateve!
Linda ishte sot pak josensibel dhe pretendon se ulurimat e mia shqetesojne stervitesit ne sallen tjeter. Zbulove se zeri i saj eshte pak i papershtatshem per keto lloj ushtrimesh dhe kur bertet, zeri i saj merr nje ton te neveritshem hundor. Ndjeja dhimbje ne gjoks, keshtu qe mu desh te drejtohesha drejt steperit.
Kush dreqin e ka shpikur nje aparat te tille, i cili stimulon levizje te atilla, te cilat qe prej shpikjes se ashensorit jane bere te panevojshme?
Linda me mermerit dicka, sikur kjo do te me ndihmonte te vija ne forme dhe te rrisja kualitetin e jetes time!
Linda ne pergjithesi ia fut pordhes kot!

E enjte
Linda me pret me dhembet e saj prej vampiri dhe me nje surrat te atille, qe imitonte nje lloj buzeqeshje, por buzet e holla te saj i thane te gjitha. Megjithese une nuk kisha faj qe isha me nje ore vonese, gjithesesi mu deshen plot 20 minuta per te lidhur lidheset e kepuceve! Shtrire! Linda me detyroi te stervitesha me gira. Ne momentin qe veshtrimi i saj per nje te qinten e sekondes me braktisi mua, perfitova nga rasti dhe u fsheha tek kabina e meshkujve. Linda dergoi Benin te me kerkonte. Si denim me uli tek varka per ti dhene lopatave.
Une e fundosa ate!

E premte
E urrej kete buce! Linda eshte qenia me e peshtire, qe ka pare NDONJEHERE driten e diellit!
Ajo eshte nje e shkalluar, nje buce e vogel aerobie aspak erotike! Sikur te mundja te levizja ndonje pjese te trupit tim pa me shkaktuar keto dhimbje te padurueshme, atehere do t´ia fusja nje turinjve!
Linda donte qe une te punoja me tricepsin!
UNE NUK KAM FARE TRICEPS!
Dhe nqs ajo nuk deshiron ndonje grope ne parket, atehere nuk duhet te me jape ne dore gira ose sende, qe jane me te renda se nje sandwich. (Jam mese i bindur, se ajo ka studiuar ne Fakultetin e Sadizmit dhe ka marre medalje ne lenden e “Shkaktimit te dhimbjeve”)
Provova te vrapoj tek ai lloj transportieri!
Me fluturoi tutje dhe rashe ne krahet e nje konsulenti ushqimi me emrin Leo. Do te kisha dashur te ishte dikush tjeter me i bute! Nderkohe qe mundohesha te kerkoja falje dhe te justifikohesha, Leo kerkonte numrin tim te telefonit.


E shtunë
Linda la sot nje mesazh ne sekretarine time telefonike, me ate zerin e saj te peshtire hundor. Habitej perse une nuk isha bere i gjalle. Teksa degjova zerin e saj te peshtire, me erdhi te godisja sekretarine telefonike me sendin me te pare qe do me zinte dora, mirepo nuk kam as fuqine per te shtypur butonat e telekomandes!
Kam pare nje program te televizionit polak!
11 ore rrjesht!

E diel
Kerkova te me transportonin me karroce invalidi ne kishe. Falenderova zotin, qe kjo jave mori fund.
Gjithashtu iu luta zotit, qe vitin tjeter per ditelindje e dashura ime te me beje ndonje dhurate te lezetshme.
Ndonje vizite tek dentisti per shembull ose ndonje operacion prostate.

/pf/images/graemlins/laugh.gif /pf/images/graemlins/laugh.gif /pf/images/graemlins/laugh.gif /pf/images/graemlins/laugh.gif /pf/images/graemlins/laugh.gif

 

[gurax]

Re: Histori te shkurtra!!



The Universe on the Table
-- by Michael Swanwick
-----------------------------

"Lean close. Are you watching? Okay, now."
"What is it?"
"It's a hydrogen atom. Want me to create another?"
"How did you do that?"
"Well, this spherical space here on the table is a bubble of hard vacuum which I created by ... how proficient are you with n-dimensional vector calculus?"
"Um..."
"Okay, I'll simplify. What you see before you is an artificially created pocket universe."
"Cool! With stars and worlds and everything in it?"
"Well, so far it only contains a few dozen hydrogen atoms."
"Awww."
"But if you'll just wait a sec. There."
"Wow! What did you just do?"
"I cooled down the subatomic flux. Thus creating a lot of hydrogen atoms."
"What's that twinkling?"
"They're combining. Now we've got a lot of H2 molecules. Let's give it a stir."
"Stars! Gazillions of them! They're forming galaxies!"
"Keep watching."
"Whoops — that one just blew up. Now others are doing it."

"Supernovae. It's an important stage in the evolution of any universe. The stars were originally composed entirely of hydrogen. But under the intense gravitation, heat, and radiation at the heart of stars, hydrogen is transformed into iron, calcium, plutonium — into the entire periodic kingdom of elements, in fact."

"Nifty."

"Yes, and they're being released. Future generations of stars can have proper planets now."

"What's the big deal with planets? They don't even provide their own illumination."

"Life, old son — life! Watery oceans, long-chain hydrocarbons, the whole nine yards. Now we've got self-organizing systems. Complexity. Evolution. You get the most delightful animals."

"How far does it go?"

"There's no telling. It's usually about this point that I shut the universe down."

"What! Why?"

"If you let it go too long, you get intelligence. Tiny little spacecraft darting all about the place. The next thing you know, your entire universe is infested. They get into no end of mischief. Moving stars, rebuilding galaxies and whatnot."

"Sounds nasty."

"It is. Once intelligent life gets loose, your universe is worthless. The best thing to do then is simply tweak the constants again and watch every star blow itself to kingdom come."

"Well, this has all been very interesting. I'm going out for a drink now. Care to join me?"

"You run ahead, and I'll catch up with you later."

"What's the holdup?"

"I've got an emergent civilization on that blue-and-white planet there, and I want to wait until they can create pocket universes of their own before I shut things down."

"Why?"

"Oh, it's silly of me, I know. But destroying the universe is a lot more fun when the little bastards can see it coming."

 

[TheWanderer]

Re: Histori te shkurtra!!

Originally Posted By: Archi
Fitnes - Autor: Archi

Ky eshte nje tregim i shkurter humoristik, i cilin qe prej kater ditesh me mundoi, por sot me se fundi e perfundova. Pres reagimet e juaja.


Ditar i dashur,

sivjet per ditelindje, e dashura ime me ka bere dhurate nje jave fitnes me trainer privat. Packa se une jam top fare ne forme! Me perpara kam pas luajtur futboll, por po behet kohe e gjate, qe nuk jam marre me sport, keshtu qe nje cike levizje nuk do te me bente keq. Aq me teper sic e mora vesh traineri im personal per kete jave eshte Linda, e cila sic me sqaruan ne Training-Center eshte edhe trainere e nje kursi aerobie si edhe punon si modele per nje koleksion rroba banjosh.
Ne fakt ajo eshte edhe shkaku, perse une po shkruaj keto rrjeshta, pasi ajo mu lut te shkruaj nje ditar ne menyre qe te ndjek me mire perparimet qe do te bej. Te henen filloj me stervitjen....

E hene
Jam ngritur nga shtrati ne oren 06:00. Nuk ishte edhe aq e lehte te cohesha kaq heret, por kur mberrita ne Training-Center e kisha me te lehte:
LINDA ESHTE FANTASTIKE!
Eshte bjonde, ka sy blu te mrekullueshme dhe nje buzeqeshje qe te ben per vete. Ne fillim me prezantoi veglat ushtruese. Gjeja e pare qe bera ishte, te vrapoja ne nje si tip transportieri, nje si puna e atyre, qe transportonin minerale, qe kam pare tek miniera e Valiasit. Pas 5 minutave, ajo me mati pulsin dhe rrudhi fytyren, pasi pulsi ishte shume i larte. Cfare ajo nuk kuptonte ishte fakti, qe pulsi im ishte i larte per shkak te saj. E si te ishte ndryshe gjersa ajo me qendronte aq afer me figuren e saj qe dilte me ne pah prej streceve. Ndryshe jam top fare ne forme! Me pas filluam te benim sit-ups dhe Linda me nxiste qe te jepja maksimumin, pavaresisht se barku im po me dhimbte qe prej momentit kur u takuam tek recepsioni, moment kur fillova te mbaja frymen per te terhequr brenda laprat e barkut.
Pas mbarimit te ushtrimeve tona, e vezhgova gjate kursit te aerobise dhe po shijoja zhdervjelltesine e levizjeve te saj. Mendoj, qe kete pune e ben po aq mire sa edhe ate me mua.
Ka per te qene nje jave FANTASTIKE!

E martë
Me duhen dy kane me kafe per tu cuar prej krevatit, po me se fundi kam dale prej dere dhe kam marre rrugen per ne Training-Center.
Linda me detyroi te shtrihesha ne kurriz dhe te ngrija ne ajer nje shtange hekuri, me pas i shtoi edhe disa pesha. Perseri vrapova tek ai lloj transportieri, kembet e mija i ndjeja si fije spageti, megjithate arrita te beja nje kilometer. Buzeqeshja qe me dhuroi Linda ne fund i barazpeshoi te gjitha torturat.
Ndjehem mire!
Eshte e dyta dite ne jeten time te re!

E merkure
Provova sot te laj dhembet! Ia arrita qellimit vetem duke u shtrire me goje hapur mbi furcen e dhembeve dhe duke levizur koken sa majtas djathtas. Me duket se kam keputur mish ne gjoks. Makinen e ngas per bukuri po qe se nuk jam i detyruar te marr kthesen ose te frenoj.
Sot kam parkuar tek parkingu i handikapateve!
Linda ishte sot pak josensibel dhe pretendon se ulurimat e mia shqetesojne stervitesit ne sallen tjeter. Zbulove se zeri i saj eshte pak i papershtatshem per keto lloj ushtrimesh dhe kur bertet, zeri i saj merr nje ton te neveritshem hundor. Ndjeja dhimbje ne gjoks, keshtu qe mu desh te drejtohesha drejt steperit.
Kush dreqin e ka shpikur nje aparat te tille, i cili stimulon levizje te atilla, te cilat qe prej shpikjes se ashensorit jane bere te panevojshme?
Linda me mermerit dicka, sikur kjo do te me ndihmonte te vija ne forme dhe te rrisja kualitetin e jetes time!
Linda ne pergjithesi ia fut pordhes kot!

E enjte
Linda me pret me dhembet e saj prej vampiri dhe me nje surrat te atille, qe imitonte nje lloj buzeqeshje, por buzet e holla te saj i thane te gjitha. Megjithese une nuk kisha faj qe isha me nje ore vonese, gjithesesi mu deshen plot 20 minuta per te lidhur lidheset e kepuceve! Shtrire! Linda me detyroi te stervitesha me gira. Ne momentin qe veshtrimi i saj per nje te qinten e sekondes me braktisi mua, perfitova nga rasti dhe u fsheha tek kabina e meshkujve. Linda dergoi Benin te me kerkonte. Si denim me uli tek varka per ti dhene lopatave.
Une e fundosa ate!

E premte
E urrej kete buce! Linda eshte qenia me e peshtire, qe ka pare NDONJEHERE driten e diellit!
Ajo eshte nje e shkalluar, nje buce e vogel aerobie aspak erotike! Sikur te mundja te levizja ndonje pjese te trupit tim pa me shkaktuar keto dhimbje te padurueshme, atehere do t´ia fusja nje turinjve!
Linda donte qe une te punoja me tricepsin!
UNE NUK KAM FARE TRICEPS!
Dhe nqs ajo nuk deshiron ndonje grope ne parket, atehere nuk duhet te me jape ne dore gira ose sende, qe jane me te renda se nje sandwich. (Jam mese i bindur, se ajo ka studiuar ne Fakultetin e Sadizmit dhe ka marre medalje ne lenden e “Shkaktimit te dhimbjeve”)
Provova te vrapoj tek ai lloj transportieri!
Me fluturoi tutje dhe rashe ne krahet e nje konsulenti ushqimi me emrin Leo. Do te kisha dashur te ishte dikush tjeter me i bute! Nderkohe qe mundohesha te kerkoja falje dhe te justifikohesha, Leo kerkonte numrin tim te telefonit.


E shtunë
Linda la sot nje mesazh ne sekretarine time telefonike, me ate zerin e saj te peshtire hundor. Habitej perse une nuk isha bere i gjalle. Teksa degjova zerin e saj te peshtire, me erdhi te godisja sekretarine telefonike me sendin me te pare qe do me zinte dora, mirepo nuk kam as fuqine per te shtypur butonat e telekomandes!
Kam pare nje program te televizionit polak!
11 ore rrjesht!

E diel
Kerkova te me transportonin me karroce invalidi ne kishe. Falenderova zotin, qe kjo jave mori fund.
Gjithashtu iu luta zotit, qe vitin tjeter per ditelindje e dashura ime te me beje ndonje dhurate te lezetshme.
Ndonje vizite tek dentisti per shembull ose ndonje operacion prostate.

Archi, keshtu dukesh rob i mire, por e paske merak te mburresh Ma thuaj dhe nje here kush e ka shkruar kete histori, se nuk e kuptova mire Po i shtove ca minera Valiasi apo ndonje term puro shqiptar historia nuk behet shqiptare dhe aq me teper e jotja

 

[gurax]

Re: Histori te shkurtra!!




Rrjeta martesore

"Mirembrema, Z.Merimang, dhe mirembrema dhe per ju, Zj.Merimange", tha gazetari duke pershendetur lehte me koke.

"A jeni i ngrenshem ju?" tha mashkulli me nje ze te mprehte.

"Po, mendoj se po, por s'e kam menduar ndonjehere me pare kete gje."

"E dini qe ne kemi shume sy por jemi shume driteshkurter. E dini qe jemi perhere te uritur? Per ne bota ndahet ne dysh, ne gjera qe hahen dhe ne te tera gjerat e tjera."

"Une nuk jam ketu per te qene nje viktime por per nje interviste."

"Interviste? Hahen intervistat? Jane te ushqyeshme? Po te jete keshtu e dua nje menjehere. Do te isha shume i interesuar. Kam ngrene pak nga cdo gje deri me sot, por asnjehere nje interviste. Sa kembe kane? Po krahe, a kane krahe?"

"Jo, nuk mund te hahen, por ne fakt mund te konsumohen, ne nje forme tjeter. S'di si ta shpjegoj, ato lexohen dhe nganjehere jane te ushqyeshme."

"Aha, per mua s'qenka ndonje gje kushedi se cfare. Por nese do te me jepni ndonje shperblim per kete gje, ndonje mize, apo ndonje mushkonje... Higjena e ketyre koheve qe jetojme i ka bere shume te rralla keto. Juve jeni aq trim sa ti kapni mushkonjat, apo jo? Kaq i madh sa jeni ju s'me duket nje pune e veshtire. Kushedi sa e madhe do te jete rrjeta juaj..."

"Ne fakt ne kemi menyra te tjera per te kapur miza dhe mushkonja, por nje gje e tille per ne nuk vlen shume. Ne i hame por gabimisht dhe pa dashje. Por mos u merakosni, jam dakord dhe do te bej c'eshte e mundur per ju. Fillojme pra? Me thoni, pse vareni perhere me koke poshte?"

"Per tu perqendruar. Une kam shume pak mendime ne koke dhe kur rri varur kokeposhte te tera bien ne tru dhe keshtu i shoh gjerat me qarte. Dhe ju lutem mos u afroni kaq shume, kujdes me ate instrumentin qe mbani ne dore, nuk dua te me demtoni rrjeten. Sapo e enda sot ne mengjes. Kishte vetem nje vrime te vogel fare. Buburrecet nuk e dallojne, por per ne eshte shume e rendesishme qe te jete e perkryer. Ose e perkryer ose me mire pa rrjete. Ne difektin me te pare une e ha rrjeten perseri dhe ajo tretet. Keshtu kam dhe materialin gati per nje rrjete te re. Eshte ceshtje principesh. Ne ndoshta nuk shquhemi per mend dhe zgjuarsi, por kemi nje durim te pashtershem. Ka patur raste qe e kam endur rrjeten tre here brenda dites, por eshte nje sforcim i pabesueshem. Pas rrjetes se trete qe fatmiresisht s'ma demtoi njeri, mu desh te pushoja tre dite, madje kater dite. Po po, nje gje e tille kerkon kohe dhe kjo kohe sherben edhe per te rimbledhur material ne gjendrat e mendafshit poshte barkut. Nesje, po thosha qe ne kemi shume durim dhe pritja per mua nuk perben asnje problem. Kur pret nuk shpenzon shume energji."

"Rrjetat tuaja jane vepra arti. I endni te tera njesoj? Ka ndonjehere ndonje modifikim apo ndonje permiresim tek to?"

"Mos na beni kaq shume pyetje. Sic e shikoni une po mundohem goxha per t'ju dhene pergjigje, ne nuk kemi imagjinate, ne nuk jemi shpikes. Cikli yne eshte i thjeshte: uri, rrjete, mize, tretje, uri, rrjeta tjeter. Pse duhet te mbingarkojme trurin- me falni, ganglionet- duke shpikur forma te reja? Eshte me mire ti besojme memorjes sone instiktive, modelit te vjeter dhe me te pershtatshmit per kushtet tona te mbijeteses. Kjo ndoshta eshte shume edhe per inteligjencen qe kemi. Nuk e mbaj mend mire por me duket se rrjeten time te pare e enda pak dita pasi kisha dale nga veza. Ishte e madhe sa nje pulle poste, por si forme dhe ndertim ishte identike me kete qe keni perpara fytyres..."

"E kuptoj. [Kthehet ne drejtim te femres] A mund te me thoni... do te doja te me thoni dicka per... te themi, lidhur me sjelljet tuaja martesore. Ka histori qe qarkullojne.. me kuptoni... une vete nuk shoh ndonje gje te gabuar ne to.. por ju e dini qe njerezve ju pelqejne thashethemet..."

"Po flisni per faktin qe ne i hame meshkujt? Vetem kaq? Sigurisht, kjo gje eshte e vertete- eshte nje lloj vallzimi. Meshkujt tane jane te vegjel, te dobet, te turpshem, s'jane as trima tamam qe te endin nje rrjete per te qene. Kur ju vjen deshira, ata vijne ne rrjetat tona, nje hap tashti e nje hap pastaj, me hezitim dhe te pasigurt, sepse edhe vete e dine se si mund te perfundoje kjo gje. Ne i presim, ne nuk e hedhim asnjehere hapin e pare, te dyja palet e dime se si luhet kjo loje. Ne femrave na pelqejne meshkujt po aq shume sa edhe mizat, per te mos thene edhe me teper. Ne i shijojme ne te gjitha kuptimet e fjales, si bashkeshorte (por vetem per minimumin e kohes se nevojshme) ashtu edhe si ushqim. Pasi ata e kane kryer funsionin e tyre, ata e humbin terheqjen ndaj nesh, pervec se si mish i fresket. Ne kete menyre ata mbushin stomaket dhe mitrat tona me nje levizje te vetme."

"Gjithmone keshtu perfundojne martesat tuaja?"

"Jo gjithmone. Ka disa meshkuj largpames qe e dine qe ne jemi perhere te uritura dhe na sjellin dhurata martesore- jo prej dashurise apo respektit, thjesht qe te na ushqejne. Nje mize, ndonje buburrec, nganjehere edhe gjera me me shume vlera se keto. Atehere cdo gje shkon mire, dhe eshte momenti kur terhiqen te emocionuar. Duhet te shihni vete se si ruajne meshkujt kur shohin nese dhurata e tyre eshte e kenaqshme apo jo. Kur dyshojne qe s'eshte, nganjehere ikin perseri ne rrjeten e tyre per te marre dicka tjeter."

"Ky duket si nje sistem i perkryer, dhe po ta mendosh ka logjike te drejte, edhe une do te beja te njejten gje po te isha ne vend te tyre. Por duhet te kuptoni qe gruaja ime ka nje oreks me te paket dhe nje karakter shume me miqesor. Martesat tona zgjasin per nje kohe te gjate. Dhe ne mendojme se eshte e turpshme te ciftohemi vetem nje here."

"Sigurisht, te gjithe kane menyrat e veta. Por do doja te shtoja qe kjo nuk eshte menyra e vetme qe kane shpikur meshkujt per te mos u ngrene. Ka dhe te tjera. Disa kusherinjte tane te larget bejne nje vallzim adhurues perreth femres qe kane zgjedhur. Pak nga pak dhe dalengadale e lidhin, duke nderthurur fije mendafshi me njeri tjetrin. Me pas e mbarsin dhe largohen. Gjithashtu ka dhe te tjere qe u tremben forces sone: ata e marrin femren qe ne momentin kur sapo del nga veza, ende e dobet dhe jo e rrezikshme, dhe e mbyllin ne ndonje zgaver apo vrime apo grope deri ne moshen e adoleshences. E ushqejne, por sa me pak qe te jete e mundur ne menyre qe te qendrojne gjalle por te jene te pafuqishme. Pastaj mbarojne pune, i lirojne femrat dhe largohen me shpejtesi menjehere."

"Faleminderit shume, intervista mbaron ketu."

"Gje e mire, une po filloja te lodhesha. Puna mendore nuk eshte nje fushe ku une shkelqej. Por mos harroni mizat: premtimi ngelet perhere nje premtim."



- Primo Levi - 1987, botuar pas vdekjes ne "La Stampa"

 

[gurax]

Re: Histori te shkurtra!!



The Universe on the Table
-- by Michael Swanwick
-----------------------------

"Lean close. Are you watching? Okay, now."
"What is it?"
"It's a hydrogen atom. Want me to create another?"
"How did you do that?"
"Well, this spherical space here on the table is a bubble of hard vacuum which I created by ... how proficient are you with n-dimensional vector calculus?"
"Um..."
"Okay, I'll simplify. What you see before you is an artificially created pocket universe."
"Cool! With stars and worlds and everything in it?"
"Well, so far it only contains a few dozen hydrogen atoms."
"Awww."
"But if you'll just wait a sec. There."
"Wow! What did you just do?"
"I cooled down the subatomic flux. Thus creating a lot of hydrogen atoms."
"What's that twinkling?"
"They're combining. Now we've got a lot of H2 molecules. Let's give it a stir."
"Stars! Gazillions of them! They're forming galaxies!"
"Keep watching."
"Whoops — that one just blew up. Now others are doing it."

"Supernovae. It's an important stage in the evolution of any universe. The stars were originally composed entirely of hydrogen. But under the intense gravitation, heat, and radiation at the heart of stars, hydrogen is transformed into iron, calcium, plutonium — into the entire periodic kingdom of elements, in fact."

"Nifty."

"Yes, and they're being released. Future generations of stars can have proper planets now."

"What's the big deal with planets? They don't even provide their own illumination."

"Life, old son — life! Watery oceans, long-chain hydrocarbons, the whole nine yards. Now we've got self-organizing systems. Complexity. Evolution. You get the most delightful animals."

"How far does it go?"

"There's no telling. It's usually about this point that I shut the universe down."

"What! Why?"

"If you let it go too long, you get intelligence. Tiny little spacecraft darting all about the place. The next thing you know, your entire universe is infested. They get into no end of mischief. Moving stars, rebuilding galaxies and whatnot."

"Sounds nasty."

"It is. Once intelligent life gets loose, your universe is worthless. The best thing to do then is simply tweak the constants again and watch every star blow itself to kingdom come."

"Well, this has all been very interesting. I'm going out for a drink now. Care to join me?"

"You run ahead, and I'll catch up with you later."

"What's the holdup?"

"I've got an emergent civilization on that blue-and-white planet there, and I want to wait until they can create pocket universes of their own before I shut things down."

"Why?"

"Oh, it's silly of me, I know. But destroying the universe is a lot more fun when the little bastards can see it coming."

( Ky eshte perkthimi nga une i origjinalit ne anglisht pak me siper. )


Universi mbi Tavoline
-- Michael Swanwick


"Afrohu edhe pak. E sheh tani? Mire."
"Cfare eshte ajo?"
"Nje atom hidrogjeni. Deshiron qe te krijoj edhe nje tjeter?"
"Si e bere?"
"Tashti, kjo hapesira sferike ketu mbi tavoline eshte nje fllucke vakumi te forte qe e krijova me ane te... sa familjar je me analizen matematike te vektoreve n-dimensionale?"
"Mmmm..."
"Ok, do e thjeshtojme. Ajo qe po sheh eshte nje univers portabel artificial."
"Vertet? Me yje dhe bote dhe cdo gje brenda?"
"Ne fakt deri tani ka vetem nja 20 atome hidrogjeni."
"Ahhh.."
"Prit pak. Vetem nje sekonde. Shihe prape tashti."
"Uuu. Po cfare bere?"
"Ftoha pak fluksin subatomik. Kjo krijon shume atome hidrogjeni."
"Po ato si shkendija cfare jane?"
"Po kombinohen. Tashti eshte plot me molekula hidrogjeni. Prit ta perziej pak."
"Yje, yje! Sa shume yje. Miliarda."
"Vazhdo shih akoma."
"Atje, ai atje shpertheu. Edhe ai tjetri. U bene shume qe po shperthejne."
"Supernova. Ky eshte nje moment i rendesishem ne jeten e cdo universi. Sic e pame ne fillim yjet ishin te perbere vetem nga hidrogjen. Por ne qender te yjeve ka gravitet te larte, nxehtesi dhe rrezatim, i cili e transformon hidrogjenin ne hekur, kalcium, plutonium - ne fakt te tere elementet e tabeles periodike."
"Interesante."
"Po, dhe tashti po clirohen neper te tere universin. Gjenerata tjeter e yejeve tashti do te jete me shume elemente dhe mund te formojne planete qe tashti e tutje."
"Cfare kane te vecante planetet? Ata as edhe drite nuk mund te prodhojne."
"Jeta bir, jeta. Oqeane me uje, hidrokarburet me zinxhir te gjate, komplet te tera cfare te jene. Sistemet veteorganizues. Strukturat komplekse. Evolucioni. Fiton disa kafshe te mahnitshme."
"Sa zgjat dicka e tille?"
"Nuk mund ta them me siguri. Zakonisht ne kete moment pak a shume, e fik universin."
"Si? Pse?"
"Po e le te ndezur per shume kohe, lind inteligjenca. Anije te vogla kozmike qe levizin kudo ne te tera drejtimet. Dhe menjehere pa u kuptuar vec kur i tere universi infektohet ne cdo cep. Nuk kane fund me ligesite. Levizin yje, ndryshojne dhe rindertojne galaktika, lloj lloj gjerash."
"Shume te keqinj me duken."
"Ashtu eshte. Sapo inteligjenca shperthen e lire, universi behet komplet i pavlere. Gjeja me e mire qe mund te besh ne kete rast eshte te ndryshosh konstantet perseri dhe rri e shih se si yjet shperthejne e behen pluhur nje e nga nje."
"Shume interesante. Nuk i dija te tera keto. Sidoqofte po mendoj te iki te pi dicka. A vjen edhe ti me mua?"
"Nisu perpara, vij menjehere dhe te arrij rruges."
"Ka ndonje gje?"
"Tek ai planeti atje bardh e blu eshte duke lindur nje civilizim. Para se ta fik universin dua te pres derisa te krijojne versionin e tyre te universit portabel artificial."
"Po pse?"
"E di qe duket budallallek, por fundi i universit eshte shume me i bukur kur bastardet e vegjel mund ta shohin qe po vjen."

 

[Aki]

Ja ta thyej rekordin une me shortest story

 

[gurax]

Shkurt, qarte, sakte. Ja kjo ishte e tera.

Por le t'i kthehemi nje dickaje qe jam i sigurt do te interesoje shume, Aki. Gjate nje udhetimi te hershem ne nje zone krejtesisht normale dhe standarde te Galaktikes, mesatarisht nje sektor distance, gjetem nje nder gjerat me ekzotike qe kemi pare ndonjehere ne te tere Galaktiken.

Here goes.



Pullat Jeshile - Titulli origjinal: Green Patches

-- nga Isaac Asimov


Me ne fund ja kishte dale te hynte ne anije! Dhjetera te tjere bashke me te kishin pritur per ore te tera jashte barrieres dhe pritja dukej sikur nuk do te sherbente per asgje. Por me ne fund barriera energjitike ishte ulur dhe per pak minuta ai ishte brenda (nje tregues tjeter mbi suprioritetin e organizmave te unifikuar mbi fragmentet e izoluar).

Asnje nga te tjeret nuk kishte mundur te levizte aq shpejt dhe te perfitonte nga momenti kritik. Po kjo nuk ishte e rendesishme, i vetem ishte me se i mjaftueshem, nuk kishte nevoje per te tjere.
Ky mendim shume shpejt ia la vendin nje ndjenje te forte vetmie. Ndihej shume i trishtuar nga kjo ndarje e detyruar jo natyrore prej pjeses tjeter te organizmit. Ishte njesoj si te ishte edhe ai vetem nje fragment. Si ishte e mundur qe alienet mbijetonin menderisht nga fakti i te qenit fragmente?

Kjo gje ja shtoi vleresimin per alienet. Tashti qe edhe vete po e provonte ekzistencen si fragment, po kuptonte se ky izolim i tmerrshem ishte edhe burimi i frikes se tyre konstante. Frike nga vete veprimet e tyre te izoluara. Vetem cmenduria nga nje gjendje e tille depresive mund te shpjegonte friken deri ne ate shkalle sa te shkaktonin nje shperthim me rreze disa kilometra perpara se te uleshin. Shperthimi kishte qene aq grotesk sa kishte shkaterruar organistancat jetesore deri tre metra thelle nen toke ne te tere ate zone.
U perqendrua dhe filloi te perceptoje, duke lejuar mendimet aliene qe ta perfshinin te terin. Gjitmone i kishte pelqyer prekja e jetes mbi koshience. Por edhe kjo gje donte mase, nuk duhet te harronte veten.
Por degjimi i mendimeve nuk ishte aspak i demshem. Disa nga fragmentet prodhonin mendime te qarta, duke patur parasysh sa krijesa primitive dhe jo te plota ishin. Mendimet e tyre i ngjanin tringellimes se zileve mikroskopike.

"Ndihem i infektuar," tha Roger Olden. "E kuptoni? I kam lare duart pafund dhe asgje nuk ka ndryshuar."
Jerry Thom e urrente dramen dhe nuk e ngriti koken. Ende ishin duke manovruar mbi Planetin Saybrook dhe preferoi te veshtronte panelet e kontrollit. "Nuk ke pse ndihesh i infektuar. Nuk ka ndodhur asgje."
"Shpresoj qe jo. Te pakten te tere kostumet hapsinore jane ne airlok per disinfektim. Plus qe te tere ata qe ishin jashte do rrine ne UV edhe per disa ore te tjera. Po supozoj, se asgje nuk ka ndodhur."
"Atehere pse je kaq nervoz?"
"Nuk e di. Do ndihesha me i qete nese barriera nuk do kishte rene."
"Nuk kemi c'te bejme, aksidentet ndodhin."
"E vras mendjen," tha Olden me nje ze te perhumbur. "Isha atje, kisha turnin. Mbingarkimi i gjeneratorit ishte absurd. Lloj lloj pajisjesh neper priza, sende pa piken e lidhjes qe nuk duhet te ishin as ne ate dhome, e jo me te ngulura neper priza. Budallalleqe."
"E cfare te te them pervecse njerezit jane idjoter?"
"Nuk jane dhe aq idjoter, mos u bej merak. Edhe kur erdhi Plakushi qe te kontrollonte, i dhane te tere nga nje arsye. Deri edhe qarku per dizinfektimin e kostumeve ishte lidhur me linjen e barrieres. U be nje jave qe kane perdorur linjen sekondare. Per sot ama, asnjeri nuk me dha ndonje arsye pse kishin futur duart prape ke barriera."
"Po ti ke ndonje ide per keto arsye?"
Olden u mbush me fryme dhe hezitoi per pak sekonda. "Jo. Po vras mendjen, a eshte e mundur qe te ishin..." - beri nje tjeter pauze sikur po kerkonte fjalen e duhur - "hipnotizuar? Nga ato gjerat e cuditshme perjashta."
Thorn ngriti koken dhe pa nga dy te tjeret. "Une nuk do e thosha me ze te larte kete qe sapo the. Barriera qendroi e ulur me pak sesa dy minuta. Po te kishte ndodhur ndonje gje, sikur edhe nje fije bari te kishte hyre nga jashte, do kishte dhene alarmin bakterial ne te gjithe anijen brenda gjysem ore. Edhe luleshqiponja jote do kishte ndrruar ngjyre perpara se te ishim kthyer. Do ishin infektuar edhe lepujt. Hiqe mendjen Olden, nuk ka ndodhur asgje. Asgje."

U shkeput nga qendrat receptive dhe i la mendimet te rrjedhin te pa perceptuar. Keto fragmente nuk ishin te rendesishem, nuk ishin te pershtatshem per vazhdimesi jetesore. Pervecse ishin fragmente, ishin fragmente te paplote.
Ai lloji tjeter i fragmenteve, ishte shume ndryshe. Duhe te ishte shume i kujdesshem prej tyre. Do te kishte shume tundim dhe do i duhej te rezistonte per te mos dhene asnje shenje se ishte atje, derisa te ishin ulur ne planetin e tyre.
Vemendjen e kaloi ne zona te tjera te anijes duke studiuar format e ndryshme jetesore brenda saj. Ishin ne fakt te habitshme, cdonjera prej tyre, sado e vogel ne permase, ishte komplet e vetemjaftueshme per ekzistence te pavarur. Me keto mendime u mor derisa u be i vetedijshem edhe nje here per gjendjen ekstremisht te parehatshme konjitive te nje organizmi te tille dhe u mbush me mall dhe nostalgji per shtepine.
Shumica e mendimeve qe vinin nga fragmentet e vegjel ishin te turbullt dhe pa esence. Nuk mund te pritej shume prej tyre dhe kjo gje i bente te ishin edhe me te pa-kompletuar. Cuditerisht ishte ky fakt qe e bente te ndjente me shume simpati per ta.

Nje nga fragmentet jetesore ishte perkulur dhe po merrej me nje grumbull telash. Mendimet i kishte shume te qarta por edhe shume te kufizuara. Kryesisht kishin te benin me nje frut te verdhe qe po hante fragmenti tjeter prane tij. Vetem nje rrjete teli midis dy fragmenteve e ndalonte te parin qe t'ja merrte me dhune frutin te dytit.
E nderpreu linjen e mendimit nga nje ide e papritur dhe e shemtuar. Keto fragmente jetesore luftonin me njeri tjetrin per ushqimin vetjak!
U mundua menjehere te rilidhej me paqen dhe harmonine e shtepise, por distanca ishte shume e madhe. U rilidh vetem me hapesiren boshe ndermjet tyre.
Ndjente aq mall sa kishte deshire te ishte prane baltes afer barrieres. Nje dite me pare ishte zvarritur mbi te. Ndonese pa shenja jetesore, ishte balte nga shtepia dhe Per me teper, ne krahun jashte barrieres, po ajo balte ishte plot me forma te organizuara jetesore. Rikujtoi momentin kur me ne fund kishte kuptuar se ku ndodhej ne kete anije dhe momentin kur ishte hapur dera pasi barriera kishe rene. Ne morine e kembeve te shumta qe dilnin, ishte zvarritur dhe kishte hyre. Kishte pritur perseri perpara nje dere tjeter e cila me ne fund u hap edhe ajo dhe hyri perfundimisht brenda. Tashti edhe ai ishte shnderruar ne nje fragment, inert dhe i fshehur.

Me shume kujdes iu rikthye perseri perceptimit. Fragmenti i meparshem, i perkuluri, tashme po terhiqte dhe godiste me force rrjeten e telit. Kishte nje deshire shume te madhe per ushqimin e fragmentit tjeter, ndonese midis te dyve ishte ai qe kishte me pak uri.
Larsen me ne fund tha: "Boll e ushqeve dreqen. Nuk eshte e uritur, ndihet keq ngaqe Tilli hengri vete perpara se te mbushte barkun e vet. S'kam pare majmun me tahmaqar. Mezi pres te kthehem ne shtepi dhe te mos jem i detyruar te shoh kafshe cdo dite."
I hungerriu shimpanzese me te madhe ne moshe, e cila iu pergjigj me hakerrime menjehere dhe pa me te voglin hezitim.
"Mire pra mire," tha Rizzo, "Nuk kemi pse te rrime ketu. Orari i ushqimit mbaroi, ikim."
Kaluan pa vemendje perpara kafazeve te dhive, lepujve dhe ketrave dhe dolen nga dera ne korridor.
"E habitshme. Del vullnetar per udhetim eksplorues. Te konsiderojne hero. Gjate nisjes mbajne dhe fjalime ne shenje nderimi. Dhe ne fund je vetem nje kujdestar i nje kopshti zologjik."
"Te japin edhe dyfishin e pages normale."
"Po mire, edhe cfare pastaj? Une nuk eshte se pranova prej pages. Ne fillim u tha se mund te mos ishim ne gjendje te ktheheshim dhe se ekzistonte rreziku qe te perfundonim edhe ne si Saybrook. Une pranova sepse dua te bej dicka realisht me vlere."
"Nje lloj heroi qe ben shume zhurme," tha Rizzo.
"Une nuk jam infermier kafshesh."
Rizzo nuk u pergjigj nderkohe qe nxorri nje hamster nga kafazi dhe filloi ta perkedhelte. "Te ka shkuar ndonjehere ne mendje semos ndonje nga keta permban hamstera te vegjel duke u rritur brenda vetes?"
"Ti dhe zgjuarsia jote. Te gjitha kafshet kontrollohen perdite."
"Po po, patjeter." preku me hunde hunden e hamsterit i cili filloi ta nuhase i kenaqur. "Po sikur nje dite papritur te zbulosh se kane klyshe. Nje tufe me hamstera te vegjel qe ne vend te syve kane qime te buta jeshile."
"Per nder te Majkut, mbylle gojen!" uleriti Larsen.
"Pulla te vogla jeshile, me qime te buta fare," vazhdoi Rizzo dhe e futi hamsterin perseri ne kafaz me nje ndjene te zbehte neverie.

Roirientoi perceptimin dhe zhvendosi fokusin. Ishte shume interesante se si shume fragmente ne kete anije kishin funksione te ngjashme me organizimet e specializuara jetesore ne shtepi.
Kishte shume nga ata qe vraponin, shume nga ata qe notonin dhe shume nga ata qe fluturonin. Disa nga fluturuesit ishin te medhenj, me mendime qe perceptoheshin lehte. Kishte edhe te vegjel, me krahe si membrana delikate, me mendime me shume si emocione rudimentare perceptimi, me mungese rregullsie dhe qe nuk permbanin asnje grimce inteligjence.
Kishte dhe shume te palevizshem. Si dhe ne shtepi, shumica e tyre ishin jeshile dhe ushqeheshin me ajer, uje dhe balte. Keta ishin totalisht bosh ne mendime dhe e vetmja gje qe dinin ishte nje ndjenje e vagullt per driten, erresiren, lageshtiren, temperaturen dhe gravitetin.

Te tere fragmentet, te levizshem apo jo, ishin thjesht nje shaka e funksioneve jetesore.
Ende jo. Ende jo...
Me vullnet i frenoi te tera emocionet. Vertet, keto fragmente kishin ardhur edhe me perpara dhe te tjeret ne shtepi ishin munduar t'i ndihmonin -- por e kishin bere shume shpejt kete gje, nuk kishte funksionuar. Kesaj here do te duhej te prisnin me gjate.
Keto fragmente nuk duhet ta zbulonin.
Deri tani nuk e kishin zbuluar. Askush nuk e kishte vene re atje ne cep te salles se kontrolit, askush nuk ishte perkulur ta merrte dhe ta hidhte jashte. Kishte vendosur te mos levizte, ndonese dikush mund te kishte vene re dicka te ngjashme me nje krimb te ngurtesuar. Do e kishte pare, do kishte bertitur dhe me kaq cdo gje do te kishte marre fund.
Por nuk kishte pse te priste me. Kishin kohe qe ishin larguar nga siperfaqja, mekanizmat e kontrollit ishin bllokuar dhe dhoma ishte komplet bosh.
Per pak minuta gjeti nje kanalizim ne armaturen e dhomes e cila perfundonte ne nje hapesire te vogel plot me tela. Te tere ishin tela pa aktivitet, tela te vdekur. Me pjesen e perparme te trupit keputi nje nga telat dhe u fiksua ne njerin cep. Me krahun tjeter te trupit keputi perseri te njejtin tel rreth 30cm me tutje dhe u fiksua edhe ne cepin tjeter duke zevendesuar pjesen midis dy keputjeve. Pjesa jashte e telit ishte me ngjyre kafe dhe plastikore ndersa pjesa brenda nje metal i bute dhe i ndritshem. Nuk do te mund te imitonte pjesen e brendshme por kjo ishte pa rendesi per sa kohe lekura e tij ishte e padallueshme ne ngjyre dhe ne perberje nga mbeshtjellja jashte. Ishte lindur dhe rritur pikerisht per kete funksion dhe qe te dukej sa me i ngjashem me nje cope te zakonshme tel.
U shtrengua edhe nje here midis pjeseve te prera dhe aktivizoi ventuzat. Tendosja e terhoqi ne vend dhe u vu ne rresht me telat e tjere.
Tashti nuk do te mund ta gjenin dot. Edhe nese do e shihnin nga nje distance prej pak centimetrash, do te shihnin thjesht nje tel si pjese e nje qarku te komplikuar. Vetem nese do te shihnin me aq kujdes sa te dallonin dy pika shume te vogla mbi siperfaqen e telit, me qime shume te vogla dhe shume te holla ngjyre jeshile.

"Eshte e habitshme sa shume gjera mund te bejne tufa te vogla me qime jeshile," tha Dr.Weiss.
Kapiteni Loring mbushi me kujdes nje gote me whiskey. Ne nje fare menyre ky ishte nje moment per t'u festuar. Per dy ore do te ishin gati per kercim ne hyperspace dhe pas dy ditesh do te ishin ne Toke.
"Pra ti je i bindur qe qimet jeshile jane nje lloj organi shqisor?"
"Ashtu jane," u pergjigj Weiss. Whiskey e bente qe te mos mendonte gjate dhe te fliste shume, por festimi ishte dicka e domosdoshme, vertet e domosdoshme. "Eksperimentet u bene ne kushte te veshtira, por rezultatet ishin shume te rendesishem."
Kapiteni buzeqeshi ftohte. "Kushte te veshtira eshte si e pershkruan ti. Une nuk do i kisha kryer asnjehere."
"Gjepura! Jemi te tere heronj ne kete anije! Te tere jemi vullnetare, njerez me ego dhe krenare per arritjet e tyre. Edhe vete prezenca jote ketu eshte nje bast i jashtezakonshem qe ti ke vene kunder vetes!"
"Ti e kalove i pari barrieren."
"Dicka pa rrezik," ju pergjigj Weiss. "Kudo ku shkelja e digjja me peprara terrenin, pa permendur barrieren e kostumit. Eshte e kote te nenvleresosh veten ne kete menyre Kapiten. Medaljet do i marrim te tere sapo te kthehemi ne Toke, pa e vrare mendjen per gradimet. Per me teper qe une jam mashkull."
"Por edhe ti je i mbushur deri ketu me mikrobe," kapiteni beri nje gjest me doren tek vetulla. "Je po njesoj i prekshem po aq sa edhe nje femer."
Bene nje pauze per te pire secili nga pak whiskey.
"I mbushim prape?" pyeti kapiteni.
"Jo faleminderit. E kam kaluar masen time."
"Edhe nje te fundit per rrugen qe na pret." Ngriti goten ne drejtim te Planetit te Saybrookut, i cili nuk dukej me ne distance dhe ishte zevendesuar nga ndricimi i yllit te sistemit. "Per qimet jeshile qe i dhane Saybrookut idene fillestare."
Weiss aprovoi me koke. "Nje fat i jashtezakonshem. Kete planet patjeter duhet ta shohim te terin si karantine."
"Mua kjo nuk me duket dicka qe mjafton," tha Kapiteni. "Mund te dale perhere dikush qe do ulet ne menyre aksidentale dhe as qe mos i shkoje ndermend se cfare duhet te beje. Po sikur te mos e digjnin anijen ne hapesire sic beri Saybrook? Po sikur te uleshin me pas diku ne nje planet tjeter te populluar? A mendon se ndonje dite do arrijne te zbulojne vete zhvendosjen nder-yjore?"
"E kam me dyshim. Por nuk kam prova per kete. Mendoj se jeta e tyre eshte shume e ndryshme qe ne koncept, organizimi i tyre i ben veglat dhe mjetet komplet te panevojshme. Me aq sa dime, ketu nuk ekzistojne as veglat e gurit."
"Shpresoj te kesh te drejte. Ah se u kujtova, pse nuk bisedon me Draken?"
"Kush? Ai gazetari i 'Galactic Press'?"
"Po. Sapo te kthehemi historia e Planetit te Saybrookut do te botohet menjehere dhe nuk mendoj se eshte gje e mire sensacioni i pakontrolluar ne kete drejtim. Kam folur me Draken dhe i kam kerkuar te bisedoje me ty. Ti je biolog i mirefillte dhe fjalet e tua kane peshe. Do e besh?"
"Me kenaqesi."
Kapiteni mbylli syte, ngriti koken dhe e levizi lehte majtas-djathtas.
"Dhimbje koke Kapiten?"
"Jo. Po mendoja per Saybrookun."

(vazhdon)

 

[Aki]

E bukur, por sdo e quaja histori te shkurter, paramendo kto historite e shkurtra si lokomotiva treni, kjo i paska 3 vagone mbrapa
perndryshe eshte hera e pare te lexoj tregim fantastiko-shkencor ne gjuhen shqipe

 

[n00b]

Ja ta thyej rekordin une me shortest story

Ahemm...

For sale: baby shoes, never worn.

kjo eshte e shkurter

 

[Aki]

Ahemm...

For sale: baby shoes, never worn.

kjo eshte e shkurter

Haha
kjo esht e shkurter, kjo s'eshte story, now die

 

[n00b]

Haha
kjo esht e shkurter, kjo s'eshte story, now die

A 6-word "novel" regarding a pair of baby shoes is considered an extreme example of flash fiction.