Zoti 'babagjysh'!

[Al-Punk]

Zoti 'babagjysh'!

{mendim besimtari}
Ndersa po mendoja nje dite per Zotin, ateistet dhe besimtaret, po mendoja mbi menyren se si njeriu ka pranuar besimin ne Zot nder shekuj!

Ateistet!
Eshte fakt qe duhet pranuar qe 95% e argumenteve dhe pretekseve qe ateistet gjejne per te bindur vetveten se Zot nuk ka (sepse ngelet vetem te provohet mosekzistenca) eshte feja kristiane. Figurat e sjella nga ajo nder shekuj, ose dhe fleksibiliteti aspak orthodoks i saj ne kohe.

Nese nje ateisti i thua qe beson ne Zot ai menjehere do te projektoje nje plak me qime te bardha ne mjeker i cili nuk duhet te kontrollonte gjithe jeten dhe levizjet e tija ne jete! Padyshim qe imazhi i Mikelanxhelos ne kete pike eshte argumenti me i forte viziv qe ai ka per te perbuzur kete fuqi me pamje plaku me muskuj!

Agnosticistet
Jane me te vertete te vetmit qe mund te perkrahen per thellesine e mendimit te tyre, qe ngelet i paster deri ne faktin qe keto praktika fetare nuk me bindin se ka Zot.

Kohet antike
Nuk jam i sigurt nese ka pasur ateiste ne kohet e lashta, padyshim Satana e di me mire kete gje, po fakt eshte qe njeriu gjithmone e ka ndier veten shume pak ateist, dhe shume me teper besimtar. Ne cdo fis, tribu apo kend... njerezit ndienin qe bota nuk eshte kaq e thjeshte. Pertej pafuqise se tyre per te kuptuar cfare, ata kishin nje besim ne ate mister qe kishte sjelle ekzistencen e tokes ku shkelnin (kulti i tokes), ne ujin qe lundronin (kulti i detit) e keshtu me rradhe. Perkatesisht per secilen prej ketyre ata adhuruan nje MbiQenie e cila ua kish dhuruar kete objekt dhe mund te ndikonte ne te ardhmen e saj!
Ndoshta i pari qe filozofoi mbi monoteismin ishte Eh'naten, nje nga faraonet e vjeter te Egjiptit. Kohe para ndikimit profetik te Moisiut (Musait), ai percaktoi qe e gjitha bota nuk mund te jete krijuar nga me shume se nje MbiQenie.

Fuqia e shkences
Argument rendom nder ateiste eshte shkenca dhe 'kundershtia' e saj me Zotin. Pa dashur t'i futem thelle konceptit shkence qe eshte hulumtuese mbi ato qe jetojme (rregulla dhe prani) e jo mbi ate qe krijoi argumentet per shkencen, me pelqen ta mendoj Zotin si nje bashkesi rregullash!
Koha dhe kufiri i saj jane elementi i pare qe kufizon pranine e njeriut. Kush eshte jashte kohes (si dimension), eshte i pafund (ne kohe).
Materializmi dhe kufiri i saj jane elementi i dyte qe kufizon pranine time. Kush eshte pertej ketij nocioni eshte i pakufi (ne permase).

Ndersa ndikimi i Zotit ne jeten e njeriut eshte batuta me qesharake! Ateistet qeshin kur mendojne mrekullin e peshkut dhe te bukes pa dyshim. E megjithate Zoti ndikoje (pa mrekulli) ne jeten e cdo njeriu!
Jeta jone perbehet nga grimca ngjarjesh, qe lene tek ne reflekse, mendime, perceptime dhe vazhdimesi te ndryshme! Jane pikerisht keto pasoja qe perbejne ndikimin e Zotit ne jeten time! (marr kete autobuz, 5 min vonohem se dikush kishte bllokuar shkallet, 5 seconda... nje bilete, nje gome e shpuar e Raikonen 4 here ne nje kampionat, 3 here motorri e te tjera) dhe percaktojne nje ndryshim.
Preferoj qe ne kohet moderne qe jetoj sot, te mos e mendoj Zotin si nje Plak me muskuj. Preferoj ta mendoj si nje bashkesi rregullash qe une po i zbuloj dite per dite qe ndikojne ne mijera menyra ne jeten time. Sa me shume di, aq me shume kuptoj qe nuk mund te jem ateist!

 

[Futbollisti]

Re: Zoti 'babagjysh'!

Duke e marre si fillim te nje teme mund ta kuptoj shkrimin tend, por mendoj qe ka nje pershtjelle te siperfaqesores me te mendime me ne thellesi ne kete postimin tend.
Nuk e di nga i merr ti faktet, por mesa di une ne eksperiencen time , si ish-ateist nuk e kam pare Zotin si nje plakush me mjeker te bardhe (kurre nuk ka pasur lidhje midis kesaj dhe fese se krishtere, dhe ti e di mire...).
Une isha ateist sepse isha i bindur ne mendjen time ne teorine e evolucionit. Duke u rritur e pare me gjere boten, isha pseudo-ateist, e dija qe ai ishte, por thjesht nuk doja ta pranoja ate si Perendi. Mendoj se kjo eshte fakti i 95% qe permende ti.

Une

 

[gurax]

Duke patur parasysh shkrimin e hapjes se temes dhe per te plotesuar disi ne ate cfare kuptohet ne terminologjine e perdorur, per mendimin tim termi agnosticizëm nuk ka më kuptim. Mbase ka pasur kuptim në kontekstin historik të kohës së Huxley-it, po si pozicion fillestar dhe i nënkuptuar në "përftimin e dijes" nuk ka ndonjë relevancë të quhet dikush sot si agnosticist. Sot, nuk ka me diference midis agnostikut dhe ateistit. Ne kohen e Huxley, agnosticizmi mori hovi si nje menyre "e drejte politikisht" per te zmusuar cepat e infideleve ne nje bote me drone teiste. Sot eshte ndryshe. Agnostikeve thjesht ju pelqen te quhen me kete emer qe te mos identifikohen nga dronet me ateistet, ata infidele te mallkuar qe po na kalbin shoqerine.

Shembull sjell veten time ne kete rast, per ilustrim. Une jam ateist sipas mendjes time.
Mandi permendi qe: Eshte fakt qe duhet pranuar qe 95% e argumenteve dhe pretekseve qe ateistet gjejne per te bindur vetveten se Zot nuk ka (sepse ngelet vetem te provohet mosekzistenca) eshte feja kristiane. Figurat e sjella nga ajo nder shekuj, ose dhe fleksibiliteti aspak orthodoks i saj ne kohe.

Une nuk jam dakord me kete. Se pari, vlen te theksohet se: ''Pesha e vertetimit eshte per ate qe ben pohimin.' Ky postulat eshte pranuar i vertete ne shume fusha dhe une e konsideroj shume me vend dhe te paanshem.

Tashti, me thene te drejten, mua nuk me intereson fare te kem fakte konkrete per mos-ekzistencen e Zotit, sic presupozohet nga shprehja pak me lart, s'ma ndjen fare, po fare fare. Une pohoj tjeter gje. E shoh me teper nen driten e "ne Univers nuk ka nevoje per Zotin. Nese eshte, me tregoni faktet, por mua s'me ha fare te vertetoj qe nuk ekziston. Deri tashti, s'ka dale ndonje Zot, une deri tani s'kam patur ndonje moment qe te me nevojitet". Dhe kete pohim e faktoj ne cdo moment sa here te duhet. Ne fakt ky pohim faktohet ne cdo sekonde dhe ne cdo fjale neper librat e shkencave natyrore te te tera niveleve. Ky eshte pohimi qe une bej dhe qe e vertetoj/faktoj duke permbushur kushtin me lart, vertetimi i perket atij qe ben pohimin.

Nese une do vrisja mendjen per fakte per mosekzistencen e Zotit, do me duhet te vrisja mendjen dhe per fakte per mos-ekzistencen e Zeusit, mosekzistencen e Krishnas, mosekzistencen e AmunRa, mosekzistencen e vezes eterne qiellore Pan-Gu, mosegzistencen e cajnikut prej porcelani rreth Diellit, mosegzistencen e perbindeshit prej spageti, etj etj. (Kushdo qe lexon, besoj se eshte po ashtu si une aZeusist, aZoroastrianist, aZenist, aJehovaist, aSpagetimonstrist, etj etj. Sidoqofte nuk mendoj qe e marrin ndonjehere seriozisht propozimin qe te vertetojne kete liste te gjate a-sh. Lista ime, thjesht ka nje ze me shume sesa lista e cdo besimtari.)

Ju garantoj qe 95% e ateisteve e mendojne keshtu sic kam pershkruar ketu, dhe s'ka te beje me shprehjen fillestare ne fillim te shkrimit. Eshte shume e thjeshte, hedhja poshte e nje pohimi A duke vene ne pah gabimin ne vertetimin e tij, nuk eshte ekuivalent me vertetimin e pohimit te kundert perkates. Kjo ben pjese ne nje nga rregullat baze te nje nen-ndarje te matematikes qe quhet logjike formale.

Per tu rifutur ne teme, pak me lart kemi identifikuar nje repertor te gjere personazhesh mbinatyrore, te gjithe me ekzaktesisht te njejtat privilegje argumentative, asnjeri me shume dhe asnjeri me pak. Secili i paraqitur ne menyre vizuale sipas vendit dhe kohes ne te cilen u krijua dhe mori forme, per mua ai qe eshte me i arrituri artistikisht eshte plaku me muskuj i Mikelanxhelos. Madje jo vetem ne pjesen artistike, por dhe ne aspektin socio-psikologjik te shoqerise ku jetojme sot dhe duke rafinuar definicionet qe te jene sa me koherente me njerezimin e shekullit XXI. Plaku me muskuj i Mikelanxhelos eshte vertet nje kryeveper jo ne nje, por ne disa drejtime!