Nga sa kam pare duke ndjekur perciptas diskutimet neper mailing list, ka arsye shume te vlefshme dhe serioze per te ndejtur larg systemd ne nje server. Prezenca e nje procesi overlord per proceset e tjera qe varen prej tij, nderkohe qe vertet sjell disa te mira psh ne dbus communication nga child process ne parent, apo unifikim per 'signals' nga graphical interface drejt periferikeve fizike, sjell nje varesi te frikshme ne formen e nje 'single point of failure'. Gjithashtu, i njejti systemd do te jete pergjegjes edhe per system log files te cilet nuk do te jene me text por binary format, absurditeti i nje init process qe merret edhe me koordinimin e proceseve te tjere, luan edhe rolin e network manager, veshtireson shume modifikimet per custom boot procedure (nuk ka me init scripts), etj. I tere mekanizmi aktual i disa copave qe punojne te pavarura por te koordinuara, papritur zevendesohet me nje rresht dominosh te cilat jane te automatizuara vertet shume bukur, por kur rrezohet njera fillon nje efekt domino kaskade i cili eshte nje makth te ndaloje dhe te analizohet cfare ndodhi per t'u riparuar.
Mekanizma te tille jane te deshirueshem per laptop dhe kompjutera per perdorim vetjak, por ne nje server nje zgjidhje e tille eshte katastrofale. OSX perdor nje skeme te tille homologe me ane te launchd dhe dihet qe ben pjese ne familjen *BSD, por une deri me sot pervec reklamave te ekzistences se serverave OSX, nuk kam pare asgjekundi servera OSX dhe as kam pare qe permenden gjekundi te tille.
Ka disa sisteme qe tashme e kane ndrruar mekanizmin nga sysV init ne systemd. RedHat, Fedora dhe derivativet e tyre, Ubuntu ne 2 release-t e fundit te tij, etj. Incidentalisht kohet e fundit ka patur edhe me teper renie te implementimeve te reja server me te dy keto sisteme dhe nje rritje te implementimeve me Debian, Arch dhe Slackware.
Te shohim cdo te ndodhe.