Re: USHTRIA KOMBETARE SHQIPTARE - UKSH
(Si do qe te rrillnin punet ne tryezen e bisedimeve pasi faktori ushtarok do luante thjesht rrolin e hapjes se problemeve, ne kuptimin qe do rihapte qeshtjen e maqedonis ne do kishim nje kufi me sllavet ku greket e serbet do mbyllnin "rrethimin" etnik te shqiptareve)
A thua e kam kuptuar gabim? Është e shkruajtur e zeza mbi të bardhë. Nga më sipër veçoj: ...ne do kishim një kufi me sllavët ku grekët e sërbët do të mbyllnin “rrethimin” etnik të shqiptarëve.
Nuk di se ç’ke pasur ndërmend të thuash, por dyshoj shumë që të ketë një kuptim tjetër. Jo, nuk ka asnjë kuptim tjetër, por me sa marr vesh nuk je në gjendje të eksplorosh të vërtetën e mendimit tënd. Analizojmë: Ne do të kishim një kufi me sllavët...e vërtetë padyshim sepse ne tani jemi të rrethuar nga tokat tona dhe nga popullsia shqiptare e cila shërben si një mbrojtje. Përndryshe do të na ndodhë një gjëmë e madhe:
Ku grekët e serbët do të mbyllnin “rrethimin” etnik të shqiptarëve.
Kjo nuk na tremb, është pikërisht çfarë kërkojmë të mbrrijmë në kufijtë etnikë. Kjo e “rrethuar” është fare jashtë logjike në këtë rast sepse italianët janë të rrethuar nga svicerianët nga francezët nga sllovenët dhe austriakët. Austriakët janë të rrethuar nga sllovenët, hungarezët, italianët, sllovenët, svicerianët etj etj. Por, kështu ekzistojnë shtetet me kufij dhe çdo kufi është detyrimisht rrethim. Një gardh në kuptimin vulgar. Gjë që do të thotë se deri këtu jam unë, ti je nga ana tjetër e këtusë.
Mirëpo edhe e futur në thonjëza të le mbresën e keqe të idesë se ti nuk e pranon këtë rrethim etnik dhe jemi mirë kështu “jashtë” rrethimit etnik. Nga cila anë jashtë? Nga ana e serbëve e maqedonasve, apo e grekëve? Kush duhet të flijohet e të rrijë jashtë këtij rrethimi?
(Ajo qe un po them eshte qe po pat nje bashkim te faktorit shqiptar ne maqedoni (qe e permenddi ne te gjitha shkrimet e mia e spo marr pergjigje) shqiptaret me perqindjen e popullsis qe bjne munden me jetu shume me mire ne Maqedoni si dhe munden letsisht te sundojne mes dy partive si nje force kompakte balancuse).
Përsa i përket bashkimit të cilin e përsërit dhe unë të lashë qëllimisht sepse e kuptova që për ty përbënte levën e Arkimedit, ose të dukej sikur kishe zbuluar amerikën. Bie megjithatë në konfuzion (rrëmujim)
Pse?
E para, bashkim kemi vetiu kur bëhet fjalë për një shtet ku ka disa kombësi dhe në veçanti kur janë më shumë se një faktor përcaktues. Në këtë rast përplasen dy identitete: Ai etniko-shqiptar që jeton në trevat e tij prej kohësh parake dhe ai sllavo-maqedon i ardhur por për zgjidhje artificiale të politikës luan rol dominues. I ardhuri i mohon vendasit të drejtën e ekzistencës, ose ia garanton në një minimum të përcaktuar nga ai vetë,(nga sllavi), pa përfillur ekzigjencat si ato natyrale qoftë edhe politiko – shoqërore, (sistemi, psh demokratik) parime të një barazie dhe bashkjetese të respektuar reciprokisht.
Identiteti në vetvete është bashkim, përndryshe nuk do të dallonim shqiptarin nga maqedonasi.
Tingëllon tepër foshnjore të lidhësh të jetuarit mirë me numrin e popullsisë,(shtimin). Nuk ka asnjë shpjegim, në asnjë prej shkencave shoqërore, përveç të kundërtës, dmth që sa më shumë aq më pak të bie në ndarjen e të ardhurave. (ndryshe kinezët sot do të ishin popullsia më e pasur, në fakt miliona jetojnë ende nëpër shpella) Progresioni i Maltusit e hedh posht këtë gjë edhe pse ai përligjte tjetër gjë. Kjo, në kuptimin teorik dhe praktik. Por nuk mbaron këtu gabimi.
Lidhja e numrit të popullsisë shqiptare me të jetuarin shumë më mirë në Maqedoni...shumë më mirë se...se ku? Se në një shtet shqiptar të bashkuar? Për të davaritur dyshimin e përsërit frazën: [shqiptaret me perqindjen e popullsis qe bjne munden me jetu shume me mire ne Maqedoni]...
Më mirë por brenda suzerenitetit të sulltanit!!! Alias me mire se tani por gjithmone kjo e "mire" e percaktuar dhe e varur prej maqedoneve.
Tepër qesharake, sidomos po t’ia bashkangjitësh mendimin e rritjes demografike “teorisë” sllave të cilët mbështeten mjaft këtu duke thënë se shqiptarët kanë qenë maleve e zbritën posht luginave ngaqë pjellin shumë dhe pushtuan tokat tona!!!
Dhe kur thua se munden lehtësisht të sundojnë mes dy partive, këtu, ua ke rezervuar vendin shqiptarëve thjesht gur peshoreje, të balancojnë disa gramë më pak ose më shumë aty këtu. Në një kohë kur pikërisht për nga numri i popullsisë ata duhet të jenë faktor SHTETFORMUES. Por kjo gjë ua prish oreksin dhe endrat sllavëve të Maqedonisë sepse pasoja direkt është të barazojë shqiptarin me maqedonsin, shto edhe ç’rrjedh mbrapa të njohura nga e drejta ndërkombëtare.
Plus që nuk shpëton nga naiviteti as ky mendim sepse kur vihen përballë shqiptarit, sllavët bëhen një. Pra ato dy parti që thua ti dhe në mes shqiptari ka shans vetëm të jetë top pingpongu. Kështu ata s’bëjnë gjë tjetër veç argëtohen. (ky është roli fyes në të cilin shqiptarët janë katandisur dhe jo për faj të tyre, ose të lojës politike që sistemi demokratik e ka të nevojëshme sepse aty ai mishërohet, por të politikës djallëzore të sllavëve të maqedonisë sepse shqiptarët edhe sikur një parti të vetme të krijojnë, sërish nuk do ta ndryshojnë pozitën e tyre. Sllavi mbetet sllav, s’ka për t’i lenë hapësirë shqiptarit sepse e di që mbrapa çdo hapësire politike apo kulturore, apo sociale në përgjithësi qëndron çështja e hapësirës materiale, të cilën ai ia ka marrë shqiptarit, e jo shumë larg në kohë, as edhe 80 vjet më parë, kur Maqedonia fitoi pavarësinë, më pas me “reformat” agrare të mbretërisë jugosllave që shpronësoi shqiptarët dhe pas luftës së dytë botërore, kur tokave shqiptare brenda Jugosllavisë iu shkua edhe njëherë bisturia për të mbajtur më këmbë një republikë që nga popullsia ishte tre-katër herë me e vogël se ajo shqiptare. Këto i dinë mirë sllavët ndaj bëjnë përpjekje për ta nxjerrë jashtë historisë shqiptarin.)
(Besoj ket e dini pasi kjo eshte edhe politika qe po ben qeveria Maqedonase e perkrahur nga instruktoret e saj Bullgar, pastrimi etnikisht i disa zonave qe ne nje ndarje te mundshme territoriale te jen thjesht sllave).
Këtu bie në kundërshtim me veten tënde, ose jo aq me veten sepse nuk di cila është bindja tënde, nga anon më shumë, por të paktën me çfarë thua. Nëse Maqedonia po pastron etnikisht shqiptarët, ç’duhet bërë? Të presim derisa të mbarojë ky proces e pastaj të zgjohemi nga gjumi? Ç’vlerë ka? Asnjë. Ndaj duhet reaguar e vepruar sa pa u kryer spastrimi etnik. Madje diçka e tillë shërben edhe si përligjje përpara opinionit ndërkombëtar.
(Ne maqedoni perplasen interesat Greke, Serbe, Shqiptare dhe Bullgare - citimi tend)
Kjo është pjesërisht e vërtetë. Pjesërisht sepse shqipëria është aty brenda dhe kërkon të shkarkojë barrën që i ze frymën. Bullgaria ka pasur synime dhe i ka, por kjo gjë nuk gjen mbështetje në asnjë faktor të mundshëm atë maqedonas dhe atë ndërkombëtar, përveç synimeve bullgare. Sërbia kërkon vetëm të ndikojë për të ruajtur një gjendje tensioni mundësisht në vazhdimësi sepse tashmë ajo nuk mund të marrë më asnjë copë tokë nga popuj të tjerë. Perënduan ato kohë dhe sërbët e dinë mirë. Aq më shumë që sërbët kanë ende për të dhënë. Nuk është çudi që një ditë Vojvodina të kërkojë pavarësinë. Përsa i përket Greqisë, duket se nuk di çfarë kërkon. Greqia nuk pranon emrin Maqedoni jo pse mëton toka por sepse ka frikë se jep. Historikisht shteti i Maqedonisë shtrihej deri në dhe përtej Selanikut. Greqia duhet të lëshojë gjithë tokat veri lindore. Përballë një shteti shqiptar të bashkuar, prishet ekulibri i Greqisë. Por Ballkani s’ka për të qenë kurrë i qetë përsa kohë nuk zgjidhet problemi shqiptar.
Përsa i përket rrugëve natyrale të ekonomisë e tregut shqiptar, me sa duket nuk di se cilat kanë qenë. Shkupi më 1945 kishte vetëm 14 mijë banorë. Të gjithë shqiptarë, ndërsa sot ka rreth 750 mijë në mos gaboj. S’ka qenë ndonjëherë qendër e rëndësishme ekonomike. Numër i rritur nga ardhjet sllave pas tërmetit të 1960. Historikisht trevat shqiptare asnjëherë nuk i kanë pasur rrugët ekonomike të lidhura me ato sllave. Në brendësi të Ballkanit. Katër vilajetet, respektivisht ai i Shkodrës, Janinës, Kosovës (bënte pjesë Shkupi) dhe Manastirit, me qendrat respektive përjashto Kosovën që kishte Prizrenin, lidheshin në rrugë tregëtare brenda tyre, ndërsa jashtë, ai i Manastirit që përfshinte Korçën, Ohrin, Strugën, Follorinën, Kosturin etj, tregëtinë e zhvillonin në brendësi të tokave shqiptare me Selanikun si port detar. Kosova ishte tokë shqiptare dhe gëzonte çdo të drejtë që ka dibrani kur shkon në Durrës. Trevat shqiptare pas coptimit të 1913 – ës humbën lidhjet ekonomike natyrale sepse sllavët kërkonin dalje në det. Lexo pak mirë historinë e Shqipërisë dhe shiko se cilat ishin qendrat e vilajeteve dhe si u ndanë ato.
(Si do qe te rrillnin punet ne tryezen e bisedimeve pasi faktori ushtarok do luante thjesht rrolin e hapjes se problemeve, ne kuptimin qe do rihapte qeshtjen e maqedonis ne do kishim nje kufi me sllavet ku greket e serbet do mbyllnin "rrethimin" etnik te shqiptareve)
A thua e kam kuptuar gabim? Është e shkruajtur e zeza mbi të bardhë. Nga më sipër veçoj: ...ne do kishim një kufi me sllavët ku grekët e sërbët do të mbyllnin “rrethimin” etnik të shqiptarëve.
Nuk di se ç’ke pasur ndërmend të thuash, por dyshoj shumë që të ketë një kuptim tjetër. Jo, nuk ka asnjë kuptim tjetër, por me sa marr vesh nuk je në gjendje të eksplorosh të vërtetën e mendimit tënd. Analizojmë: Ne do të kishim një kufi me sllavët...e vërtetë padyshim sepse ne tani jemi të rrethuar nga tokat tona dhe nga popullsia shqiptare e cila shërben si një mbrojtje. Përndryshe do të na ndodhë një gjëmë e madhe:
Ku grekët e serbët do të mbyllnin “rrethimin” etnik të shqiptarëve.
Kjo nuk na tremb, është pikërisht çfarë kërkojmë të mbrrijmë në kufijtë etnikë. Kjo e “rrethuar” është fare jashtë logjike në këtë rast sepse italianët janë të rrethuar nga svicerianët nga francezët nga sllovenët dhe austriakët. Austriakët janë të rrethuar nga sllovenët, hungarezët, italianët, sllovenët, svicerianët etj etj. Por, kështu ekzistojnë shtetet me kufij dhe çdo kufi është detyrimisht rrethim. Një gardh në kuptimin vulgar. Gjë që do të thotë se deri këtu jam unë, ti je nga ana tjetër e këtusë.
Mirëpo edhe e futur në thonjëza të le mbresën e keqe të idesë se ti nuk e pranon këtë rrethim etnik dhe jemi mirë kështu “jashtë” rrethimit etnik. Nga cila anë jashtë? Nga ana e serbëve e maqedonasve, apo e grekëve? Kush duhet të flijohet e të rrijë jashtë këtij rrethimi?
(Ajo qe un po them eshte qe po pat nje bashkim te faktorit shqiptar ne maqedoni (qe e permenddi ne te gjitha shkrimet e mia e spo marr pergjigje) shqiptaret me perqindjen e popullsis qe bjne munden me jetu shume me mire ne Maqedoni si dhe munden letsisht te sundojne mes dy partive si nje force kompakte balancuse).
Përsa i përket bashkimit të cilin e përsërit dhe unë të lashë qëllimisht sepse e kuptova që për ty përbënte levën e Arkimedit, ose të dukej sikur kishe zbuluar amerikën. Bie megjithatë në konfuzion (rrëmujim)
Pse?
E para, bashkim kemi vetiu kur bëhet fjalë për një shtet ku ka disa kombësi dhe në veçanti kur janë më shumë se një faktor përcaktues. Në këtë rast përplasen dy identitete: Ai etniko-shqiptar që jeton në trevat e tij prej kohësh parake dhe ai sllavo-maqedon i ardhur por për zgjidhje artificiale të politikës luan rol dominues. I ardhuri i mohon vendasit të drejtën e ekzistencës, ose ia garanton në një minimum të përcaktuar nga ai vetë,(nga sllavi), pa përfillur ekzigjencat si ato natyrale qoftë edhe politiko – shoqërore, (sistemi, psh demokratik) parime të një barazie dhe bashkjetese të respektuar reciprokisht.
Identiteti në vetvete është bashkim, përndryshe nuk do të dallonim shqiptarin nga maqedonasi.
Tingëllon tepër foshnjore të lidhësh të jetuarit mirë me numrin e popullsisë,(shtimin). Nuk ka asnjë shpjegim, në asnjë prej shkencave shoqërore, përveç të kundërtës, dmth që sa më shumë aq më pak të bie në ndarjen e të ardhurave. (ndryshe kinezët sot do të ishin popullsia më e pasur, në fakt miliona jetojnë ende nëpër shpella) Progresioni i Maltusit e hedh posht këtë gjë edhe pse ai përligjte tjetër gjë. Kjo, në kuptimin teorik dhe praktik. Por nuk mbaron këtu gabimi.
Lidhja e numrit të popullsisë shqiptare me të jetuarin shumë më mirë në Maqedoni...shumë më mirë se...se ku? Se në një shtet shqiptar të bashkuar? Për të davaritur dyshimin e përsërit frazën: [shqiptaret me perqindjen e popullsis qe bjne munden me jetu shume me mire ne Maqedoni]...
Më mirë por brenda suzerenitetit të sulltanit!!! Alias me mire se tani por gjithmone kjo e "mire" e percaktuar dhe e varur prej maqedoneve.
Tepër qesharake, sidomos po t’ia bashkangjitësh mendimin e rritjes demografike “teorisë” sllave të cilët mbështeten mjaft këtu duke thënë se shqiptarët kanë qenë maleve e zbritën posht luginave ngaqë pjellin shumë dhe pushtuan tokat tona!!!
Dhe kur thua se munden lehtësisht të sundojnë mes dy partive, këtu, ua ke rezervuar vendin shqiptarëve thjesht gur peshoreje, të balancojnë disa gramë më pak ose më shumë aty këtu. Në një kohë kur pikërisht për nga numri i popullsisë ata duhet të jenë faktor SHTETFORMUES. Por kjo gjë ua prish oreksin dhe endrat sllavëve të Maqedonisë sepse pasoja direkt është të barazojë shqiptarin me maqedonsin, shto edhe ç’rrjedh mbrapa të njohura nga e drejta ndërkombëtare.
Plus që nuk shpëton nga naiviteti as ky mendim sepse kur vihen përballë shqiptarit, sllavët bëhen një. Pra ato dy parti që thua ti dhe në mes shqiptari ka shans vetëm të jetë top pingpongu. Kështu ata s’bëjnë gjë tjetër veç argëtohen. (ky është roli fyes në të cilin shqiptarët janë katandisur dhe jo për faj të tyre, ose të lojës politike që sistemi demokratik e ka të nevojëshme sepse aty ai mishërohet, por të politikës djallëzore të sllavëve të maqedonisë sepse shqiptarët edhe sikur një parti të vetme të krijojnë, sërish nuk do ta ndryshojnë pozitën e tyre. Sllavi mbetet sllav, s’ka për t’i lenë hapësirë shqiptarit sepse e di që mbrapa çdo hapësire politike apo kulturore, apo sociale në përgjithësi qëndron çështja e hapësirës materiale, të cilën ai ia ka marrë shqiptarit, e jo shumë larg në kohë, as edhe 80 vjet më parë, kur Maqedonia fitoi pavarësinë, më pas me “reformat” agrare të mbretërisë jugosllave që shpronësoi shqiptarët dhe pas luftës së dytë botërore, kur tokave shqiptare brenda Jugosllavisë iu shkua edhe njëherë bisturia për të mbajtur më këmbë një republikë që nga popullsia ishte tre-katër herë me e vogël se ajo shqiptare. Këto i dinë mirë sllavët ndaj bëjnë përpjekje për ta nxjerrë jashtë historisë shqiptarin.)
(Besoj ket e dini pasi kjo eshte edhe politika qe po ben qeveria Maqedonase e perkrahur nga instruktoret e saj Bullgar, pastrimi etnikisht i disa zonave qe ne nje ndarje te mundshme territoriale te jen thjesht sllave).
Këtu bie në kundërshtim me veten tënde, ose jo aq me veten sepse nuk di cila është bindja tënde, nga anon më shumë, por të paktën me çfarë thua. Nëse Maqedonia po pastron etnikisht shqiptarët, ç’duhet bërë? Të presim derisa të mbarojë ky proces e pastaj të zgjohemi nga gjumi? Ç’vlerë ka? Asnjë. Ndaj duhet reaguar e vepruar sa pa u kryer spastrimi etnik. Madje diçka e tillë shërben edhe si përligjje përpara opinionit ndërkombëtar.
(Ne maqedoni perplasen interesat Greke, Serbe, Shqiptare dhe Bullgare - citimi tend)
Kjo është pjesërisht e vërtetë. Pjesërisht sepse shqipëria është aty brenda dhe kërkon të shkarkojë barrën që i ze frymën. Bullgaria ka pasur synime dhe i ka, por kjo gjë nuk gjen mbështetje në asnjë faktor të mundshëm atë maqedonas dhe atë ndërkombëtar, përveç synimeve bullgare. Sërbia kërkon vetëm të ndikojë për të ruajtur një gjendje tensioni mundësisht në vazhdimësi sepse tashmë ajo nuk mund të marrë më asnjë copë tokë nga popuj të tjerë. Perënduan ato kohë dhe sërbët e dinë mirë. Aq më shumë që sërbët kanë ende për të dhënë. Nuk është çudi që një ditë Vojvodina të kërkojë pavarësinë. Përsa i përket Greqisë, duket se nuk di çfarë kërkon. Greqia nuk pranon emrin Maqedoni jo pse mëton toka por sepse ka frikë se jep. Historikisht shteti i Maqedonisë shtrihej deri në dhe përtej Selanikut. Greqia duhet të lëshojë gjithë tokat veri lindore. Përballë një shteti shqiptar të bashkuar, prishet ekulibri i Greqisë. Por Ballkani s’ka për të qenë kurrë i qetë përsa kohë nuk zgjidhet problemi shqiptar.
Përsa i përket rrugëve natyrale të ekonomisë e tregut shqiptar, me sa duket nuk di se cilat kanë qenë. Shkupi më 1945 kishte vetëm 14 mijë banorë. Të gjithë shqiptarë, ndërsa sot ka rreth 750 mijë në mos gaboj. S’ka qenë ndonjëherë qendër e rëndësishme ekonomike. Numër i rritur nga ardhjet sllave pas tërmetit të 1960. Historikisht trevat shqiptare asnjëherë nuk i kanë pasur rrugët ekonomike të lidhura me ato sllave. Në brendësi të Ballkanit. Katër vilajetet, respektivisht ai i Shkodrës, Janinës, Kosovës (bënte pjesë Shkupi) dhe Manastirit, me qendrat respektive përjashto Kosovën që kishte Prizrenin, lidheshin në rrugë tregëtare brenda tyre, ndërsa jashtë, ai i Manastirit që përfshinte Korçën, Ohrin, Strugën, Follorinën, Kosturin etj, tregëtinë e zhvillonin në brendësi të tokave shqiptare me Selanikun si port detar. Kosova ishte tokë shqiptare dhe gëzonte çdo të drejtë që ka dibrani kur shkon në Durrës. Trevat shqiptare pas coptimit të 1913 – ës humbën lidhjet ekonomike natyrale sepse sllavët kërkonin dalje në det. Lexo pak mirë historinë e Shqipërisë dhe shiko se cilat ishin qendrat e vilajeteve dhe si u ndanë ato.
