Sigurisht qe zoti eshte nje krijese e imagjinates njerzore. Keshtu sic konceptohet nga njerzit dhe propagandohet nga feja. Feja e propagandon zotin si monark. Domethene si mbret. Aludimi njerzore ne ate kohe eshte, se Zoti eshte qenie supreme, administratori i pergjitheshem i botes. Dhe meqenese menyra me e perhapur e njohur abministrative e kohes ka qene monarkia(mbreteria), e parafytyronin Zotin si monarke(mbret). Pra ne i kemi dhene forme, figure dhe ze Zotit, sepse ai kurre nuk eshte shfaqur dhe nuk ka folur. Dhe i kemi dhene ate qe kemi imagjinuar ne ate periudhe kohe kur ka marre jete monoteizmi hebre.
Megjithese shume atheist e e konceptojne Zotin si nje pergjigje ndaj se panjohures une nuk jame dakord as me ata ne kete pike. Sepse koncepti i zotit eshte thuajse inekzistent neper qarqet shkencore atje ku nevoja per pergjigjet ndaj te panjohures jene me akute. Zoti eshte nje krijese njerzore qe shuan etjen qe kane njerzit per drejtesi. Atje ku padrejtesia eshte me e madhe atje eshte me i madh dhe besimi ne zot. Jo rastesisht Zoti monoteist eshte perceptuar si i till dhe ka marre jete ne gjirin e nje populli, pra nje grupimi shoqeror individesh(Hebrenjte) qe kishin nevoje akute per drejtesi. Sepse ishin skllever ne Egjipt. Dhe gjithe padrejtesit qe ata pesonin, e shuanin etjen per drejtesi me nocionin e Zotit(pra ai do hakmerret per padrejtesit qe u beheshin). Pra ata nuk kishin nevoj per shuarje kuriozitei pyetjesh qe u kishin dale, por per drejtesi nga padrejtesit qe u beheshin.
Pra me fjale te tjera ne i kemi dhene jete(forme figure dhe ze) imagjinates tone te shtyre nga nvoja per drejtesi dhe kemi krijuar nje gjykates suprem imagjinare, qe do shuaj etjen tone per drejtesi. Pra njerzimi e shikon zotin si simbol i drejtesise. Ne shoqerit me te drejta, atje ku shkalla e padrejtesis eshte e ulet, ulet edhe besimi tek zoti. Sepse bie nevoja per drejtesi objektive, qe ne ta zevendesojme me ate imagjinaren Zotin.