ARVANITASIT dhe prejardhja e grekeve

Erind

Forumium maestatis
Re: ARVANITASIT dhe prejardhja e grekeve

Jam duke e lexuar dhe ja vlen ta studiosh dhe jo thjesht te lexohet, aty zbardh shume pikepyetje te historise.

Doja ti beja dhe komplimente Kastriotit, per menyren si ka trajtuar temen.
Shkrimi Neo-s me beri kurioz lidhur me shkrimin linear A, nuk e kisha degjuar ndonjeher dhe jam kurioz te di ndonje gje me teper nese per Neo nuk eshte prob.
Thnx...
 

kastriot

Primus registratum
Re: ARVANITASIT dhe prejardhja e grekeve

360 ARISTIDH P. KOLA

Dhe kjo i siguronte mbështetjen e inteektualëve te majtë. Por arti i Rilindjes nuk ishre veçse një referim në lashtësinë helene dhe ndërkohë që ne lodheshim duke kërkuar veten tonë atje ku nuk ekziston, d.m.th. tek Bizanti, na vjen figura e Greqise nga perendimi me gjuhë të huaj, me pasaporte të huaj dhe me ndryshimin e vet fiziologjik. Sigurisht që nuk e njohëm.
Që të rikthehemi, themi se pas 1922, kemi ne Greqi dy rryma kryesore të botëkuptimeve ideore dhe estetike dhe kjo duhet të bëhet e kuptueshme, te ndërgjegjësohet, ne mënyrë që te fillojë të punojë brenda nesh ajo fuqi e trashëguar qe mbledh rrymat, idetë, pikëpamjet, i filtron dhe i thelbëzon në një realitet të ri, në një krijim të ri dhe jo në një prirje atavike. Nëse këte nuk e perceptojmë, atehere do te goditemi nëpër male si rrymat nentokesore të një lumi të qetë dhe do te humbasim ne turbullim dhe qorrsokaqe. Dhe diskutimi mbi ç'është dhe ç'nuk është helene do të shndërrohet në nje përseritje te mërzirshme dhe Greqia e dëshpëruar do të kërkojë të gjejë identiretin e saj të humbur.
Fakti qe lëvdojme shtëpinë tonë nuik do të thote qe duhen shembur të gjitha të tjerat. Këto pikepamje fanatike nuk kanë ngjyrë helene. Le të lëmë njëqind lule të çelin, por le te kujdesemi që e jona të jëte më e bukur dhe le të krenoherni për këtë.
Aziatikët e vegjë] i ofruan shumë Greqisë dhe ështe e drejtë njohja e këtyre kontributeve, por ekzistojne disa gjëra apo ndoshta ekzistonin disa gjëra, pikëpamie dhe Ide në Greqi, perpara se keta të vinin, qe do të ishte gjynah ti mënjanoje apo r'i ndryshoje nëse deshironi. Pra, do të ishte turp për ne grekët e Greqisë që të mos i ruanim ato ende të gjalla.
Gjëja kryesore është se aziatikët e vegjël e ndërprenë rrymën dhe pritjet që ekzistonin në Greqi për referimin te kënga popullore dhe lashtësia helene dhe arritën ta kthejnë interesin tonë tek Bizanti dhe tek Lindja. Neve arbëresho-grekëve, Bizanti nuk na perfaqëson as si histori dhe as si ideologji, as si pikëpamje estetike as si traditë,
Ja dhe shkaqet e dallimic të të dy nymave:
1) Aziatikët e vegjël, nuk ishin një fis homogjen, si arbëreshët, por nje shumëllojshmëri popujsh me element të përbashkët vetëm gjuhen dhe fenë që mbajtën gjatë Bizantit, e para si mjet nevoje dhe shërbimi....

ARVANITASIT DHE PREJARDlHJA E GREKEVE 361

...te makinerisë drejtuese të Bizannt, ndërsa e dyta si një fe zyrtare dhe ekskluzive e shterit bizantin.
Ndoshta tingëllon keq kur thcmi se gjuha greke sundoi në Bizanr si një mjet emergjence dhe shërbimi ndaj makinerise drejtuese, ndërkohë që historianët tanë na mësojne se gjuha greke sundoi sepse bizantinët ishin grekë dhc kishin ndergjegje greke. Por gjërat nuk janë keshtu dhe e vërteta eshtë se Bizanti ishte trashëguesi i regjimit maqedon të Aleksandrit dhe në vazhdim i perandorisë romake. Ishte një mozaik popujsh nën skeptrin e perandorëve romake të shtetit lindor romak, me gjuhë zyrtare latinishten, ndaj dhe perandorëve iu pëlqente të quheshin romake edhe në viter kur ne Bizant nuk kishin mbetur gjurmë romakesh. Këta popuj, aziatikë te vegjël, kapadokë, perse, hebrej, sirianë, egjiprianë, arabë, armenë, kaukazianë, etj., flisnin secili gjuhën e tyre kombëvare dhe bashke me të dhe greqishten që iu kish mbetur që në kohën e Aleksandrit; kishin gjithashtu edhe gjuhën romakc që ishte shpallur si gjuha zyrtare nderkombëtare e shtetit të madh romak, veçanërisht në Lindje. Udheheqësit, fisnikët, klerikët dhe perandorët bizantinë ashtu si dhe masar e fanatizuara të krishtera ëë perandorisë bizantine me në krye hebrejtë, te krishterë e jo, i simpatizonin aq shumë helenët dhe helenizmin sa dhe murgjit, djallin. Dëgjonin "helen" dhe "helenizëm" dhe pështynin me mosmirënjohje. Po ja që greqishtja ishte zgjidhja e vetme ndaj problemit të poliglotisë dhe shumëkombshmërise së Bizantit! Kështu perandorët dhe udhëheqësit bizantinë lëpinë atje ku kaq kohë patën pështyrë dhe u detyruan të shpallin gjuhën greke si nje gjuhë të vetme ndërkombëtare dhe të përbashkët te shumëllojshmërise së popujve të vet, pavarësisht se Greqinë dhe grekët nuk pushuan duke j perndjckur dhe robëruar për 7OO vjet. Kërë gjë grekët nuk e harruan dhe i njehesuan turqit me bizantinët, përgjatë gjithë zgjatjes se pushtimit osman. Për këtë arsye nuk i kuptuam deklaratat e Kolokotronit dhe te Andrucos për udhëheqësit e krishterë aziatikë te vegjël dhc se çfarë do të thotë saktësisht shprehja e tyre "Sqiloloi fanariotes" (qenëri fanariote, fundërrina fanariote). Nuk kuptua apo nuk donim të kuptonim përse grckët c '21-shit e quanin flotcn turke si "bizantine".
2) Aziatikët e vegjël gjenden pra, mjaft pranë Bizantit dhe kjo përben një burim të referimeve dhe frymezimeve te tyre. Përkundrazi,...

ARVANITASIT DHE PREJARDHJA E GREKËVE 363

..arvanitasit siç pame nuk kishin asnjë lidhje me Bizantin dhe i bëjnë referimet e tyre ne Greqinë e lashtë e).
Kordati që nuk i shikon asgjëkund arbëreshët, duke kopjuar (me mangësi) Paparigopulon, thotë: "Neogrekët, d.m.th. populli, që pavarësisht nëse realisht kishte lidhje të mëdha me helenë: e lashtë, megjithatë besonte se ishte pasardhës i Likurgut, Solonit, Euripidit, Epaminondes, nuk kishte asnjë lidhje ideologjike me Bizantin, madje as në vitet parakryengritëse nuk bëhej fjalë për perandorinö bizantine. Asgjëkund në librat dhe fletushkat e periudhës parakryengritëse, nuk përmenden perandorët bizantine dhe Bizanti. Vëtëm Greqia e lashrë ruhet. Romakët kenaqeshin te besonin se ishin pasardhes te helenëve të lashtë. As Riga, as Koraiu nuk e kujtojnë Bizantin përvec klerikëve të lartë. (vëtl.IX, f.4l).
Thame se Kordati as që i shikon arvanitasit dhe as interesohet për ta, duke qenë se arsyetimi i tij mbështetet në tjetër vend dhc ai sheh një ndërprerje të helenizmit me rënien e Bizantit, aq sa fillon ta numëroje neohelenizmin si nje realitet të ri, të palidhur me Greqinc e lashtë që nga 1453. Unë nuk shoh "ndërprerje", veçse vazhdim të helenizmk, që e takoj ne territorin grek me anë të konstatimit se helenizmi jetoi për 7OO vjet skllavëri, dhe atëhere kur u ndezen dhe dritat e para, rifitoi dinjitetin dhe në vazhdim rolin drejtues në Bizant me anë të Komnineve. Pas shekullir XIV, në Greqi elementi mbizoterues janë arbëreshët dhe këtë gjë nuk e përmend Kordati, por gjithsesi ne na mjafton konstatirni se ata, që sipas mendimic të tij dhe përcaktimit si "neogreke" nuk kanë asnjë lidhje me Bizantin, por me Greqinë e Lashtë. Më sipër i shtjelluam në mënyrë analitike se cilët ishin ata njerëz, me kë kanë lidhje dhe pse besojnë se janë pasardhës të helenëve të lashtë. Çështja është se përse këta analfabete thonë se kanë lidhje me helenët e humbur prej mijëra vjetesh, dhe jo me bizantinët e asaj kohe, tek të cilët akoma lundron lavdia dhe per që përfaqësuesit e tyre ua dendin trurin përdhë. Përse ta mohojnë një lavdi të tillë? Mendoj se tashme i kemi përgjigjet.

63- Sigurisht, midis aziatikeve të vegjël ka dhe arvanitas dhe ështe e sigurt gjithashtu se dallimi i pikepamjeve të tyre ështe i ndjeshëm. Shiko arvanitas-aziatikun Tunda, apo qëllimet "kasapore" te bashkësise të shitësve të mishit në Stamboll.

364 ARISTIDH R KOLA

3) Aziatikëc e vegjël preferuan ta ruajnë fenë e tyre si gjënë me të çmuar dhe të humbasin lirine, dinjiterin, krenarinë dhe të gjitha ato qe për helenët e lashtë kishin rëndësi parimore 64
Përkundrazi, arvanitasit i dhanë rëndësi rnë të madhe lirisë, dinjitetit njerëzor dhe vetvendosjes, me të gjitha rrjedhojat e kesaj zgjedhjeje të tyre.
Ky dallim prodhon dhe të katërtin, që është:
4) Aziatikër e vëgjël për të mbijetuar në gjendje pushtimi dhe skllavërie, duhej të zhvilloheshin në mënyrat përkatëse të përputhjes së tyre me këtë gjëndje. Domosdoshmërisht u zhvillua ideologjia e huaj e mëshirës, d.m.th. kërkesa per mëshirë ndaj pushtuesit, që të lejon të mbijetosh dhe e pamundëson atë te të zhdukë. Dinakëria dhe dredhia. Përballimi i pushtuesit me mjete të tjera siç jane pasuria, marrëdhëniet, d.m.th. rryshfetet dhe "mjetet", gërmat dhe arsimi. Asnjëherë grekët e Azisë së Vogël nuk i morën armët kundër turqve, sepse turqit vërtetë ishin pushtues, por e respektuan fenë e krishterë, o nga ndonjë interes i hapur o sepse këtë ua detyronte Kurani. Kështu aziatikët e vegjel e të krishtcrë kishin atë që iu interesonte që në fillim; Fenë e tyre.
Përkundrazi, arvanitasit e Greqisë e hodhën të gjithë peshën tek armët e jo tek shkronjat, me të gjitha pasojat që solli diçka e tillë e që janë:
Kryengritje dhe mosbindje. Luftë e papërputhshmë ndaj turqve, pavaresisht nga feja c tyre. Vonesë qyterërimi, por ruajrje e virtyteve të trashëguara, siç janc dashuria për Lirinë, krenarinë, besa, sinqeriteti, nderi dhe optimizmi i të dalit në krye.
Kushtet e jetesës së të dy popujve përcaktuan dhe bindjet e tyre të ndryshme ideologjike. Rrenjët e tyre të ndryshme përcaktuan dhe estetikat e ndryshme dhe pikëpamjet e tjera. Kjo bëhet e qartë në jetën e përditshme. Nëse shqiprari shkon të kerkojë një hua tek ministri apo tek secili që merret me këte punë, duhet që keta ta presin me një buzëqeshje të madhe. Nëse ai shikon mospërfillje apo qoftë dhe një ftohje të vogël, nuk kthehet më atje. Joshqiprari do të shkojë herën e pare
dhe do ta nxjerrin jashte, do të shkojë të dytën dhe do ta shajnë. Do të shkojë të tretën.., kur ata do të merziten dhe së fundi do tia japin huanë.Ky nuk është gjykimi im, por qarkullon edhe ne mes të shqiptarve, sepse është e vërtetë se shqiptari nuk pranon ti ulet ndjenja e krenarise.....

64- Te vetmit greko-aziatikë te vegjel, qe nuk pranuan të nënshtrohen ndaj fesë së krishterë moren malet dhe u veçuan ngs bizantinet apo turqit, Ruhen deri me sot në Azinë e Vogël dhe quhen jurukë = malesor.
 

Dajaku

Primus registratum
Re: ARVANITASIT dhe prejardhja e grekeve

Dihet qarte pa ekujvoke se grekerit e kane preardhjen nga Libia me ndikim nga Feniku i lashte nga ku dhe moren dhe shkronjat e tyre e me pellazket e lashte s'i bashkon as edhe nje therrime, por greket dhe sllavet e jugut kane histori me vete nga kjo bota jone.
Po per kete me mire shif e "studio" historine!
 

kastriot

Primus registratum
Re: ARVANITASIT dhe prejardhja e grekeve

Fillimisht postuar nga Dajaku:
[qb] Dihet qarte pa ekujvoke se grekerit e kane preardhjen nga Libia me ndikim nga Feniku i lashte nga ku dhe moren dhe shkronjat e tyre e me pellazket e lashte s'i bashkon as edhe nje therrime, por greket dhe sllavet e jugut kane histori me vete nga kjo bota jone.
Po per kete me mire shif e "studio" historine! [/qb]
Dajak,
Se pari duhet ditur se ke quan Greke ti ?
Se dyti une nuk kam bere gje tjeter vecse kam ridhene textin nga Libri i Aristidh P. Kola "Arvanitasit dhe prejardhja e grekeve" ku argumentohet se pasardhes dhe perfaqsues te vertete te kultures se lashte dhe qyteterimit te lashte Helen jane Shqiptaret dhe jo "greket" te cilet autori i quan te ardhur nga Azia dhe ardhjen e tyre ne mase e vendos sidomos ndermjet 1833 dhe 1948.


Kastriot
 

kastriot

Primus registratum
Re: ARVANITASIT dhe prejardhja e grekeve

Aristidh P.Kola 444

VEPRA POLITIKE, REFORMUESE DHE
QYTETËRUESE E ALI PASHËS

Ali Pashai, siç thamë, u përpoq të futë në shtetin c tij disa elemente
të reja evropiane. Kushteturë dhe drejtësi shoqërore. Gjëra mjaft rë
vështira për një popull të pafe dhe anarkik, por njëkohësisht dhe
konservator me kuptimin, që vështirë shkëputej nga zakonet e tij të
vjetra, cradira dhe doket e trashëguara.
Nga ana tjetër, u gjend në një kohë që antitezat ishin të shumta dhe te dendura në jetën e popullit e të regjimit të tij. Të krishterë dhe myslimanë, grekë-shqiptarë, vllehe dhe hebrej dhe mbi të gjitha syri vigjilent i sullranit113, që priste si e si të çlirohej me të gjitha problemet e jashtrne dhe ta hidhte të gjithë peshën me elminimin e Aliut. Në kushte të tjera, ky udhëheqës do të kishte luajtur një rol mjaft pozitiv dhe të rëndësishëm.
Pra, me të drejtë, Bartoldi thotë se AIIu ishte figura më e madhe polidke e shekullit dhe se në kushte të tjera do të ishte treguar si një monark i madh: "Pa dyshim, - thotë,- Aliu ishte njëri nga udhëheqësit më të rëndësishëm të shekullit.
Për zotësinë dhe guximin e tij mund ta krahasosh dhe me Filipin e Maqedonisë. Për ashpersinë me spartanin, Nabi".
Dhe më poslitë: "Nëse do të gjendej në një fron ku drejtësia do te ishte një institucion i themeluar, ku fuqia shkatërruese do të kufizohej nga Ligjet dhe nëse do rë kish dhe arsimin e duhur, do të bëhej një
113-Dhe prane këtyre, shikimet vigjilente të anglezëve, francezëve, rusëve, të cilat duheshin kapercyer me mjeshteri


Faqe 445

.....mbret i madh" (Përkth. Slmopulos "Hevoi Ta^lSlTJJteç aTT|V 'EA,Aa5a" vëll.l, f.214).
Do të vereja përse nuk e krahason me Aleksandrin e Madh, në rastin e ashpërsisë, duke qenë se përpara tij Aliu duket si një i ditur i padëmshëm. Sapo hipi në fron, Aleksandri i Madh me nxitjen e nënës së tij (që ishte shqiptare, me prejardhje molose) i spastroi të gjithë rivendikuesit e fronit nga rnoshat e thyera e deri në ato foshnjore dhe të çdo shkalle afërsie farefisnore. Stërmundoi rrënjësisht Gardhicin (më falni Tebën, desha të thosha), kaloi në tehun e thikës njerëz të panumërt, madje dhe shpikësit e tij bashkë me miqtë e ngushte. Por ky paraardhës i Aliutt vdiq, kaq i ri...
Por udhëheqësit nuk maten me dashamirësinë, por me zotësinë. Udheheqës i madh nuk ëshrë i miri dhe i padëmshmi, por i zoti. Ai, që ka fuqine dhe aftësinë ta lëvizë rrotën e historisë përpara.
Nga çka thotë Bartoldi, në një mendje me të cilln është dhe Taso Vurna, vizioni i Aliut, është i ashruquajturi "Despotizëm i ndrituir".
Mendoj se me e saktë do të ishte të thoshim se politika kishte karakteristikat e "Despotizmit të ndritur", por vizioni i tij ashtu siç e njohim nga zbulimet e Arshit, përpjekja e tij të fusë kushtetutë me liri, demokraci dhe tolerancë fetare, ashtu si dhe përpjekja për te arsimuar popullin jo në mënyrë të drejtuar nga lart, por krejtësisht të
lirë, tregon se ishte edhe më demokratik. Fakti që goditi koxabashomadhët dhe bejlerët dhe nuk lejoi akumulimin e pushtetit as tek bijtë e tij "4, të cilët nuk i vendoste më lart sesa nenpunësit e tjerë, bëjnë të qartë dhe vizionin e tij.
Pasi mbrojti lirinë e këmbimeve valutore dhe kontrollin e import-eksporteve, si dhe tregtinë, u kujdes për ngritjen e veprave, ujësjellesave, rrugëve, shkollave, veprave të dobishme, etj. Krictkët e tij do të thonë: "Po. Po të gjicha këto i ndërtonte populli ose me taksa ose me punë vetjake (angari)". Pse, njohin ndonjë politikan qe i bëri këto me pasurinë e vet? Kryeministri dhe përgjithësisht çdo qeveri është përdorës i pasurisë popullore. Çështja eshtë, a e përdor atë në dobi të popullit apo jo? :
Vinte taksa, - thotë Kumas, - në mënyrë "hajduteske" dhe ato të shitblerjes së tokave me 10%.....

114- Shiko Pollo-Pulo "Historia e Shqipërise", f,l41).


446 ARISTIDH P. KOLA

Siç e vini re, Aliu kishre përparuar 150 vjet përpara nga pedantët e kohës sc tij, qe e cilësonin të pakuptueshme këte reformë, nga e cila ai siguronte para për veprar.
Megjithatë, nese Kumas do të jetonte sot, do të shihte se në pavarësi dhe ne demokraci ne vitin 1982, tatimi i shitblerjes së tokës dhe te patundshmëve përgjithësisht është jo 10%, por 11% nga shreti, 1-2% nga avokaci, 2% nga mesiti dhe 1,5% për noterin si dhe disa gjëra te vogla, totalisht rreth 16%.
D.m.th., në mungesë të mbështetësve të Aliut, e nxjerrim të vërtetën nëpermjet gjykimeve të kundërshtarëve të tij!
Aliu ndërtoi një serë shkollash në regjimin e tjj me predikues dhe bashkëpunëtoi tc tij të rnadh dhe at Kozma Etoloin. Ndërtoi akademi në Janinë, ku dhanë mësim mësues të mëdhenj, si Psalidhas (Gërshërasi), Leondio, etj. E këshillonte, - thorë Aravantini për Aliun në "Historinë" e tij aspak dashamirëse, - Psalidhasin, "ashtu siç e mësonte rininë, t'i jepte asaj një shembull të mirë dhe të mos kish:e dyshime mbi mbeshtetjen dhe mbrojtjen e tij". (Aravancini: "'lCTTOpia TOl) 'AXr| riaactcc" f.475)- Në Janinë mësohej jo vetem teologji si në shkollat e tjera greke, por dhe fizikë, kimi, matematikë dhe arsimi ishte i lirë, i pavarur e, si rrjedhim, krijues e autentik.
Idetë e lira të Psalidhasit e shqetësuan, siç është e natyrshme, Patriarkanën dhc klerikët, të cilët e akuzuan për ateizërn, që gjate asaj . periudhe do të thoshte katastrofë. Në këtë rast, Psalidhasin e shpëtoi nga kthetrat e Patriarkanës Aliu, na thotë Gudha ("Ei'oi 7iapoM,r^Ql
TTOV eni Tr)ç avayevvTiGeuç -rnç 'EXXaSoç 8icwipe|/ avttov av8p(ov"vëll.B,f.292).
Aliu u siguronte liri të plotë mësuesve dhe nuk ndërhynte në punën e tyre përveç rasteve, kur i mbështeste apo i ndihmon:e me mjete materiale dhe shpirtërore për te perfunduar veprën e tyre. "Pengesa vendoste Kleri, jo Pashai" na pohon Bartoldi.
Udhëtari amerikan Everet, që vizicoi Greqinë dhe Janinën, me 1819, shkruan në ditarin e tij anekdotik, se Aliu nuk ndërhynte asnjëhere në çështjet e akademisë.
Psalidhasi i kish thënë se një patriot, që vdiq, në Moskë i trashëgoi akademisë vitet e fundit 225.000 rubla dhe të njëjtën gjë bënin dhe të.........
 

kastriot

Primus registratum
Re: ARVANITASIT dhe prejardhja e grekeve

ARVANITASIT DHE PREJARDHJA E GREKEVE 447


..gjithë patriotët e tjerë "105. Qe të ekzistonin donatorë të vullnetshëm
dhe jo sipas përllogaritjeve, duheshin bindur se paratë e tyre do te zinin
vend. Grupi i donatorëve të mëdhenj të shtetit grek fillon që rne Janinen
e Ali Pashës.
Mbrëmjet, që organizonte Aliu për intelektualet vendas si dhe udhëtarët, të kujtonin simpoziumet e Platonit, thote Hughes.
Po, do te thonë kritiket, por shpenzimet e banketeve i paguanin janinasit e pasur dhe jo Aliu. Dhe kështu u vjen keq e kanë mëshirë për janinasit e pasur, që shpenzojnë para për gjëra të tilla, sepse këta kritikë e dinë shumë mirë se në banketet që organizojnë sot presidentët dhe kryeministrat, i paguajnë........ nga xhepi i tyre.
E vërteta është se janinasit e kishin për nder të bënin nje simpozium të tille dhe "vriteshin" se kush do ta kishte ketë nder dhe këtë na e vërtetojnë pothuaj të gjithë udhëtarët që morën pjesë n'ë to, si Bajroni, Hughes, etj.
Edhe armiku i Aliut, Pukevili, detyrohet të pranojë në veprën e tij
"Historia e rilindjes së Greqisë", vëll.A., f.71., se: "Aktiviteti i Aliut
ishte qytetërues, sillte ndryshime në ekonomi, drejtësi, sigurimin bujqësor
dhe i hapte rrugë të reja tregetisë..." dhe me poshtë: "...Madje ushqente
një urrejtje të thellë kundër atyre bejlereve, të cilët qendronin nëpër
kulla dhe të palarat e tyre rëndonin mbi nënshtetasit e rij. Nuk ishte
asnjëherë demagog dhe asnjëherë nuk thirri me qellim të plote kunder
timarit të madh". ....
Kumas, në "'IcfTOpia av9po)ivti)v Tcpa^ecov" (vëll.12, f.545), shkruan se në Thesali, Aliu cilësohej "burrëror dhe i virtytshem" dhe quhej "Baba i të Varfërve".
Meqenëse ky studim nuk ka si qëllim personin e Aliut, sado që të shfaqë shtrembërimin historik rreth arvanitasve (dhe Aliu më i keqkuptuari i tyre) do të ndaloj diku këtu, duke plotësuar se Aliu ra, por fara e kryengricjes greke po lëshonte rrenjët e saj të para. Fatkeqësisht, udhëheqësit e krishtere e tradhtuan. E thyen paktin e aleancës kombetare të të krishterëve dhe myslimanëve, të cilën e kishte forcuar Aliu, duke iu larguar shumë ideve, si të tij ashtu dhe atyre te....


115-Nga Simopulo "Eevot...vell 2 faqe 486-487


448 ARISTIDH P. KOLA

..Rigës, por dhe të vetë Filiqi Eterias (Ndërmarrja miqësore) siç do ta shohim. Koxabashët dhe pasardhësit e tyre, që u forcuan pas çlirimit, nuk ia falën përndjekjet që u kish bërë. Kleri nuk ia fali asnjëherë mëkatin e madh të të qënit ateist dhe t'u veshë të njëjtin fat dhe grekëve, të krishterë e myslimanë, romancierët gjetën tema për romanet e tyre, por populli e donte dhe e adhuronte si një prijës, si një baba, ndërkohë që popujt e Evropës admironin. Po e mbyll këtu me një dëshmi, që tregon admirimin që kishin kryekapedanët e '21-shit dhe populli i thjeshtë.
Më 1820, Aliu është rrethuar në mënyrë të plotë nga turqit, të cilët, të çliruar nga përleshjet me rusët dhe armiqtë e tjerë të jashtëm e të brendshëm, e kanë hedhur të gjithë peshën tek eliminimi i Aliut. Arvanitasit, pas aksioneve të mëdha dhe luftarake, e kanë kuptuar madhështinë e tij dhe e mbështesin. Suliotët i qëndrojnë në krah. Odiseja largohet nga Janina për të bindur të krishterët që ta ndihmojnë me të gjitha mjetet "tatë" Aliun. Nga fillimet e vitit 1820, "Kuvendi i Kapedanëve të Rumelisë" ka krijuar Aleancën Kombëtare të Grekëve, të krishterë apo myslimanë, por të krishterët kanë të tjera nëpër mend dhe pozicioni i tyre është i dyshimtë. Flasim për prijësit e të krishterëve.
Në Zakinth, ku gjendet Odiseja për të krijuar kontaktet e tij, e takon poeti francez dhe shkrimtar, Pier Lëbryn.
"Kapedani Dise', - shkruan në një shënim të tij Lëbryni, - ulej përdhe, përballë kangjellave që e ndanin nga miku i tij dhe kuvendonte me të për orë të tëra, duke tymosur llullën. Ka një shtat mesatar dhe pamja e tij disi e egër tregon më tepër guxim dhe zhdërvjelltësi sesa ëmbëlsi dhe mirësi. Sy të vegjël gri, mustaqe të stilit rus, flokë gështenjë, që i bien nga të dy anët mbi supe, me pjesën e përparme të kokës të rruajtur, që dukej më e shkëlqyeshme dhe e rrahur nga dielli.
Vishte një qeleshe të kuqe dhe veshje shqiptare, jelek me shumë kopsa, një pelerinë me thekë, opinga të kuqe dhe një brez të ngarkuar me armë të bukura të argjendta. Vinte çdo ditë në Lazarat, gjithmonë në të njëjtën kohë. Kur ecte, hidhte nga pas, ndoshta nga zakoni i të qenit në rrezik, një sy hetues dhe dyshues. Pastaj ulej përdhe, duke shtruar në tokë pelerinën e tij. Përballë kangjellave kapedani Dise dhe pas tij një kapedan tjetër, i sapoardhur nga Epiri. Tymosnin,..
 

kastriot

Primus registratum
Re: ARVANITASIT dhe prejardhja e grekeve

450 ARISTIDH P. KOLA


Që ta mbyllim me Aliun, duhet të themi se ishte despotik, shumë herë, madje i pamëshirshëm dhe i ashpër. Por asnjëherë i padrejtë. E dinte mjaft mirë, ai që, që kur ishte fëmijë pa mustaqe doli kleft nëpër male, se nuk kishte mënyrë tjetër për t'u përmbushur një vizion i tillë, i madh dlie optimist, në kushtet e 1800-ës me një popull kaq egoist, anarkist, optimist dhe të panënshtruar, me një shpirt të madh të lokalitetit dhe idenë e rrënjosur të supremacisë së farës.
Askush nuk përdor sot metoda qeverisëse si ato të Ali Pashës, por dhe askush nuk mund të gjykojë me kushtet e sotme apo të pohojë se metodat të tjera qeverisjeje do të jepnin fryt në periudhën e tij dhe mbi popullin që ai qeveriste.
la vlen të kuptojmë veprën dhe kontributin në republikën e Aliut, të studiojmë marrëdhënien dialektike të mbretërisë dhe republikës me tiraninë dhe Greqinë e lashtë.
ODISEA ANDRUCO


Pasardhës të Ali Pashës llogariteshin Andrucua dhe Omer Vrioni. Njëri i krishterë dhe tjetri mysliman. Omer Vrioni ishte një arvanitas aristokrat. Emri i vjetër i farës së Vrionëve ishte Paleolog (shiko. PAravantinos "XpOVOYP«(j)ia 'HTteipou" vëll.A, f.302, shën.l).

Portret i Andrucos (Muzeu Historik Kombëtar i Greqisë)


Me sa duket, pra, nga kjo farë e ka origjinën dhe Omer Vrioni dhe madje pohon se vjen nga brezi perandorak i Paleologëve bizantinë. Shërbeu tek Ali Pashë Tepelena, në vazhdim u largua për në Egjipt, për të përforcuar një arvanitas tjetër, themelues të Egjiptit të ri, Mehmet Aliun, bashkë me rreth 2.000 shqiptarë, nga të cilët më të shumtët qëndruan atje dhe krijuan bashkë me grekët e tjerë ngulimin grek të Egjiptit.
Deri më sot do të takojmë emra arvanitas ndërmjet egjiptianëve
 
Top