Re: Copeza mendimesh....
Sa keq qe mendimet nuk shtyhen, kur dua te shkruaj dicka dhe kam kohe nuk me bie asgje ne mend. Vetem ne mes te ndonje mbledhjeje te rendesishme mendja ime fluturon, ose kur marr librin ne duar, ose kur laj enet....ja keshtu e ka mendja, si flutura, delikate e shpejte, e bukur.
Sa me shume qe kalon koha une behem me sentimentale. O Zot! them me vete deri kur do zgjase keshtu, deri kur une do brengosem per ate, e per kete, per rrogen time te vonuar, per budallakite e Bushit, per ata qe e kane pesuar nga fati i mprapshte, e per ata qe luftojne tere jeten per nje minute liri dhe ne fund nuk e shijojne. Bota po me behet e vogel para syve te mij e une ende e pafuqishme. Po shikoj nga lart perbindeshat, kete here mjaft te vegjel, me shpirt te vockel po bejne kerdi boten, po bejne nje lemsh te ri, nje me shume.....dhe une e pafuqishme po derdh lote. E tera qe mund te bej eshte te derdh lote, te pakten loti eshte me i paster se 100000 oqeane te tera, se lufta ne njerezore "in the name of God". Te pakten keto jane e verteta, kur gjithcka tjeter te duket si ne enderr dhe ndihesh e pa pike fuqie, loti eshte me i sinqerti dhe papritmas dhimbja me behet shoqe prej se verteti dhe lotet tregojne se sa e lidhur eshte ajo me mua.
Sa e bukur ishte bota para ca viteve kur une nuk i ndjeja dhimbjet e saj, une shijoja me sy prej femije vetem kordelet dhe te qeshurat e saj. tani ajo kohe me duket e larget, e paparamendueshme, sepse jam ketu ne mesin tuaj, ne nje mjedis 'te rriturish' qe nuk me ngjajne te tille, shpesh i marr per perbindesha dhe te tille i shoh edhe ne enderra.
Nuk dua te rritem! /pf/images/graemlins/frown.gif
.....nga Dua