Re: Sa here qe marr kete rruge...
Disa njerz' thojn' qi n'momentin e fundit para se me vdek, krejt jeta jote t'shfaqet para syve, tuj na kujtu gjithçka qi kena eksperimentu, si me dasht qi na me reflektu mbi te per her' t'fundit. Per shumicen prej nesh, jeta qi patem nuk ishte nji si ajo qi andrrume n'fmini, (pa theksu ne ishte + apo -) thjesht ndryshe prej asaj qi andrrume edhe n'ato momentet e shkurta qi u mshehshim mbas ligustrave, kur lushim hapa-dollapa.
Un' besoj qi n'momentin e fundit ne nuk shofim jeten ton', por vete jeten. Si n'nji cop' letret miqesore e perdorun n'forme "kujtueset" se ça po hupim. Gjithashtu nji shtymje t'fundit nderkoh' qi ishim poshte moralisht, per mnyren se si e abuzume ate. Edhe njiher', per shumicen prej nesh, jeta nuk ka kene ajo aventura qi fantazume n'fmini... edhe ky reflektim i fundit na kujton ne per te.
Shum' her' arsyja jon' per me ken' n'ket' pozit'... tuj i ndejt jets i ashper, nuk ka kene krejt vepra jon', por e t'tjereve, indiferenca apo shtymja e tepert e t'cilve krijoi batica e zbatica...
Per ata qi jan' trajtu me doren e padrejt', vetem nji gja do t'ket' me taman randsi n'fund t'fundit... me kene i afte me marr dhuraten e fundit, me pa bukurine e vertet' t'jetes edhe me e lan boten tuj ndi ngrohtsin' e saj.
Prandej,siç thote Khajami, mbushni gotat me vene, merrni ere lulevet, mbani syt' hap' kur zhyteni n'fund t'ujit (se diçka ka edhe atje poshte per me pa /pf/images/graemlins/laugh.gif) ...