Ateizmi, një filozofi udhëheqëse në botën globale

[atman]

Re: Ateizmi, një filozofi udhëheqëse në botën globale

Une mund te them se sipas te njejtes logjike, e kunderta eshte e vertete. Ateizmi duke dashur te bejne inekzistente ate qe eshte ekzistente ushtron dhune ndaj njerezimit. Keshtu, perfundimi del simetrikisht i barabarte, eshte ateizmi ai qe u identifikua me te verteten.

Gysi, energjia elektrike nuk duket dhe Edison e kuptoi duke ferkuar floket e tij dhe provoi ate lloj manjetizimi qe per rastesi e provojme kur kalon para nje ekrani televizioni te saposhuajtur dhe te ngre qimet e parakrahut perpjete. Pas kesaj ate gje tepadukeshme e beri te tille nepermjet llambes elektrike, poçit, a si te duash quaje. Siç e shikon shkenca eshte ne gjendje qe nje gje kaq banale ta tregoje, po feja? Tani na trego ndonje marifet te sajin?
- Persa i perket idese dhe shpirtit, te dyja manifestohen ne menyra te ndryshme nepemjet emocioneve, nepermjet mendimeve, ndaj me kalamalleqe mos u merr, por fol me seriozisht, gje qe e ke bere tek shkrimi me posht. Jam dakort me ty vetem persa i perket faktit qe eshte nje shkrim i paargumentuar, ose (me duket se e kam thene diku) shkrim vetem me citate, parrulla, ne fund duhej vetem nje rrofsha une dhe mbyllja ishte e garantuar. Nese do te kem kohe, e analizojme pak bashke Fojerbahun dhe do te shikosh qe mendimet e tij nuk shkuan ne thellesi, aq sa te perbenin nje ateizem te plote. Niçe, ntyrisht edhe ketu kini gabuar, por ishte ateist i vertete, vetem se autorja e shkrimit duket se nuk ka lexuar gje. Ka aq shume thenie te Niçes qe provojne ateizmin sa nuk e imagjinon dot. Persa i perket Marksit, Frojdit dhe gjithe filozofise ekzistencialiste ne pergjithesi, mendoj se eshte e mjaftueshme per te thene se ateizmi eshte vertet filozofi udheheqese, natyrisht jo e vetmja filozofi, por udheheqese po.

 

[atman]

Re: Ateizmi, një filozofi udhëheqëse në botën globale

Jini leshuar kunder ateizmit me guximin e te marrit, duke shitur vetem nje moral fallco. Faktikisht kur lindi "Sofia" as qe kishte te bente me besimin. Madje besimi, ose teologjia ishte nje nga pjellat e saj te mevoneshme, nje dimension, kjo shpjegon pse bota ne themel eshte ateiste dhe se pikerisht kjo bote e ka menjanuar fene nga te qenet force udheheqese. Faktet historike kane treguar se ne ate periudhe historike kur feja ka luajtur rol drejtues, njerezimi e ka paguar shtrenjt. (mesjeta) Faktet tregojne se perpjekjet dhe perpelitjet e fese islame nuk kane shpjegim tjeter veç deshire per t'u rikthyer ne drejtimin e shteteve dhe se aty ku eshte bere e mundur, pasojat kane qene dhe jane te tmerreshme.
Dikush ketu ka permendur shkencetare ej etj, supozojme qe e gjithe bota eshte besimtare, atehere pse nuk drejtohen popujt e vendet nga feja? Meqenese po na i nxirrni me kaq e aq vlera, te mira, atehere, si shpjegohet qe shumica dermuese e vendeve te ketij planeti jane laike?

 

[oxymorons]

Re: Ateizmi, një filozofi udhëheqëse në botën globale

Ateizmi, një filozofi udhëheqëse në botën globale

Për moralin e ateistit është çështje thellësisht personale çështja e shtetit ligjor. Ecuria apo mos ecuria e jetës në partitë politike, në shoqërinë civile janë çështje të tijat, mjaft personale. Janë të tijat çështjet e varfërisë, korrupsionit, drogës, arsimit etj.

Nga Majlinda Zeneli


Krishtërimi dhe islamizmi, feja në përgjithësi, nuk kanë asnjë pikë takimi me realitetin, por shfaqen si shkaqe tërësisht imagjinare (“Zoti”, “Fryma”, “Shpirti”, etj) dhe pasoja tërësisht imagjinare (“mëkati”, “çlirimi nga mëkati”, “falja”, “ndëshkimi”, etj). Feja në përgjithësi është një filozofi imagjinare. Në tërësinë e saj, feja dhe besimi fetar janë falsifikim, zhvlerësim dhe mohim i botës reale, i natyrës. Është ky përcaktimi më klasik i një ateisti për fenë e besimin fetar. Duke lënë mënjanë përcaktimin klasik të ateistit mbi fenë e besimin fetar vlen të trajtohen dy çështje thelbësore të filozofisë ateiste. Së pari, ateizmi si filozofi ka apo jo një bazë të shëndetshme morale dhe së dyti, kjo filozofi, e cila buron nga pragmatizmi i “Un”-it, mbart apo jo zgjidhje për jetën. Përgjigja e të dyja pyetjeve është në të njëjtën kohë edhe përgjigje për shkrimin e datës 22 shtator me titull “A është ateizmi një filozofi e drejtë?” në gazetën “Shekulli”, në rubrikën “Letrat e lexuesve”. “Një virtyt duhet të jetë një sajim yni, një mbrojtje legjitime shumë personale, një nevojë e jona”, thotë Niçe, filozofi i madh i ateizmit. Sipas Niçes, virtyti dhe morali i fesë në tërësi kanë karakter jopersonal dhe vlefshmëri universale, ato janë fantazi utopike, jashtë realitetit dhe mohim i tij, të cilat i drejtohen jo rastësisht “botës së përtejme”. “Një popull përfundon në shthurje kur ngatërron detyrën e vet me konceptin e dëtyrës në përgjithësi”, paralajmëronte ai që në 1888. Sipas moralit thellësisht të shëndetshme të filozofisë ateiste (e ateistit si bartës i saj), asgjë nuk gërryen më thellë, më në brendësi se çdo detyre “jopersonale”, sesa çdo sakrifikim përpara abstraksionit, moralizimit, kotësisë të cilitdo besimit fetar, të botës tërësisht të sajuar të “jetës së amëshuar”, “gjyqit të fundit”, “mbretërisë së Zotit”, “tundimit të Djallit”, “mëkatit”, “çlirimit nga mëkati” e të tjera absurditete si këto. Fakti që virtyti, morali në tërësi për filozofinë ateiste u lind si një nevojë personale e që buron thellësisht nga realiteti ka bërë të mundur në tërë historinë e zhvillimit njerëzor rritjen e natyrshme të moralit ateist (përsëri si një nevojë personale) në nivele nga ai personal në atë nacional, kontinental e sot në moralin e shëndetshëm ateist global. Vetëm morali global i ateistit, i cili ka burim të vetëm “interesin” personal mundet vazhdimisht të “prodhojë” një moral padyshim më të qëndrueshëm, më të vërtetë e më universal për njerëzimin. Për moralin e ateistit është çështje thellësisht personale çështja e shtetit ligjor. Ecuria apo mos ecuria e jetës në partitë politike, në shoqërinë civile janë çështje të tijat, mjaft personale. Janë të tijat çështjet e varfërisë, korrupsionit, drogës, arsimit etj. Problemet nacionale e deri në ato globale, si marrëdhëniet e NATO-s me BE-në, reformimi i OKB-së, ngrohja globale, etj, për moralin e ateistit janë çështje të tija, çështje të cilat duhet të zgjidhen në shërbim të “Un”-it të tij sa personal, aq edhe global. Morali i ateistit buron nga realiteti (jo nga mohimi i tij) si një nevojë për të mbijetuar në një shoqëri. Për ateistin principet, virtytet, morali nuk janë luks, hipokrizi, por nevojë sa personale, aq edhe nacionale e më gjerë dhe globale për të mbijetuar në realitetin e sotëm botëror aq të brishtë. Vetëm morali ateist, i cili buron nga “interesi” personal, është në gjendje të sigurojë ekuilibret në realitetin global. Nisur nga ky gjykim, filozofia ateiste ka një bazë morale thellësisht të shëndetshme dhe padyshim kjo filozofi është dhe do të jetë udhëheqëse e jetës që rigjeneron vazhdimësi në botën e sotme globale.


ABC nr. 5-Majlinda Zeneli
04.10.2005

www.abc.com.al

Nuk kisha degjuar ndonje here nje mendim me kontradiktor, absurd, dhe paradoksal sesa shkrimi me lart.

Nderkohe qe flitet per mungesen e realitetit ne besim harrohet te permendet realiteti i zbatimit te ateizmit ne historine njerezore. Cdo shtet qe ka implementuar nje filozofi te tille ka vuajtur nga diktatura, varferia, mjerimi, korrupsioni, etj, etj.

Pse nuk permendet ku realitet ne shkrim? Meqenese theksohet se besimi, ose feja sic e quan autorja e shkrimit, nuk ka asnje pike takimi me realitetin, le te flasim realisht per pikat e takimit te ateizmit me realitetin.

Shikoni c'ndodhi ne vendin tone! Shikoni c'ndodhi ne te gjitha vendjet e Evropes Lindore qe praktikuan ateizmin! Ato sisteme krijuan nje brez njerezish qe nuk kane frike nga Zoti, dhe respekt per asgje tjeter vec vetes se tyre (uni sic e quan autorja), qe sot bejne ato gjera qe jane rezutlat i filozofise se uni-t: droga, rrembimi i vajzave per shtije ne prostitucion, perdhunimi, perdorja e cdo menyre per perfitime personale edhe nese kjo do te thote vrasja e tjetrit, marrja neper kembe, mashtrimi, etj, etj.

Kete solli ateizmi dhe filozofia e uni-t. Evropes i ka hyre frika nga mafja e vendeve lindore, si Rusia, Ukraina, Bullgaria, Rumania, Shqiperia, etj. E dini cfare kane te perbashket keto vende: ate qe autorja na e propozon si zgjidhje. Keto jane fakte, ky eshte realiteti qe ajo nuk e permend.

Nje paradoks tjeter eshte termi "Morali i Ateistit" (ne trajten e shquar). Mos valle te gjithe ateistet kane te njejtin moral? Cili eshte ky moral? Pasi une njoh shume ateiste morali i vetem i te cileve eshte "Ligji i Xhungles" dhe perfitimi personal (Uni) me cdo mjet. A eshte ky morali i autores? Nese jo, mbi c'baza do argumentonte gabimin e te tjereve?

Cdo te thote gabim per nje njeri qe drejtohet nga "Uni" ne cdo gje?

Fatkeqesisht autorja nuk di c'flet dhe eshte kaq larg realitetit, saqe filozofite marksiste-leniniste e verbojne te shikoje realitetin qe ndodhet para syve.

 

[klevis2000]

Re: Ateizmi, një filozofi udhëheqëse në botën globale

HYRJE .

Bota e shekullit tonë po vuan nga probleme te shumta. Me gjithë perparimin material gjigantesk, me gjithë te mirat e bollshme që shkenca i siguroi për jetën dhe perparimin e njeriut, ne jetojme nën peshën e disa komplikimeve te tmerrshme që lindin nga njeri-tjetri. Nga këto permendim shqetësimet psikologjike, turbullirat, përhapjen e krimit, imoralitetin, individualizmin, egoizmin, padrejtesine e shtypjen me plot kuptimin e fjalës, shthurjen dhe dekompozimin. Çdo ditë degjojme për skandale politike e financiare. Asnje vend i botës nuk mund td shpetoje nga këto semundje, te cilat përparimi material i njeriut nuk mundi t'i zhduke ose t'i pakesoje, përkundrazi, këto semundje duken e përhapen me shumë bashke me ngritjen e nivelit material te jetesës se njeriut.

CFARE DUAM TE THEMI ME FJALEN ATEIZEM

Me këtë fjale ne kemi parasysh mohimin e Allahut dhe te dalurit nga rruga e besimtareve, mohimin e ringjalljes pas vdekjes, mohimin e parajses e te ferrit (xhenetit e xhehenemit) dhe dedikimin e jetës plotësisht vetëm kësaj botë. Sot ateizmi është një shfaqje botërore. Bota perendimore (Evropa dhe Amerika), megjithëse ne dukje ka trashëguar doktrinën e krishtere, që e njeh ringjalljen, parajsen dhe ferrin, e ka lënë pas dorë këtë doktrine dhe njerëzitë atje, tashmë, nuk besojnë ne tjetër gjë veqse ne jetën e kësaj botë, ndërsa kisha mbeti thjesht një tradite e një monument te se kaluares dhe ne jetën e ne mendjet e njerëzve ajo shihet si diçka e kotë, pa lezet, kurse ateizmi u be feja zyrtare dhe e konsakruar ne të gjitha. statutet e vendeve evropiane dhe amerikane. Ky ateizëm, që herë quhet "laicizem" e herë "afetarizem", ne te glitha rastet është ateizëm, domethënë mohim i Zotit.Ne lindje, shteti me. i madh i saj u ngrit mbi bazen e ateizmit. Ky shtet ishte Rusia, e cila mbante doktrinën 'komuniste, njeri nga nenet e se cilës mohon çdo gjë te padukshme dhe afirmon se jeta është lendore, materiale dhe se lufta e njeriut ne këtë jetë është lufte për te mbijetuar dhe asgjë me shumë. Shtete te tjera, nder te cilat ishin perhapur fe te mbeshtetura ne disa dogma te se Padukshmes, si,për shembull ,besimi kristian, indusizmi, budizmi e konfucianizmi,shohim se u atrofizuan, aq sa këto fe gati u zhduken përpara batices se ateizmit perendimor dhe jetës moderne.
Ndërkaq, bota islame, e cila deri diku vazhdon të mbahet tek islamizmi, te afirmoje njesine e Zotit e te besoje ne ringjalljen, ne fakt është objekt i presionit te gjithanshem te vales se fortë te ateizmit, i cili, ne zemrat e myslimaneve, fut dyshimin ndaj fesë dhe besimit të tyre. Duke qenë përpara kësaj gjendjeje problematike, ne duhet te bëjmë një studim shkencor, objektiv, për shkaqet e kësaj gjendjeje dhe për mënyrat e mjekimit te saj.





SE DYTI: SHKAQET E LINDJES SE ATEIZMIT

Jo me shumë se dyqind vjet më parë, problemi i ateizmit nuk ka qenë kaq i mprehte e i perhapur, por gjatë këtyre dy .shekujve te fundit linden shumë faktore që ateizmin dhe mohimin e Zotit 'e bend fe te perhapur. Shkaqet me te rëndësishme te këtij fenomeni permblidhen si me poshtë:
l
. . KISHA EVROPIANE

Kisha evropiane ka qenë një shkak i terthorte dhe, nganjëherë, i drejtperdrejte, sepse njerëzitë e kishes, murgjit dhe prifterinjte, e mbushen fend e tyre me percartje e budallalleqe. Ata, për shembull, Krishtin (hazreti Isane a.s.) e ngriten nga qenia e tij njerëzore ne piedestalin e hyjnise se amshuar, shpiken idenë e gabimit fatal te kryqezimit e te mbarimit, duke i shtuar kësaj ideje shumë cartje, lajthitje vulgare e banale rreth tokes, gjithesise dhe jetës. Mirëpo, ne periudhën e Rilindjes Evropiane, kur shkencetaret zbuluan te vërteta të reja shkencore rreth tokes, gjithesise dhe jetës, murgjit u ngriten ne lufte për mohimin e këtyre te vertetave dhe ata persona që i besonin te vërtetat e reja, zbulimet shkencore, i akuzonin si heretike dhe i denonin duke i shpallur te dalë nga feja dhe i kercenonin duke aluzionuar për vrasjen e autoriteteve qeveritare, deri edhe me djegien e tyre ne zjarr. Shumë shkencetare patën këtë fund te dhimbshem, sepse hodhen poshtë pikëpamjet e kishes.
Por levizja shkencore nuk qendroi në vend. Shkencetaret çdo ditë paraqisnin argumenta të reja që vertetonin teorite e tyre, prandaj pikëpamjet dhe besimet e kishes filluan te bien poshtë. Kështu që fitorja, në fund te fundit, ishte për dijetaret materialiste mbi kleriket. Njerezit u dhanë pas shkences materialiste, duke e konsideruar atë si perendi te re, që siguron mireqenien, forcen dhe perparimin. Njerezit filluan te hetojne sekretet e kishes dhe u skandalizuan nga degjenerimi i murgjve. Për pasoje, ata vendosen te shpetonin nga autoriteti kishtar dhe shtypja shekullore që kisha ushtronte ndaj tyre me taksa, që perbenin një barre te rëndë ne kurriz të tyre. Kështu, si pasoje, erdhi refuzimi i plotë ndaj të gjitha besimeve fetare, u perhap urrejtja kundër gjerave që lidheshin me besimin ndaj se padukshmes dhe filluan te akuzonin profetet se gjoja genjyen e mashtruan. Ne këtë mënyrë doli dallga e pare e ateizmit boteror.

2. PADREJTESITE E BOTES KAPITALISTE

Evropa sapo shpetoi pjeserisht nga sundimi kishtar. Njerezit zbuluan fuqine e avullit e te makines. Ata u dynden ne industri duke lënë bujqesine. Të zotet e feudeve vrapuan drejt industrializimit, filluan te posedojne fabrika te mëdha, duke grumbulluar pasuri te madhe; nisen te shfrytezojne punetoret ne mënyrë skandaloze, duke perhapur padrejtësi te mëdha. Ne këtë mënyrë, dolen ne drite klasat antagoniste: klasa e kapitalisteve te pangopur, nga njera anë dhe klasa e punetoreve te varfer e te shtypur, nga ana tjetër. Kjo padrejtësi e re, e mbeshtetur nga njerëzitë e fesë, u be një shkak i ri për përhapjen e ateizmit dhe për dyshimin ne ekzistencën e Allahut. Feja u akuzua për mbështetje te padrejtesise dhe për paaftesine e saj për te gjetur zgjidhje te suksesshme për problemet që e preokuponin njerezimin mbi toke. Ne këtë mënyrë, besimet fetare pesuan goditje te tjera: filluan te mohohen, ndërsa njerëzitë filluan te mendojnë për te krijuar besime te afta për zgjidhjen e problemeve të tyre jetësore dhe për t'i bindur edhe teorikisht. E, megjithatë, feja, përsëri, nuk mundi te gjente ilacin që kerkonin njerëzitë.


3. DALJA NE DRITE E DOKTRINAVE EKONOMIKE ATEISTE

Faktori i tretë që ndihmoi ne përhapjen e vales ateiste është ai i daljes ne drite te doktrinave ekonomike ateiste, sidomos ai i doktrines komuniste te shpallur nga Karl Marksi (çifut gjerrnan, babai i te cilit u be kristian). Kjo doktrine niset nga një pikenisje ekonomike dhe, sipas misionareve te perhapjes se saj, ajo kishte për qëllim te trajtonte padrejtesite kapitaliste, te krijonte një shoqeri socialiste, ku çdo njeri çdo punoje sipas mundesise dhe te shpërblehet sipas punës, ndërsa me vonë, sipas nevojës. Mirëpo kësaj doktrine ekonomike pretendentet i dhanë ngjyrë ideologjike e përmasa to reja joekonomike dhe filluan te deklarojne se jeta e njerëzve është materiale, nuk ekziston shpirt, as ringjallje dhe as Zot; nuk ka jetë tjetër, njerezimi që ne lindjen e tii nuk është preokupuar për asgjeo tjetër, përveçse për interesat materiale. Ndërsa dalja ne drite e feve, sipas tyre, është vepër e to pasurve për to mashtruar to varfrit e për t'i shfiytezuar ata, sepse normat morale - besnikëria, ndershmeria, sinqeriteti - to gjitha këto janë produkte to ideologjise fetare, e cila është no sherbim to interesave kapitaliste. Për pasoje, komunistet menduan se profetet kanë qenë demagoge, sepse me fetë e tyre kerkonin to dehnin popujt, te vinin ne gjume para shtypjes e padrejtesise. No këtë mënyrë, kjo doktrine ekonomike, me atë filozofi antifetare që perhapi, u be një dallge e re ne perroin e ateizmit e te sadizmit. Kjo vale e re, e krijuar nga komunizmi, me sa duket, ka qenë vala me e eger që krijoi ateizmi ne përgjithësi, po to marrim parasysh se komunizmi adoptoi heshtjen e te varferve dhe te shtypurve, e cila, ne vetvete, është një cshtje e drejtë dhe humane. Kjo është edhe arsyeja që këta to varfer e te shtypur, që perbejne shumicen e njerëzve, e pervetesuan shpejt këtë ideologji te re,e këtë fe te re, që mbron interesat e tyre. Kështu, këta nuk moren vetëm mendimin ekonomik to kësaj ideologjie, por këtë fe to re e moren bashke me filozofine dhe dogmat e saj, duke perhapur, kesisoj, ateizmin dhe, bashke me to, edhe doktrinën e re ekonomike. ,
Suksesi i madh që realizoi komunizmi duke shperthyer revolucionin bolshevik dhe duke marrë fuqine ne Rusi, u be
faktori percaktues për shkaterrimin e feve dhe për përhapjen e ateizmit, duke e kthyer atë ne një dogme botërore. Komunizmi, me, shumë se si teori e shihte se bota do to perfundoje doemos ne komunizem, duke e propaganduar këtë parashikim dhe duke e pare revolucionin me dhunë e me gjak si rrugë kryesore për përhapjen e komunizmit, me revolucionet që shkaktoi, e ndezi botën ne flakë. Kështu, kjo doktrine filloi shtypjen me dhunë to popujve drejt ateizmit, si ndodhi no republikat islamike te Rusise, ne Kine dhe no vende to tjera. Shtrirja e ateizmit, e shkaktuar nga teoria marksiste, mori fund ne to gjitha vendet e botës.

4.BASHKIMI I ATEIZMIT ME FORCEN MATERIALE

Shkaku i katërt i inkurajimit te njerëzve për te mohuar Allahun e për to përqafuar plotësisht ateizmin është bashkimi i forees materiale me ateizmin. -Njerezit konstatuan se Evropa filloi to perparoje, te posedoje force. materiale e te zbuloje sekretet e jetës; vetëm atëherë kur u shkeput prej ideve e besimeve kishtare. Ata konstatuan, gjithashtu, se një shtet i tillë si Rusia, u transformua ne një superfuqi vetëm atëherë kur shpalli se ai është shtet afetar.
Krahas kësaj, ata thanë se shtetet që vazhdojnë te kapen pas fesë, vazhdojnë to jenë shtete te prapambetura nga pikëpamja e forces dhe e industrise. Duke u nisur nga këto fakte, njerëzitë kujtuan se shkaku i prapambetjes dhe i paditurise është feja dhe se fe do to thotë prapambetje e mosdije. Nga ana tjetër, shkenca la gjurme te qarta e te ndritshme ne lehtesimin e jetës se njerezimit dhe ne përhapjen e perparimit e te prosperitetit. Atëherë njerëzitë u larguan nga besimet fetare dhe i besuan
shkences materiale si një zoti të ri, te aftë që te mposhte të gjitha veshtiresite mbi këtë toke. Madje ky zot lendor i hapi oreksin njeriut për te arritur deri ne planetet e tjera dhe tia nenshtroje ato ne sherbim te tij. Pra, bashkimi i shkences materiale dhe i zbulimeve të reja nga ateistet, bëri që njerëzitë te besojnë se shkenca është fryt dhe rezultat i ateizmit. Ky që një gabim fatal, për shkak te te cilit u perhap dallga e ateizmit.

5. BOTA ISLAME U MUND PERPARA SULMIT EVROPIAN

Evropianet, sapo arriten te sundonin foreen materiale, te perdornin makinerite e te ndertonin fabrika, filluan t'u drejtoheshin vendeve të ndryshme te botës ne kerkim te tregjeve për shitjen e prodhimeve të tyre industriale dhe për te terhequr lendet e para te nevojshme për industrine. Duke dashur te marrin mallrat që u nevojiteshin me cmime sa me te ulta ose pa cmime fare, këto shtete filluan te përdorin forcen e tyre ushtarake, te rritur ne mënyrë progresive, për te plotësuar nevojat e veta. Bota islame u gjet ne kulmin e prapambetjes, varferise e dobesise ushtarake e politike,si pasoje e devijimeve dhe largimit nga feja islame prandaj nuk mundi te perballonte sulmin kolonialist evropian. Thyerja ushtarake e myslimaneve përpara pushtimeve evropiane pati pasoja dhe efekte te thella ne tronditjen e parimeve fetare islame dhe ne bllokimin e tyre para vershimit ateist që sollen kolonialistet evropiane. Popujt myslimane filluan te imitojne kolonialistin evropian, normat morale dhe zakonet e tyre nisen te aderojne ne idetë e tij ateiste, mbasi evropianet, kur e lane fenë, arriten te forcohen. Të gjitha këto perbenin një gabim tjetër dhe një faktor tjetër që kontribuoi ne shfaqjen e ateizmit boteror.

6. JETA E RE PRE KENAQESIVE E QYTETERMIT

Shkenca u hapi dyer te gjëra njerëzve për te futur ne jetën e tyre mjetet e perparimit e te mireqenies dhe për plotesimin e kerkesave te jetës ne përgjithësi. Mjetet luksoze te transportit, si: vetura, trena, aeroplane; mjete nderlidhjeje; pajisje luksoze te rehatshme; variacione që te japin kenaqesi ne kalimin e kohës; restorante e pijetore luksoze; veshmbathje elegante; shpikje nga me te quditshmet për te shijuar jetën; rendja pas pasioneve e kenaqesive të ndryshme të gjitha këto i dhanë jetës ngjyra terheqese te papara, që i shtyne dhe i inkurajuan njerëzitë për tu zhytur ne pellgjet e pasioneve e te shijimeve materiale.Me qenë se, ne përgjithësi, feja i ndalon teprimet dhe kërkonë racionalitet e ekuilibër ne jetë, ndalon pijet alkoolike, imoralitetin seksual, lakuriqesine etj., njerëzitë, duke mos i njohur dometheniet e qendrimeve fetare ndaj këtyre ekzagjerimeve, menduan se urdhrat e fesë perbejne pranga që u mohojne lirine, që i privojne nga shijimi i jetës e i pasioneve, prandaj u ;larguan akoma me shumë nga feja dhe, ne te njëjtën kohe, e shtuan urrejtjen ndaj atyre që u kujtonin botën tjetër dhe i paralajmeronin për zjarrin e ferrit dhe për kenaqesite e parajses. Kështu, parimet e fesë u bene te huaja për ta, ndaj përqafuan ato te ateizmit e te sadizmit.

7-VORBULLA E JETES
.
,Leshimi i papermbajtur i njerëzve mbi jetën dhe kenaqesite që krijoi qyteterimi perendimor, përpjekjet e tyre për te shfrytezuar çdo mundësi që te sigurojne mjetet moderne te krijuara prej tij, kanë pasur një ndikim të madh ne preokupimin dhe largimin e tyre nga çdo gjë, madje edhe nga vetja e tyre. Si rezultat, njerëzitë dyfishuan orët e punës për te marrë sa me shumë paga e për te blere mjete për një jetë te rehatshme, si: lavatrige, fi-igorifere, makina etj. Grate braktisen shtepite dhe moren pjesë ne punë bashke me burrat për te lehtesuar peshën e jetës e për te përballuar shpenzimet e reja te saj, për td blere sa me shumë mjete moderne që te ngrihej sa me shumë niveli i mireqenies. Filloi, kështu, terbimi e cmenduria dhe u shumefishua dëshira për te siguruar sa me shumë lukse. Të gjitha këto shumefishuan përpjekjet dhe aktivitetin duke punuar nate e ditë, sa mulliri i jetës filloje te bluaje njeriun e këtij shekulli, duke e shtyre ne punë nate e ditë biles edhe me tre turne e duke mos i lënë rast që te mendoje për fatin e tij. Ai punon ne dyqan apo ne fabrike, pastaj jepet pas qejfeve e pasioneve, për tu kthyer përsëri ne punë. Kështu, jeta moderne nuk i le kohe to lirë njeriut për tu marrë me te vërtetat fetare ose kenaqesite shpirtërore te tij, apo për t'iu pergjigjur pyetjeve te perjetshme që përplasen ne brendine e çdo njerju,si për shembull: "Kush e krijoi këtë gjithesi? Kush na krijoi ne? Përse na krijoi? Ku po shkojme? A ka fund kjo botë? A ka pasur fillim? Pse ka ndryshime midis njerëzve, njeri i pasur e tjetri i varfer, njeri shtypes e tjetri i shtypur, njeri vrasës e tjetri viktime? Përse të gjitha këto?"Kush është qëllimi i jetës se njeriut?.A ka ndonjë mision njeriu ne këtë botë?.
Këto pyetje, pra, ne vetedijen e shumicës se njerëzve mbeten pa përgjigje, sepse njeriu i konsumuar i këtij shekuili po bluhet nga mulliri i jetës dhe nuk ka kohe te mendoje për to.Këto janë arsyet me evidente te dukurise se ateizmit, te perhapur ne mënyrë kaq skandaloze. Tani, si ka ndikuar kjo dukuri ne jetën tonë te sotme dhe cilat janë efektet e saj konkretisht?



SE TRETI: EFEKTET E ATEIZMIT NE JETEN E NJEREZVE

Ateizmi pati efekte te dukshme ne sjelljet e njerëzve, ne normat morale te kombeve e ne regjimet shoqërore. Këto efekte mund t'i permbledhim si vijon:

1. SHQETESIMET DHE LUFTA E BRENDSHME

Efekti i parë i ateizmit ne botën e brendshme te njeriut, te individit, është shqetësimi, hutimi, tronditja dhe lufta e brendshme. Çdo njeri e ka një ndjenjë fetare, ndaj bën pyetje të ndryshme: "Pse u krijuam?", "Kush më ka krijuar?", "Ku po shkojme?"Çfarë qëllimi kemi ne këtë botë? etj.
Ndonëse peripecite dhe hallet preokupuese te jetës, nganjëherë e largojne vemendjen e njeriut për tu dhënë përgjigje këtyre pyetjeve ngulmuese, si dhe dëshirën për te njohur sekretin e jetës e te gjithesise, ne jetë ndodhin ngjarje dhe lekundje që e detyrojne te mendoje për këto pyetje. Ne jetë ka semundje, fatkeqësi, humbje te njerëzve te dashur te families, te te afermve dhe te papritura te tjera, te cilat, me ose pa dashje, e bëjnë njeriun te mendoje për fatin e të ardhmën e tij.
Ateizmi është doktrine injoruese, sepse është ndertuar mbi bazen e mosnjohjes se ekzistencës se Zotit, prandaj ai është i paaftë ta shpetoje njeriun nga hutimi, shqetësimi e dyshimi. Misteri i jetës vazhdon ta mundoje njeriun. Padrejtesite dhe veshtiresite që hasen ne jetë mbeten si ankth që të merr frymën, sepse ateizmi është i paaftë për te kuptuar qëllimin e jetës e te universit, ai nuk i ofron njeriut asgjë tjetër, përveçse një grumbull hipotezash që nuk bindin asnjë mendje dhe nuk sherojne asnjë dhimbje. Kështu që, nga ngulmimi i ndjenjave te brendshme e te pyetjeve te perjetshme, njeriu mbetet i shqetësuar dhe i torturuar.
Ne te kaluaren njeriu gjente një hapësirë kohore për tu marrë me vetveten, për të parë qiellin me yjet e tij, detin me magjine e tij, malet me madheshtine e tyre, shkretetirat me gjeresine e tyre, lulet dhe bimet me pamjen e tyre çlodhëse. Kjo hapësirë i bënte shumë dobi për te njohur Zotin, Krijuesin e madh td të gjitha te mirave. Por njeriu i sotëm është i bllokuar nga qyteti me pallatet madheshtore,me rrugët moderne, me dritat e zhurmat e tij plot ndryshueshmeri që e hutojne dhe ia humbasin toruan, ia paralizojne mendjen dhe e bëjnë te paaftë që te kujtohet për Krijuesin e te ndjeje për ekzistencën e Allahut. Kështu ai bëhet me i hutuar e me i ngaterruar.
Shoqeria e vjetër njerëzore ka qenë e thjeshtë, e natyrshme dhe kenaqej më pak. Njerezit e njihnin njëri-tjetrin, bashkepunonin dhe e ndihmonin njëri-tjetrin ne raste fatkeqesie, ndërsa shoqëria moderne e qytetit me popullsi te dendur i ka larguar njerëzitë nga njeri-tjetri, sepse secili merret me hallet e problemet e veta dhe asnjëri prej tyre nuk gjen njeri ku te qaje hallet e te tregoje shqetësimet e problemet. Po i rreshqiti kemba, ose po e gjeti ndonjë e papritur, njeriu i sotëm nuk mund te gjeje njeri që t'i zgjase doren, prandaj u shtua frika për te nesërmen. Duke u kujdesur vetëm për vete, njeriu u be materialist i kujdesshem që vetëm mbledh e grumbullon, por nuk shpenzon. Kjo dhe frika nga e nesermja, kujdesi se c'mund te sjellin ditet i shtuan shqetesimin, tronditjen dhe dhimbjet njeriut, i cili, po të besonte ne ekzistencën e Zotit, ne te panjohuren, ne vendimet e fatet e caktuara nga Allahu, do ta kishte zgjidhur këtë nyje. Mirëpo ateizmi që supozon dhe pretendon se njeriu jeton ne këtë gjithesi vetëm duke u mbeshtetur ne veten e vet dhe se nuk ka Zot që ta vleresoje e ta ndihmoje, ligjeroi shqetesimin dhe friken e njeriut për të ardhmën dhe prirjen e tij për egoizëm e individualizem.

HUMBJA E ENDERGJEGJES DHE PRIRJA PER KRIME

2. EGOIZMI DHE INDIVIDUALIZMI

Prirja drejt individualizmit e egoizmit ishte rezultat i pashmangshem i shqetesimeve shpirtërore dhe i frikes nga e nesermja. Këtu kemi parasysh egoizmin që e ve njeriun ne sherbim te interesave te veta vetjake, duke mos e lejuar që te mendoje për te tjerët. Të menduarit vetëm për vete i zuri vendin bamiresise dhe ndihmes se tjetrit, e cila fiton urimin e Allahut. Ne këtë shekull te erret te ateizmit njeriu nuk kujdeset për tjetrin, kështu, pak nga pak, u shua interesimi i tij për te varfrit e nevojtaret, për familjaret e te afermit, sidomos për prindërit, madje edhe për gruan dhe fëmijët. Vezhguesit e zhvillimeve ne shoqërinë ateiste te Perendimit e te Lindjes konstatojne se deri ku kanë arritur njerëzitë ne rrugën e interesit material e te egoizmit, ku individi interesohet vetëm për vete dhe aspak për te tjerët, me perjashtim te rasteve kur ky interesim i siguron atij ndonjë dobi. Egoizmi e interesi material u dyfishuan nga prirja e njerëzve për qejfet e pasionet, te cilat ua siguroi me bollek qyteterimi modern dhe që ua lejuan ligjet e ateizmit, i cili mohon botën tjetër dhe jetën e njeriut e bën prone te tij personale. Prandaj njerëzitë u drejtuan nga pasionet e veta duke i kërkuar e duke i shtuar ato, secili sipas fuqise e përpjekjeve te veta, duke mos njohur meshiren, bamiresine dhe kujdesin për te tjerët. Ne. këtë mënyrë lindi njeriu i sotëm materialist e interesaxhi, i cili u be shembull kulturëë dhe simbol i qyteteterimit ateist evropian që po përhapet ne botën e sotme.
Pikërisht se ateizmi nuk edukon ndërgjegjen e nuk e tremb njeriun nga një Zot që sheh sjelljet e veprat e tij ne këtë botë - faktore këta që nuk e lejojne besimtarin te kryeje padrejtësi dhe e urdherojne atë te beje mirë e te këtë meshire, ateisti mbetet me zemër te ashper, pa ndjenja e pa ndërgjegje. Ateizmi i meson pasuesit e vet se ata linden rastesisht e nuk i krijoi ndonjë krijues, ose se ata e krijuan vetveten, se janë kafshe tokësore si të gjitha kafshet e tjera, duke ua trashur akoma me shumë ndjenjat dhe duke ua shtuar shtazerine e dekadencen. Këta mundohen te afirmojne vetveten duke u zhytur ne qejfet dhe ne cmendurine e pasioneve. Ndodh që rrethanat e tyre jetësore ose ligjet objektive njerëzore i pengojne ne rrugën e realizimit te deshirave e qellimeve të tyre shtazarake. Ne këtë rast këta veprojnë për t'i mposhtur rrethanat penguese me anë makinacionesh e dhelperimeve të ndryshme, apo me anë te forces dhe, ne te dyja këto raste, ateisti nuk gjen ndonjë pengesë te brendshme që ta ndaloje, sepse ai nuk e ka frikë Zotin dhe nuk pret te jape llogari. Kështu ateisti nuk gjen ndonjë pengesë ne rrugën e tij, përveç pengesave te ligjeve njerëzore e te kushteve te tij faktike. Por këto pengesa mund te kapercehen me shumë mënyra, sidomos, ne shoqërinë moderne, ku njeriu i ka ngritur ne art mënyrat për te kryer krimet dhe për te shpetuar nga veprimi i ligjeve. Ndonjë pasues i ateizmit mund te ndjeje, sadopak, zërin e brendshem te ndërgjegjës, por ky ze i brendshem, i quajtur ndërgjegje, zhduket shpejt ne llumin e jetës e te diversiteteve te saj te shumta

4. SHKATERRIMI I SISTEMIT FAMILJAR

Kjo është nga pasojat me te renda tde ateizmit ne jetën e njeriut. Dihet se bota e sotme është bota e krimit dhe e frikes. Mjetet e komunikimit: gazetat, librat, radiot etj., çdo ditë njoftojne për krime te shemtuara që flasin për nivele te lemerishme tensioni, anomalie e sadizmi, që arrijnë deri ne te kenaqurit duke torturuar tjetrin e duke i pire gjakun dhe duke qeshur nga klithmat e viktimes që kërkonë ndihmë. Shto këtu edhe bemat e vjedhjes, te grabitjes, te dhunes e te vrasjeve që shtohen dita-ditës. Mjafton te permendim naten e famshme te vitit 1977, kur u nderpre energjia elektrike ne qytetin e Njew Jorkut. Ne mengjesin pas' asaj nate u pa se mijëra lokale tregtare, magazina, depo e shtepi ishin grabitur plotësisht dhe se ne këtë vjedhje kolektive kishin marrë pjesë njerëz te moshave të ndryshme, shumica e te cileve nga klasa e shkalle shoqërore të ndryshme, duke përfshirë këtu edhe policet e ngarkuar me ruajtjen e rendit. Atë nate ata moren pjesë ne ato karnavale te shemtuara te vjedhjes e te dhunes, pa pyetur për ndërgjegje e detyrë zyrtare.
Vlerësimi i specialisteve është se sikur nderprerja e energjise elektrike të kishte vazhduar një jave rresht dhe as ushtria të mos kishte nderhyre, qyteti do të që shkaterruar plotësisht. Po si do të shkonin punët, sikur te dobesohej sigurimi, si pasoje e ndonjë krize politike apo lufte? S'ka dyshim se njerëzitë ne këtë shoqeri do të hanin njëri-tjetrin. S'ka dyshim, gjithashtu, se këto janë frytet e natyrshme te ateizmit.
Ateizmi pati pasoja shkaterruese ne jetën shoqërore te njeriut. Largimi nga Zoti i madh nuk çoi vetëm ne shkaterrimin psikologjik te njerezimit, por, gjithashtu, çoi edhe ne shkaterrimin e ne shthurjen e shoqerise njerëzore, sepse sistemi i shoqerise njerëzore nuk mund te jetë solid, po të mos jenë solide edhe tullat e tij. Po u prishen këto tulla, u shkaterrua e gjithë ndertesa e këtij sistemi shoqeror. Kështu që ateizmi çoi ne shkatarrimin e familjes. Dihet se familja është qeliza e pare e sistemit shoqeror. Kur prishen njerëzitë, prishen edhe lidhjet' familjare. Zvetenimi i bashkeshortit te degjeneruar do të perfshije medoemos gruan dhe fëmijët. Është i pashmangshem refleksi i degjenerimit te gruas 'që nuk pyet për Allahun e që nuk ka frikë prej Tij. Po kështu është i pashmangshem edhe tek të gjithë pjesetaret e tjerë te familjes që nga burri e deri te fëmijët. Kështu ndodh edhe me djalin e shthurur që nuk pyet për shenjterine e babait e te nenes, ose me vajzen e perdale. Prandaj po degjojme shpesh për shkaterrime martesash ligjore e te ndershme, ne baze te te cilave gruaja mjaftohet me një burrë, e ku formohen marredhenie bashkeshortore te ekuilibruara, ku përgjegjësitë ne familje ndahen me drejtësi sipas natyres njerëzore, me te cilën Allahu i madherishem ka krijuar mashkullin dhe femren. Me shkaterrimin e sistemit te marteses ligjore, marrëdhëniet bashkeshortore u kthyen ne marredhenie qejfi e interesi, u pakesuan rastet e sakrificave te domosdoshme. Dihet se bashkeshorti i sinqertë e besnik, për hirë te familjes, domosdo sakrifikon diçka nga pasionet. Edhe gruaja besnike, e cila, ne rrethana te caktuara, mund te detyrohet që te jetoje me një burrë te varfer apo te sëmurë, lufton për t'i sherbyer atij dhe fëmijëve te saj. Por ne hijen e ateizmit që mohon botën tjetër dhe denimin hyjnor, nuk mbetet ndonjë arsye që ta detyroje burrin apo gruan që te beje sakrifica. Kështu ndodh edhe me djemtë, te cilët ne kushtet e adhurimit te Zotit që është një, u sherbejne prinderve si kusht adhurimi dhe luftojne për t'i kënaqur e për ti mirembajtur ata ne pleqeri; ndërsa ne kushtet e atë'zmit, që ngrihet mbi bazen e interesit material, sherbimin ndaj te tjerëve e konsiderojnë si një budallallek, përderisa ky sherbim nuk sjell fitim te menjehershem.Kështu që ndjenjat e bukura dhe lidhjet e natyrshme që e drejtonin familjen e i bashkonin zemrat e anëtarëve te saj, ne kushtet e ateizmit vdiqen e mbaruan.Pasojat e keqija te ateizmit nuk kufizohen vetëm me këtë degjenerim te familjes, por i tejkalojne këto caqe, duke përfshirë lloje te çuditshme te degjenerimit, sepse ne kushtet e shkeljes se normave e te deshires se cmendur për te kënaqur pasionet, vazhdimi i lidhjes se martesave ligjore po konsiderohet si një lloj idiotizmi. Ne shumë raste, burra te ndryshëm pohojne se fëmijët e lindur ne shtreterit e tyre bashkeshortore nuk janë të tyre, vëllezër te ndryshëm pohojne se nuk janë te një babai. Ne këtë mënyrë u keputen lidhjet e afersise se vellait me vellane, te babait me te birin ose te bijen, te xhaxhait me nipin e kështu me radhe, sepse këto ndjenja te bukura njerëzore nuk linden tjeterkund, përveçse ne një shoqeri te pastër fizikisht e moralisht. Bashke me këto humbi edhe një gezim shpirtëror e psikologjik, i domosdoshem për njeriun. Ky u zevendesua nga gezimet trupore e materiale te rendomta.
Njeriu, pak nga pak, po shkon drejt shtazerise, sepse pas shthurjes se familjes e te vlerave te saj te bukura, u keputen lidhjet e farefisit. Divorci, braktisja e shtepise dhe tradhtia bashkeshortore u bend gjëra te zakonshme. Babai i sheh miqte e vajzes se tij e nuk mban qëndrim, madje edhe e inkurajon ne rrugën e saj, po kështu, me këtë sy i sheh edhe mikeshat e djalit te vet, sepse njerëzitë ne ateizëm besojnë se çdo njeri duhet te marrë rrugën që deshiron dhe është pergjegjes vetëm për vetveten. Kështu, pra, u zhduk qeliza e pare e shoqerise njerëzore

.FAMILJA

5. SHKATERRIMI I SHOQERIVE NJEREZORE

Familja është qeliza e pare e nderteses shoqërore. Me shkaterrimin e saj prishet e gjithë ndertesa, sepse ajo është djepi i parë i njeriut, që perben, si të thuash, tullat e nderteses. Po u prish, pra, njeriu, prishet e gjithë ndertesa. Ne qoftë se familja e furnizon shoqërinë përditë me tulla te shkaterruara, ato vendosen ne piramiden e madhe shoqërore. Individi, qoftë drejtor apo president, mjek apo inxhinier, mësues apo punëtor, marrëdhëniet me njerëzitë që e rrethojne i nderton ne baze te normave morale dhe te sjelljeve që ka fituar gjatë gjithë jetës se tij, sidomos ne fazat e para te rritjes, pra ne familje. Kështu dalin ne drite egoizmi, individualizmi, injorimi i Allahut që shikon çdo gjë ne të gjitha bashkeveprimet e sjelljet që ushtron individi. Kështu që marrëdhëniet që sundojne veprimet e individit ne këtë lloj shoqerie, janë marredhenie përfitimi material e interesash personale. Vetesakrifica e vetedukimi, durimi e dëshira për te bartur lumturi dhe te tjerat zhduken dhe, për pasoje, rrethet zyrtare, fondacionet private e aparatet shteterore transformohen derisa bëhen qoshe për realizim interesash personale. Prandaj çdo ditë dalin ne drite veprime që tregojnë korrupsionin e administratave, te nepunesve, shfiytezimin e postit, ryshfetet, makinacionet për ia hedhur ligjit, abuzimet me pasurite shteterore, padrejtesite dhe shtypja.
Shoqeria moderne, ne hijen e ateizmit, është bare si shoqëria e xhungles, ku çdo kafshe mundohet te haje tjetrën e ku i dobeti mundohet te fshihet, te mashtroje e te intrigoje, ndërsa i fore mbeshtetet ne shtypjen, ashpersine e violencen e vet.
Vezrguesit e zhvillimeve te shoqerise perendimore e shohin se si krimi është bare punë e përditshme, veprimtari e organizuar dhe e zhvilluar: Me gjithë numrin e madh te tradhtive bashkeshortore e te poshtersive, po përhapet perdhunimi i grave ne mënyrë td habitshme dhe me gjithë numrin e madh te rasteve për punë e prodhim, shtohen vazhdimisht rastet e dhunes e te vjedhjeve te armatosura, te ushtruara nga njerëz te moshave e shtresave të ndryshme; nuk kalon ditë pa u regjistruar dhjetera e qindra ngjarje vrasjesh e krimesh ne çdo qytet.
Pra, ne kushtet e ateizmit, mohimit te Allahut e te dhenies llogari ne botën tjetër, shoqëria kthehet ne një kenete poshtersish e paturpesish, krimi bëhet punë e përditshme; përpjekjet për te shpetuar nga ligji, shfrytezimi i influences, shtypja e te dobetit nga i forti, hipokrizia e te dobetit para te fortit - të gjitha këto se bashku bëhen moral, fe e program i ri për shoqëritë e degjeneruara, te larguara nga rruga e Allahut.

6. KRIMI POLITIK

Pasojat e ateizmit, ndoshta, janë me te renda ne politikën botërore e ne sistemin e marredhenieve ndershteterore. Morali materialist, ateist që e mbushi zemren e njeriut me ashpersi e egoizëm e bën atë te prirur për te aplikuar këtë ashpersi e egoizëm edhe ne fushën e marredhenieve politike botërore. Kështu shteti me i madh kolonialist perdor mjete shumë te poshtra për te robëruar popujt e për te grabitur te mirat e pasurite e tyre. Vendet tona myslimane, ne përgjithësi, janë vendet e dobeta me te munduara nga kjo politike ateiste e materialiste. Ato bëhen gjithmonë objekte kercenimi me shtypje e nderhyrje ushtarake sa herë që tentojnë te marrin ndonjë nga të drejtat e tyre te humbura dhe nga pasurite e tyre te gllaberuara. Sa herë që vendet tona tentojnë te aplikojne Islamin e fillojnë e i kthehen ligjeve te tij te pastra, shtetet e mëdha kolonialiste bëjnë thirrje për te penguar kthimin tonë ne islamizem, duke e akuzuar këtë fe herë si reaksionare, herë si te eger, që shtyp fetë e tjera ose pakicat. Qeshtja e naftes dhe përpjekjet e shteteve myslimane për te siguruar cmime te arsyeshme për shitjen e saj, ndoshta, është argumenti me i qartë që verteton sjelljen kolonialiste, terroriste dhe egoiste te këtyre fuqive ndaj vendeve islame. Fuqite kolonialiste na akuzuan se ne duam te shkaterrojme ekonomine botërore, te roberojme njerezimin e te shkaterrojme qyteterimin vetëm se kërkojmë disa nga të drejtat tona. Me dhjetera herë këto fuqi kanë kercenuar se do të pushtojne puset e naftes dhe do ta marrin naften me dhunë, ne qoftë se shtetet tona mendojnë diçka për te ndaluar furnizimin me nafte te armiqve tanë, ose për t'ua ngritur cmimet.
Mund të themi, pra, se bota e sotme po digjet ne zjarrin e materializmit egoist boteror, te ushtruar nga fuqite e mëdha kolonialiste, duke skllaveruar popujt e gllaberuar pasurite e tyre dhe duke i bërë viktima te shqetesimit, te frikes, te kaosit te mosmarreveshjeve, ne mënyrë që ta kenë me te lehtë punën për te grabitur e vjedhur pasurite e tyre. -,
Po të ishte besimi dhe frika nga Zoti ne thelbin e moralit të atyre që udheheqin politikën e shteteve, do të kishte vershuar mëshira e bamiresia ndermjet popujve, do të ishte perhapur përkrahja e te dobteve dhe e te varferve, shpëtimi i te shtypurve nga padrejtesite dhe feja do të ishte bërë program i politikes botërore.
Duhet pasur shumë frikë se, ndoshta, ateizmi mund te shkaktoje shkaterrimin e botës, sidomos tani, pasi shkenca moderne e armeve te shkaterrimit te botës u vu ne duart e njeriut. '
Kushdo që i shikon me vëmendje mjetet që përdorin fuqite e mëdha për te shkaterruar popujt e vegjel, do të konstatoje cudira: këto shtete, përveç vrasjes se elementeve te mirë e te sinqertë ndaj vendit dhe kombit te vet, përdorin edhe arme te tmerrshme, si: drogat, propaganden e zeze, luftën psikologjike, gratë, agjentet etj.
Ateizmi e Largimi nga Allahu i madherishem, pra, munden ta kthejnë gjithë shoqërinë njerëzore ne një shoqeri te urryer që ngrihet mbi bazen e shtypjes, te rrembimit e te frikes se vazhdueshme nga shkatërrimi. Këto, nga ana e tyre, rrojne ne shkaterrimin psikologjik te njeriut te sotëm dhe ne largimin e tij te vazhdueshem nga realiteti që e rrethon. Këtu qendrojne shkaqet e perhapjes se droges, te qetesuesve e te imituesve seksuale. Kjo politike botërore e zhyti individin me shumë ne egoizëm e ne pëlqimin e vetvetes, ne përpjekjet për te ruajtur me çdo mjet parate, ne kerkim vetëm te shpetimit te vetvetes e te jetuarit vetëm për vete. Ai ne këtë mënyrë, ateizmi krijoi vorbullen e sotme që e vertit njeriun ne shekullin e vet te tanishern., shekull i egoizmit, i krimit e i anarkise.

 

[klevis2000]

Re: Ateizmi, një filozofi udhëheqëse në botën globale

ANKTHI I QUAJTUR ATEIZËM

Edhepse Zoti i shfaq faktet e ekzistencës së Tij në të gjitha këndet e këtij universi, edhepse Ai gjatë gjithë historisë dërgoi të dërguar që t’ua kumtojnë njerëzve porosinë e Tij, gjithmonë ka pasur dhe ka njerëz që preferojnë ose të mos përdorin logjikën e tyre ose të mohojnë shpalljet dhe ekzistencën e Tij. Këta njerëz janë të pushtuar nga anarkia shpirtërore dhe me të drejtë mund t’i quajmë “njerëz të humbur”.

Poshtërsia, padrejtësia, pesimizmi, trazirat, vetmia, frika, stresi, mërzia, inati, joskrupuloziteti, fyerjet, pandershmëria, mosbesimi, hakmarrja, xhelozia, amoraliteti, dhënia pas drogës, bixhozi, prostitucioni, uria, varfëria, korrupcioni social, hajnia, lufta, dhuna, shtypja, frika nga vdekja... Të gjitha këto probleme mund t’i zgjidhim vetëm nëse jetojmë me vlerat e fesë së Zotit. Thënë ndryshe, njerëzit bëhen robër të këtyre komplikimeve nëse u shmangen vlerave të Kur’anit. Kjo është ajo që ne quajmë “ankthi i mosbesimit”.

Në një shoqëri të larguar nga feja e All-llahut, karakteristikat kryesore të anëtarëve të saj janë padrejtësia, egoizmi dhe pasiguria. Kjo është natyra e shoqërive ateiste. Vetëm vlerat e fesë së drejtë garantojnë një moral të lartë për shoqëritë dhe për individët. Ata që besojnë në Zotin dhe në botën tjetër sillen me përgjegjësi, sepse jetojnë vetëm për ta fituar kënaqësinë e Zotit. Duke iu frikuar Zotit, ata me kujdes u largohen punëve të këqia, qëndrimeve dhe sjelljeve që nuk pëlqehen nga Zoti. Në një shoqëri që dominohet nga njerëz të tillë nuk mund të ketë probleme sociale.

Megjithatë, një person pabesimtar, që nuk arrin të kuptoj se ai do të shpërblehet apo dënohet për veprat e tij, nuk i zbaton caktimet e All-llahut.

Gjithkush ka një mekanizëm që i mundëson atij ta njohë All-llahun. Mirëpo, derisa ky mekanizëm është shumë funksional te besimtarët, te ateistët gati nuk funksionon fare. Pabesimtarët mundohen që fare të mos e dëgjojnë ndërgjegjen dhe arsyen e tyre. Gjithkush e di se është krijuar nga All-llahu, se është përgjegjës para Tij. Por, këto gjëra janë në konflikt me dëshirat dhe teket e tij.

Shoqëria ateiste është e çorientuar në të gjitha aspektet. Ajo përbëhet nga njerëz që nuk arrijnë t’i kuptojnë gjërat kryesore që duhet t’i dijë një njeri. Prandaj, duke e mohuar Zotin, ata largohen nga çdo lloj përgjegjësie dhe mund të bëjnë çdo gjë po t’u jepet rasti. Dhe, kjo dukuri, gjatë gjithë historisë i ka dërguar këto shoqëri në humnera nga të cilat nuk kanë pasur fuqi dhe aftësi shpirtërore që të dalin.

Përpos efekteve negative që i ka mosbesimi, ai është i dëmshëm edhe për mirëqenien fizike dhe shpirtërore të individëve. Trupat e ateistëve kalojnë nëpër një proces të shpejtë të plakjes. Vuajtjet shpirtërore mund ta sulmojnë trupin e tyre.

Këto efekte bëhen shkatërrimtare edhe për njerëzit më të shëndetshëm, të rinj dhe të bukur. Ndryshimet fizike-flokët e dobët, humbje e flokëve, tullacia shfaqen te persona shumë të rinj. Për arsye psikologjike, lëkura bëhet më e dendur, e rëndë dhe e humb lakueshmërinë për një kohë të shkurtër.

Në ditët tona, dy sëmundje lidhen me termin “ankesat e kohës sonë”: stresi dhe depresioni. Dy çrregullimet që janë më të lidhura me këto janë: drogimi dhe pagjumësia. Pastaj janë sëmundjet dermatologjike dhe abdominale, si dhe sëmundjet që kanë të bëjnë me shtypjen e gjakut, veshkët dhe sistemin respirator, alergjitë, rrufa, migrena, sulmet në zemër dhe zgjerimi i trurit. Një sërë hulumtimesh shkencore kanë dëshmuar se këto sëmundje i kanë rrënjët e tyre në problemet psikologjike.

Një jetë në të cilën dominojnë principet fetare përfshin besimin në Zot dhe në fatin që Ai ia përcakton njeriut. Edhe kur i përjeton çastet më të vështira të jetës së tij, besimtari e di se ajo është vetëm një sprovë nga Zoti dhe duron, në mënyrë që ta fitojë kënaqësinë e Tij. Muslimani i vërtetë e di se çdo gjë në këtë botë është e përkohshme dhe se në botën tjetër do të jetë shpërblimi i vërtetë.

Stresi, një e keqe që po merr përmasa alarmante ka origjinë psikologjike. Është një gjendje e përgjithshme e frikës, pasigurisë, pesimizmit, shqetësimit dhe ndjenjave të tilla si frika nga humbja e vendit të punës, çështjet rreth shëndetit apo anëtarëve të familjes së dikujt. Efektet e saj negative janë: shqetësimi dhe paniku, djerrësitja, ankthet, sëmundjet e lëkurës, tensioni në muskuj, migrena, çrregullimet e veshkëve, alergjitë, sëmundjet në zemër, dobësimi i sistemit të imunitetit, ndjenja e fajit, pasiguria, ngatërrimi, pesimizmi ekstrem, dështimi për t’u përqendruar, nervoza, të qenit iracional (i pa arsyeshëm), anoreksia...

Zgjidhja në të gjitha problemet që i përmendëm deri këtu qëndron në vlerat fetare të Kur’anit. Nëse në një shoqëri zbatohet Kur’ani, që padyshim është fjalë e Zotit, do të forcohet morali njerëzor, familja bëhet çerdhe e lumturisë, një lidhje e dashurisë formohet ndërmjet anëtarëve të shoqërisë, tmerri i alkoolit dhe bixhozit përfundon, zhduket problemi i drogës, prostitucioni zhduket, askush nuk fiton në mënyra të ndaluata e jashtë-ligjore. Këto vlera janë shumë të qarta: kthimi kah Zoti, Krijuesi i të gjitha qenieve, dhe qetësimi duke u mbështetur në fenë që All-llahu na dhuron neve. Zoti na informon neve se shpëtimi në këtë botë dhe në botën tjetër është feja e Tij dhe se shërbyesit e Tij të sinqertë nuk do të ndiejnë frikë.

Atyre nga mesi juaj të cilët besuan dhë bënë vepra të mira All-llahu u premtoi se do t’i bëjë zotërues në atë tokë ashtu si i pati bërë zotërues ata që ishin para tyre dhe fenë të cilën Ai e pëlqeu për ta, do ta forcojë, e në vend të frikës Ai do t’u dhurojë siguri. Ata më adhurojnë Mua e nuk më shoqërojnë asgjë. E kush edhe pas kësaj mohon, të tillë janë ata më të prishurit. (Kur’an, 24:55)

 

[Narkomane]

ATEIZMI, DËMET DHE PASOJAT PËR SHOQËRINË

Marrë nga revista "Saff"

Bota e sotme sot përballet me probleme të pafundme nga më të ndryshmet. Krahas përparimit material dhe begative që njeriu ka arritur me zbulimet shkencore, bota jeton nën hijen e problemeve serioze, të cilat ripërtërihen prej njëri tjetrit dhe mbingarkojnë jetën e njeriut.
Padyshim se problemet më të mëdha, me të cilat përballet shoqëria, janë kaosi shoqëror, shqetësimi, përhapja e krimit dhe dhunës, mungesa e stabilitetit në politikë dhe ekonomi, për të cilat pothuajse çdo ditë informohemi. Nuk mundemi të gjejmë pothuaj asnjë shtet në botë, i cili nuk përballet me këto probleme shoqërore të shtresuara. Përparimi material nuk mundet t`i mënjanojë këto probleme e as t`i pakësojë. Përkundrazi sa më shumë të përparohet në jetën materiale të njeriut, ato bëhen më të mëdha në numër dhe më të shtrira në shoqëri. Edhe krahas asaj që problemet shoqërore janë të shumta në numër, problemi më i madh, i cili lë pasoja të dëmshme për shoqërinë dhe është arsyeja e mungesës së stabilitetit dhe shqetësimit shoqëror e kaosit, është ateizmi ose e thënë shkurt, mosbesimi.

Çfarë është ateizmi?
Ateizmi nënkupton mosbesimin në Zot dhe devijimin nga rruga e ndjekësve të fesë, si dhe mohimin e ringjalljes pas vdekjes, mohimin e Xhenetit dhe Xhehenemit dhe përkushtimin e tërësishëm vetëm në jetën e kësaj bote. Sot ateizmi është tregues botëror dhe Perëndimi megjithëse pasardhës i qytetërimit të krishterë i cili pohon Ringjalljen, Parajsën dhe Ferrin, prapë se prapë beson vetëm jetën e kësaj bote. Kisha është bërë vetëm traditë (kulturë) dhe gjurmë e së kaluarës, ndërsa në jetën e njeriut përbën diçka të parëndësishme. Shteti më i madh në Lindje ka në themelin e tij ateizmin. Kjo është Rusia, e cila ishte pararoja e komunizmit, ideologjisë ateiste, në rregullat e së cilës është braktisje e plotë e besimit në botën metafizike dhe të konsideruarit e jetës si materie, gjë që bën luftën e njeriut në këtë jetë vetëm me qëllimin e vegjetimit dhe mbijetesën.
Përsa i përket shteteve të tjera ato edhe pse në to janë të përhapura religjionet si Hinduizmi, Budizmi, të cilët në thelb përmbajnë besimin në botën e fshehtë, janë gjunjëzuar përpara shovinizmit ateist perëndimor. Bota islame edhe pse deri diku i përmbahet Islamit dhe beson në ringjallje, në Xhenet dhe Xhehenem, përsëri goditet nga të gjitha anët nga dallgët e ateizmit, të cilat hedhin dyshim në besimin islam.

Shkaqet e fillimit dhe përhapjes së ateizmit
Përpara vetëm dyqind vjetësh ateizmi nuk ka qenë fenomen i përhapur, megjithatë në dy shekujt pasues dalin në pah shumë faktorë, të cilët kanë ndihmuar që mosbesimi në Zot të bëhet fe zyrtare dhe drejtimi i parësor i shumë shteteve të botës.
Disa nga arsyet e fillimit të përhapjes së ateizmit janë si më poshtë:

1-Kisha evropiane ka qenë nganjëherë shkaku indirekt dhe nganjëherë direkt arsyeja e përhapjes së ateizmit dhe më thellë akoma, të mosbesimit total në ekzistencën e Zotit. Shkak për këtë kanë qenë vetë zyrtarët e kishës, monarkët dhe udhëheqësit shpirtërorë, të cilët kanë shtuar nga mëndja e vet në kundërshtim me fenë, të tilla si, ngritja e Isait a.s. nga shkalla e njeriut në shkallën e hyjnisë, mëkatin dhe larjen e mëkatit, rrëfimin, shitjen e indulgjencave dhe të tjera që nuk kanë asnjë bazë në fe. Ndërmjet të tjerash kanë ndërfutur edhe mjaft të pavërteta rreth krijimit të gjithësisë, pozicionit dhe formës së planeteve, po ashtu për tokën dhe jetën e njeriut.
Kur nisi lëvizja e Rilindjes europiane dhe kur u zbuluan shumë të vërteta shkencore, situatat precipituan në përplasje të mëdha ndërmjet shkencëtarëve të shkencave natyrore dhe Kishës, e cila mohonte zbulimet e reja dhe përndiqte protagonistët. Në atë kohë, kushdo që besonte në vërtetësinë e zbulimeve shkencore, konsiderohej heretik, jobesimtar dhe të tillët vriteshin, digjeshin dhe izoloheshin. Shumë shkencëtarë të asaj kohe kanë përjetuar tortura të dhembshme, përndjekje dhe dënime me vdekje, vetëm pse zbulimet e tyre ishin në kundërshtim me dogmat e fesë. Megjithatë edhe pse represioni institucional i Kishës ishte i egër dhe i gjatë, rilindja shkencore nuk u ndërpre. Shkencëtarët arritën që periodikisht t`i plotësojnë zbulimet e veta me fakte të reja bindëse, ndërkohë që Kisha përditë e më shumë përjetonte humbjen përballë opinionit, dhe së fundi fitorja i takoi shkencëtarëve të materies ndaj funksionarëve të kishës. Fill pas kësaj njerëzit nisën të braktisin plotësisht besimin dhe çdo besim në ekzistencën e botës së fshehtë, të jetës së përtejme dhe i kthehen materializmit si besim e hyjnizim i ri. Pikërisht këtu u hodhën themelet e ateizmit institucional në botë. 2- Dhuna e botës kapitaliste
Pasi Europa u çlirua pjesërisht nga pushteti i Kishës, pasi zbuloi forcën e parasë dhe teknologjisë, kjo bëri që njerëzit të braktisin lidhjen jetësore me tokën për të vënë në qendër të vëmendjes prodhimin në fabrika. Feudalët e dikurshëm bëhen pronarë të fabrikave të mëdha, duke shfrytëzuar dhe kontrolluar pasuri të stërmëdha natyrore. Punësohen flukse të mëdha njerëzish dhe në të njëjtën kohë shfrytëzohen, por tashmë në masë më të madhe dhe sidomos më egërsisht. Mbi punëtorët ushtrohet shtypje dhe dhunë e hapur, gjë që e bën shoqërinë të ndahet në dy klasa, që e lidhin përkatësinë e vet me materien, pra; kapitalistët e pasur dhe punëtorët e varfër. Shfaqja e një këndvështrimi dhe konceptit të ri të dhunës dhe heshtja për këtë nga ana e Kishës zyrtare e paaftësia për ta interpretuar këtë dhunë është shkaku direkt në përhapjen e dyshimit në ekzistencën e Zotit. Kisha u ndodh e pafuqishme për të ofruar zgjidhje për problemet e njeriut në tokë dhe atëherë njeriu filloi të mendojë për gjetjen e një rruge dhe programi të ri, i cili premtonte kapërcimin e vështirësive.

Lindja e drejtimeve ekonomiko-ateiste
Nuk ka dyshim se një nga faktorët më thelbësor të përhapjes së ateizmit ka qenë lindja e drejtimeve ekonomiko-ateiste e në mënyrë të veçantë komunizmi, themelues i të cilit është Karl Marksi. Krahas asaj që ky drejtim kishte pikënisje ekonomike, që është njëkohësisht qëllimi kryesor i tij, siç këmbëngulin ideatorët përkatës, e paçka pse është për çlirim nga dhuna kapitaliste, prapëseprapë kjo vetëm përforcon tezat ideologjike të drejtimit. Ata këmbëngulin se ekziston vetëm jeta materiale e njeriut, që nuk ekziston shpirti ringjallja, Zoti dhe jeta e përtej varrit. Sipas mësimeve të socializmit, fenë e shpikën të pasurit në mënyrë që të shfrytëzojnë sa më mirë shtresën e varfër dhe tipizimet siç janë besimi, sinqeriteti dhe çiltërsia nuk janë asgjë tjetër veçse rezultat i ideve fetare në shërbim të interesave kapitaliste. Me këto hipoteza ky drejtim ekonomik është bërë valë e re e furishme e ateizmit, i cili ka gjetur terren jashtëzakonisht të përshtatshëm tek njerëzit e thjeshtë dhe shtresa e varfër, për arsyen e thjeshtë se u vu në mbrojtje të interesave të të shypurve dhe të varfërve, ndërsa të tillët janë shumica në shoqëri. Kështu komunizmi u përqafua jo vetëm si drejtim ekonomik por edhe si një besim i ri dhe shumë shpejt u shtri pothuaj në të gjithë botën. Komunizmi e njohu lulëzimin më të madh dhe suksesin e vet pas revolucionit bolshevik në Rusi. Në përhapjen e praktikës dhe teorisë komuniste ideatorët e tij kanë shfrytëzuar metoda të ndryshme, por më e shpeshta dhe më efikasja ishte metoda e forcës, e tillë që popujt u bënë plotësisht gjenerues dhe forca të komunizmit duke përfshirë dhe republikat islamike në Rusi dhe në Kinë, si dhe disa të tjera në vendet arabe.
Kurthet bashkëkohore
Punësimi i njerëzve në këtë botë dhe përjetimi në të, në gjithçka që ofron civilizimi perëndimor, që nga kuriozitetet e ndryshme dhe argëtimet marramendëse, ka patur një ndikim të madh tek njeriu që ai të harrojë çështje mjaft fondamentale në jetën e tij, me të dhe vetveten. Nga dëshira për të përfituar një pagë sa më të madhe dhe me të të sigurojë një jetë sa më të rehatshme, me të gjithë të rejat e fundit të teknologjisë, njeriu ka rritur orët e punës. për të njëjtat qëllime edhe gruaja braktis detyrën e natyrshme të saj, angazhimet familjare, dhe punësohet nëpër fabrika që kështu përkrah burrit të jetë ndihmëse në kërkesat dhe joshjet e jetës edhe ashtu të mbingarkuar. Një ritëm i tillë i jetës dhe punës e ka thërrmuar dhe rrënuar njeriun bashkëkohor, prandaj ai nuk ndjehet i lirë për asnjë çast, duke mos i lënë rast të mendojë për veten dhe as për çka ka përreth. Puna intensive, tregtia, shfrytëzimi në fabrikë, dhe teprica e kohës e harxhuar në lodra dhe argëtime, nuk i lenë kohë atij të mendojë për fenë dhe jetën shpirtërore dhe që kështu t`i përgjigjet pyetjeve që rrethojnë secilin njeri: "Kush e ka krijuar gjithësinë? -Kush e krijoi njeriun? -Përse jemi krijuar? -Ku shkojmë? -A ka fund kjo botë? -Përse njerëzit diferencohen, ky i varfër e ai i pasur, njëri shfrytëzues tjetri i shtypur? -Përse e gjithë kjo? -A ka jeta kuptim?". njeriu i sotëm i mbingarkuar me ato që përmendëm më sipër, nuk gjen dot kohë t`i përgjigjet këtyre pyetjeve dhe kështu feja bëhet diçka e anashkaluar dhe jashtë vëmendjes.

Jeta e re dhe joshjet e civilizimit
Shkencat empirike dhe dijet e kësaj bote i kanë hapur njeriut dyert e mëdha të shpengimit, të rehatisë dhe të joshjes jetësore. Mjetet e rehatshme të transportit (makinat, avionët, trenat), mjetet e komunikimit, restorantet dhe kafenetë me menu shumë të pasura të ngrënash dhe të pirash, joshjet në veshje dhe "shkenca e jetës së re" hapën përpara njeriut mënyra të reja përjetimi në këtë botë dhe e bënë atë të jetë ndjekës i kënaqësive dhe epsheve.
Meqë feja ndalon tejkalimin dhe shpërdorimin, e ndërkohë urdhëron sensin e masës në gjithçka, si dhe ndalon ndjekjen e gjërave të ndaluara siç janë pijet alkoolike, drogat dhe shthurjet, njerëzit të cilët nuk njohin thelbin e fesë, i konsiderojnë këto si pranga të lirisë së tyre personale dhe kufizime të përjetimeve dhe nevojave, gjë e cila e ka rritur kundërshtinë e tyre ndaj fesë. Nuk dëshirojnë që dikush t`i tërheqë vëmendjen në këtë botë dhe as t`i paralajmërojë për xhehenemin, pasi kjo bëhet pengesë për të prishur përjetimet dhe lajthitjet e tyre. Kështu rritet largimi nga feja dhe ndihmohet përhapja e mentalitetit ateist.
Lidhjet e përparimit materialist me ateizmin
Gjithashtu njëra nga arsyet që kanë nxitur njeriun në ateizëm është edhe lidhja e ateizmit me potencialin dhe përparimin materialist. Njerëzit e kanë parë që Europa nuk ka përparuar materialisht deri në kohën kur është ndarë nga idetë e kishës dhe besimi tek ajo dhe që një shtet i tillë si Rusia nuk ka deklaruar veten si superfuqi pa u vetëshpallur më parë si hapësirë ateiste. Nga krahu tjetër kanë vënë re se vendet të cilat i përmbahen fesë kanë mbetur prapa në industri dhe prodhim, dhe kështu filluan të besojnë se ateizmi është shkaku dhe çelësi i përparimit material dhe shkencor, dhe që feja është prapambetje dhe padije. Këto me pak fjalë janë shkaqet thelbësore të lindjes dhe përhapjes së ateizmit në botë.

 

[gurax]

Islanda ka legalizuar blasfemine.

Nje ligj i vendosur ne Islande ne 1940 per blasfemine, mund te shkaktonte ndjekjen penale te cdokujt qe bente kete shkelje dhe nese shpallej fajtor, denimi mund te ishte nga nje gjobe, e deri ne 3 muaj heqje lirie.

Vendimi i heqjes se ketij ligji dhe legalizimi i blasfemise u mor pas nje serie diskutimesh qe filluan menjehere pas ngjarjeve te "Charlie Hebdo" ne France dhe u filluan nga "Pirate Party" Islandeze. Ne nje mesazh, Pirate Party u shpreh: "Parlamenti Islandez perhap mesazhin e rendesishem se liria nuk do te dorezohet perpara sulmeve gjaksore."

Per me teper: http://www.bbc.com/news/world-europe-33378778