Fioralbina
Primus registratum
Sporti - Bashkon apo Ndan?!?
Shpesh here ve re sesa Sporti mund ti bashkoj personat, pa konsideruar fare konditat sociale, rethanat, paragjykimet etj..etj..
Por fatkeqesisht, mjafton te shfletosh gazetat ose te ndezesh Tv, per te kuptuar qe ne bote, zakonishte ndodh e kunderta. Tashme sporti esht ne rugen e mir per tu trasformuar ne nje valvul shkarkimi te dhunes se cdo lloje tipi, e drejtuar kjo kunder te tjereve apo kunder vetvetes.
Banda ultras perballen me njeri tjetrin gati me qellime luftarake, atlet sbulohen ne perdorim drogash pak a shum te ndaluara, per mos te permendur ktu hooligans anglez qe gjakosin kudo stadiumet.
Pa konsideruar rastet ne te cilat sporti miret si preteks per manovra politike me permasa te medha, si psh boikotimi i Olimpiadave te Moskes ne 1980 nga Shtetet e Bashkuara, dhe ato te Los Angeles ne 1984 nga Bashkimi Sovjetik.
E gjithe kjo ne mos respektimin totale te atyre principeve ne emer te te cileve baroni de Coubertin ne kohe moderne, dhe greket ne antikitet krijuan lojrat Olimpie…. Paqe, bashkepunim, kompeticion reale midis me te zoteve, fitore qe e vetme mjafton si shperblim per te gjitha lodhjet me shume se cdo lloje cmimi ne para…. Kto duket sot pamje denje te nje miti antik, aq shum jan te largeta nga mentaliteti tanishem.
Nga ana tjeter sporti mer permasat e nje „lufte per jeten“. Femijet e favelas ne Rio de Janeiro apo ne Buenos Aires qe luajn football me portokalle, apo femijet e emigranteve italian ne Dusseldorf e Frankfurt (dhe se emigrimin e tyre shum italian nuk e mbajn me mend) mundnin ne shpejtesi bashkmoshataret e tyre me te gjate, bjond e me te forte. Te gjithe keta kishin ne sy te njejten ender: nje te ardhme si te famshem e te pasur…
Po ashtu ne regjimet autoritare sporti perfaqeson te vetmen „ruge dalje“ nga nje atmosfer e mbyllur dhe presante per ata qe ndjejn nevojen per te mos u pershtatur.
Vihet re sesi, ne krahasim me superfuqite ekonomike dhe ushtarake, mund te flitet edhe per superfuqi sportive, dmth Shtete qe fal pasurive dhe mjeteve ne dispozicion mund te kultivojn ne menyr perfekte ato talente natyrale qe diku tjeter do ishin te detyruar te perballeshin me pengesa dhe sakrifica te stermedha ne rugen e aritjes.
Ne Olimpia, gjate lojrave nderpriteshin te gjitha luftrat. Sot fatkeqesisht, shum persona ndjejn nevojen te shpikin nje armik ne publikun e ulur ne tribunen e kundert, ne tifozet e skuadres, boksierit (Luan /pf/images/graemlins/kiss.gif) apo atletit kundershtar.
Nga ana tjeter, per mendimin tim, sporti nuk duhet te jet vec agonizem, as per ata qe e praktikojn, as per ata qe thjesht e ndjekin. Garat sportive te cfaredo lloji mund te perfaqesojn nje mundesi takimi, shkembimi njerezor the kultural, qe mund te sherbej per te njohur nga afer sjelljet e dryshme, traditat nga ushqimi deri tek besimet fetare te popujve te dryshem. ....
Diskutim te mbare......
Shpesh here ve re sesa Sporti mund ti bashkoj personat, pa konsideruar fare konditat sociale, rethanat, paragjykimet etj..etj..
Por fatkeqesisht, mjafton te shfletosh gazetat ose te ndezesh Tv, per te kuptuar qe ne bote, zakonishte ndodh e kunderta. Tashme sporti esht ne rugen e mir per tu trasformuar ne nje valvul shkarkimi te dhunes se cdo lloje tipi, e drejtuar kjo kunder te tjereve apo kunder vetvetes.
Banda ultras perballen me njeri tjetrin gati me qellime luftarake, atlet sbulohen ne perdorim drogash pak a shum te ndaluara, per mos te permendur ktu hooligans anglez qe gjakosin kudo stadiumet.
Pa konsideruar rastet ne te cilat sporti miret si preteks per manovra politike me permasa te medha, si psh boikotimi i Olimpiadave te Moskes ne 1980 nga Shtetet e Bashkuara, dhe ato te Los Angeles ne 1984 nga Bashkimi Sovjetik.
E gjithe kjo ne mos respektimin totale te atyre principeve ne emer te te cileve baroni de Coubertin ne kohe moderne, dhe greket ne antikitet krijuan lojrat Olimpie…. Paqe, bashkepunim, kompeticion reale midis me te zoteve, fitore qe e vetme mjafton si shperblim per te gjitha lodhjet me shume se cdo lloje cmimi ne para…. Kto duket sot pamje denje te nje miti antik, aq shum jan te largeta nga mentaliteti tanishem.
Nga ana tjeter sporti mer permasat e nje „lufte per jeten“. Femijet e favelas ne Rio de Janeiro apo ne Buenos Aires qe luajn football me portokalle, apo femijet e emigranteve italian ne Dusseldorf e Frankfurt (dhe se emigrimin e tyre shum italian nuk e mbajn me mend) mundnin ne shpejtesi bashkmoshataret e tyre me te gjate, bjond e me te forte. Te gjithe keta kishin ne sy te njejten ender: nje te ardhme si te famshem e te pasur…
Po ashtu ne regjimet autoritare sporti perfaqeson te vetmen „ruge dalje“ nga nje atmosfer e mbyllur dhe presante per ata qe ndjejn nevojen per te mos u pershtatur.
Vihet re sesi, ne krahasim me superfuqite ekonomike dhe ushtarake, mund te flitet edhe per superfuqi sportive, dmth Shtete qe fal pasurive dhe mjeteve ne dispozicion mund te kultivojn ne menyr perfekte ato talente natyrale qe diku tjeter do ishin te detyruar te perballeshin me pengesa dhe sakrifica te stermedha ne rugen e aritjes.
Ne Olimpia, gjate lojrave nderpriteshin te gjitha luftrat. Sot fatkeqesisht, shum persona ndjejn nevojen te shpikin nje armik ne publikun e ulur ne tribunen e kundert, ne tifozet e skuadres, boksierit (Luan /pf/images/graemlins/kiss.gif) apo atletit kundershtar.
Nga ana tjeter, per mendimin tim, sporti nuk duhet te jet vec agonizem, as per ata qe e praktikojn, as per ata qe thjesht e ndjekin. Garat sportive te cfaredo lloji mund te perfaqesojn nje mundesi takimi, shkembimi njerezor the kultural, qe mund te sherbej per te njohur nga afer sjelljet e dryshme, traditat nga ushqimi deri tek besimet fetare te popujve te dryshem. ....
Diskutim te mbare......
