Thone se kjo qe ne perjotojme ne te tashmen ka ndodhur me perpara,, eshte rikujtim, si mendoni?
- Thread starter Anavlore
- Data e fillimit
Sindroma
lv sx sx
Nuk besoj se kjo qe po jetojme tani eshte riluajtur me pare ne Planetin Toke, gjithashtu nuk e di sa here mund te riluhet, te shpresojme qe te shkoje mire dhe mos te riluhet here te tjera, megjithse jane bere shume gabime dhe sakrifica. Skenare te ngjashme mund te kene ndodhur ne pjese te tjera te Universit.
e ka then Platoni,,, nuk e kam shpjeguar mire aty por qe ka te bej me te ashtuquajturen "dualizem platonian" ,,, thote se shpirti po rikujton,, dicka mbi boten e ideve,, une se kam sh te qarte,, prandaj e shkruajta ketu
dhe ndoshta,, hahah se di
gjeta dicka ketu,, eshte reminishenca = pershkruan besimin ne pavdekesine dhe rimisherimin e shpirtit,, pra shpirti njerezor nepermjet ndijimeve njeh idete qe ka njohur ne jeten e mepareshme,, te dish do te thot te rikujtosh,,
nuk ju ka ndodhur qe disa caste tju duken teper te njohura,, sikur i keni perjetuar me perpara
nuk ju ka ndodhur qe disa caste tju duken teper te njohura,, sikur i keni perjetuar me perpara
po sme intereson se cfare rikujtonin,,, dua te them a eshte e vertet qe kemi jetuar me perpara ,, qe nuk eshte as hera e pare dhe as e fundit
Hank
Valoris scriptorum
Do ishte e bukur te jetonim serish.
Sdq ideja e te jetuarit mepare nuk lidhet me Platonin (per aq njohuri sa kam une), por me budizmin dhe ri-misherimin. Sipas budizmit, njeriu me pare, ne nje jete tjeter ka qene nje krijese tjeter dhe ringjallet si dicka tjeter.
Ideja gjendet vetem tek Budizmi dhe mund te perkoje me ndjesi qe ka njeriu ne femijeri, por nuk ka asnje mundesi per t'u provuar
dhe asnje arsyetim llogjik per tu shpjeguar.Fakti eshte qe ne jetojme vetem njehere. Eshte pak tragjike por fatkeqesisht ... vetem nje jete!
Beethoven ka thene "Einmal ist keinmal" (njehere eshte asnjehere), dhe e ka thene shume bukur.
E rendesisshme eshte ta jetosh jeten si do ti, dhe jo si duan te tjeret, e te mos behesh kurre pishman per gabimet qe ben.
mbase ke te drejt,, une e lexova diku dhe me beri pershtypje,, thjesht doja te qartesoheshaDo ishte e bukur te jetonim serish.
Sdq ideja e te jetuarit mepare nuk lidhet me Platonin (per aq njohuri sa kam une), por me budizmin dhe ri-misherimin. Sipas budizmit, njeriu me pare, ne nje jete tjeter ka qene nje krijese tjeter dhe ringjallet si dicka tjeter.
Ideja gjendet vetem tek Budizmi dhe mund te perkoje me ndjesi qe ka njeriu ne femijeri, por nuk ka asnje mundesi per t'u provuar
Fakti eshte qe ne jetojme vetem njehere. Eshte pak tragjike por fatkeqesisht ... vetem nje jete!
Beethoven ka thene "Einmal ist keinmal" (njehere eshte asnjehere), dhe e ka thene shume bukur.
E rendesisshme eshte ta jetosh jeten si do ti, dhe jo si duan te tjeret, e te mos behesh kurre pishman per gabimet qe ben.
gurax
Pan ignoramus
Duke shtuar idene budiste te rilindjes, ka nje ndryshim ne menyren si konceptohet "shpirti" ne budizem ne krahasim me filozofite e tjera qe ekzistojne per kete gje. Ne versionet abrahamike te shpirtit me te cilat ne jemi mesuar tashme dhe "i njohim", flitet qe shpirti shkon ne parajse apo ferr si nje shperblim i llojit te jetes qe eshte bere mbi toke, shembulloret ikin lart, te keqinjt ikin poshte. Nje periudhe prej 60-100 vjetesh e nje jete njerezore vendos me pas per tere perjetesine, nje cast jashtezakonisht i shkurter i shkalles kozmike eshte vendimtar per perjetesine qe pason me pas.
Ne budizem kjo gje eshte ndryshe. Shpirti jeton ne menyre te pafundme, nuk dihet se kur ka qene fillimi dhe nuk dihet se kur do te jete fundi. Dhe here pas here bllokohet, burgoset, kapet rob, ne jeten (apo jetet) e vdekshme mbi Toke. Dhe kur dikush vdes, pikerisht per kete arsye e quajne qe shpirti u clirua dhe shpetoi, u be perseri i lire, me ne fund doli nga burgu ne te cilin ishte bllokuar per nje cast te parendesishem kozmik. Dikur gjate endjes se tij pergjate perjetesise, ky shpirt do te qelloje perseri te kete fatin e keq te kapet, burgoset, bllokohet, ne nje jete tjeter te vdekshme, per nje tjeter moment te shkurter kozmik... ad infinitum.
Ne budizem kjo gje eshte ndryshe. Shpirti jeton ne menyre te pafundme, nuk dihet se kur ka qene fillimi dhe nuk dihet se kur do te jete fundi. Dhe here pas here bllokohet, burgoset, kapet rob, ne jeten (apo jetet) e vdekshme mbi Toke. Dhe kur dikush vdes, pikerisht per kete arsye e quajne qe shpirti u clirua dhe shpetoi, u be perseri i lire, me ne fund doli nga burgu ne te cilin ishte bllokuar per nje cast te parendesishem kozmik. Dikur gjate endjes se tij pergjate perjetesise, ky shpirt do te qelloje perseri te kete fatin e keq te kapet, burgoset, bllokohet, ne nje jete tjeter te vdekshme, per nje tjeter moment te shkurter kozmik... ad infinitum.
gangsterja
Primus registratum
Nuk kam pas jetu me perpara per te ta treguar ty edashur.C'eshte kjo pyetje?Ate e din vetem perendia askush nuk e pershkruan dot.