Fillimisht postuar nga Vis Elbasani:
Elbasani mbetet dicka shqiptare. Toponimi qe ai ka mbetet dicka e huaj, kjo eshte tjeter pune.
Duke ndjekur te njejten logjike, une mund te them: pseudonimi, apo emri virtual, mbetet diçka e huaj (domosdoshmerisht jo)ndersa qenia mbetet diçka shqiptare.
Mos kalo ne vulgarizime dhe mos shiko te keqen ne çdo gje. Perdorimi i nje pseudonimi ne shumicen e rasteve ka karakter formal, ne disa raste shpreh boten e brendeshme te dikujt, qofte vajze apo djale, dhe ne raste te tjera ka nje permbajtje te caktuar filologjike apo filozofike, historike etj. Kjo nuk do te thote se ketu nuk ka respekt per gjuhen shqipe. Eshte vetem nje deshire per te krijuar nje sfond disi enigmatik dhe misterioz, ose siç e thashe pak me lart shpreh nje deshire te brendeshme.
POR MOS KUJTO SE CDO FJALE E HUAJ NUK KA RRENJE SHQIPE !
Si ta kuptojme kete? Mua me duket nje egzagjerim i madh. Domethene se çdo fjale e huaj ka rrenje ne shqip!!!
Edhe citati i Getes me duket se eshte futur pa vend. Askush ketu ne forum, te pakten aq sa kam mundur te jem ne korrent une eshte tallur apo e merr si diçka jo serioze kur diskutohet per probleme te ndryshme dhe ne veçanti per probleme te gjuhes shqipe.
Duhet patur parasysh se shumica dermuese jane te rinj qe ose sapo kane mbaruar studimet, ose studiojne, sikurse ka nga ata (e ndoshta shumica) qe punojne. Nuk jane akademike me mjeker te bardhe dhe me koken e leshuar midis pellembeve, mendojne pergjigjen. Jo, japin mendimet e tyre ashtu sikurse e ndjejne dhe kjo s'ka asgje te keqe, e nuk eshte ofenduese as per gjuhen as per...çdo problem tjeter. (Perjashto ketu shqipfolesit)
Persa i perket temes, ndoshta ia vlen te shkruhet dhe gjate sepse problemi i antroponimise eshte i thelle dhe i vjeter.
Te dhena per onomastiken shqiptare ka qe nga lashtesia dhe kjo krijon lehtesi te shumta.
Ndersa emrin populli tone e ka konsideruar si nje element te veçante ne jeten e njeriut.
Pa u futur ne histori, une jam dakort me ndikimin negativ qe ushtron fenomeni i perdorimit te emrave te huaj si emra personale, vetiake. Por kjo gje nuk duhet as mbivleresuar as edhe nenvleftesuar, eshte nje fenomen qe leviz mbi binaret e faktoreve historike, ekonomike, politike, psikologjike e fetare te popullit, faktore qe u perkasin periudhave te ndryshme te jetes.
Pa u zgjatur me tej do te permend faktorin fé, besim fetar. Eshte ai qe ka ndikuar shume dhe vazhdon te ndikoje, biles shpreh deri ne nje fare mase edhe injorancen fetare ne pergjithesi.
Shumica e emrave fetare jane te lidhur me tre besimet kryesore qe i korrenspondojne popullit tone. Dhe vazhdojne te perdoren emra te tille, pershembull ne Korçe, si nje instrument per te treguar besimin e personit.
Problemi eshte se i njejti emer, pershembull Guri, po te jete keshtu, si emer me prejardhje te paster shqiptare, konsiderohet mysliman, ndersa po te jete Petro, ortodoks.
E njejta gje ndodh edhe me emrat me prejardhje italiane, nese e quan Lulezime, konsiderohet si myslimane, ndersa po te quhet Fiorella, katolike.
Shembujt mund te jene pa fund.
Per mendimin tim, ketu qendron e keqja me e madhe, sepse krijon dallime fetare qe mund te kene pasoja. Ne rast se emrat do te ishin te shqiperuar, s'do te kishte asgje te keqe, biles do te forcohej elementi shqiptar dhe ndergjegja kombetare. Lulezimja do te shkonte ne Kishe dhe Guri, (Petroja)apo Shpetimi (Salvatore) ne xhami.
Vis Elbasani, ne kete teme flitet per emrat dhe jo per gjuhen. Besoj se e ben dallimin midis objektit qe ka njera dhe tjetra shkence.
