Richard Gere: Kësaj here do ju bëj të qani
Aktori që sapo ka mbushur të 60-at, flet për filmin e tij më të ri, “Hachiko”, planet e reja dhe “Nobel”-in e Obamës…</p>
Në tetor të vitit 2006, Richard Gere sfilonte në tapetin e kuq për të prezantuar “The Hoax”, një film që nuk la asnjë gjurmë te publiku i gjerë. Sot, tre vjet më vonë, aktori amerikan kërkon të na sfidojë sërish. I udhëhequr nga i njëjti regjisor, suedezi Lasse Hallstrom, kësaj here vjen me një histori krejt ndryshe, të pangatërrueshme për delikatesën me të cilën tregohet. Filmi tregon për historinë e “Hachiko”-s, një qen i racës akita, dhe dashurinë e tij të pafundme për Parker Wilson, një profesor muzike dhe njëkohësisht padroni i tij. Ngjarjet zhvillohen në Japoni, në vitet 30 dhe janë bazuar në një histori të vërtetë, ku qeni besnik e priste të zotin që kthehej nga puna në të njëjtin stacion për 9 vjet rresht. Ja se çtregon Gere për historinë e filmit të tij më të ri, dhe jo vetëm …</p>
Historia e “Hachiko”-s të prek shumë, por njëkohësisht është një histori shumë e thjeshtë. Për ta treguar do të mjaftonin vetëm disa rreshta. Fakti që u bë film, mos bëri që të humbte thelbin?</p>
Mendoj se ke të drejtë vetëm në një pikë: historia ishte e thjeshtë dhe sfida qe të ishim të thjeshtë si vetë historia. Gjatë montazhit eliminuam shumë pjesë, në mënyrë që tregimi të ishte fare i thjeshtë. Në një farë mënyre është një film i lehtë. Pasi e shohin, të gjithë i thonë njëri-tjetrit: “E ke dëgjuar historinë e atij qenit”… Kjo ishte edhe thjeshtësia ku donim të arrinim. Duhej përjetuar zemra e historisë, raporti me kafshën.</p>
Raporti kafshë-njeri në film del sikur të ishte një marrëdhënie shumë shpirtërore…</p>
Historia e vërtetë në Japoni fliste për një burrë të moshuar, një profesor që kishte një qen. Është diçka e lidhur me forcën e jetës, diçka spirituale. Është një histori e thjeshtë për fëmijët, por edhe një përrallë për të rriturit. Një histori misterioze në funksionin e saj, me një forcë të madhe të brendshme. Kur lexova skenarin, qava si një fëmijë, u entuziazmova. Ua tregova miqve të mi. Është vërtet misterioze forca dhe fuqia e kësaj historie. Bëhet fjalë për diçka që ka të bëjë me durimin, pranimin, dashurinë dhe mëshirën. Të gjitha gjëra që na përfaqësojnë më së miri, nëse e shohim veten në pasqyrë, sepse ne jemi ajo çka bëjmë dhe se si vishemi, jemi forca jetësore e brendshme.</p>
Është më e vështirë të interpretosh me një qen, apo me një aktor të vërtetë?</p>
Shiko, kjo është një histori e vërtetë dashurie, njerëzit flasin për miqësi mes protagonistit dhe qenit të tij, por në të vërtetë, është një histori dashurie e thellë, që i përket cilësisë së brendshme të qenies, jo seksit apo llojit të protagonistëve. Nuk e kemi mësuar qenin fare, me përjashtim të rasteve të rralla, për dy ose tri skena. Për pjesën tjetër rikrijuam një ambient besimi, në mënyrë që ai të ndihej mirë mes njerëzve. Duhej shumë durim. Ishte njëlloj sikur punoje me fëmijë. Disa vjet më parë bëra një film me Altman. Po xhironte ca skena me fëmijë dhe ishte shumë i zoti. Sekreti, më tha, ishte që të mos u thoshe kurrë se çfarë duhet të bënin, dhe me qenin ne bëmë të njëjtën gjë.</p>
Ju pëlqen të keni kafshë në shtëpi?</p>
Kam një qen. Gjithmonë kam pasur qen, qëkur isha fëmijë, që kur isha një vjeç. E kishte emrin Chipper. Pastaj erdhi</p>
Billy, që ishte femër. Për mua qeni është një shok shumë i veçantë, dhe sigurisht është një nga arsyet pse vendosa të bëja këtë film. Kam një marrëdhënie të ngushtë me kafshët.</p>
Sa e ka ndryshuar jetën tuaj takimi me Dalai Lamën?</p>
E praktikoja budizmin para se ta takoja. Mësuesit e mi ishin murgj japonezë. Takimi me të pati një impakt të madh tek unë. E kuptova se isha ai që doja. Kisha arritur atë gjendje paqeje dhe ndërgjegjësimi që duhej.</p>
Ndryshon nga kultura juaj perëndimore?</p>
Nuk janë shumë ndryshe, por përballojnë të njëjtat problematika, hetohet mbi të njëjtat çështje. Më ka prekur shumë një filozof anglez, që thoshte se realiteti është një funksion i mendjes, se jashtë nuk ka asgjë të përcaktuar. Kjo është një mënyrë për të ndjerë budizmin. Ka komunikim mes Lindjes dhe Perëndimit, jo vetëm nga ana kulturore, por edhe nga ajo shkencore.</p>
Cilët janë filmat që keni refuzuar të bëni? Ata që nuk do të luanit kurrë?</p>
Eh, këtë film e kisha të sigurt që do e bëja, sepse ka një mesazh filozofik dhe shpirtëror, që deri diku më përket edhe mua. Edhe pse nuk mendoj se është një histori budiste, për mua ishte interesante të krijoja këtë lidhje me Japoninë, me ngjarjet që fillimisht vendosen në një manastir zen. Ka pak filma për të cilët nuk ndihem krenar, ndoshta disa, por është normale, u ndodh të gjithëve. Po nuk do tjua them kurrë cilët janë.</p>
Zgjodhët ta bënit këtë film duke menduar për djalin tuaj, që tani është nëntë vjeç?</p>
Sigurisht që zgjodha të luaj në këtë film, sepse mendoja se mund</p>
të ishte një film për djalin tim. Por, ky është i pari ku kam interpretuar për këtë arsye.</p>
Çmendim keni për “Nobel”-in që fitoi Obama?</p>
Meqë ra fjala, po ju çmendim keni? Të gjithë e duan Obamën, në botë të gjithë e duan, por pyesin veten “përse iu dha ky çmim pikërisht tani”? Unë mendoj se ky mund të jetë një inkurajim, një mënyrë për ti kujtuar se përse u zgjodh në krye të vendit. Ky çmim mund ta mbajë zgjuar dhe ta bëjë që të mos bjerë asnjëherë në pasivitet. Ka vizion dhe një mënyrë të jashtëzakonshme për ti bërë të tjerët për vete. Për fuqinë që mishëron, është një burrë i jashtëzakonshëm.</p>
Po për sa i përket situatës ndërkombëtare, jeni optimist apo pesimist?</p>
Për sa më përket mua, jam optimist, sepse gjërat përmirësohen kur je optimist dhe jo pesimist. Jemi të gjithë të lidhur me njëri-tjetrin, jemi në ndërveprim të vazhdueshëm dhe misioni ynë është që ta ndihmojmë njëri-tjetrin. Amerika për shumë kohë ka shfrytëzuar pjesën tjetër të botës, por tani duhet të ndryshojmë drejtim. Kur gjërat ndryshojnë për mirë, edhe bota shkon drejt atij drejtimi.(Shqip)</p>
Ky artikull eshte marre nga: http://www.albaniasite.net/?p=24383. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.albaniasite.net/?p=24383
Aktori që sapo ka mbushur të 60-at, flet për filmin e tij më të ri, “Hachiko”, planet e reja dhe “Nobel”-in e Obamës…</p>
Në tetor të vitit 2006, Richard Gere sfilonte në tapetin e kuq për të prezantuar “The Hoax”, një film që nuk la asnjë gjurmë te publiku i gjerë. Sot, tre vjet më vonë, aktori amerikan kërkon të na sfidojë sërish. I udhëhequr nga i njëjti regjisor, suedezi Lasse Hallstrom, kësaj here vjen me një histori krejt ndryshe, të pangatërrueshme për delikatesën me të cilën tregohet. Filmi tregon për historinë e “Hachiko”-s, një qen i racës akita, dhe dashurinë e tij të pafundme për Parker Wilson, një profesor muzike dhe njëkohësisht padroni i tij. Ngjarjet zhvillohen në Japoni, në vitet 30 dhe janë bazuar në një histori të vërtetë, ku qeni besnik e priste të zotin që kthehej nga puna në të njëjtin stacion për 9 vjet rresht. Ja se çtregon Gere për historinë e filmit të tij më të ri, dhe jo vetëm …</p>
Historia e “Hachiko”-s të prek shumë, por njëkohësisht është një histori shumë e thjeshtë. Për ta treguar do të mjaftonin vetëm disa rreshta. Fakti që u bë film, mos bëri që të humbte thelbin?</p>
Mendoj se ke të drejtë vetëm në një pikë: historia ishte e thjeshtë dhe sfida qe të ishim të thjeshtë si vetë historia. Gjatë montazhit eliminuam shumë pjesë, në mënyrë që tregimi të ishte fare i thjeshtë. Në një farë mënyre është një film i lehtë. Pasi e shohin, të gjithë i thonë njëri-tjetrit: “E ke dëgjuar historinë e atij qenit”… Kjo ishte edhe thjeshtësia ku donim të arrinim. Duhej përjetuar zemra e historisë, raporti me kafshën.</p>
Raporti kafshë-njeri në film del sikur të ishte një marrëdhënie shumë shpirtërore…</p>
Historia e vërtetë në Japoni fliste për një burrë të moshuar, një profesor që kishte një qen. Është diçka e lidhur me forcën e jetës, diçka spirituale. Është një histori e thjeshtë për fëmijët, por edhe një përrallë për të rriturit. Një histori misterioze në funksionin e saj, me një forcë të madhe të brendshme. Kur lexova skenarin, qava si një fëmijë, u entuziazmova. Ua tregova miqve të mi. Është vërtet misterioze forca dhe fuqia e kësaj historie. Bëhet fjalë për diçka që ka të bëjë me durimin, pranimin, dashurinë dhe mëshirën. Të gjitha gjëra që na përfaqësojnë më së miri, nëse e shohim veten në pasqyrë, sepse ne jemi ajo çka bëjmë dhe se si vishemi, jemi forca jetësore e brendshme.</p>
Është më e vështirë të interpretosh me një qen, apo me një aktor të vërtetë?</p>
Shiko, kjo është një histori e vërtetë dashurie, njerëzit flasin për miqësi mes protagonistit dhe qenit të tij, por në të vërtetë, është një histori dashurie e thellë, që i përket cilësisë së brendshme të qenies, jo seksit apo llojit të protagonistëve. Nuk e kemi mësuar qenin fare, me përjashtim të rasteve të rralla, për dy ose tri skena. Për pjesën tjetër rikrijuam një ambient besimi, në mënyrë që ai të ndihej mirë mes njerëzve. Duhej shumë durim. Ishte njëlloj sikur punoje me fëmijë. Disa vjet më parë bëra një film me Altman. Po xhironte ca skena me fëmijë dhe ishte shumë i zoti. Sekreti, më tha, ishte që të mos u thoshe kurrë se çfarë duhet të bënin, dhe me qenin ne bëmë të njëjtën gjë.</p>
Ju pëlqen të keni kafshë në shtëpi?</p>
Kam një qen. Gjithmonë kam pasur qen, qëkur isha fëmijë, që kur isha një vjeç. E kishte emrin Chipper. Pastaj erdhi</p>
Billy, që ishte femër. Për mua qeni është një shok shumë i veçantë, dhe sigurisht është një nga arsyet pse vendosa të bëja këtë film. Kam një marrëdhënie të ngushtë me kafshët.</p>
Sa e ka ndryshuar jetën tuaj takimi me Dalai Lamën?</p>
E praktikoja budizmin para se ta takoja. Mësuesit e mi ishin murgj japonezë. Takimi me të pati një impakt të madh tek unë. E kuptova se isha ai që doja. Kisha arritur atë gjendje paqeje dhe ndërgjegjësimi që duhej.</p>
Ndryshon nga kultura juaj perëndimore?</p>
Nuk janë shumë ndryshe, por përballojnë të njëjtat problematika, hetohet mbi të njëjtat çështje. Më ka prekur shumë një filozof anglez, që thoshte se realiteti është një funksion i mendjes, se jashtë nuk ka asgjë të përcaktuar. Kjo është një mënyrë për të ndjerë budizmin. Ka komunikim mes Lindjes dhe Perëndimit, jo vetëm nga ana kulturore, por edhe nga ajo shkencore.</p>
Cilët janë filmat që keni refuzuar të bëni? Ata që nuk do të luanit kurrë?</p>
Eh, këtë film e kisha të sigurt që do e bëja, sepse ka një mesazh filozofik dhe shpirtëror, që deri diku më përket edhe mua. Edhe pse nuk mendoj se është një histori budiste, për mua ishte interesante të krijoja këtë lidhje me Japoninë, me ngjarjet që fillimisht vendosen në një manastir zen. Ka pak filma për të cilët nuk ndihem krenar, ndoshta disa, por është normale, u ndodh të gjithëve. Po nuk do tjua them kurrë cilët janë.</p>
Zgjodhët ta bënit këtë film duke menduar për djalin tuaj, që tani është nëntë vjeç?</p>
Sigurisht që zgjodha të luaj në këtë film, sepse mendoja se mund</p>
të ishte një film për djalin tim. Por, ky është i pari ku kam interpretuar për këtë arsye.</p>
Çmendim keni për “Nobel”-in që fitoi Obama?</p>
Meqë ra fjala, po ju çmendim keni? Të gjithë e duan Obamën, në botë të gjithë e duan, por pyesin veten “përse iu dha ky çmim pikërisht tani”? Unë mendoj se ky mund të jetë një inkurajim, një mënyrë për ti kujtuar se përse u zgjodh në krye të vendit. Ky çmim mund ta mbajë zgjuar dhe ta bëjë që të mos bjerë asnjëherë në pasivitet. Ka vizion dhe një mënyrë të jashtëzakonshme për ti bërë të tjerët për vete. Për fuqinë që mishëron, është një burrë i jashtëzakonshëm.</p>
Po për sa i përket situatës ndërkombëtare, jeni optimist apo pesimist?</p>
Për sa më përket mua, jam optimist, sepse gjërat përmirësohen kur je optimist dhe jo pesimist. Jemi të gjithë të lidhur me njëri-tjetrin, jemi në ndërveprim të vazhdueshëm dhe misioni ynë është që ta ndihmojmë njëri-tjetrin. Amerika për shumë kohë ka shfrytëzuar pjesën tjetër të botës, por tani duhet të ndryshojmë drejtim. Kur gjërat ndryshojnë për mirë, edhe bota shkon drejt atij drejtimi.(Shqip)</p>
Ky artikull eshte marre nga: http://www.albaniasite.net/?p=24383. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.albaniasite.net/?p=24383