Në këtë shkrim do të përshkruaj një marrëveshje që merret si shembull për të treguar pothuajse çdo gjë që nuk shkon si duhet në Kosovë, dhe mbase justifikon këtë titull populist. Më duhet t’ju kërkoj durim, sepse përshkrimi do të jetë i gjatë, dhe për të larë veten, sepse më duhet të flas edhe për veprimet e mia.
Në planin afatshkurtër zhvillimi i Kosovës varet nga kapitali i huaj, sepse nuk ka mjaft para në Kosovë për të bërë investime që janë të nevojshme për ta bërë më produktive ekonominë kosovare, të krijohen më shumë vende pune dhe të ketë paga më të larta. Dhe investitorët e huaj do të zgjedhin të investojnë apo jo në Kosovë po ashtu nëse investimet e tyre do të jenë të mbrojtura apo jo: ata do ta shikojnë gjendjen e sundimit të rendit dhe të ligjit në Kosovë, dhe se si mbrohen të drejtat e kreditorëve.
Në planin afatgjatë e ardhmja e Kosovës nuk varet nga linjiti, metalet dhe toka e saj pjellore ose nga paratë e investitorëve të huaj, por nga rinia e Kosovës. Dhe e ardhmja do të jetë e ndritur ose e errët varësisht nga cilësia e edukimit që marrin të rinjtë.
Universiteti i Prishtinës u ofron studentëve të tij edukim jo të shtrenjtë, por të papërshtatshëm. Arsyet janë të shumta, por një arsye kryesore është mungesa e burimeve për të paguar për laboratorë, kompjuterë, libra dhe mësimdhënës të mirë.
Universiteti Amerikan i Kosovës (AUK) ofron më shumë sesa një edukim të mirë, por është i shtrenjtë: pagesa vjetore e një studenti është e barabartë me të ardhurat dyvjeçare të një punëtori mesatar të Kosovës.
AUK-u është një institucion privat joprofitabil, një OJQ. Lëshon diploma që janë të pranuara nga një universitet njujorkez, Instituti Rochester i Teknologjisë, dhe është i mbështetur nga një fondacion humanitar i themeluar në New York. AUK-u publikon auditimet vjetore në uebfaqen e tij, një veprim për admirim. Aty secili mund t’i shikojë se në katër vjetët e kaluar të ardhurat mesatare ishin 2.8 milionë euro, dhe se harxhimet vjetore janë 3.1 milionë euro (përjashtoj prej këtyre shufrave një kontratë të madhe me Ministrinë e Arsimit, që të dy vjetët e kaluar, i ka dhënë AUK-ut një përfitim vjetor prej 270 mijë eurosh). Shuma e shkollimit përbën 95 për qind të të ardhurave. Harxhimet janë shumë më të ndryshme: 37 për qind i shkojnë Institutit Rochester të Teknologjisë, në shkëmbim të akreditimit akademik dhe shërbimeve të caktuara këshilluese, 32 për qind shkojnë për pagesa të profesorëve, 9 për qind i shkojnë fondacionit humanitar njujorkez, në shkëmbim të gjetjes së profesorëve që dërgohen në AUK, dhe katër për qind për pagën e presidentit të AUK-ut. Pjesa tjetër shkojnë për kompjuterë, libra dhe gjëra të ngjashme, dhe për bursa studentëve më të dalluar. Por shumica e këtyre bursave janë themeluar nga donatorë ose nga Qeveria e Kosovës: AUK-u kontribuon vetëm me 35 për qind për këto bursa, që është vetëm tetë për qind të shpenzimeve të përgjithshme të tij dhe pak më pak se përfitimet që merr nga kontrata me Qeverinë.
Në esencë, AUK-u është një biznes që eksploaton faktin se Universiteti i Prishtinës nuk ofron edukim adekuat, dhe se studentët e pasur kanë vështirësi në marrjen e vizave për të studiuar jashtë vendit: në shkëmbim të shumave të larta, ai u ofron atyre shkollim të mirë dhe diploma amerikane, dhe ia transferon pothuajse gjysmën e këtyre shumave Institutit Rochester të Teknologjisë dhe fondacionit humanitar njujorkez. Këto janë për shërbime (akreditim akademik, këshillime dhe gjetje të profesorëve), për të cilat nuk ka ndonjë vlerë reference tregu, dhe ku çmimi përcaktohet pa penguar ndërmjet palëve; ky çmim, për shembull, mund të rritet me qëllim që AUK-u të mos prodhojë ndonjë përfitim, që do të duhej të shkonte për aktivitete humanitare në Kosovë. Kjo është pikërisht ajo çfarë duket se ka ndodhur; në katër vitet e fundit, çmimet e këtyre shërbimeve janë rritur në linjë me të ardhurat e AUK-ut, dhe si rezultat, më 2007, 2008 dhe 2009 AUK-u ka shënuar humbje, dhe vitin e kaluar ka shënuar një përfitim shumë të vogël (tre për qind të të hyrave). AUK-u është i liruar nga taksat, sepse është një OJQ: preferenca e tij për të dërguar para në New York në vend se t’i shpenzojë ato për bursa ose aktivitete humanitare në Kosovë mund të kulmojë me shmangie, dhe si pasojë e kësaj, mund të themi se raporti i AUK-ut me qytetarët e Kosovës është një humbje për këtë të fundit. Ende duhet të themi se edukimi privat është një biznes legjitim i përsosur, dhe AUK-u po ia del shumë mirë me të: nxjerr të diplomuar me shkathtësi më të mira mesatare sesa ata të Universitetit të Prishtinës ose sesa shumica e universiteteve private, që disi kompenson atë humbje.
Në nëntë e dhjetë minuta të 23 shtatorit të vitit 2010, derisa isha ulur në karrigen time në tavolinën ku mban takimet bordi i drejtorëve i Agjencisë Kosovare të Privatizimit (AKP), gjeta një numër dokumentesh lidhur me një çështje që nuk ishte në agjendë.
Shpejt e shpejt ua hodha një sy këtyre letrave gjatë diskutimit të çështjeve të tjera, dhe gjeta se një copë tokë që i takonte një ndërmarrjeje shoqërore ishte duke u tjetërsuar për të lejuar ndërtimin e objekteve të ndërtesave.
Një dymbëdhjetë e gjysmë, pas një dreke të lirë, shefi i bordit, zotëri Dino Asanaj, na kërkoi të aprovonim tjetërsimin dhe kompensimin e ofruar për të, duke thënë se kjo ishte e rëndësishme për mbështetje të edukimit më të mirë në Kosovë. Ko ishte një pusi: zgjidhje të propozuara dhe letra mbështetëse duhet t’iu dërgohen anëtarëve të bordit pesë ditë para mbajtjes së takimit. Unë thashë se bordi nuk duhej të votonte, sepse nuk kishim kohë të mjaftueshme për ta studiuar çështjen, dhe kishte dyshime për ligjshmërinë e tjetërsimit. Shefi i bordit ngulmonte në votim: Unë abstenova së bashku me një koleg timin, dhe gjashtë anëtarët e tjerë të bordit votuan në favor të propozimit. Gjithë çfarë mora ishte se propozimi ishte aprovim vetëm “në parim”, duke lënë pezull këshillën për ligjshmërinë e tjetërsimit.
Pasdite vonë i studiova letrat: më 16 qershor të vitit 2010, Qeveria kishte vendosur të tjetërsonte dhjetë hektarë tokë – në Hajvali, afër Fshatit Ndërkombëtar, që i takonin ndërmarrjes shoqërore “IMK Eksport Kosova”, që administrohet nga AKP-ja (vendimi numër 04/130, nënshkruar nga zotëri Hashim Thaçi); toka ka leje ndërtimi, dhe lidhje të lehtë me rrugët, ujin, kanalizimin dhe energjinë elektrike. Paragrafi i parë i vendimit thekson se ndërtimi i kampit në këtë parcelë tashmë ka filluar. Një letër tregonte se më 8 qershor kushtet e tjetërsimit ishin diskutuar dhe qartësisht ishin pajtuar në një takim të mbajtur në Ministrinë e Ekonomisë dhe të Financave, ku i pranishëm në mesin e pjesëmarrësve ishte edhe ministri i atëhershëm i Ekonomisë dhe Financave (Ahmet Shala), ish-ministri i Arsimit (Enver Hoxhaj) dhe menaxherja e AKP-së e ngarkuar për shitje (Mrika Tahiri) dhe presidenti i AUK-ut (dr. Chris Hall). Një letrën e datës 3 shtator tregonte se pagesa e kompensimit nga Qeveria për AKP-në për tjetërsimin e tokës ishte arritur në 3.4 milionë euro, dhe më 14 shtator ministri Shala i kishte shkruar AKP-së dhe AUK-ut për t’i siguruar edhe një herë se Qeveria do ta paguajë atë.
Gjithçka ishte vendosur madje përpara se Bordi i AKP-së të ishte njoftuar. Sa i përket transaksionit, kam nxjerr këto përfundime pasuese.
Vazhdimin e gjeni tek: http://www.shqiperia.com/lajme/lajm/nr/11454/Vjedh-nga-te-varfrit-per-tu-dhene-te-pasurve pasi ketu ne forum nuk me lejon me shume karaktere
Në planin afatshkurtër zhvillimi i Kosovës varet nga kapitali i huaj, sepse nuk ka mjaft para në Kosovë për të bërë investime që janë të nevojshme për ta bërë më produktive ekonominë kosovare, të krijohen më shumë vende pune dhe të ketë paga më të larta. Dhe investitorët e huaj do të zgjedhin të investojnë apo jo në Kosovë po ashtu nëse investimet e tyre do të jenë të mbrojtura apo jo: ata do ta shikojnë gjendjen e sundimit të rendit dhe të ligjit në Kosovë, dhe se si mbrohen të drejtat e kreditorëve.
Në planin afatgjatë e ardhmja e Kosovës nuk varet nga linjiti, metalet dhe toka e saj pjellore ose nga paratë e investitorëve të huaj, por nga rinia e Kosovës. Dhe e ardhmja do të jetë e ndritur ose e errët varësisht nga cilësia e edukimit që marrin të rinjtë.
Universiteti i Prishtinës u ofron studentëve të tij edukim jo të shtrenjtë, por të papërshtatshëm. Arsyet janë të shumta, por një arsye kryesore është mungesa e burimeve për të paguar për laboratorë, kompjuterë, libra dhe mësimdhënës të mirë.
Universiteti Amerikan i Kosovës (AUK) ofron më shumë sesa një edukim të mirë, por është i shtrenjtë: pagesa vjetore e një studenti është e barabartë me të ardhurat dyvjeçare të një punëtori mesatar të Kosovës.
AUK-u është një institucion privat joprofitabil, një OJQ. Lëshon diploma që janë të pranuara nga një universitet njujorkez, Instituti Rochester i Teknologjisë, dhe është i mbështetur nga një fondacion humanitar i themeluar në New York. AUK-u publikon auditimet vjetore në uebfaqen e tij, një veprim për admirim. Aty secili mund t’i shikojë se në katër vjetët e kaluar të ardhurat mesatare ishin 2.8 milionë euro, dhe se harxhimet vjetore janë 3.1 milionë euro (përjashtoj prej këtyre shufrave një kontratë të madhe me Ministrinë e Arsimit, që të dy vjetët e kaluar, i ka dhënë AUK-ut një përfitim vjetor prej 270 mijë eurosh). Shuma e shkollimit përbën 95 për qind të të ardhurave. Harxhimet janë shumë më të ndryshme: 37 për qind i shkojnë Institutit Rochester të Teknologjisë, në shkëmbim të akreditimit akademik dhe shërbimeve të caktuara këshilluese, 32 për qind shkojnë për pagesa të profesorëve, 9 për qind i shkojnë fondacionit humanitar njujorkez, në shkëmbim të gjetjes së profesorëve që dërgohen në AUK, dhe katër për qind për pagën e presidentit të AUK-ut. Pjesa tjetër shkojnë për kompjuterë, libra dhe gjëra të ngjashme, dhe për bursa studentëve më të dalluar. Por shumica e këtyre bursave janë themeluar nga donatorë ose nga Qeveria e Kosovës: AUK-u kontribuon vetëm me 35 për qind për këto bursa, që është vetëm tetë për qind të shpenzimeve të përgjithshme të tij dhe pak më pak se përfitimet që merr nga kontrata me Qeverinë.
Në esencë, AUK-u është një biznes që eksploaton faktin se Universiteti i Prishtinës nuk ofron edukim adekuat, dhe se studentët e pasur kanë vështirësi në marrjen e vizave për të studiuar jashtë vendit: në shkëmbim të shumave të larta, ai u ofron atyre shkollim të mirë dhe diploma amerikane, dhe ia transferon pothuajse gjysmën e këtyre shumave Institutit Rochester të Teknologjisë dhe fondacionit humanitar njujorkez. Këto janë për shërbime (akreditim akademik, këshillime dhe gjetje të profesorëve), për të cilat nuk ka ndonjë vlerë reference tregu, dhe ku çmimi përcaktohet pa penguar ndërmjet palëve; ky çmim, për shembull, mund të rritet me qëllim që AUK-u të mos prodhojë ndonjë përfitim, që do të duhej të shkonte për aktivitete humanitare në Kosovë. Kjo është pikërisht ajo çfarë duket se ka ndodhur; në katër vitet e fundit, çmimet e këtyre shërbimeve janë rritur në linjë me të ardhurat e AUK-ut, dhe si rezultat, më 2007, 2008 dhe 2009 AUK-u ka shënuar humbje, dhe vitin e kaluar ka shënuar një përfitim shumë të vogël (tre për qind të të hyrave). AUK-u është i liruar nga taksat, sepse është një OJQ: preferenca e tij për të dërguar para në New York në vend se t’i shpenzojë ato për bursa ose aktivitete humanitare në Kosovë mund të kulmojë me shmangie, dhe si pasojë e kësaj, mund të themi se raporti i AUK-ut me qytetarët e Kosovës është një humbje për këtë të fundit. Ende duhet të themi se edukimi privat është një biznes legjitim i përsosur, dhe AUK-u po ia del shumë mirë me të: nxjerr të diplomuar me shkathtësi më të mira mesatare sesa ata të Universitetit të Prishtinës ose sesa shumica e universiteteve private, që disi kompenson atë humbje.
Në nëntë e dhjetë minuta të 23 shtatorit të vitit 2010, derisa isha ulur në karrigen time në tavolinën ku mban takimet bordi i drejtorëve i Agjencisë Kosovare të Privatizimit (AKP), gjeta një numër dokumentesh lidhur me një çështje që nuk ishte në agjendë.
Shpejt e shpejt ua hodha një sy këtyre letrave gjatë diskutimit të çështjeve të tjera, dhe gjeta se një copë tokë që i takonte një ndërmarrjeje shoqërore ishte duke u tjetërsuar për të lejuar ndërtimin e objekteve të ndërtesave.
Një dymbëdhjetë e gjysmë, pas një dreke të lirë, shefi i bordit, zotëri Dino Asanaj, na kërkoi të aprovonim tjetërsimin dhe kompensimin e ofruar për të, duke thënë se kjo ishte e rëndësishme për mbështetje të edukimit më të mirë në Kosovë. Ko ishte një pusi: zgjidhje të propozuara dhe letra mbështetëse duhet t’iu dërgohen anëtarëve të bordit pesë ditë para mbajtjes së takimit. Unë thashë se bordi nuk duhej të votonte, sepse nuk kishim kohë të mjaftueshme për ta studiuar çështjen, dhe kishte dyshime për ligjshmërinë e tjetërsimit. Shefi i bordit ngulmonte në votim: Unë abstenova së bashku me një koleg timin, dhe gjashtë anëtarët e tjerë të bordit votuan në favor të propozimit. Gjithë çfarë mora ishte se propozimi ishte aprovim vetëm “në parim”, duke lënë pezull këshillën për ligjshmërinë e tjetërsimit.
Pasdite vonë i studiova letrat: më 16 qershor të vitit 2010, Qeveria kishte vendosur të tjetërsonte dhjetë hektarë tokë – në Hajvali, afër Fshatit Ndërkombëtar, që i takonin ndërmarrjes shoqërore “IMK Eksport Kosova”, që administrohet nga AKP-ja (vendimi numër 04/130, nënshkruar nga zotëri Hashim Thaçi); toka ka leje ndërtimi, dhe lidhje të lehtë me rrugët, ujin, kanalizimin dhe energjinë elektrike. Paragrafi i parë i vendimit thekson se ndërtimi i kampit në këtë parcelë tashmë ka filluar. Një letër tregonte se më 8 qershor kushtet e tjetërsimit ishin diskutuar dhe qartësisht ishin pajtuar në një takim të mbajtur në Ministrinë e Ekonomisë dhe të Financave, ku i pranishëm në mesin e pjesëmarrësve ishte edhe ministri i atëhershëm i Ekonomisë dhe Financave (Ahmet Shala), ish-ministri i Arsimit (Enver Hoxhaj) dhe menaxherja e AKP-së e ngarkuar për shitje (Mrika Tahiri) dhe presidenti i AUK-ut (dr. Chris Hall). Një letrën e datës 3 shtator tregonte se pagesa e kompensimit nga Qeveria për AKP-në për tjetërsimin e tokës ishte arritur në 3.4 milionë euro, dhe më 14 shtator ministri Shala i kishte shkruar AKP-së dhe AUK-ut për t’i siguruar edhe një herë se Qeveria do ta paguajë atë.
Gjithçka ishte vendosur madje përpara se Bordi i AKP-së të ishte njoftuar. Sa i përket transaksionit, kam nxjerr këto përfundime pasuese.
Vazhdimin e gjeni tek: http://www.shqiperia.com/lajme/lajm/nr/11454/Vjedh-nga-te-varfrit-per-tu-dhene-te-pasurve pasi ketu ne forum nuk me lejon me shume karaktere