Clayer: Pse vonoi nacionalizimi shqiptar

Clayer: Pse vonoi nacionalizimi shqiptar

Vjen në shqip vepra e Nathalie Clayer-it, “Në fillimet e nacionalizimit shqiptar. Lindja e një kombi me shumicë myslimane në Evropë”. Botuesi i saj, Fatos Lubonja: “Një vepër e çliruar nga ideologjia dhe miti i nacionalizmit.”</p>


Nathalie Clayer tha se roli i bektashizmit në unitetin kombëtar shqiptar ishte arsyeja kryesore që e shtyu të futet në studimin “Në fillimet e nacionalizimit shqiptar. Lindja e një kombi me shumicë myslimane në Evropë”.</p>


Ky është tashmë titulli i një studimi të gjerë i botuar fillimisht nga Éditions Karthala, Paris 2007, dhe prej pak ditësh, e gjen edhe në shqip nga Botimet “Përpjekja”, me përkthim të Artan Putos.</p>


Në prezantimin, që e bëri dy net përpara, Clayer-i shpjegoi arsye të tjera që e shtynë të shkruajë këtë vepër dhe nëpërmjet tyre edhe i priu ndonjë keqkuptimi të mundshëm që mund të ngjallë nëntitulli “Lindja e një kombi me shumicë myslimane në Evropë” apo kapitujt që i mban ky aspekt i temës.</p>


Clayer tha që në fillim, se ajo është nisur nga marrëdhëniet e identiteve fetare dhe nacionale për të shqyrtuar ekzistencën e një kombi shqiptar nga fundi i shekullit XIX deri në vitin 1912, e “një kombi në sensin modern”.</p>


Toni i ftohtë i Clayer-it tërhoqi megjithatë vëmendjen, se ajo si studiuese i ka lënë përanash kategoritë “patriot” dhe “tradhtar” në leximin që i kanë bërë nacionalizimit shqiptar.</p>


Kjo do të thotë se “ka shtyrë” kufijtë e këtij leximi më gjerë, deri atje ku realisht shtriheshin forcat që po çonin në krijimin e kombit, forca të lexuara si vetëm patriotike.
Prandaj, historiania thotë se ka marrë në shqyrtim aktorët e epokës, kontekstin social dhe të kohës, për të cilën flitet dhe në disa rrafshe analizash “lokal, krahinor apo perëndimor”.</p>


Clayer-i, e cila është drejtuese kërkimesh studimore në CNRS (Qëndra Kombëtare e Kërkimeve Shkencore, Laboratori i Studimeve Turke dhe Osmane) në Paris, arrin në disa rezultate kryesore. Edhe në prezantimin e librit në Tiranë, ajo pohoi se “nacionalizmi shqiptar dhe më gjerësisht shqiptarizimi, nuk është edhe aq i veçantë sa paraqitet përgjithësisht.</p>


Ai hyn në të njëjtin kontekst me atë të nacionalizmave të tjerë ballkanikë të shekullit XIX: atë të tërheqjes progresive të Perandorisë Osmane në Evropë, në përfitim të shteteve të reja ballkanike të krishtera dhe të disa fuqive të mëdha.</p>


Ai nuk ishte edhe aq i vonuar, siç gjykohet, në krahasim me nacionalizmat e tjera të rajonit. Si edhe të tjerët, ai shfaqet në fillim të shekullit XIX, për t’u bërë i rëndësishëm veçse gjatë gjysmës së dytë të shekullit.</p>


Ajo që në fakt është e vonuar është përhapja e tij në gjirin e rretheve më të gjera se ato të veprimtarëve të parë të shqiptarizmit, d.m.th. të nxitësve të parë të një identiteti kombëtar shqiptar…”</p>


Ka disa data kyçe ky studim, vitet 1853-1856 (Lufta e Krimesë), viti 1890, që janë vite të krizës së Perandorisë Otomane, vitet 1896-1897, të cilat historiania franceze i quan “pika kthesë edhe pse nuk janë mitizuar njëlloj si vitet e Lidhjes së Prizrenit dhe të Shpalljes së Pavarësisë”.</p>


Një shembull: Manifesti i Shemsedin Sami Frashërit, “Shqipëria ç’ka qenë, ç’është e ç’do të bëhet”, thotë Nathalie Clayer-i, u botua më 1899 dhe jo të nesërmen e Lidhjes së Prizrenit.”</p>


Nëse autorja u tregua e përkorë në nënvizimin e datave dhe ngjarjeve të mitizuara të epokës që ka marrë në shqyrtim në një studim mbi 600 faqesh, botuesi i saj, që është publicisti Fatos Lubonja, e çoi më tej këtë diskutim me tone kritike, drejtuar sidomos gjeografisë mediatike. Botimi “Në fillimet e nacionalizimit shqiptar.</p>


Lindja e një kombi me shumicë myslimane në Evropë”, nuk e gjen pa gjë diskutimin që edhe Revista “Përpjekja” e Lubonjës ka mbajtur deri më sot për temat mbi ndërgjegjen historike. Këto tema janë “një kapitull i “Përpjekjes”, ku tentohet të dekonstruktohen mitet nacional-komuniste, për ta çliruar të vërtetën historike nga manipulimi ideologjik”.</p>


Ky libër, sipas Lubonjës trondit idenë që kanë shqiptarët për shqiptarinë. Studimi i Clayerit vjen në një moment ku kultura është “e dominuar nga një nacionalizëm kitsch, banal, komercial gazetash, superficial”.</p>


Lubonja kujton se jo pak kohë më parë, në mesin e një kulture si kjo, u demonizua monografia “Skënderbeu” e Oliver Jens Schmittit. Kjo është një përpjekje, që libra të tillë para se të jenë sende për flakë të magjistricave, të vijnë dhe të njihen.</p>


Kush është</p>


Nathalie Clayer është specialiste e çështjeve identitare, ajo është marrë në veçanti me tarikatet mistike myslimane.</p>


Ajo ka botuar së bashku me Xavier Bougarel, librin “Islami i ri ballkanik”, (Paris 2001), mbi marrëdhëniet e reja të islamit me politikën në Ballkanin paskomunist. Hapësira shqiptare e kohës osmane dhe asaj pasosmane ka qenë tema kryesore e studimeve të saj të fundit.</p>


Gjithashtu, ajo ka botuar “Shqipëria vendi i dervishëve”, (Berlin-Wiesbaden, 1990) dhe “Feja dhe kombi në mesin e shqiptarëve, shek. XIX-XX” (Stamboll, 2003). Aktualisht, po punon për një libër mbi fenë dhe ndërtimin e shtetit shqiptar në periudhën midis dy luftërave botërore.(Shekulli)</p>
u9H34bvpYy8

Ky artikull eshte marre nga: http://www.albaniasite.net/?p=24586. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.albaniasite.net/?p=24586
 
Top